แม่กลับไปแล้ว ม๊าอาสาไปส่งให้ ผมจะได้อยู่คุยกับเข็ม เขาจูงมือผมเดินขึ้นห้องนอน มือเข็มให้ความรู้สึกมั่นคงมากกว่าที่เคย แหวนหมั้นยังอยู่6ที่นิ้วผม ทุกอย่างวันนี้ทำให้ผมรู้สึกว่า ผมเป็นคนของที่นี่ขึ้นมาบ้างแล้วจริงๆ ผมนึกถึงคำพูดตัวเองที่บอกป๊าว่า มันไม่ใช่ที่ของผม ตอนนี้ทุกคนในครอบครัว กำลังทำให้ผมเหมาะที่จะไปอยู่ในที่นั้น  เคียงข้างเข็มได้อย่างเต็มภาคภูมิ สิ่งที่ครอบครัวนี้ให้ผม มันมากและดีอย่างที่ผมไม่คิดไม่ฝันเลยว่าผมจะได้ขนาดนี้

เซอร์ไพรส์ยังไม่จบ เข้าห้องมาแล้ว เข็มรีบไล่ให้ผมไปอาบน้ำ ผมเห็นรูปตัวเอง ยิ้ม หัวเราะ อยู่ในแสงแดด บนพื้นหญ้าสีเขียว ท่ามกลางหมู่ดอกไม้ บนชิงช้า รูปที่เข็มถ่ายแต่ไม่เคยเอามาให้ผมดู ติดอยู่เต็มห้องน้ำ แทนที่รูปที่ผมเคยส่งมาให้เข็ม ผมยังเป็นความรู้สึกดีๆ เป็นที่คิดถึง ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เดินไปหา เข็มยิ้มหวานรออยู่ที่โซฟา ผมก้มลงบรรจงจูบเขา บอกเขาว่า คุณถ่ายรูปเก่งจัง มีอะไรเซอร์ไพรส์อีกมั้ย เข็มยิ้มอย่างอารมณ์ดีมาก บอกผมว่า ไม่มีแล้ว แต่เขาอยากขอกัดคอผม

มันก็เจ็บเหมือนทุกที ตอนเขากดเขี้ยวลงมาบนคอ แต่ผมรู้แล้วว่า หลังจากนั้น มันจะเป็นยังไง เข็มกดเขี้ยวจมลงจนริมฝีปากแนบสนิทอยู่ที่ต้นคอ ลมหายใจเบายาว ที่เป่ารดจนต้นคอผมอุ่น บอกให้รู้ว่าเข็มกำลังสบาย เข็มอยากครอบครองผม ไม่ใช่เพราะเขาเป็นอัลฟา แต่เพราะเขารัก อยากปกป้องจะผม มันทำให้รู้สึกดี จนผมต้องขอเขาว่า ช่วยทำให้ผมรู้สึกดีแบบนี้ตลอดไปได้มั้ย ผมได้คำตอบเป็นอาการขยับ แล้วกดเขี้ยวให้จมลึกกว่าเดิม

ผมไม่รู้จริงๆ ว่าความรู้สึกที่ได้กัดคอใครสักคนมันเป็นยังไง ผมรู้แต่ว่าเข็มต้องชอบมากแน่ๆ ทุกครั้งเขาจะนิ่งอยู่กับคอผมเป็นนาน ผมนึกถึงแหวนทองวงกลมบาง ไม่มีลวดลาย ผมตั้งใจเก็บเงินตั้งแต่เริ่มทำงาน ซื้อให้เป็นของขวัญตัวเอง เป็นสมบัติชิ้นแรกของผม เข็มจะชอบมันมั้ย เข็มให้แหวนผมมา 2 วงแล้ว ผมอยากให้ตอบแทนเขาบ้าง ไม่อยากให้เขารู้สึกว่าผมเอาแต่รับ ไม่อยากให้เขารู้สึกว่าผมไม่ได้รู้สึกอะไรกับความรู้สึกที่เขาให้ ผมเอาแหวนใส่กระเป๋ามาด้วย กะจะเอามาให้ ไม่คิดว่าเขาจะให้แหวนผมอีกวง แล้ววงนี้ ก็ไม่ได้แค่แทนความรู้สึกด้วย

ผมนึกถึงเครื่องประดับที่เคยเห็นเข็มใส่ ทุกชิ้นมีราคาสมฐานะของเขา ว่ากันตามตรง แหวนของผมมันกระจอกมาก แต่ท่าทางเข็มก็ดีใจ ตอนที่ผมยื่นกล่องแหวนให้ หลังจากผมถามเขาแล้วว่า ถ้าผมให้ คุณจะใส่มั้ย ผมเห็นน้ำตาเข็มด้วย ตอนที่ผมบอกเขาว่า ผมรู้ว่ามันไม่สวยเหมือนแหวนแพงๆ ที่เขาให้ แต่ช่วยรับไว้ได้มั้ย ผมอยากให้เขารู้ว่า เขาก็เป็นที่รักของผม เขาบอกให้ผมใส่ให้ ผมลังเล อยากใส่ให้ที่นิ้วนางก็ไม่กล้า จะใส่ให้ที่นิ้วกลางแต่เข็มงอนิ้วไว้ ไม่ให้ผมใส่ ผมไม่แม่ใจ แต่เข็มยิ้มใส่ตาผม ผมค่อยๆ สวมลงที่นิ้วนาง ตรงที่ใจเขาคงอยากได้ เขาหอมแก้มผม บอกผมว่าเขาจะเอาไปแก้ให้พอดีก่อน แล้วจะใส่ ผมบอกเขาแล้วว่าผมแค่อยากให้ มันไม่ได้มีค่าพอจะไปแลกกับแหวนหมั้นของเขา แต่เข็มก็บอกผมว่า ของที่ผมให้ สำหรับเขามันมีค่าทุกชิ้น เขายืนยันว่า จะใส่แหวนขอผมที่นิ้วนาง

ผมถามเข็มตอนเราอยู่บนเตียงด้วยกันว่าทำไมเขาตัดสินใจแบบนี้ เข็มขยับมาใกล้ ตอบเบาๆ อยู่ข้างหูผมว่า ผมไม่อยากให้ใครมาเรียกลูกเราว่าลูกเมียเก็บ

ผมปลาบปลื้มใจจนอยากจะร้องไห้อีกแล้ว ผมจะได้เป็นครอบครัวจริงๆ ของเขา ไม่ต้องอับอาย ไม่ต้องหลบซ่อน ไม่ต้องถูกตราหน้าว่าเป็นแค่ที่บำเรอความใคร่

ผมขยับเข้าไปซบไหล่เขา พูดคำนั้นซ้ำแล้วซ้ำอีก ขอบคุณนะเข็ม ของคุณที่สุด ขอบคุณจริงๆ

ผมลืมตาตื่นมาในห้องที่สว่างด้วยแสงแรกของยามเช้า เข็มนอนหลับสนิทอยู่ข้างๆ เมื่อวานผมยังเป็นแค่แฟนเขาอยู่เลย วันนี้ผมเป็นคู่หมั้นของเขาแล้ว ผมยิ้มให้หนวดแข็งๆ ที่ขึ้นอย่างไม่เป็นระเบียบไปตามแนวคาง เข็มเป็นคนดี เป็นประสบการณ์ดีๆ เป็นความรู้สึกดีๆ และกำลังจะเป็นอนาคตดีๆ ของผมด้วย มันจะมากไปมั้ยนะ ถ้าผมจะขอให้ทุกอย่างที่ดีอยู่นี้ ให้ดีแบบนี้ตลอดไป

ผมพยายามทำทุกอย่างค่อยที่สุดแล้ว แต่ก็ยังทำเข็มตื่นอยู่ดี เขาบอกให้มาหาเขาก่อน แล้วเอานิ้วเคาะแก้มตัวเอง ผมเข้าไปหอมแก้มเขาตามที่เขาขอ เข็มน่ารักกับผมเสมอ เขาบอกว่าแหวนหมั้นถอดเก็บก็ได้ จะได้ทำงานสะดวก แต่แหวนที่รักของเข็ม ห้ามถอด ผมรู้ เข็มตั้งใจทำแหวนเรียบๆ ไม่ประดับอะไร เพราะไม่อยากให้ผมถอด อยากให้ผมเป็น ที่รักของเข็ม ตลอดเวลา ผมตอบรับด้วยการหอมแก้มเขาอีกที แล้วก็ออกไปร้าน

วันนี้คงเป็นวันดีๆ ของผม เข็มบอกว่าคืนนี้จะมาหา มาอ่านนิทานด้วยกัน พีทก็มาบอกว่า เขาไปคิดและปรึกษากับแฟนเขาแล้ว เมนูที่เขาทำไม่ได้ดีมาก เอาออกจากรายการอาหารก็ดีเหมือนกัน จะได้ลดต้นทุน แล้วเขาก็ลองจับเวลาตั้งแต่รับออเดอร์จนอาหารพร้อมเสิร์ฟ บางเมนูมันใช้เวลานานเกินไปจริงๆ เขาจะลองปรับขั้นตอนการเตรียมวัตถุดิบ เพื่อให้ออกอาหารได้เร็วขึ้น โดยเฉพาะช่วงเที่ยง ส่วนผม เขาบอกว่า น่าจะต้องปรับเรื่องการแนะนำรายการอาหารที่ทำได้เร็วให้ลูกค้า แทนที่จะปล่อยให้ลูกค้าสั่งอาหารที่ต้องใช้เวลาทำค่อนข้างนานในช่วงมื้อเที่ยง ผมเห็นด้วยกับพีท ถ้าเราทำได้ อัตราการหมุนเวียนโต๊ะก็น่าจะดีขึ้นด้วย

พีทขอโทษผมด้วย ที่เขาไม่พอใจ คิดว่าป๊าเข้ามายุ่ง แต่แฟนเขาบอกว่า มีผู้ใหญ่ที่มีประสบการณ์มาชี้ช่องให้ลองทำ ก็แค่ลองดู ลูกเขายิ่งโต ยิ่งต้องใช้เงินมากขึ้น ถ้าเราปรับจากการเป็นเจ้าของร้านอาหารไปเป็นเจ้าของธุรกิจได้ มันก็ดีกว่าอยู่แล้ว อย่างน้อยก็มีเวลามากขึ้น

แล้ววันนี้ก็ยังมีลูกค้าเดิมมาจ้างงาน Catering ทั้งมื้อเช้าและเที่ยง ผมเอารายละเอียดมาคุยกับพีท เขาไม่แน่ใจว่าเราจะทำไหว แต่ผมว่าเราต้องลอง เราไม่จำเป็นต้องทำเองหมดทุกอย่าง ผมคิดว่าเราจัดการเรื่องแพคเกจจิ้ง เอาไปจ้างคนอื่นทำอาหารมาส่งให้ เราแค่เอาไปจัดที่หน้างาน ลูกค้าไว้ใจเราแล้ว ผมไม่อยากให้ลูกค้าหลุดมือ ผมจะไปดูเรื่องกล่องใส่อาหารให้ ส่วนพีทไปหาร้านที่ทำรสชาติใกล้เคียงกับเรา แล้วก็ไปตกลงเรื่องราคา

ตอนค่ำลูกค้าเต็มทุกโต๊ะ จนเข็มไม่มีที่นั่ง ผมเลยต้องรอจนปิดร้านเสร็จเรียบร้อยแล้ว ถึ

จะได้ถามเรื่องที่ผมอยากรู้มาทั้งวัน ตอนผมขึ้นไปบนห้อง เข็มอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว กำลังนั่งดูข่าวในโน๊ตบุ๊ค ผมคิดเรื่องที่เข็มบอกว่าไม่อยากให้ใครเรียกลูกเราว่าลูกเมียเก็บ ทั้งที่เข็มเคยบอกว่า เขาไม่อยากมีลูก เขาตอบผมว่า เขารู้สึกว่าโลกไม่ได้น่าอยู่ขนาดนั้น แล้วก็มีเรื่องน่ากลัวเยอะแยะ ผมรีบถามต่อว่า ทำไมตอนนี้ถึงเปลี่ยนใจ

เข็มลุกจากเก้าอี้มานั่งที่พื้นข้างผม ตอบเรื่อยๆ ว่า แค่คิดว่าเป็นลูกเรา ผมก็มีความสุขแล้ว ผมเคยคิดเหมือนกันนะว่า ลูกเราต้องถูก bully แน่ๆ แต่คุณเก่ง คุณเคยรับมือกับเรื่องนี้มาแล้ว คุณต้องช่วยลูกได้แน่ๆ คุณว่ามั้ย

ผมมองเข็มเต็มตา แต่ภาพเข็มพร่าเลือน เขาไม่ได้แค่อยากมีลูก แต่เขาอยากมีลูกกับผม กับคนที่เขารู้ว่า ปัญหาจะต้องมาแน่ๆ แต่เขาก็พร้อมจะเผชิญหน้า ผมรักเขาจัง

ผมอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ เข็มก็ถือหนังสือนิทานรออยู่แล้ว เขานอนหนุนตักผม ฟังผมอ่านนิทานเล่มนั้นจนจบ เข็มบอกว่า เขารีบหยิบมา ไม่ได้ตั้งใจว่าต้องเป็นเรื่องนี้ ผมถามเข็มว่า อยากอ่านเรื่องนี้ให้ลูกฟังจริงๆ เหรอ เรื่องลูกเป็ดขี้เหร่ มันจะไม่ทำให้ลูกยิ่งรู้สึกว่า เขาเองก็เป็นแบบนั้นเหรอ แต่เข็มจับมือผมไว้ บอกผมว่า มันเป็นหน้าที่ของเรา ที่ต้องทำให้เขารู้ว่า เขาเป็นหงส์ เหมือนคุณ เข็มพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ผมเองกลับไม่มั่นใจ ถามย้ำว่า คุณมั่นใจว่าผมจะไม่ไปเป็นลูกเป็ดขี้เหร่อยู่ในงานจริงๆ เหรอ เข็มตอบผมด้วยน้ำเสียงหนักแน่นเหมือนเดิมว่า เขาเห็นผมเป็นหงส์ตั้งแต่วันแรกที่เจอกันแล้ว

ผมซาบซึ้งจนบอกไม่ถูก โชคดีเหลือเกินที่คนที่ผมรัก รักผมมากขนาดนี้ โชคดีที่ได้อยู่เคียงข้างเขา โชคดีที่เขาเต็มใจอยู่กับผม

ฝันดีนะครับ ที่รักของจอม

ผมมาถามเข็มตอนเขากินอาหารเช้าว่า กาแฟของผมเป็นยังไง ในฐานะที่เขากินกาแฟฝีมือผมบ่อยที่สุดแล้ว เขาก้มหน้าอยู่กับถ้วยกาแฟ บอกว่า ก็ดี เป็นทีๆ บางวันก็อร่อย บางวันก็เปรี้ยว บางวันก็หอมมาก บางวันก็ธรรมดา ผมถอนหายใจเบาๆ บ่นเขาว่า กินมาได้ตั้งนาน ไม่เห็นเคยบอก เข็มเงยหน้ามาพูดเสียงอ่อยๆ ว่า ก็ผมอยากมาหา จะบอกว่ากาแฟไม่อร่อย ก็กลัวคุณไม่ให้มา ผมมองหน้าเขาแล้วก็อดขำไม่ได้ ผมบอกเข็มเรื่องที่โจบอกว่า ยอดขายกาแฟแต่ละวัน ไม่คุ้มกับค่าเสื่อมของเครื่องชงกาแฟ ผมไม่เคยเก็บข้อมูลมาสรุปดู ก็เลยไม่รู้ ผมสั่งเมล็ดกาแฟจากเจ้าเดิมตลอด เคยรู้สึกเหมือนกันว่า ของที่มาส่งไม่ได้เหมือนกันทุกรอบ แต่ผมไม่ได้คิดว่ามันจะมีผลอะไรแค่ไหน ผมคงต้องคิดเรื่องนี้อย่างจริงจัง แล้วก็จะเขียนลงไปในแผนปรับปรุงร้านด้วย พีทบอกส่วนที่เขาอยากทำมาแล้ว อีกไม่กี่วัน ผมก็น่าจะเขียนเสร็จ เข็มบอกผมว่า ไม่ต้องรีบก็ได้ หาเวลาไปกับเขาก่อน เขาจะพาไปตัดสูทที่จะใส่ไปงาน ผมถามเข็มว่าใส่ตัวเดิมไม่ได้เหรอ ตัดใหม่ทำไม เสียดายเงิน แต่เข็มพูดยิ้มๆ ว่า ก็ตอนนั้นคุณบ่นว่าคุณไม่ได้เลือกนี่ คราวนี้ผมก็จะให้คุณเลือกเองไง ไม่ดีเหรอ ผมทำหน้าไม่เห็นด้วย กับคำพูดเล่นของเข็ม เขาถึงได้พูดเสียงจริงจังว่า ไปตัดใหม่ดีกว่านะ จะได้พอดีตัวจริงๆ ตัวเก่าผมแค่ลองกะๆ ดู แล้วก็ซื้อมา ผมว่ามันหลวมไปหน่อย หรือคุณจะไปกินให้ตัวใหญ่ขึ้น เข็มจบประโยคด้วยเสียงหัวเราะ หอมแก้มผม กำชับผมให้รีบหาเวลา ไม่งั้นเดี๋ยวชุดเสร็จไม่ทัน

ผมนั่งคิดเรื่องกาแฟอยู่สักพัก ทบทวนตัวเองว่าทำไมตอนแรกถึงได้ลงทุนซื้อเครื่องทำกาแฟเครื่องนี้มา ถึงจะเป็นมือสอง ราคาก็ยังสูง ก่อนจะมาทำร้าน ผมชอบกินกาแฟ ชอบกลิ่นกาแฟ แต่พอมาทำจริงๆ ผมกลับพบว่าตัวเองไม่ได้อินกับกาแฟมากขนาดนั้น แล้วอาหารของพีท ก็ดูจะไปได้ดีมากกว่ากาแฟของผม และผมก็ไม่ได้พยายามดันกาแฟให้เป็นจุดเด่นของร้าน เพราะผมรู้ว่าผมไม่ได้เก่งขนาดนั้น ผมเขียนลงไปในแผนปรับปรุงร้านว่า ขายเครื่องทำกาแฟ แล้วซื้อเครื่องชงกาแฟแบบแคปซูลมาใช้งานแทน ลดเวลาในการเตรียม ได้รสชาติสม่ำเสมอ ต้นทุนต่อแก้วคงที่ ใครอยู่หน้าร้านก็ทำได้

ร้านตัดสูทที่เข็มพาไป เป็นร้านเก่าแก่ แต่เจ้าของไม่ได้แก่เลย เขาพาผมไปลองใส่ดูหลายๆ แบบ แล้วค่อยตัดสินใจ ผมกำลังลังเล เข็มก็บอกว่า ก็เอาทั้ง 3 แบบ จะเอาแบบไหนใส่ไปงาน ก็ให้เขาตัดก่อน ที่เหลือค่อยทำทีหลัง ผมส่งสายตาไปประท้วง แต่เข็มกอดอก มองผม พูดต่อว่า เรายังต้องไปด้วยกันอีกหลายงาน ตัดเผื่อไว้เลย ยังไงก็ได้ใช้ ผมเห็นบิลค่าชุดแล้วอยากจะเป็นลม ถามเข็มว่า แพงขนาดนี้ ถ้าผมทำเลอะ ผมจะโดนอะไรมั้ย เข็มชะโงกหน้ามาถามอยู่ข้างแก้มผมว่า แล้วคุณอยากโดนอะไร

หน้าผมร้อน ผีเสื้อบินเต็มท้อง เสียงเจ้าของร้านหัวเราะเบาๆ เข็มเลยเถิด ไม่รู้จักกาลเทศะแบบที่ป๊าว่าจริงๆ  

เข็มนัดเวลาให้ไปแต่งหน้าแต่งตัวที่บ้านเขา วันที่จะไปงาน แล้วก็บอกเรื่อง Outing ของที่คลินิก เข็มบอกว่า ปีนี้เขาเลือกไปทะเลเพราะผม เขาอยากให้ผมสอนเขาเล่นทราย ผมถามเข็มว่า งานภายใน ผมไปได้เหรอ เข็มหัวเราะ ตอบว่าไปได้ ต้องไปด้วย หัวใจกระดาษที่ผมเอามาเซอร์ไพรส์คุณ เขามาช่วยตัดกันทั้งคลินิก พวกนั้นรักคุณมากกว่าผมอีก เข็มทำเสียงอ้อน พูดต่อว่า ไปด้วยกันนะ ไปสอนผมเล่นทราย ผมถามยิ้มๆ ว่า จะไปทะเลเหรอ ผมหยุดพูด คิดถึงตอนนั้น ที่เข็มยืนมองผมเล่นทรายอย่างมีความสุข เข็มถามผมว่า คิดอะไรอยู่ ผมบอกเข็มว่า ผมคิดถึงวันนั้น คุณดูมีความสุข ตอนที่ผมเล่นทราย ผมอยากให้คุณเป็น Destiny ของผม ผมถึงตัดสินใจบอกคุณ วันที่ผมฮีต

ผมพูดได้แค่นั้น แล้วเราก็ไม่ได้พูดกันอีก เข็มจูบผม นุ่มนวล อ่อนหวาน พอๆ กับอารมณ์รักที่เขาค่อยๆ เติมให้ผม จนเต็ม จนล้น เข็มยังนอนแนบข้างผม กระซิบถามว่า เมื่อไหร่ผมจะไปหาหมอ เขาไม่อยากใช้ถุงยางแล้ว  ผมส่วยหน้า  หัวเราะเบาๆ  บอกเข็มว่า  ก็ไม่ต้องมีอะไรกันก็ได้  จะได้ไม่ต้องใส่ถุงยาง  เข็มตอบกลับมาเบาๆ่ว่า ใจร้าย

ผมไปถึงบ้านเข็มตั้งแต่บ่าย แต่งหน้าทำผมเสร็จแล้ว เข็มมาช่วยผมแต่งตัว ให้ผมใส่แหวนหมั้น กับ แหวนคู่ที่ใส่ตอนออกงานครั้งแรก ติดเข็มกลัดรูปดอกเข็ม  สัญลักษณ์ประจำตัวเขา ให้ที่ปกเสื้อ บอกให้ผมไปเลือกนาฬิกา เสร็จแล้วก็ลงไปรอข้างล่าง จะได้ไปงานพร้อมกับป๊าม๊า

ม๊าแต่งตัวสวยจนผมตะลึงไปเลย ผมเห็นป๊ามองด้วยสายตาที่ภูมิใจมากๆ ม๊าถามผมว่า พร้อมหรือยัง ป๊าบอกผมว่า วันนี้จอมเป็นลูกของป๊ากับม๊านะ อย่าลืม ผมยิ้มรับคำ ผมไม่รู้เลยว่า จะไปเจอกับอะไร มือเข็มสอดเข้ามาหามือผม มีเขาอยู่ข้างๆ ก็คงไม่มีอะไรยากเกินไป  

ป๊าม๊าแนะนำผมกับทุกคนว่า แก้วเจ้าจอม คู่หมั้นของเข็ม มีแต่อาชาญ เจ้าภาพงาน ที่ยิ้มให้ผมอย่างเต็มใจ และถามป๊าว่า เอาแน่เหรอวะ ป๊าตอบเพื่อนว่า แน่สิ ถึงได้พามา จอมเขาเป็นเด็กดี แล้วเข็มก็รักมากด้วย แต่คนอื่น แทบไม่มีใครแสดงท่าทีสนใจผม มีแค่บางคนที่ถามว่า หมั้นกันตอนไหน ไม่เห็นจัดงาน ป๊ากับม๊าช่วยกันตอบว่า จัดกันในครอบครัว มีผู้ใหญ่ 2 ฝ่าย เข็มยืนคุยอยู่กับคนอีกกลุ่ม ไม่มีใครมอง ไม่มีใครสนใจผม ยังกับผมไม่ได้มีตัวตนอยู่ตรงนั้น มีแต่เข็มที่คอยเหลียวมามองผม ที่ยืนฟังการสนทนาอย่างเงียบๆ ม๊าคงสงสารผม ถึงได้ขอตัวออกจากกลุ่ม มาหาผม บอกผมว่า ม๊าไม่ได้ใส่ส้นสูงนานแล้ว เมื่อยขา ไปหาที่นั่ง แล้วไปหาอะไรกินกันดีกว่า เข็มก็ปลีกตัวตามมาจับมือผมเดินไปพร้อมกัน  

ตลอดงานวันนั้น ไม่มีใครคุยกับผมจริงๆ พวกเขาคุยกันในเรื่องที่ผมไม่ได้รู้มากพอที่จะไปร่วมวงด้วยได้ จะมีก็แต่คุณป้าคนหนึ่งที่เดินมานั่งข้างม๊า ตอนที่ผมกำลังคุกเข่าอยู่กับพื้น ช่วยม๊าถอดรองเท้า เพราะม๊าบอกว่าเมื่อยมาก อยากถอดรองเท้า แต่ชุดมันทำให้ถอดลำบาก คุณป้าคนนั้น บอกให้ผมถอดรองเท้าให้ด้วย เมื่อยเหมือนกัน ท่าทางม๊าตกใจ ม๊าคงรู้สึกว่าคุณป้ากำลังดูถูกผม แต่ผมไม่ได้คิดอะไรขนาดนั้น ผมก้มลงกำลังจะถอดรองเท้าให้ เธอก็พูดขึ้นว่า เดี๋ยวก่อน แบมือมา ผมทำตามที่เธอบอก เธอล้วงขวดสเปรย์ออกจากกระเป๋า ฉีดใส่มือผม กลิ่นแอลกอฮอล์ฟุ้งมาเข้าจมูก แล้วเธอก็พูดว่า ถอดสิ รออะไร แล้วยื่นเท้ามาตรงหน้าผม

ม๊าเล่าเรื่องนี้ให้เข็มฟังตอนนั่งรถกลับบ้าน บ่นว่าคนอะไร ไม่มีมารยาทเอาซะเลย เข็มท่าทางไม่ค่อยสบายใจ ถามผมว่า อึดอัดรึเปล่า ผมบอกเข็มว่าผมโอเค มันแค่เรื่องเล็กๆ ป๊าพูดกับผมว่า อดทนไว้ ดีแล้ว จะให้คนยอมรับ จอมก็ต้องพิสูจน์ตัวเองเหมือนกัน

เข็มดูไม่สบายใจจริงๆ ตอนอยู่กัน 2 คนในห้องนอน เขาพูดกับผมว่า งานแรกผมก็ทำไม่ได้แล้ว ขอโทษนะ ผมเลยต้องเป็นคนปลอบใจเขาว่า ผมไม่เป็นไรจริงๆ แค่ไม่มีใครเดินหนีผม  ก็นับว่าดีแล้ว  

งานที่ไม่มีใครต้องการ ผมไม่มีทางเป็นหงส์ได้เลย แต่ที่งาน Outing ที่ทุกคนยินดีต้อนรับผม ผมไม่ได้เป็นแค่หงส์ แต่เป็นหงส์ที่มีความสุขมากด้วย

ผมไปขึ้นมินิบัสพร้อมทุกคนแต่เช้า เข็มบอกว่าน่าจะไปถึงที่พักใกล้ๆ เที่ยง เข็มดูไม่ค่อยชินกับบรรยากาศการเดินทางแบบนี้ เขาบอกว่า ทุกปี ไปเช้าเย็นกลับ ไปที่ใกล้ๆ เขาขับรถไปเองตลอด ไม่เคยไปพร้อมกันแบบนี้ ตรงกันข้ามกับหมอว่านที่ดูจะสนุกตั้งแต่ออกรถ หมอว่านชวนทุกคนร้องเพลงไปเรื่อยๆ ตั้งแต่เพลงร้องเล่นของเด็ก เพลงเชียร์กีฬาสี แล้วก็เพลงลูกทุ่งยอดฮิตตามวงเหล้า คนอื่นช่วยกันปรบมือ ร้องตาม มีแต่เข็มที่นั่งฟังเฉยๆ แล้วก็บ่นกับผมว่า เขาเรียนโรงเรียนอินเตอร์มาตั้งแต่เด็ก ไม่รู้จักสักเพลง ผมหัวเราะ พูดกับเข็มว่า งั้นลูกเราเรียนโรงเรียนไทยนะ จะได้ไม่มีปัญหา แต่เข็มตีหน้ามึนใส่ผม บ่นต่อว่า คุณไม่ยอมไปหาหมอ ลูกจะมาตอนไหน  

รีสอร์ทริมทะเลที่เป็นที่พักของเรา บรรยากาศดีมากๆ บ้านพักของคนอื่นๆ อยู่ใกล้ๆ กันหมด มีแต่ของผมกับเข็มที่อยู่ห่างออกมา เข็มถามหมอว่านว่า จองแยกทำไมวะ กูบอกแล้ว พักรวมกันก็ได้ หมอว่านส่ายหน้า พูดหน้าตาขึงขังว่า ไม่ได้หรอก เดี๋ยวมึงกับคุณจอมทำเสียงดัง พวกนี้จะไปแอบดู ผมขำออกมาแบบกลั้นไม่อยู่ ส่วนเข็มด่าหมอว่านไปคำหนึ่ง แล้วจูงมือผมเดินลิ่วๆ ไม่มองใครเลย

หลังมื้อเที่ยง มีทีมที่เข็มจ้างมา จัดเกมส์ให้เล่นกัน ก่อนจะปล่อยไปพักผ่อนตามอัธยาศัย เข็มบอกให้ผมลงไปเล่นเกมส์แทนเขา เขาไม่ถนัด แล้วก็กลัวคนอื่นไม่กล้าเล่นด้วย มีแต่เกมส์สุดท้าย ที่ไม่ต้องใช้แรงอะไร ใช้ดวงอย่างเดียว แล้วเข็มก็จำเป็นต้องเล่น เพราะเกมส์นี้ แบ่งคนออกเป็น 2 ทีม มีหัวหน้าทีม คือ เข็ม กับ หมอว่าน แล้วให้คนของแต่ละทีม ออกมา เป่า ยิ้ง ฉบ กัน คนแพ้ต้องไปอยู่กับทีมคนชนะ เล่นจนครบทุกคนแล้ว มานับว่าทีมไหนคนเหลือเยอะกว่า ทีมนั้นชนะ หัวหน้าทีมแพ้ จะถูกลงโทษ ผมไม่รู้ว่าหมอว่านแอบเตี๊ยมกับคนอื่นมาหรือเปล่า คนของทีมเข็ม ถึงได้ เป่ายิ้งฉุบ แพ้หมด จนเหลือผมเป็นคนสุดท้าย หมอว่านพูดใส่โทรโข่งว่า ยังไงไอ้เข็มก็แพ้อยู่แล้ว คุณจอมข้ามฝั่งมาอยู่กับพวกเราเลยดีกว่า ไม่ต้องแข่งแล้ว ผมหันไปดูหน้าตึงๆ ของเข็ม แล้วก็เดินข้ามเส้นแบ่งเขตไป เสียงทุกคนเฮรับ พร้อมกับเสียงหัวเราะ ผมเดินไปพูดกับหมอว่าน เขาทำตาโต ก่อนจะหันไปทางเข็ม พูดใส่โทรโข่งว่า บทลงโทษนี่ เมียมึงสั่งนะครับ ไอ้คุณเข็ม เดินไปก่อนครับ ไปที่ริมทะเลเลยครับ หันหน้าไปหาทะเลครับ ตะโกนให้ดังสุดเสียงเลยนะครับ เข็มรักจอมที่สุดในโลก

เข็มหน้าแดงจัด เขามองผม มองหมอว่าน ทำหน้าเหมือนอยากตาย หมอว่านย้ำซ้ำว่า มึงไม่ทำ คืนนี้นอนห้องกูนะครับ ทุกคนเงียบกริบ ตอนเข็มตะโกนประโยคนั้นใส่ทะเล แล้วก็พากันปรบมือ มีเสียงใครก็ไม่รู้ บอกว่าผมต้องทำด้วย ผมก็เลยไปยืนข้างเขา ตะโกนออกไปว่า จอมรักเข็มที่สุดในโลก เข็มทำท่าเหมือนอยากจูบผม แต่เสียงหมอว่านดังขัดมาซะก่อนว่า แยกย้ายครับทุกคน บ่าวสาวจะจูบกันแล้ว เจอกันมื้อเย็น 1 ทุ่ม  

มีคนไม่กลัวร้อน ชวนผมไปเล่นเรือกล้วย ผมอยากไปลองเพราะไม่เคยเล่นเลย แต่พอเห็นหน้าเข็ม ผมก็ต้องบอกปฏิเสธ เราอยู่กลางแจ้งมา 2-3 ชั่วโมงแล้ว หน้าเข็มยังแดงไม่หาย เขาไม่ได้บ่น ยังถามผมว่าทำไมไม่ไป ผมบอกเข็มว่า ผมรู้ว่าคุณไม่อยากไป ผมอยากอยู่กับคุณมากกว่า เรากลับไปห้อง ไปหาอะไรเย็นๆ กินกันดีกว่า คุณจะได้หายร้อน เข็มยิ้มให้ผม พูดกับผมว่า เข็มรักจอมที่สุดในโลกจริงๆ นะ

มื้อค่ำวันนั้น มีซีฟู้ดจัดเต็มรออยู่ แต่เข็มก็ยังบอกทุกคนว่า อยากกินอะไร สั่งเพิ่มได้ แต่ถ้าสั่งมาแล้วกินไม่หมด จะถูกหักเงินเดือน มีเบียร์ให้ 2 ลัง หมดแล้วหมดเลย ใครสั่งเพิ่ม เขาจะไล่ออก มีเสียงโอดโอยว่า ได้แค่คนละกระป๋อง ขอสองไม่ได้เหรอ อีกเสียงตอบกลับว่า หมอเข็มหมัดหนัก มึงอยากลองเหรอ เสียงหัวเราะดังไปทั่ว เข็มก็ด้วย บนเวทีมีวงดนตรีเล่นสด สลับกับจับสลากแจกรางวัล ผมกำลังดูเพลินๆ หมอว่านก็ประกาศเชิญเข็มกับผมขึ้นเวที เขาบอกว่า ทุกคนมีของจะให้ เพื่อเป็นการขอบคุณ สำหรับเข็มที่เป็นเจ้านายที่ดี ถึงแม้จะดุไปบ้าง และผม ที่ช่วยให้เข็มดุน้อยลง ของที่เข็มได้เป็นพวงมาลัย ที่มีกระดาษโน๊ตเล็กๆ มีข้อความของทุกคน เย็บติดกันมาเป็นแผง ของผมเป็นช่อดอกไม้ เข็มยิ้มแก้มปริ ขอบคุณทุกคนที่ช่วยกันรันงานในคลินิกมาตลอด ขอโทษที่ช่วงที่ผ่านมา เขาหงุดหงิดฉุนเฉียวเกินเหตุ เขาจะพยายามไม่เป็นแบบนั้นอีก เข็มยังขอบคุณทุกคนที่ให้เกียรติผมในฐานะแฟนของเขาด้วย

เข็มน่ารักจนผมอดสงสัยไม่ได้ว่า  ทำไมเขาโสดอยู่ได้ตั้งนาน  ก่อนจะมาเจอผม  

กว่าอาหารมื้อนั้นจะเลิก ก็ดึกมากแล้ว เข็มชวนผมไปเดินเล่นที่ชายหาด เขาบอกว่าวันนี้ร้อนไม่ไหวจริงๆ พรุ่งนี้ค่อยตื่นเช้าๆ มาเล่นทรายกัน ผมบอกเข็มว่า ไม่ต้องก็ได้ ผมไม่อยากให้เขาเหนื่อย แต่เขาบอกว่า เขาอยากเห็นผมเล่นทราย เขาบอกว่า เขาไม่เคยคิดเลยว่า จะมีรอยยิ้มของใคร ทำให้เขาหวั่นไหวได้ขนาดนั้น

แสงจันทร์ก็สวย เสียงคลื่นก็เพราะ ลมเย็นโชยผ่าน พื้นทรายนุ่มๆ ใต้ตัวเรา ความรักของเข็มกำลังห่อหุ้มตัวผม รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังลอยอยู่ในโลกอื่น โลกที่มีแต่ความรู้สึกดีๆ ผมลากนิ้วไปตามกรอบหน้าเขา จูบเขา ผมรักเข็ม ผมดีใจที่เขาอยู่เคียงข้างผมตลอด แม้แต่บนผืนทรายอย่างตอนนี้

อากาศเย็มมากแล้ว เข็มชวนผมกลับห้อง เขาบอกให้ผมเข็คให้ดีว่าม่านปิดสนิทแล้ว ผมกลัวจะเป็นแบบที่หมอว่านแซว พยายามไม่ส่งเสียงแล้ว แต่เข็มรักผมขนาดนั้น มันก็ไม่ไหว คงไม่เป็นไร ม่านปิดสนิทหมดแล้ว

Create Date : 18 กุมภาพันธ์ 2567
Last Update : 18 กุมภาพันธ์ 2567 13:56:57 น.		0 comments
Counter : 223 Pageviews.
(โหวต blog นี้)  Share Tweet