20 ต.ค.

ผมไปถึงร้านแล้ว พีทกับช่างยังมาไม่ถึง ผมเปิดมือถือหาข่าวพวกที่มาประท้วงหน้าคลินิกเข็ม มีภาพป้ายประท้วงเขียนว่า ศักดินา บ้าอำนาจ ผมไม่ได้รู้สึกดีกับคนที่มีทั้งอำนาจเงิน อำนาจทางสังคม เอาอำนาจที่ตัวเองมี ไปกดขี่เอาเปรียบคนอื่น แต่คนคนนั้นไม่ใช่เข็ม เขาไม่ควรโดนเหมาว่าเป็นแบบนั้นเลย ต้นเหตุมาจากคลิปของเด็กคนนั้นหรือเปล่า ผมกลับไปดูคลิปนั้นซ้ำอีกรอบ เด็กคนนั้นพูดทำนองว่าเข็มให้เขาออกเพราะเรื่องส่วนตัว ใช้อำนาจตามอำเภอใจ ไม่สนว่าจะเกิดผลอะไรกับเขา เรื่องส่วนตัวที่ว่า หมายถึงผมหรือเปล่า  มีคนมาเคาะประตู พร้อมๆ กับเสียงทักว่า ช่างมาแล้วครับ ผู้ชายคนนั้นมองผมเหมือนไม่แน่ใจ แล้วก็พูดขึ้นว่า ใช่จอมรึเปล่า จำเราได้มั้ย เขายิ้มให้ผม ยิ้มจนเห็นลักยิ้มทั้ง 2 ข้าง ธันวานั่นเอง ผมเจอเขาครั้งสุดท้ายตอนวันปิดภาคเรียน ม.6  วันนั้นผมโดนเพื่อนแกล้งจนเละไปทั้งตัว  ขึ้นรถเมล์กลับบ้านไม่ต้องเบียดใครเลย คนถอยหมด  นึกถึงแล้วก็ตลกตัวเอง  ผ่านไปตั้ง 10 ปีแล้ว  นานพอๆ กับที่ผมไม่ได้เจอธันวา พีทเข้ามาพอดี  เราพาธันวาไปดูว่าเราต้องการให้ทำอะไรบ้าง ก่อนกลับธันวาขอเบอร์โทร.ผมไปด้วย เขาบอกว่าไว้เผื่อติดต่อถามเรื่องรายละเอียด ผมบอกไปแล้วว่า ให้ติดต่อพีทได้เลย แต่เขายืนยันว่าเขาอยากได้ ผมก็เลยให้ไป

พีทบอกผมว่า แปลก ธันวาเป็นเจ้าของบริษัทรับตกแต่งภายใน ไม่น่ามาสนใจงานซ่อมแซมปรับปรุงเล็กๆ น้อยๆ แบบนี้ ตอนติดต่อมาหาพีท ธันวาก็ถามว่าใช่ร้านของผมหรือเปล่า พีทบอกว่า คงเพราะเป็นเพื่อนเก่าผมมั้ง เลยอยากมาทำให้  ทีแรกก็ว่าจะให้ลูกน้องมารับบรีฟงาน  ทำไมถึงมาเองก็ไม่รู้

ก็แปลกจริงๆ ผมกับธันวาไม่เคยเรียนห้องเดียวกัน ที่รู้จักกันก็เพราะผมเป็นกรรมการนักเรียน ส่วนธันวาเป็นประธานสี จบ ม.6 แล้วก็แยกย้าย ไม่ได้เจอกันอีก ไม่ได้สนิทจนน่าจะอยากมาช่วยผม

แม่โทร.มาถามว่าผมลืมหรือเปล่า พรุ่งนี้วันเกิดพ่อ ผมบอกแม่ว่า ผมไม่ลืม แต่พอดีมีเรื่องที่ร้าน แล้วก็มีเรื่องเข็มอีก ผมก็เลยยังไม่ได้บอกเข็มเลย แม่บอกว่าเห็นข่าวที่แชร์กันมาแล้ว เข็มเป็นยังไงบ้าง ผมบอกแม่ว่า ผมยังไม่รู้เลย เข็มบอกให้ผมออกมาจัดการเรื่องร้าน เขาอยู่บ้าน ไม่ได้ไปทำงาน แม่บอกให้ผมชวนเข็มมากินข้าว แล้วก็ค้างที่บ้านแม่ พรุ่งนี้จะได้ไปวัดด้วยกัน ไหนๆ ก็ว่างแล้ว แม่รู้ว่าผมเป็นห่วงเข็ม แม่ก็ห่วงเขาเหมือนกัน

ผมโทร.หาเข็ม เขาบอกว่าเขาแช่น้ำอยู่ ผมไปอยู่บ้านเข็มหลายวันแล้ว ไม่เคยเห็นเขาใช้อ่างอาบน้ำเลย เขาบอกเองว่า เปลืองน้ำ เอาไว้ใช้วันที่เหนื่อยมากๆ อยากผ่อนคลายจริงๆ ก็พอ วันนี้เขาคงเครียดมากจริงๆ ผมบอกเขาตามที่แม่บอก เข็มบอกว่าก็ดี เขาไม่อยากอยู่บ้านเฉยๆ ผมบอกเขาว่า ผมจัดการเรื่องร้านเสร็จแล้วจะรีบกลับ แล้วค่อยไปบ้านแม่พร้อมกัน

ผมกลับไปถึงบ้านก็เห็นเข็มวางเป้รอไว้แล้ว เขาบอกว่าเขาเตรียมของที่จะไปค้างบ้านแม่ให้แล้ว ม๊าทำเค้กให้ด้วย เอาไปฉลองวันเกิดให้พ่อผม ม๊าบอกว่า เข็มเป็นคนแต่งหน้าเค้กเอง จอมชอบมั้ยลูก หน้าเค้กเป็นสายเส้นสีแดงรูปหัวใจดวงใหญ่ ข้างในมีหัวใจดวงเล็กสีชมพูกับสีฟ้า เส้นรอบนั้นคงเป็นหัวใจของพ่อ สีชมพูกับสีฟ้า คงหมายถึงแม่กับผม นอกเส้นกรอบหัวใจสีแดง มีแผ่นน้ำตาลรูปหัวใจสีขาวปักอยู่ เข็มเขียนไว้ข้างใต้ว่า ขออยู่ด้วยครับ

ผมเห็นแล้วก็อดเขินไม่ได้ เข็มน่ารัก จริงใจ แล้วก็ใส่ใจกับเรื่องเล็กๆ ของผม ม๊าเห็นอาการผมก็แซวซ้ำว่า เป็นไง เขินเลย คิดเหมือนม๊าใช่มั้ย เข็มเขาอยากเป็นเขยบ้านจอม พ่อจะยอมหรือเปล่า เข็มรีบสะพายเป้ จูงผมเดินออกมาขึ้นรถ บอกผมว่า อยู่ต่อเดี๋ยวม๊าบอกให้มีลูกอีก

แม่เตรียมของไว้ทำให้เข็มกินหลายอย่างมาก แม่บอกว่าไม่รู้ว่าเข็มชอบกินอะไร เลยเตรียมเผื่อๆ ไว้ พอเข็มบอกว่าเขากินได้หมด แม่ก็บอกว่า งั้นแม่ทำทุกอย่าง คุยกับเข็มไปก่อน

ผมพาเข็มขึ้นมาบนห้อง เอาของออกจากเป้ไปเข้าที่ ผมเห็นเข็มตั้งอกตั้งใจดูของในตู้โชว์เล็กๆ ของผม ผมเลยบอกว่า มีแต่คนให้มา เขายังพิจารณาของในนั้นต่อไปอีก แล้วก็ถามว่า ในนี้มีของที่แฟนคุณให้บ้างมั้ย ผมรู้ว่าเขาสงสัยอะไร ก็เลยบอกว่า ไม่มีใครอยากเป็นแฟนผมหรอก มีแต่คุณ หลงอะไรผม เข็มเขิน เขาแก้เขินด้วยการจูบผม ผมบอกให้เขาดูอะไรในห้องได้ตามสบาย ผมจะลงไปช่วยแม่ เข็มถามย้ำและผมก็พยักหน้ารับ เรื่องของผม สำหรับเข็ม ไม่มีอะไรเป็นความลับ
แม่ทำกับข้าวเสร็จไป 2 อย่างแล้ว แม่ถามว่าทำไมให้เข็มอยู่คนเดียว ผมบอกแม่ว่าผมอยากให้เข็มรู้จักผมในมุมที่เขาไม่เคยเห็น เข็มให้ผมไปอยู่ด้วย เขาไม่ห้ามไม่หวงอะไรในห้องเขาเลย อยากใช้อะไรของเขาก็ตามสบาย แค่อย่าทำห้องรก

เขาเต็มใจให้ผมไปอยู่ในชีวิตเขา ผมก็อยากให้เขารู้ว่า ผมก็เต็มใจเหมือนกัน

ม๊าเข็มกับแม่ผม ไม่ได้ต่างอะไรกันเลย แซวลูกแล้วก็หัวเราะชอบใจ แม่บอกว่าที่เขียนว่าขออยู่ด้วย ไปขอกับพ่อเอาเอง แล้วก็หันมาถามผมว่า อยากเอาของใช้ของตัวเองตอนเด็กๆ ไปเก็บไว้เองมั้ย เผื่ออยากใช้ แม่เคยให้ผมดู ผ้าห่อตัวที่ใช้ตั้งแต่ตอนแรกเกิด แม่ยังเก็บไว้เลย ทำไมผู้ใหญ่อยากให้เรามีลูกกันนัก ผมเจอเข็มแต่ไม่กี่เดือน ครอบครัวเรา 2 คนไม่ได้สนใจเรื่องสายเลือดของเรามากกว่าความรู้สึกของเรา แต่คนข้างนอกไม่ใช่ ที่เข็มโดนประท้วงจนต้องหลบมาอยู่ที่นี่ ก็เพราะเรื่องนี้ แล้วมันก็ยังคาใจผมอยู่

ผมถามเข็มซ้ำเรื่องเด็กคนนั้น ผมถามย้ำว่าไม่ใช่แค่เรื่องงานที่ผมได้ยินใช่มั้ย เข็มถึงได้ยอมพูดว่าเด็กคนนั้นพูดถึงผม เขาสงสัยก็เลยไปเช็ก เคสที่พลาดเจ้าของเป็นโอเมกาทั้งหมด เข็มบอกว่า สัตวแพทย์ไม่ได้มีหน้าที่แค่รักษาสัตว์ แต่ต้องเยียวยาเจ้าของด้วย ถ้าเขาทำไม่ได้ เขาก็ไม่เหมาะกับอาชีพนี้

ผมเข้าใจเหตุผลของเข็ม แต่ผมก็อดคิดไม่ได้ว่าเป็นเพราะผมอีกแล้ว ถ้าผมไม่เป็นห่วง ถ้าผมไม่เข้าไป ถ้าผมไม่พูด ถ้าผมไม่อยู่ในชีวิตเขา เข็มเหมือนจะรู้ว่าผมคิดอะไรอยู่ ไม่ได้พูดอะไร เข็มก็บอกเองว่า ไม่ต้องห่วง เขาไม่เป็นไรเพราะเรื่องนี้ แต่เขาจะเป็น ถ้าผมไม่อยู่กับเขา เข็มยังพูดว่า คุณตกลงแล้วนะว่าคุณจะไม่ทิ้งผม อัลฟาที่เป็นพวกศักดินาบ้าอำนาจ กำลังใช้กำลังความรัก ขอให้ผมอย่าคิดเรื่องทิ้งเขา ความรักของเขาทำให้ผมยิ้ม แต่คำตอบของผมทำให้เขาชะงัก เพราะผมบอกเขาว่า ไม่ได้ แม่ได้ยินหมด ผมปฏิเสธเขาไปแล้ว ถึงได้นึกกลัวเขาจะโกรธ แต่เขาแค่ทิ้งตัวลงนอน บอกว่าเขารู้ ถามผมว่าวันนั้นแม่คุยอะไร ทำไมผมยอมให้โอกาสเขา เขาบอกผมว่าแม่พูดให้เขาคิดว่าผมยอมเขาเพราะอะไร ทั้ง 2 อย่าง มีคำตอบเดียวกันคือ ผมรักเขา ผมบอกเข็มว่าเจ็บแค่ไหน ผมก็ทนเสียเขาไปไม่ได้ เข็มจูบผม บอกผมว่า ขอบคุณนะ ที่รักผม เข็มลุกไปปิดไฟแล้วกลับมานอน อัลฟาบ้าอำนาจในสายตาคนอื่น ไม่เคยเอาแต่ใจกับผมเลย นอกจากวันนั้น ผมควรเลิกสนใจความเป็นอัลฟาโอเมกา แล้วกลับมาโฟกัสที่ความรักของเขา

เข็มมาช่วยแม่เตรียมของไปวัด เขาดูงงๆ ตอนที่แม่ยกเอาถ้วยจานชามช้อนสวยๆ ใส่ตะกร้าไปด้วย ถวายเพลพระเรียบร้อย เราก็ไปจัดโต๊ะสำหรับงานวันเกิดของพ่อที่หน้าที่เก็บกระดูก แม่มีผ้าปูโต๊ะลายตาหมากรุกสีแดงแบบที่พ่อชอบ กับแจกันปักด้วยก้านไม้ร้อยดอกมะลิเป็นรูปตัวหนูส่งกลิ่นหอมกรุ่น ผมตกแต่งอาหารทุกจานให้สวยเหมือนเพิ่งยกออกมาจากครัว แม่บอกพ่อด้วยว่า ปีนี้ เค้กมาจากบ้านเข็มแฟนจอม เรากินข้าว แล้วก็ร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ธเดย์ ผมว่าเข็มคงรู้สึกแปลกๆ ผมมองตามสายตาเขาไป ก็เห็นคนอื่นมองเราแปลกๆ แต่เข็มก็แค่หันกลับมาสนใจสิ่งที่เรากำลังทำ แม่บอกให้เรา 2 คนช่วยกันเป่าเค้ก เข็มอธิษฐานอยู่นาน ผมถามว่าขออะไร เขาบอกว่า ขออนุญาตพ่อคุณไง เข็มน่ารักที่สุด เขาเข้าใจความรู้สึกของผมของแม่ ขนาดยายยังบอกว่าแม่เพี้ยน

ทีแรกเข็มตั้งใจว่าจะไปทำงานต่อ แต่หมอว่านบอกเขาว่าอย่ามาดีกว่า พวกนั้นยังมากันอยู่ เข็มทำท่าเซ็งๆ แม่คงเป็นห่วงเข็ม บอกให้ผมพาเข็มไปนอนเล่นบ้านยาย จะได้ไปเที่ยวงานวัดด้วย

เข็มคงจะเบื่อจริงๆ เขารับปากง่ายๆ ไม่ถามอะไรเลย ผมโทร.บอกพีทว่า ผมขอไปกับเข็ม ไม่อยากให้เข็มอยู่คนเดียว  ถ้าธันวาเอาแบบมาให้ดู  ก็ตัดสินใจไปเลยก็ได้  ไม่ต้องรอผม  ระหว่างนั่งรถไปบ้านยาย ธันวาโทร. มาถามผมว่า ทำไมพรุ่งนี้ผมไม่ไปดูแบบ เข็มได้ยินชื่อนี้ 2 ครั้งแล้ว จนเขาสงสัยว่าธันวาเป็นใคร ผมบอกเข็มว่าเขาเป็นช่างที่บังเอิญเป็นเพื่อนเก่า เข็มไม่เคยถามแบบนี้ เขาจะเชื่อใจผมเหมือนที่ผมเชื่อใจเขามั้ย

แม่โทร.บอกยายแล้วว่าผมจะไปหา พอเราไปถึง ยายก็บอกเลยว่า ทำน้ำปลาหวานไว้ให้แล้ว ไปเก็บมะม่วงมาเผื่อทำน้ำพริกกินตอนเย็นด้วย เข็มทำหน้างงๆ ตอนผมทำเสียงครางใส่ยาย ยายหัวเราะพูดกับเข็มว่ายังไม่รู้ล่ะสิ จอมเคยตกต้นไม้ ปีนไม่ดูว่ามีรังมด พอโดนมดกัดก็เผลอปล่อยมือจนตกลงมา ถามเข็มต่อว่า ปีนเป็นมั้ย ไม่งั้นอดนะ เข็มยิ้มๆ บอกว่า ไม่เคยปีนต้นไม้ครับ เคยแต่เรียนปีนผา แต่เดี๋ยวลองดูก็ได้ครับ เดี๋ยวจอมอดกินของโปรด

เข็มโดนมดกัดไปหลายตัว แต่ก็ได้มะม่วงมาหลายลูก ยายบอกให้ผมพาเข็มไปล้างตัว แล้วก็เอาของไปเก็บ เดี๋ยวยายปอกมะม่วงให้

ห้องนอนบ้านยายก็คงแปลกสำหรับเข็ม ที่นี่ไม่มีแอร์  ห้องน้ำอยู่นอกห้องนอน  และยายไม่ชอบมุ้งลวด ก็เลยต้องกางมุ้งนอน ผมเรียกเข็มให้มาช่วยกันกางมุ้ง ผมพูดให้เข็มฟังว่า ตอนนี้ดีแล้ว มีมุ้งแบบพับได้ ตอนเด็กๆ เวลามานอนที่นี่ ผมมีหน้าที่ผูกหูมุ้ง ถ้าผูกไม่ดี หรือ นอนดิ้นมากจนหูมุ้งขาด ง่วงแค่ไหนก็ต้องลุกขึ้นมาผูกหูมุ้งใหม่ นอนต่อไม่ได้ เข็มทำหน้าเหลอหลา ถามผมว่าแล้วคืนนี้.... ผมพูดขำๆ ว่า คุณก็ต้องนอนนิ่งๆ เข็มทำตาวาว ถามผมว่า งั้นตอนนี้เลยได้มั้ย ผมดันตัวเขาออก บอกเขาว่าผมไม่อยากกินคุณ ผมอยากกินมะม่วง

น้ำปลาหวานของยาย เข้มข้น หนักเครื่องจนเข็มต้องขอเอาไปฝากม๊า ยายหัวเราะชอบใจ บอกว่าเดี๋ยวทำให้ บอกให้ผมไปเก็บผัก อยากกินอะไรก็ไปเก็บมา

ผมพาเข็มลงเรือไปเก็บสายบัวในสระน้ำหลังบ้าน    ผมถามเข็มว่า เคยพายเรือมั้ย เขาบอกว่าเคยพายแต่เรือคายัค ผมส่งพายให้เขาลอง เข็มพายวนๆ จนผมขำ  พูดกับเขาว่า  ผมอยากกินวันนี้นะ แต่เขาไม่ยอมแพ้  ส่งพายมาให้ผมพายให้เขาดูอีกที  แล้วให้เขาลองใหม่

แดดตอนบ่ายแก่ๆ ส่องต้องผิวเขาจนเป็นสีแดงเรื่อ เหงื่อซึมอยู่ตามหน้าผาก ผมว่าเข็มก็รู้ว่าไปซื้อเอาง่ายกว่า แต่เขาก็มากับผม ไม่บ่น ไม่รำคาญ ผมเก็บสายบัวจนพอแล้วก็บอกให้เข็มพายเรือกลับ ไปหาเก็บอย่างอื่นต่อ เข็มถามว่าจะไปเก็บอะไร ผมบอกเข็มว่าถ้าคุณเหนื่อยแล้ว ไปพักก่อนก็ได้ ผมไปเอง เข็มยิ้มให้ผม บอกว่าแค่ร้อน ไม่ได้เหนื่อย อยากไปด้วย

ผมเก็บได้ดอกอัญชันกับมะเขือเปราะเพิ่ม เดินกลับมาถึงบ้านก็เจอหลานผมมากันเต็มบ้าน มารุมกินขนมของยาย แล้วชวนกันไปเล่นลูกข่างอยู่ที่ลานบ้าน เข็มไม่เคยเล่นอีกตามเคย ผมบอกให้หลานสอนอาเข็มเล่นหน่อย ทีแรกเข็มไม่ยอมเล่น แต่ผมบอกให้ลองดู เข็มโดนเด็กหัวเราะอยู่หลายรอบกว่าจะปล่อยลูกข่างให้หมุนบนพื้นได้ แล้วพอทำได้ เข็มก็เล่นไม่ยอมเลิก ผมเลยปล่อยให้เขาเล่น แล้วไปช่วยยายเตรียมมื้อเย็น ตอนเข็มเข้ามาหาที่ครัว แววสนุกยังอยู่เต็ม เหงื่อโซมไปทั้งตัว เข็มบอกว่าขอไปอาบน้ำก่อน ร้อนมาก เดี๋ยวลงมากินข้าว  ยายมองตามหลังเข็มไป  ถามผมว่า  บ้านเข็มรวยแบบที่เขาพูดๆ กันจริงเหรอ  ผมตอบยายว่าใช่ครับ  ห้องนอนเข็มห้องเดียว  ก็กว้างเกือบเท่าบ้านนี้แล้ว  ยายถามต่อว่า  แล้วกับข้าวบ้านๆ แบบนี้ เขากินได้แน่นะ  ผมหัวเราะบอกยาวว่า  เข็มไม่ใช่คนเรื่องมาก  ถึงเขาไม่ชอบ  แต่กินแค่มื้อเดียว  ยังไงเขาก็กินอยู่แล้ว

เข็มพิจารณาดูผักสารพัดชนิดที่อยู่ตรงหน้า ยายมองตามเข็ม แล้วก็หัวเราะว่าสงสัยล่ะสิ ผักยายมีเยอะแยะ ทำไมให้ไปเก็บอีก แม่จอมเขาบอกว่ามีปัญหา ยายเห็นข่าวแล้ว ไม่รู้จะช่วยยังไง ก็เลยให้จอมชวนไปเก็บผัก จะได้ไปเดินเล่น เข็มยิ้มบอกยายว่า บ้านจอมน่ารักทุกคนเลยนะครับ ผมโชคดีจัง ยายหัวเราะเสียงดัง พูดกับเข็มว่า เจ๋งมั้ยล่ะ ฝีมือยาย

เข็มช่วยผมเก็บโต๊ะ ล้างจาน เข็มบอกว่า ไม่ต้องมองผมแบบนั้นเลย ถึงผมไม่ค่อยได้ทำ ผมก็ทำเป็น ผมถามเขาว่า ขี่มอเตอร์ไซค์เป็นมั้ย เข็มบอกว่าเคยขี่ แต่ไม่ได้ขี่นานแล้ว กล้าซ้อนท้ายผมมั้ย เข็มยิ้มแบบนั้นอีกแล้ว ถ้าได้กอดหลังอุ่นๆ ของเขาตอนที่ลมเย็นปะทะหน้า ก็คงดีไม่น้อย แต่คงต้องเก็บไว้ก่อน ถนนที่นี่อันตราย คืนนี้ให้เข็มกอดผมก่อนดีกว่า

ไปถึงที่วัด เข็มมุ่งไปหาร้านยิงปืนก่อนเลย เขาบอกว่าอยากลองยิงมานานแล้ว เข็มเสียเงินไปหลายบาท กว่าจะจับจุดได้ แต่พอรู้แล้ว เขาก็ทำตุ๊กตาตัวน้อยล้มทุกนัดที่เขายิง จนคนในร้านทำหน้าไม่ค่อยดี ถ้าเข็มยิงไปเรื่อยๆ แบบนี้ คืนนี้เขาคงขาดทุน แต่เข็มไม่เอาตุ๊กตา ขอแลกเป็นจุกน้ำปลามายิงใหม่ ถ้าเอาเจ้าตัวเล็กๆ กลับบ้าน คงได้เป็นกอง แต่เข็มขอตัวใหญ่ตัวเดียว ให้ผมเลือกให้ ผมเลือกหมีสีฟ้าให้เขา เข็มขอตัวเล็กมาอีกตัวด้วย ผมถามว่าเอามาทำอะไร เข็มบอกว่าเอาไว้เก็บในกล่องของเรา เข็มจะไปปาลูกโป่งต่อ แต่ผมบอกให้ไปคนเดียว ผมกลัวลูกดอก เข็มเลยจูงมือผมไปอีกทาง ดูเกมตักปลาด้วยช้อนกระดาษกันอยู่สักพัก คุณสัตวแพทย์ก็บอกว่า ไปเถอะ สงสารปลา มีอะไรให้เล่นอีกมั้ย ผมพาไปดูสาวน้อยตกน้ำ เข็มคนดีก็สงสารเขาอีก ผมบอกว่า ไม่มีคนเล่น เขายิ่งน่าสงสาร มานั่งทำงานแต่ไม่ได้เงิน เข็มก็เลยซื้อบัตร แต่ไม่เล่น ผมชวนเข็มไปดูมอเตอร์ไซค์ไต่ถึง ผมชอบดูเพราะตื่นเต้น แต่ก็นึกทุกทีว่าเสียงมันดังสะเทือนหูมาก ตรงข้ามกับเข็ม เขาชอบมาก บอกว่าอยากดูมาตั้งนานแล้ว ผมสงสัยว่าทำไมชอบ ปกติเข็มขับรถเรียบร้อยมาก เข็มหัวเราะ บอกว่า เคยเห็นในทีวี รู้สึกว่าเขาเหมือนซูเปอร์ฮีโร่ มาดูของจริง ตื่นเต้นกว่าที่คิดไว้อีก  เสียงดังเร้าใจมาก

ผมพาเข็มไปตักไข่ หลวงพี่เป็นคนจัดของรางวัลให้ เข็มดึงมือผมไว้ ถามว่าทำไมพระมาหาเงิน ผมบอกเข็มว่า ไม่ได้หาเงิน แค่เปลี่ยนทรัพย์สินเป็นทุน ของส่วนมากเป็นของที่มีคนมาถวายสังฆทาน แล้วก็มีของที่ชาวบ้านบริจาคมา วัดก็เอามาให้จับสลาก จะได้แลกเป็นปัจจัย เอาไว้ไปทำอย่างอื่นต่อ ผมซื้อบัตรไป 10 ใบ ให้เข็ม เขากวาดตาดูของรางวัล ถามว่า คุณจะเอาของไปทำอะไร ถ้าไม่ได้ใช้ ก็เอาไปทิ้งเปล่าๆ ผมยิ้มให้ บอกว่า เดี๋ยวยายจัดการเอง อันไหนยายชอบก็เอาไว้ ที่เหลือยากก็แจกจ่ายเด็กแถวบาน ไม่เหลือทิ้งหรอก ได้คำตอบที่พอใจแล้ว อัลฟาของผมถึงได้ยอมไปตักไข่ ทั้งที่ตอนแรกทำท่าไม่ชอบ แต่ตอนไปตัก เข็มก็เล็งเลือกสีที่ไม่ซ้ำกัน ตักมาจากคนละจุด เขาบอกว่า จะได้ได้ของไม่ซ้ำกัน  เข็มเห็นผมเตรียมถุงใบใหญ่เบ้อเริ่มมาใส่ของ  แต่สลากของผมได้แต่ยาสีฟันกับบะหมี่  เข็มก็เลยไปซื้อบัตรเพิ่ม  แล้วให้ผมตักได้  หลอดไฟกับไฟฉาย  หลวงพี่จัดของใส่ถุงให้เรา  บอกว่า ของคุณโยม  สะอาด  อิ่ม  และ สว่างไสวจ้ะ

ในงานมีของกินขายเยอะแยะ แต่เข็มยอมให้ผมกินแค่ลูกชิ้นปิ้ง 2 ไม้ กับปลาหมึกย่างตัวเดียว เขาบอกว่าเลยเวลา  กินตอนนี้กว่าจะย่อยหมด เดี๋ยวนอนไม่หลับ ผมถามว่าคุณอยากรีบนอนเหรอ เข็มทำหน้างอนๆ พูดว่า ไม่นอนจะให้ทำอะไร ก็คุณบอกว่าเดี๋ยวมุ้งพัง

ผมอาบน้ำออกมา เข็มกำลังนอนอ่านหนังสืออยู่บนเตียง การ์ตูนไทยเล่มละ 5 บาทที่ผมอ่านตั้งแต่เด็ก ยายยังเก็บไว้อย่างดีอยู่ในตู้ ผมมุดมุ้งเข้าไปนอนข้างๆ ถามเขาว่าสนุกมั้ย เข็มหันมาหอมแก้มผม บอกว่าสนุกสิ ผมไม่ได้ทำอะไรแบบนี้นานแล้ว   ผมถามเขาว่าอึดอัดรึเปล่า  มุ้งมันทำให้ดูแคบ  เอาพัดลมมาเปิดในนี้มั้ย  เข็มบอกว่าไม่เป็นไร  เย็นดีแล้ว  ไม่อึดอัดหรอก  ผมปีนขึ้นไปนอนทาบตัวเข็ม ถามเขาว่า เหนื่อยมั้ย เข็มนอนยิ้ม บอกว่าผมเหนื่อย ไม่กลัวมุ้งพังแล้วเหรอ มือเขาวางอยู่ที่สะโพกผม ผมหัวเราะบอกเขาว่า ก็ไม่พิสดารมาก มุ้งไม่น่าพัง เอามั้ย เข็มกดสะโพกผมให้เบียดเข้าหาเขา ตอบผมว่า เอาครับ เข็มวางหนังสือ ผมจูบเขา  เข็มกำลังมีความสุข  อยู่ในที่ของผม  อะไรๆ ในชีวิตผมที่เขาไม่คุ้นเคย  ก็ดูไม่มีอะไรยากเลยสำหรับเขา  มีคนบอกว่าผมเป็นหนูตกถังข้าวสาร  ผมกำลังรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ  เป็นหนูที่กำลังหลับสบายอย่างปลอดภัยและโอบล้อมด้วยความรักที่ท่วมท้นล้นตัว  และ...มุ้งยังไม่พังด้วย

Create Date : 29 พฤศจิกายน 2565
Last Update : 29 พฤศจิกายน 2565 14:12:14 น.		0 comments
Counter : 363 Pageviews.
Share Tweet