15 พ.ย.

ในที่สุดงานปรับปรุงร้านก็เสร็จสมบูรณ์ ทำความสะอาดอีกรอบ ร้านก็พร้อมเปิดให้บริการแล้ว ผมเซ็นรับงานกับลูกน้องของธันวา เขาบอกว่า พรุ่งนี้ธันวาจะมาวางบิลเก็บเงินเอง

ผมดีใจที่งานเสร็จ จะได้กลับมาเปิดร้าน มาทำงาน ผมมีเงินเก็บไม่มากพอจะหยุดงานนานๆ ถึงเข็มจะช่วยจ่ายค่าใช้จ่ายของร้านให้ทุกอย่าง แต่เงินผ่อนบ้านผ่อนรถก็ยังต้องจ่าย

แต่ผมไม่อยากบอกเข็ม ไม่อยากออกจากบ้านเข็ม ห้องนอนเข็ม ผมไม่ได้ติดความหรูหราสะดวกสบายที่บ้านเขา แต่ผมติดเขา

เข็มเอางานกลับมาทำต่อที่บ้าน ผมทำกาแฟมาให้ แล้วก็ไปนอนอ่านหนังสือ รอจนเข็มเลิกทำงาน มาขึ้นที่นอน ปิดไฟ แล้วเข็มก็คุยเรื่องโน้นเรื่องนี้ให้ผมฟัง บางคืนเข็มยังเล่าไม่จบ ผมก็หลับไปแล้ว แต่คืนนี้ ผมไม่อยากหลับ ผมนอนมองเขาเล่าไปเรื่อยๆ จนเข็มหันมาถามว่า เป็นอะไร ไม่ง่วงเหรอ นอนฟังตาแป๋ว แล้วเขาก็พูดเองว่า ไม่เล่าแล้ว นอนดีกว่า พรุ่งนี้ต้องทำงาน ผมยังลืมตามองเขา เข็มขยับเข้ามาใกล้ พูดว่าหลับได้แล้ว แล้วก็จูบเปลือกตาผม

ไม่มีเขาอยู่ข้างๆ ถ้านอนไม่หลับอย่างคืนนี้ ผมจะทำยังไง

ผมตามไปส่งเข็มขึ้นรถไปทำงานเหมือนทุกวัน เสียงผมเศร้าจนปิดไม่มิด ตอนที่บอกเข็มว่า วันนี้ธันวาจะมาวางบิล เขาไม่ได้ถามอะไรต่อ เข้ามาหอมแก้มผมทั้งซ้ายทั้งขวา ขยี้หัวผมเล่นจนผมอดหัวเราะไม่ได้

เข็มเข้าใจผม ไม่อยากให้เศร้า เขาทำให้ผมยิ้ม แล้วก็ยิ้มให้ผม ผมเคยขำที่เข็มงี่เง่า ตอนนี้ผมรู้สึกว่า ตัวเองงี่เง่ายิ่งกว่า

ธันวาเอาบิลมาให้ แล้วก็ขอถ่ายรูปร้าน เอาไว้เป็นโปรไฟล์ของบริษัท ผมบอกเขาว่า อาจจะเป็นเย็นๆ หรือพรุ่งนี้ จะโอนเงินให้ เพราะผมต้องเอาบิลให้เข็มดูก่อน ธันวาถามเหมือนจะแซวว่าจะจ่ายเงิน ต้องขออนุญาตแฟนก่อนเหรอ ผมตอบเฉยๆ ว่า เปล่า เขาต้องดู เพราะเขาเป็นคนจ่าย ธันวาเสียงเบาลง มันฟังดูเครียดๆ ด้วยซ้ำ ตอนเขาพูดว่าป๋ามาก

ผมจัดการล้างตู้เย็น ตู้แช่แข็ง เสียบปลั๊ก แล้วก็ออกไปซื้อของมาเตรียมไว้ขาย แล้วซื้อของไปกินมื้อเย็นกับเข็มที่คลินิก เอาบิลให้เขา บอกเขาว่า พรุ่งนี้ผมจะกลับไปนอนร้าน ล้างร้านเสร็จ ผมยังต้องเตรียมของเตรียมที่ไว้สำหรับทำบุญเลี้ยงพระวันมะรืน เดี๋ยวกินข้าวเสร็จผมจะกลับเลย จะได้ไปเก็บของ เข็มตักกับข้าวให้ผม บอกให้กินเยอะๆ พรุ่งนี้จะได้มีแรงทำงาน เขาหยุดไปนิดหนึ่ง ก่อนจะพูดต่อว่า อย่าเพิ่งเก็บของนะ รอผมกลับบ้านก่อน ได้มั้ย ผมไม่รู้ว่าเข็มอยากให้ผมทำแบบนั้นทำไม แต่ผมก็รับปากเขา

ผมเอาของที่จะขนกลับร้านมาวางรวมกัน รอเก็บลงกระเป๋า เข็มกลับมาถึง เขาก็มาเดินดูของ แล้วก็ไปเดินดูทั่วห้อง ผมไม่ชอบท่าทางเขาเลย หมั่นไส้จนต้องถามว่ามีอะไรหายมั้ย เขาเดินกลับมาตอบว่ามี หลายอย่างด้วย เข็มเอาเสื้อผมกลับไปแขวนที่เดิม เดินกลับมากอดผม บอกผมว่า อย่าเก็บของกลับไปหมด เดี๋ยวเขาเหงา ผมไม่น่าสงสัยเขาเลย เข็มน่ารัก ไม่อยากให้ผมกลับ แต่ก็เข้าใจ ไม่ได้ขอให้ผมอยู่ ผมเอาของไปไว้ตามที่เดิม ยกเว้นที่ต้องเอาไปจริงๆ เข็มรอจนผมเก็บของลงกระเป๋าแล้ว อุ้มฟ้าใสมาให้ เอาฟ้าน้อยไปวางแทน พูดกับผมว่า แลกกันนะ

ผมซาบซึ้งจนน้ำตาคลอ ดีเหลือเกินที่ความรู้สึกเราเหมือนกัน ไม่มีอีกฝ่ายให้กอด เราก็จะกอดตัวแทนของอีกคน ไม่ไปกอดใคร ผมรักเขาจัง

ผมเชิญป๊าม๊าไปทำบุญเลี้ยงพระที่ร้านพรุ่งนี้ แม่กับยายจะมาด้วย จะได้รู้จักกันสักที เข็มรีบหนีไปเลย พอโดนม๊าแซวว่า ผู้ใหญ่มาเจอกันแล้ว จะขอผมให้เขา แต่ก็ไม่ลืมหอมแก้มผม ป๊าโวยวายตามหลังเขาว่าทำเกินหน้าเกินตา

ผมลาป๊าม๊า แล้วก็ขอบคุณที่เมตตา ยินดีต้อนรับผม ม๊าบอกว่า ปากับม๊าพร้อมจะรับคนที่เข็มรักอยู่แล้ว บ้านนี้ยินดีต้อนรับเสมอ อยากมาเมื่อไหร่ก็มาได้เลย ไม่ต้องเกรงใจ

ผมใจหายนิดหน่อยตอนขับรถออกจากบ้าน พยายามบอกตัวเองว่าอย่าเวอร์ แค่ไม่ได้นอนข้างกันทุกคืน  แค่ย้ายออกจากบ้าน  ไม่ใช่ย้ายออกจากชีวิตเขา  ถ้าเข็มไม่ไปหาผม เดี๋ยวผมมาหาเขาก็ได้

ผมอยู่กับร้านนี้มานานกว่าอยู่กับเข็ม แต่กลับมาคราวนี้ ไม่ใช่แค่บรรยากาศร้านดูใหม่ ความรู้สึกผมก็ใหม่ด้วย กว่าจะจัดการทุกอย่างในร้านเรียบร้อยก็ค่ำแล้ว ผมกินข้าว อาบน้ำ แล้วก็คิดถึงเขา ผมโทร.หา บอกเขาว่า ผมเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว กอดฟ้าใสแล้ว แต่ผมนอนไม่หลับ เข็มคุยกับผมนิดนึง แล้วก็บอกให้ผมนอน พรุ่งนี้เขาจะรีบมาหาแต่เช้า

เข็มโทร.มาปลุกผมให้ลงมาเปิดประตูให้เขา ไม่เจอวันเดียว ทำไมเข็มหล่อจัง ผมงัวเงียถามเขาว่า ผมยังไม่ได้แปรงฟัน จูบคุณได้มั้ย เข็มจุ๊บปากผมเบาๆ บอกว่าเอาไปแค่นี้พอ ไปล้างหน้าแปรงฟัน เดี๋ยวผมเอาโจ๊กใส่ถ้วยให้

ผมกับพีทไม่ได้บอกใครนอกจากคนในครอบครัว พอเห็นธันวาเข้ามาทักเข็ม ผมเลยดึงตัวเข้มมาถามว่า ธันวามาได้ยังไง เข็มบอกว่า เขาชวนมาช่วยถ่ายรูป ผมยุ่ง แต่ก็ยังเห็นว่า ธันวาเกาะเข็มแจ ไม่ไปไหน ไม่คุยกับใครเลย ยังดีที่เขาลากลับไปเอง ไม่อยู่ต่อถึงตอนกินข้าว ผมไม่รู้ว่าธันวาจะมา จัดโต๊ะไว้แค่สำหรับบ้านพีทกับบ้านผม ถ้าธันวาต้องมาร่วมโต๊ะด้วย คงประดักประเดิดน่าดู

ม๊าบอกขอโทษแม่ที่เข็มเคยทำไม่ดีกับผม ยายหันไปถามเข็มว่า ทำอะไรจอม ผมรู้ว่าเข็มไม่กล้าพูด ก็เลยตอบแทนให้ว่า เข็มรักจอมแรงไปหน่อย เสียงป๊าม๊าหัวเราะพร้อมกัน ตอนแม่บอกว่า เห็นมั้ยคะ รักมากกกกกก

ผมตามไปส่งเข็มที่รถ เขาทำท่าจะจูบผม แต่ทุกคนมองเราอยู่  เข็มบีบแก้มผมแทน  บอกว่าฝากไว้ก่อนก็ได้

ทุกคนกลับไปหมดแล้ว ผมดีใจที่ครอบครัวของเรา 2 คน เข้ากันได้ ไม่งั้นคงมีปัญหาให้ปวดใจอีก ผมกับพีทช่วยกันทำความสะอาดร้านอีกรอบ จัดโต๊ะเก้าอี้ ถ่ายรูปลงหน้าเพจร้าน พร้อมให้บริการแล้ว

ผมหวังว่ามันจะดี แต่มันดีกว่าที่คิดอีก ลูกค้าชอบลุคใหม่ของร้าน ชอบเมนูใหม่ที่พีททดลองทำมาให้ชิมฟรีในวันเปิดร้านวันแรก วันต่อๆ มาก็มีลูกค้ามาสั่งกินจนหมดทุกวัน เข็มไม่มาหา 2 วันแล้ว ผมบอกเขาว่า ลูกค้าเยอะ เหนื่อย เข็มก็บอกว่างานเขาก็เยอะเหมือนกัน แล้วเย็นนั้นเขาก็มา ผมเห็นเขาขึ้นไปข้างบน แล้วก็กลับลงมา มีลูกค้ารอเคลียร์โต๊ะ พีทำไม่ทัน เข็มอาสาช่วยทำให้เอง แล้วเขาก็ช่วยยาวจนปิดร้านเสร็จ ผมบอกเข็มว่า ถ้าเป็นแบบนี้ทุกวันก็ดี คุณจะได้ไม่ต้องจ่ายค่าจ้างรีวิวร้าน เข็มมองผมยิ้มๆ เข้ามากอด เบียดสะโพกเข้ามา แตะจูบตรงซอกคอ แต่เหมือนนึกอะไรได้ เขาหยุดแล้วก็บอกว่า คุณเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว ไปอาบน้ำนอนดีกว่า เขาจะผละออกแต่ผมกอดไว้ บอกให้เขาเอาที่ฝากไว้คืนได้แล้ว

ผมเหนื่อย แต่ความรักของเข็มเป็นพลังงานแสนวิเศษ ที่ดีที่สุดไม่ใช่แค่ผมรักเขา แต่เรารักกัน

ผมแอบสงสัยเรื่องธันวา ถามเข็ม เขาก็พูดเหมือนเดิมทุกทีว่าคุยเรื่องถ่ายรูป เข็มเคยบอกว่าเขาไม่ใช่เจ้าชีวิตผม ผมก็ไม่ใช่เจ้าชีวิตเขาเหมือนกัน จะห้ามไม่ให้เขาคุยเรื่องที่เขาชอบกับคนที่ผมไม่โอเคก็ไม่ควร แล้วเขาก็ดูปกติดี ไม่น่ามีปัญหาอะไร แต่ปัญหาก็ยังมาจากคนที่คิดไม่ถึง

เจตน์มาตอนเข็มอยู่พอดี เจตน์ไม่เคยมาด้วยท่าทีแบบนี้ ผมรู้ว่าเขาจงใจยั่วเข็ม พูดให้คนทั้งร้านได้ยินว่าเขากัดคอผมตอนที่ผมนอนกับเขา ผมเห็นว่าเข็มพยายามแล้ว  แต่เขาก็คุมอารมณ์ไม่อยู่ ต่อยเจตน์ลงไปกอง ทำลูกค้าตกใจทั้งร้าน กว่าเขาจะยอมขึ้นไปบนห้อง ผมก็ต้องดุเขาว่าถ้าไม่ขึ้นไปก็กลับไปเลย

ผมดึงตัวเจตน์ออกมานอกร้าน ถามเขาว่าทำแบบนี้ทำไม รู้อยู่แล้วใช่มั้ยว่าเข็มเป็นแฟนพี่ ไปยั่วเขาทำไม เจตน์ตอบหน้าตาเฉย ว่า พี่เป็นของผม เด็กบ้าเอ๊ย ผมพูดด้วยเสียงจริงจังที่สุดว่า ตัวพี่ พี่จะเป็นของใคร พี่เป็นคนเลือกนะเจตน์ แล้วพี่ก็เลือกแล้วด้วย เจตน์ทำท่าไม่พอใจ ผมพูดต่อว่า พี่ขอนะ อย่ามาที่นี่อีก พี่ไม่อยากมีปัญหา เจตน์ทำท่าจะพูด แต่ผมไม่เว้นช่องให้ พูดต่อว่า เห็นตู้แดงมั้ย ป๊าเข็มไม่ใช่ตำรวจ แต่เขาทำให้ตู้แดงมาอยู่ที่นี่ได้ ถ้าเจตน์ยังจะมา อาจจะโดนจับแบบไม่มีข้อหาได้ เข้าใจนะ

เจตน์กลับไปแล้ว ผมกลับเข้าไปในร้าน ไปเดินไหว้ขอโทษลูกค้าทุกโต๊ะ คุณลุงขาประจำบอกว่าไม่เป็นไรหรอก แค่ตกใจ แต่ก็สมควรล่ะ มาพูดยังงี้กับเมียลุง ลุงก็เอาให้ปากแตกเหมือนกัน

พีทเสิร์ฟเยลลี่ฟรีให้ทุกโต๊ะ เขาบอกว่าสมน้ำหน้า คราวที่แล้วก็สั่งของมากินทิ้งกินขว้าง ไม่รู้จักคิดถึงคนอื่น แล้วก็บอกให้ผมขึ้นไปดูเข็ม แต่ผมว่า ไปตอนนี้ก็คงคุยไม่รู้เรื่อง รอสักพักดีกว่า

แต่เข็มไม่ได้ใจเย็นลงเลย เขาสะบัดเสียงใส่ผมจนผมเริ่มหงุดหงิด ถามเขาว่าทำอะไรคิดบ้างมั้ย เข็มโวยวายกลับมาว่าทำไมต้องคิด มันดูถูกคุณ หรือคุณชอบ หรือคุณเสียดายที่ผมอยู่ คุณเลยไปกับมันไม่ได้ สิ้นเสียงเขา ผมก็ปล่อยหมัดเต็มหน้าเขาไปแล้ว ผมรู้ว่าเขาโมโห แต่เขาต้องไม่พูดกับผมแบบนี้ น้ำตาผมไหลตลอดเวลาตอนที่ตะโกนใส่เขาว่าอย่าดูถูกความรักของผม ถ้าเห็นว่าไม่มีค่า เห็นว่าเป็นแค่โอเมกาที่นอนกับใครก็ได้ ก็ออกไปจากชีวิตผมได้เลย

เข็มคงได้สติแล้ว เขาลุกขึ้นมากอดผม พูดขอโทษ แล้วก็บอกว่าเขาผิดเอง เขาไม่ได้ตั้งใจ  ผมเอามือลูบตรงรอยแดงๆ  ผมทำหมอปากหมาแก้มช้ำไปแล้ว

ผมไปหาถุงน้ำแข็งมาประคบให้ เข็มบอกให้ผมลงไปดูร้าน เขาทำเองได้ แต่ผมบอกว่าลูกค้าตกใจกลับไปหมดแล้ว เข็มหน้าสลดจนผมอยากบอกว่าล้อเล่น แต่ให้เขาเข้าใจแบบนั้นก็ดี จะได้ไม่ใจร้อนอีก ถ้ามีครั้งที่ 2 ผมอาจไม่โชคดี เจอลูกค้าดีๆ แบบวันนี้ก็ได้

ผมเล่าเรื่องเจตน์ให้เข็มฟัง บอกเขาว่าตอนแผลจะหาย ผมไม่ยอมให้เจตน์มากัดซ้ำ ไม่กินยา เพราะผมอยากฮีต อยากให้เขามาหา เพราะผมรักเขา เพราะฉะนั้นอย่าพูดว่าผมอยากไปกับใครอีก

เข็มจับมือผม ตั้งใจฟังที่ผมพูดทุกคำ ผมขอโทษที่ทำเขาเจ็บ แต่เข็มบอกว่าไม่เป็นไร เขารู้ว่าเขาใจร้อน เขาจะพยายามให้ดีกว่านี้ เพราะขาไม่อยากออกไปจากชีวิตผม

ธันวาโทร.หาเข็มอีกแล้ว เข็มบอกว่าให้เบอร์ไปเอง แค่คุยเรื่องกล้อง ไม่ได้คุยเรื่องอื่น เข็มยื่นหน้าเข้ามาหา พูดต่อว่าคุยเรื่องเราดีกว่า ผมดันตัวเขาออก ถามว่าอยากได้อีกหมัดมั้ย เขายื่นหน้าเข้ามาใหม่ บอกว่าเอาเลย คุณไม่ยอมผม ผมยอมตาย

น่ารักขนาดนี้ ใครจะปล่อยให้ตายได้ลงคอ

ห้างจัดมิดไนท์เซล เข้มชวนผมไปด้วยกันตอนปิดร้านแล้ว เขาอยากได้น้ำหอม เข็มเลือกไปเลือกมาจนเหลือ 2 กลิ่น ถามผมว่าชอบอันไหน ผมบอกให้เลือกเอง ผมชอบทั้ง 2 กลิ่น เข็มยิ้มๆ ยื่นกระดาษเทสกลิ่นมาที่หลังหูผม แล้วยื่นหน้าเข้ามาดม ก่อนจะบอกพนักงานว่า เอากลิ่นนี้

ออกจากห้าง เข็มจะพาผมไปกินไอติม ผมคิดว่าตัวเองหูฝาด เข็มจะกินไอติมตอน 5 ทุ่ม เขาหัวเราะบอกว่า ผมง้อคุณอยู่นะ ไม่ชอบเหรอ ผมดูนาฬิกาแล้วถามเขาว่า ไปที่อื่นได้มั้ย ผมอยากฟังเพลง

เรานั่งอยู่ด้วยกันในผับที่มีดนตรีแจ๊ซเบาๆ เข็มบอกตั้งแต่ก่อนมาว่าห้ามกินเหล้า พนักงานถึงกับทำหน้างงๆ ตอนเราสั่ง มะนาวโซดากับน้ำส้มคั้น

เข็มโอบไหล่ผม ผมพิงไหล่เขา เข็มเล่าให้ฟังว่าเขาเคยแอบเข้าผับตั้งแต่อายุยังไม่ถึง แต่ซวยไปเจอคนเมาตีกัน หนีหัวซุกหัวซุน เกือบถูกป๊าจับได้ด้วย เลยไม่ชอบเที่ยว ไม่ชอบกินเหล้า เข็มถามผมว่าทำไมรู้จักที่นี่ มาบ่อยเหรอ ผมหัวเราะบอกว่ามาบ่อยไม่ได้หรอก ค่าเหล้าที่นี่แพง ผมเบียดเข้าไปชิดเขาอีก เล่าให้เข็มฟังว่า ตอนเรียน เพื่อนชวนเข้าผับ เมายับทุกที เข็มถามว่าแล้วตอนนี้เพื่อนไปไหนหมด ผมไม่เคยเห็นคุณไปเที่ยวเลย ผมบอกเข็มว่าตั้งแต่ผมตั้งใจมาทำร้าน ก็เลิกหมด เลิกเที่ยว เลิกกินเหล้า โชคดีที่คุณมาเจอตอนผมเป็นคนดีแล้ว

ตอนออกจากผับ เข็มดูง่วงมาก ผมขับรถให้ เขาก็หลับมาตลอดทาง ขึ้นมาบนห้อง เขายื่นกล่องน้ำหอมให้ บอกว่าของคุณ ผมรับมาแล้วถามเขาว่า ถ้าจะให้ผม ทำไมไม่ให้ผมเลือกแต่แรก เข็มบอกว่าผมต้องเลือกที่ผมชอบ เพราะคุณเป็นคนใช้ เขาขยับเข้ามาใกล้ตรงซอกคอ พูดต่อว่า ผมเป็นคนหอม แล้วเขาก็หอม

เขาพูดต่อว่า ขอโทษนะจอม ผมจะระวัง ไม่ปากหมากับคุณอีก

ผมยิ้มให้เขา ไม่ได้พูดอะไร คิดอยู่ในใจว่า ถ้าปากหมาแล้วหวานขนาดนี้ ปากหมากับผมอีกก็ได้

เข็มเปลี่ยนมาหยุดงานวันจันทร์ตามผม เขาชวนผมไปเที่ยว ผมขอเคลียร์ห้อง ซักผ้า เขาเลยจะมารับตอนบ่าย ขอไปหาธันวาก่อน เอาเสนส์ไปคืน เข็มบอกเองว่าธันวาโทร.หาเขาบ่อยเกินแล้ว เขาไม่อยากให้ธันวาเข้าใจว่าที่เขาคุยด้วยเพราะเขาคิดอะไรด้วย

ผมกำลังถูห้อง ตอนที่เข็มไลน์มาว่า ช่วยที อยู่บ้านธันวา ผมโทร.หาเข็มก็ไม่รับสาย โทร.หาธันวา ก็ไม่รับเหมือนกัน เข็มเป็นอะไร ถ้าด่วน ถ้าฉุกเฉิน ทำไมแค่ส่งข้อความ ผมเปลี่ยนเสื้อผ้า กำลังจะหยิบกระเป๋า ก็มีเสียงเตือนข้อความส่งมาจากธันวา ผมเพ่งดูรูปนั้นด้วยความตกใจ ธันวาถ่ายรูปตัวเอง นั่งบังช่วงกลางลำตัวของเข็มที่นอนอยู่ด้านหลัง ธันวาไม่ใส่เสื้อ ขาเข็มไม่มีกางเกง ธันวายิ้มสดชื่น ส่วนเข็มหันหน้าไปอีกทางผมก็เลยไม่เห็นสีหน้าเขา

มือไม้ผมอ่อนไปหมด เกิดอะไรขึ้น ถ้าเข็มจะแอบไปมีอะไรกับธันวา เขาคงไม่บอกผมว่าจะไปบ้านธันวา ไม่ส่งข้อความมา ธันวาทำอะไรเข็ม ทำไมเข็มอยู่ในสภาพนั้น ผมรีบโทร.หาป๊า ขอคนช่วยตามไปบ้านธันวา

ผมนั่งมอเตอร์ไซค์รับจ้างไปบ้านธันวา ไม่มีใครมาเปิดประตู ผมก็เลยปีนเข้าไป เข็มต้องอยู่ในบ้าน เพราะรถอยู่ รองเท้าก็อยู่ ผมลากคอคนงานในบ้านธันวา บังคับให้พาไปห้องนอนธันวา ผมได้ยินเสียงคนพูดอยู่ในห้อง ผมหมุนลูกบิด ประตูไม่ได้ล็อก ประตูเปิดออก แล้วภาพที่ผมเห็น ก็ทำให้ผมแทบคลั่ง

ธันวาเปลือยทั้งตัว กับเข็มที่นอนเปลือยท่อนล่างอยู่บนเตียง

ผมหัวหมุนไปหมด  หรือเข็มจงใจเรียกผมมาดู  ผมตะโกนเรียกชื่อเขา  แต่เข็มกลับนอนนิ่ง  ไม่ได้พยายามปิดบังอะไรร่างกายตัวเองเลยด้วยซ้ำ  เสียงเข็มเบา  แต่ผมก็ได้ยิน  เขาพูดว่า จอม ช่วยด้วย  ไม่  ไม่ใช่  นี่มันไม่ใช่แล้ว

ธันวารีบไล่ผมออกจากห้อง เขาพูดว่าเห็นเต็มตาแล้วว่าเข็มมาทำอะไร ก็ออกไปได้แล้ว เห็นมั้ย เข็มกำลังมีอารมณ์ ผมจับธันวาเหวี่ยงลงพื้น ตะคอกใส่เขา แฟนกู ของกู ไม่ใช่ของมึง ผมเข้าไปหาเข็ม เขายังนอนนิ่งอยู่ท่าเดิม ผมจับมือเขา มันไม่มีแรงเลย ผมถามว่าเป็นอะไร เข็มพูดเบาแทบจะเป็นกระซิบว่า ผมโดนยา บนหลังตู้ลิ้นชักที่อยู่ปลายเตียง มีกล้องกำลังทำงาน

ผมอยากกระทืบธันวาดอกสองดอกสาม แต่ผมเป็นห่วงเข็มมากกว่า คนของป๊าโทร.มาแล้ว ผมบอกให้ขึ้นมาข้างบน ผมพยายามใส่กางเกงให้เข็ม ธันวายังจะเข้ามาหา แต่คนของป๊าคนหนึ่งเข้ามากันไว้ อีกคนมาช่วยผมยกตัวเข็มขึ้นให้ใส่กางเกงได้ ผมเริ่มอยากร้องไห้ คนของป๊าเข้ามาช่วยประคองให้เข็มลุกเดินแต่เขาไม่ไหว สุดท้ายต้องอุ้มเข็มพาดบ่าพาลงมาขึ้นรถ ผมหันไปสั่งคนที่เหลือให้จัดการกล้องให้พังให้หมด

ผมโทร.บอกป๊าว่าเข็มต้องไปโรงพยาบาล ป๊าคุยกับคนของป๊าให้พาไปโรงพยาบาลประจำของครอบครัว ระหว่างทางผมคอยเขย่าตัวเขา บอกเขาว่าอย่าหลับ ส่วนเข็มก็เอาแต่พึมพำว่า จอม ผมขอโทษ เข็มหายใจเบาลงจนผมใจไม่ดี บอกคนขับให้หาโรงพยาบาลใกล้ที่สุดก่อน ตอนไปถึง เข็มก็หมดสติไปแล้ว

ผมโทร.บอกป๊าว่าต้องเข้าโรงพยาบาลนี้เพราะเข็มท่าจะไม่ไหว ตอนนี้อยู่ในห้องฉุกเฉิน ผมถามตัวเองวนๆ ซ้ำๆ ว่าธันวาทำอะไรเข็ม ทำแบบนี้ทำไม ทำไมต้องทำขนาดนี้ ผมรู้ว่าเขาชอบเข็ม เอากล้องเอาเลนส์มาให้เข็มยืมก็เพราะอยากคุยกับเข็ม แค่เขาอยากได้ตัวเข็ม อยากให้ผมเห็น...ผมตกใจมากตอนที่คิดถึงรูป ธันวาส่งมาให้ผมรูปเดียว แต่เขาถ่ายไว้กี่รูป วิดีโอในกล้องอีก ไม่รู้เชื่อมกับอุปกรณ์อื่นอีกหรือเปล่า วูบนั้น ผมอยากฆ่าธันวาให้ตายจริงๆ ป๊ากับม๊ามาถึงแล้ว ม๊าเดินร้องไห้เข้ามาถามผมว่าเข็มเป็นอะไร ทำไมเป็นแบบนี้ ผมได้แต่บอกให้ม๊าใจเย็นๆ รอหมอออกมาบอก แม่มาถึงแล้ว ผมขอให้ช่วยอยู่เป็นเพื่อนม๊า ผมจะคุยกับป๊า

ผมเอาแชทไลน์ให้ป๊าดู เล่าให้ป๊าฟัง ป๊าโกรธมากจะไปเอาเรื่องธันวา แต่ผมรีบบอกว่าเรื่องรูปสำคัญกว่า เราต้องรีบก่อนธันวาจะปล่อยรูปออกไป ผมปรึกษาป๊า ป๊าบอกให้ผมไปทำเลย เรื่องที่โรงพยาบาล ป๊าจัดการเอง

ผมออกไปจัดการเรื่องรูป กลับไปเก็บเสื้อผ้ามานอนเฝ้าเข็มที่โรงพยาบาล แม่โทร.มาบอกตอนเย็นว่า หมอให้ย้ายเข้าห้องพิเศษได้แล้ว พรุ่งนี้ป๊าจะย้ายเข็มไปอยู่ที่โรงพยาบาลประจำ ถ้าผมจะมาอยู่กับเข็ม แม่จะช่วยมาดูร้านให้

คนทำรูปทำเสร็จเร็วสมกับที่ขอค่าจ้างเพิ่มเป็น 3 เท่า ผมส่งรูปหนึ่งในนั้นให้ธันวา  พรัอมกับข้อความ  มาหากู

ตอนผมไปถึง เข็มยังไม่ฟื้น ม๊าร้องไห้จนตาบวม ป๊าบอกว่าหมอสงสัยว่าเข็มน่าจะโดนยาที่ทำให้มึนงง แต่เข็มอาจจะแพ้ยาตัวนั้น อาการก็เลยหนัก แต่จะรู้ว่ายาอะไรแน่ๆ ต้องรอผลเลือด ผมเอารูปให้ป๊าดู ป๊าตบไหล่ผม บอกขอบใจผม แล้วก็ฝากให้ผมดูแลเข็มให้ดี

ทุกคนกลับไปแล้ว ผมยกเก้าอี้ไปนั่งดูเข็มอยู่ข้างเตียง เมื่อเช้าเข็มยังหัวเราะกับผม ตอนนี้ เราก็น่าจะกำลังกินข้าวใต้แสงตะเกียงที่ไหนสักที่ ทำไมเข็มต้องมาโดนแบบนี้

มีเสียงเคาะประตู ผมรีบเช็ดน้ำตา แต่คนที่เข้ามาเป็นธันวา ไม่ใช่พยาบาล ผมรีบลุกมาดึงบานกั้นเตียงไม่ให้เขาเข้าใกล้เข็ม ถามเขาว่ามาทำไม ธันวาถามผมเสียงเข้มว่านี่รูปเหี้ยอะไร ผมตอบกลับไปว่า ก็รูปเหี้ยเหมือนที่มึงส่งให้กูไง ท่าทางเขาโกรธจัด ถามผมว่ามึงทำเพื่อ!!! ผมพูดนิ่งๆ บอกให้เขาลดเสียง นี่โรงพยาบาล ไม่ใช่บ้านมึง กูทำเพื่อให้มึงรู้ ถ้ามีรูปเข็มหลุดออกไป ไม่ว่าจะทางไหน กูจะถือว่ามึงเป็นคนทำ ผมหยุดพูด จ้องหน้าเขาตรงๆ ถ้าเข็มต้องอาย มึงก็ต้องอายเหมือนกัน มึงรู้ไว้ด้วยนะ กูมีเงินจ้างเขาทำกี่ร้อยกี่พันรูปก็ได้ กูจะปล่อยรูปมึงให้คนจำได้ทั้งประเทศ ธันวาชี้หน้าผม ทำท่าฮึดฮัด ผมก้าวเข้าไปหา ปัดมือธันวาลง ผลักไหล่เขาเต็มแรงจนเขาเซไปด้านหลัง ผมพูดต่อว่า กูไม่ได้ขู่ ถ้ามึงอยากเก็บรูป เก็บคลิปไว้ ก็ระวังให้ดี หลุดมาวันไหน กูเอาให้มึงไม่ได้ผุดไม่ได้เกิดแน่ ออกไปได้แล้ว

ผมเปิดบานกั้นเตียง เข็มนอนลืมตามองมาทางผม ท่าทางเขายังดูเหนื่อย ผมรีบเข้าไปหา ถามเขาว่าเป็นไงบ้าง ยังมันหัวอยู่มั้ย เข็มตอบผมว่า จอม ผมขอโทษ น้ำตาผมแทบหยด ธันวาเป็นคนก่อเรื่อง ทำไมเข็มต้องรู้สึกผิดขนาดนี้ ผมบอกเข็มให้หยุดคิดได้แล้ว แค่คุณไม่เป็นไรก็ดีที่สุดแล้ว

หมอมาดูอาการเข็มแล้วบอกว่า ดูเรียบร้อยดี หมอสั่งยาคลายกังวลไว้ให้ เผื่อนอนไม่หลับ ถ้าพรุ่งนี้รู้สึกหัว แล้วก็กินอาหารเองได้ ก็น่าจะถอดน้ำเกลือได้

ผมช่วยประคองพาเขาไปห้องน้ำ เข็มฉี่เสร็จแล้วก็ยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น จนผมถามว่าดูอะไร เป็นอะไร เข็มถอนหายใจ ดึงกางเกงขึ้น แล้วเดินกลับมาขึ้นเตียง เข็มจับมือผมไปวางแนบอก หลับตาพูดว่า ผมเสียใจจริงๆ นะจอม ผมเอาอีกมือประกบมือเขาไว้  นึกถึงภาพที่ผมเห็นตอนเปิดประตูห้อง เข็มนอนนิ่ง แต่อวัยวะเขาตื่นตัวเต็มที่

ผมบอกเขาว่า ผมรู้ ผมให้เขากินยา จับมือเขา ร้องเพลงกล่อมเด็กให้เขาฟัง

ยาของธันวามีผลกับร่างกายเขามาก แต่ดูเหมือนจะมีผลกับใจเข็มมากกว่าอีก ผมไม่รู้เลยว่ามันหนักหนาแค่ไหน  ไม่รู้ว่าธันวาทำอะไรเข็มไปแค่ไหน ผมจะช่วยเขายังไง ให้เขากลับมาเป็นที่รักคนเดิมของผม

Create Date : 18 มีนาคม 2566
Last Update : 18 มีนาคม 2566 23:50:02 น.		0 comments
Counter : 314 Pageviews.
Share Tweet