25 ต.ค.

ผมฝันว่า เข็มอยู่ข้างบน ผมกำลังขึ้นบันไดไปหา แต่ทุกๆ ขั้นที่ผมก้าวขึ้นไป ก็มีจะมีขั้นใหม่เพิ่มขึ้นมาอีก จนผมเดินไปไม่ถึงเขาสักที เข็มมองลงมา บอก ว่าไม่ต้อง อยู่ตรงนั้น แล้วเดินลงมาหา เขาเดินมาจนถึงตัวผม แล้วจูบ ผมรู้สึกว่ามันเหมือนจริงมาก เหมือนจนไม่แน่ใจว่า ผมกำลังฝัน ผมลืมตา เข็มกำลังจูบผม เขาบอกให้ผมลุกได้แล้ว เขาหิว ถ้ายังไม่ลุก เขาจะกินผมแทน

ระหว่างทางกลับบ้าน ผมถามเข็มว่า อยากมาพักบ้านลุงอีกมั้ย เข็มพูดยิ้มๆ ว่า ก็ได้นะ ผมชอบของเล่น แต่ไม่ใช่เพราะขลังนะ ผมไม่ได้อยากมีลูก ผมหันไปมองนอกหน้าต่างรถ แค่คบกันก็ยากแล้ว ถ้าเรามีลูกกันจริงๆ ลูกเราจะต้องผจญภัยขนาดไหน

เข็มบอกให้เอากุ้งปูที่ผมซื้อมา ทำมื้อเย็นกินที่บ้านเขาก่อน พรุ่งนี้ค่อยเอาไปทำกินที่บ้านแม่ผมอีกที แต่ว่า เรายังไม่ทันได้เดินเข้าบ้าน ม๊าก็มาดักรอบอกว่า พี่นารามารอ ม๊าบอกแล้วว่าเข็มไปกับผม ไม่รู้จะกลับตอนไหน ก็ยังจะรอ ผมบอกเข็มว่า ผมกลับก่อนดีกว่า ผมเข้าไป เดี๋ยวจะอึดอัดกันหมด แต่เข็มไม่ยอม จูงมือผมเดินเข้าบ้าน พูดว่าจะเกรงใจเขาทำไม เขายังไม่เกรงใจคุณเลย

ผมไหว้พี่นารา แต่เขาเมินไปทางอื่น ไม่รับไหว้ผม ผมหันไปบอกม๊าว่า มีกุ้งปูจากแม่กลอง อยู่ในลังโฟมท้ายรถ ม๊าเรียกพี่นีให้ไปเอาของลงจากรถ แล้วบอกให้ผมเอากระเป๋าขึ้นไปเก็บข้างบน เข็มยื่นมือถือตัวเองมาให้ บอกให้เอาไปชาร์จแบตให้ด้วย ปลั๊กอยู่ที่เดิม เข็มคงตั้งใจบอกพี่นารามากกว่าบอกผม เพราะปลั๊กอยู่ในเป้ แล้วผมก็เพิ่งชาร์จให้เมื่อคืน ผมเคลียร์ของออก เอาเป้ไปเก็บเข้าที่เดิม เข็มก็เข้ามาในห้อง บอกว่าม๊าให้ขึ้นมาหาคุณ ผมยื่นมือถือให้เขา บอกเขาว่า ผมโทร.หาแม่แล้ว เดี๋ยวผมไปกินข้าวบ้านแม่ เข็มถามว่าทำไม ผมบอกว่าผมสงสารพี่นารา เจอม๊าคนเดียวก็แย่แล้ว เข็มหัวเราะแล้วบอกว่า ตามใจ จะกลับก็เอารถผมไปนะ ผมไม่อยากให้นั่งรถรับจ้าง ไม่งั้นผมไม่ให้กลับ

เข็มจูงมือผมเดินลงมาข้างล่าง ม๊ากับพี่นารายังอยู่ในห้องรับแขก เข็มบอกม๊าว่าผมจะกลับไปกินข้าวกับแม่ ผมเห็นม๊ามองพี่นาราแล้วบอกให้ผมรอ ม๊าเข้าไปเอาเค้กที่ทำเองมาให้ ให้บอกแม่ด้วยว่าม๊าฝากมาให้

ผมไหว้ลาม๊า แล้วก็ไหว้พี่นารา เขาไม่รับไหว้อีกเหมือนเดิม ความโกรธมันแวบขึ้นมาในตัว แม่เคยสอน ข่มใจไหว้คนที่ไม่น่าไหว้ได้ ก็เท่ากับเราชนะใจตัวเองแล้ว ช่างเถอะ เขาไม่มีมารยาท แต่ผมมี แต่ว่า... เข็มเดินตามหลังผมมา คงตั้งใจจะไปส่งผมที่รถ ผมข่มใจเรื่องที่เขาไม่รับไหว้ผมได้ แต่สำหรับที่เขาไม่เกรงใจเรื่องเข็ม ผมหยุดเดิน หันกลับไปหาเข็ม บอกเขาว่า ส่งแค่นี้ก็พอ แล้วผมก็จูบปากเข็มเบาๆ ผมตวัดสายตาไปหาพี่นารา เขาทำท่าตกใจ กัดปากตัวเองนิ่ง แต่ก็ยังไม่ละสายตาไปจากเรา ผมได้ยินเข็มพูดว่า ร้ายจริง ใช่แล้ว ผมร้าย พี่นารายังมอง ผมยิ้มให้เข็ม ถามเขาว่า อีกทีมั้ย ผมส่งสายตาท้าทายให้พี่นารา แล้วก็จูบปากเข็มอีก

เข็มเป็นของผม คนที่เข็มแสดงความรักด้วย คือ ผม ทนดูได้ก็ทนไป

แม่ถามว่าไปพัทยา ทำไมไปได้กุ้งปูมาจากแม่กลอง ผมตอบแม่ว่า แม่ของเพื่อนเข็มไม่ให้จอมขึ้นเรือ เข็มไม่อยากไปกับเพื่อน จอมเลยพาไป อัมพวา แม่ถามว่าผมไม่เป็นไรใช่มั้ย ผมบอกแม่ว่า ผมโอเค ผมกลัวใจเข็มมากกว่า เขาไม่รู้ว่า สังคมของเขาไม่ต้อนรับผม แม่มองผมตรงๆ ถามผมว่า เข็มว่าไง แล้วนี่ทำไมไม่มาด้วยกัน ผมยิ้มให้แม่ ผมรู้ว่าแม่เป็นห่วง ผมบอกแม่ว่า เข็มเขาพยายามปรับตัวมาหาจอม เข็มรู้แล้วว่ายังไง จอมก็ไปเข้ากับสังคมของเขาแบบคนพวกเดียวกันไม่ได้แน่ๆ จอมถามเขาแล้ว เขายังอยากคบกับจอมอยู่ ที่จริงก็ว่าจะมาด้วยกัน แต่มันมีเหตุนิดหน่อย นี่เข็มก็ให้จอมเอารถเขามา แล้วขนมนี่ม๊าก็ทำเอง ฝากมาให้แม่กินด้วย

ผมจอดรถเข็มไว้หน้าร้าน จะเอาไปจอดที่ผมเอารถผมไปฝากจอด ที่ก็เต็มแล้ว เข็มโทร.มาเล่าว่า เขาแกะกุ้งให้พี่นารา พี่นาราก็เลยต้องกิน ทั้งที่ไม่อยากกินกุ้งที่ผมเป็นคนซื้อมาเขาบอกว่า พี่นาราคงไม่มายุ่งกับเราอีก แต่ผมคิดถึงสายตาที่พี่นารามองผม ตอนผมจูบเข็ม ผมว่า เขาคงไม่เลิกง่ายๆ เข็มพูดต่อว่า ไม่ต้องเอารถมาคืน พรุ่งนี้ เขาจะมาเอาเอง

เช้านั้น ผมจะไปเลื่อนรถเข็มออกจากหน้าร้าน ก็เห็นรถเข็มมีรอยกรีดที่ผมแน่ใจว่าเมื่อคืนตอนออกจากบ้านแม่มาที่ร้านก็ยังไม่มี ผมเดินดูก็เห็นรอยกรีดยาวรอบคัน ผมเห็นแล้วแทบจะเป็นลม รถเข็มคันละกี่ล้าน ถ้าเขาโกรธขึ้นมาจะทำยังไง ผมรีบโทร.หาเข็ม บอกเขาว่ารถโดนกรีด ขอโทษที่ผมดูแลรถไม่ดี เข็มบอกผมว่า ไม่เป็นไร ใจเย็นๆ หน้าร้านมีกล้องใช่มั้ย ไปดูกล้อง อัดคลิปส่งให้เขาดู เตรียมตัวให้พร้อม เดี๋ยวเขาพาไปแจ้งความ

ผมเปิดกล้องไล่ดูไปเรื่อยๆ จนเจอ น่าจะเป็นวัยรุ่น ขี่มอเตอร์ไซค์มาจอดตอนตี 3 ลงจากรถทั้งยังสวมหมวกกันน็อก ถืออะไรสักอย่าง คล้ายๆ แท่งเหล็กมาเดินขูดรอบรถ แล้วก็ขี่มอเตอร์ไซค์ออกไป ผมอัดคลิปส่งให้เข็ม เขามาถึงที่ร้านพร้อมทนายตอนสายๆ ดูท่าทางเข็มโมโหตอนที่เห็นรถ แต่เขาก็ยังบอกผมว่าไม่เป็นไร คุณไม่ได้เป็นคนกรีดรถ ทนายพาเราไปสถานีตำรวจ เราไปถึงได้สักพัก นักข่าวเริ่มสังเกตแล้วก็จำเข็มกับผมได้ มาขอถ่ายรูปรถ นักข่าวคนหนึ่งถามเข็มว่า คิดว่าจะเกี่ยวกับที่เขาเคยไปอาละวาดที่ฟิตเนสกับที่ท่าเรือหรือเปล่า เข็มโกรธแล้ว ผมรีบจับแขนเข็มไว้ พูดกับเขาว่า ไม่ได้นะเข็ม นักข่าวทั้งนั้น ทนายรีบเข้ามากัน ตอบนักข่าวแทนว่า รอให้ตำรวจเจ้าของคดีเป็นคนตอบจะดีกว่า

เข็มพาผมกลับมาส่งที่ร้าน มาถึงก็เจอพีทกำลังโวยวายเสียงดัง พียืนฟังหน้าจ๋อยๆ อยู่แถวนั้น ผมถามว่ามีอะไร พีทสะบัดเสียงใส่ผมว่า ก็ข่าวนี่ไง แชร์กันไปทั่วแล้ว จอดรถหน้าร้านเราแล้วโดนกรีด อันตรายขนาดนี้ ใครจะอยากมา เข็มตามหลังเข้ามา พีทยังโวยต่อว่า ก่อนหน้านี้ยอดก็ตกอยู่แล้ว มีข่าวซ้ำเข้าไปอีก จะให้ตกจนเจ๊งเลยเหรอไง แล้วพีทก็เข้าไปหลังร้านปิดประตูกระแทกใส่หน้าผม

เข็มขมวดคิ้วถามว่ามีอะไรกัน ผมถอนหายใจบอกเขาว่า มี แต่เล่าตอนนี้มันจะยาว คุณไปทำงานก่อนมั้ย คืนนี้ค่อยมาคุยกัน เข็มเม้มปากแน่น ผมรู้ว่าเขาไม่พอใจ แต่เขาก็ยอมกลับออกไป ไม่ถามอะไรอีก

พี่นาราโทร.มาหาผมที่ร้าน เขาบอกว่าเขาอยากคุยเรื่องเข็ม ผมอยากรู้ว่าพี่นารามีส่วนกับที่รถเข็มโดนกรีดหรือเปล่า แล้ววันนี้ ที่ร้านก็ไม่ค่อยมีลูกค้า ผมก็เลยออกไปเจอพี่นารา

พี่นารารออยู่แล้ว พอผมไปถึง พี่นาราก็ยิงคำถามมาเลยว่า เห็นรึยัง ความเป็นโอเมกาของเธอ ทำให้เข็มเดือดร้อน ผมตอบสั้นๆ ว่า เห็นครับ พี่นาราพูดต่อว่า ถ้างั้นเธอก็รู้แล้วสิว่าเธอควรออกไปจากชีวิตเข็มได้แล้ว คบกับเธอมีแต่ทำให้เข็มตกต่ำ ผมเอนหลังพิงเก้าอี้ ตอบไปว่า ผมว่าคนที่จะบอกว่าควรหรือไม่ควร คือ ป๊า ม๊า แล้วก็ตัวเข็ม ไม่ใช่คนอื่นนะครับ แล้วอีกอย่าง ผมไม่ใช่คนใจดี ผมอยากมีความสุขกับเข็ม ผมไม่ปล่อยให้เข็มไปมีความสุขกับคนอื่นหรอกครับ  พี่นาราเริ่มขึ้นเสียง ถามผมว่า เธอมีอะไรดีพอจะคบกับเข็ม เธอรู้อะไรเกี่ยวกับเขาบ้าง แล้วพี่นาราก็พูดเรื่องตอนเด็กๆ ของเข็ม อาหารโปรดของเข็ม ดอกไม้ที่เข็มชอบ ที่ที่เข็มชอบไปเที่ยว ผมรู้ว่าพี่นาราพยายามจะทำอะไร ผมตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า ผมไม่รู้สึกอย่าง แต่คนที่เข็มให้โอกาสได้รู้จักเขา คือ ผม คนที่เข็มเรียกว่าแฟน คือผม รูปกระต่ายกับดอกไม้ที่เข็มวาดไปติดไว้ที่คลินิก คือผม และ... ผมหยุด เลื่อนตัวเข้าไปชิดโต๊ะ ห้องน้ำในห้องนอนเข็ม มีรูปผมติดอยู่เต็ม เพราะแม้แต่ตอนช่วยตัวเอง เขาก็อยากคิดถึงแต่ผม คนเดียว

พี่นาราผลุดลุกขึ้น ผมเบี่ยงตัวหลบน้ำที่พี่นาราสาดมา ผมไม่รู้ว่าเขาตั้งใจ หรือมันแค่หลุดมือ แต่แก้วใบนั้นก็ตกกระแทกโต๊ะ เศษแก้วปลิวมาบาดแขนผม พนักงานรีบเข้ามาดู ยังดีหรอกที่พี่นารายังพยายามรักษาหน้าตัวเองด้วยการไม่ร้องกรี๊ดออกมา พี่นาราสะบัดหน้า แล้วก็เดินกระแทกส้นออกไปจากร้าน พนักงานช่วยพาผมไปทำแผล ผมจ่ายเงินค่าเครื่องดื่มที่พี่นาราสั่ง ค่าแก้วที่แตก และค่าน้ำใจของพนักงาน

พี่นาราแสดงออกตรงๆ แบบนี้ คงจะไม่คิดอะไรซับซ้อนขนาดจ้างคนไปทำรถเข็ม

เข็มมาถึงร้านตั้งแต่เย็น สั่งอาหารกิน  ผมยกกาแฟไปให้  เข็มจับแขนผมไปดู ถามว่าไปโดนอะไรมา ผมตอบสั้นๆ ว่าแก้วบาด เข็มกินข้าวเสร็จก็เอางานออกมาทำ แล้วก็อยู่ตรงนั้นจนร้านปิด รอจนผมเก็บร้านเสร็จแล้วขึ้นข้างบนพร้อมกัน

เข็มจับให้ผมนั่ง บอกว่าขอดูแผลหน่อย ถ้าเอาเศษแก้วออกไม่หมด แผลจะอักเสบ เข็มเปิดผ้าก็อซปิดแผลออกดู แล้วก็บอกว่าสะอาดดี ระวังอย่าให้แผลโดนน้ำ เขาเปิดกระเป๋า หยิบเทปสีขาวแผ่นใหญ่ออกมา เข็มดึงผ้าก็อซทิ้ง เอาเทปปิดแทน บอกว่าเทปกันน้ำ เวลาคุณล้างของจะได้ไม่ต้องระวังมาก แต่ตอนอาบน้ำก็ต้องระวัง วันนี้ผมอาบให้มั้ย ผมหัวเราะบอกว่าผมไม่ใช่เด็กนะ คุณพกเทปแบบนี้ติดตัวด้วยเหรอ เข็มทำหน้านิ่ง พูดว่าไม่ใช่เด็กก็ไม่ควรทำแบบนี้มั้ย เทปนี่ ผมตั้งใจเอามา ร้านที่คุณไปมันร้านเพื่อนผม เขาจำคุณได้ เลยส่งคลิปมาให้ผมดู มีอะไรทำไมไม่บอก ทำแบบนี้ผมไม่ชอบเลย ผมตอบเบาๆ ก็มันแค่เรื่องเล็กๆ เอง เข็มจับมือผมบอกว่า เรื่องเล็กแต่มันเกี่ยวกับผม ก็ต้องเล่า แล้วนี่คุณไปพูดอะไร ทำไมพี่นาราโกรธขนาดนั้น ผมเล่าทั้งหมดที่ผมพูดกับพี่นาราให้เข็มฟัง เข็มยิ้มแปลกๆ ผมถามว่ายิ้มอะไร เขาพูดไปหัวเราะไปว่า ก็เข้าใจแล้วว่าทำไม ทีหลังไม่ต้องหวงผมขนาดนั้นก็ได้  แล้วเขาก็ถามต่อเรื่องที่พีทโวยวายเมื่อเช้า เขาถามว่าลูกค้าน้อยแบบนี้ทุกวันเหรอ เป็นมานานหรือยัง ผมบอกเขาว่า ก็ตั้งแต่หลังมีข่าวไปออกงาน 2.-วันแรกก็ไม่มีอะไร แต่หลังจากนั้น มีมอเตอร์ไซค์แปลกๆ มาวนเวียนอยู่แถวนี้บ่อยๆ มันก็ดูน่ากลัว แล้วยิ่งมีรถลูกค้าโดนทุบกระจก พอข่าวออกไปก็กลายเป็นว่าแถวนี้อันตราย ลูกค้ายิ่งไม่กล้ามา พีทกะว่ารอให้ข่าวซาไปสักหน่อย จะทำโปรเรียกลูกค้า แต่เพราะผมไม่ระวัง ไปทำให้มีข่าวอีก พีทก็เลยโมโห เข็มตบแก้มผมเบาๆ บอกว่าไม่เป็นไรหรอก ตำรวจรู้ตัวคนทำแล้ว อีกไม่กี่วันก็น่าจะได้ตัวแล้ว ถ้าจะโทษตัวเอง ต้องโทษผมด้วยนะ ผมยืนยันให้คุณเอารถมาเอง เข็มโยกหัวผมเบาๆ บอกว่าไม่ต้องคิดแล้ว ไปอาบน้ำนอนดีกว่า 

เข็มทำท่าจะอาบน้ำให้ผมจริงๆ  ผมเลยต้องบอกเขาว่า  ไม่ต้อง  ให้คุณอาบน้ำให้  ผมคงไม่ได้นอน

ทนายโทร.หาเข็มแต่เช้า บอกว่าตำรวจจับตัวคนทำได้แล้ว คนทำเป็นแค่เด็กติดยา อายุ 15 ได้ค่าจ้างมาทำแค่ยาบ้า 2 เม็ด คนจ้างก็เป็นวัยรุ่นที่ขายยาให้ เข็มเข้าไปถามเด็กว่า รู้มั้ย รถพี่คันละกี่ล้าน ค่าทำสีทั้งคันกี่แสน ให้ติดคุกใช้หนี้ตลอดชีวิตเลยดีมั้ย เด็กเอาแต่ก้มหน้างุด  บีบมือตัวเองไปมา เข็มถามหาพ่อแม่เด็ก ตำรวจบอกว่ากำลังตาม แต่ไม่รู้จะมาตอนไหน เพราะไปทำงานต่างจังหวัดกันหมด ทิ้งให้ลูกอยู่บ้านคนเดียว

เข็มหันมาถามผมว่า เอายังไง มองตาเขา ผมก็รู้แล้วว่าเข็มสงสารเด็ก ผมตอบว่า รถคุณ แล้วแต่คุณ แต่ถ้าไม่เอาเรื่องก็ต้องถอนแจ้งความ ตำรวจก็ตามต่อให้ไม่ได้แล้ว ว่าใครเป็นคนจ้าง เข็มทำท่าคิด หันไปมองเด็กอีกรอบ แล้วก็บอกว่าไม่เป็นไร จ้างนักสืบเอาก็ได้ เข็มเดินกลับไปหาเด็ก พูดว่า พี่จะถอนแจ้งความ จะได้ไม่ต้องเข้าสถานพินิจ แต่พี่จะส่งน้องไปเข้าสถานบำบัด แล้วห้ามหนีออกมาจนกว่าจะหาย ถ้าพี่จับได้ว่าหนี คราวนี้พี่จะเอาให้ขังลืมเลย เด็กเงยหน้ามองเข็มแบบไม่ค่อยเชื่อ เข็มถามย้ำว่า เอาไง ตกลงตามนี้มั้ย เด็กพยักหน้ารับ ยกมือไหว้เข็มไปด้วย ร้องไห้ไปด้วย

ตอนกลับจากสถานีตำรวจ ผมถามเข็มว่าไม่โกรธเด็กเหรอ เขาตอบว่าโกรธ แต่รถบ้านผมมีลายคัน เด็กเขามีชีวิตเดียว แต่ถ้าให้โอกาสแล้วเขายังไม่สำนึก ผมจะตามไปเอาคืน เข็มเอื้อมมือมาดึงมือผมไปวางบนหน้าขา ตายังมองทางข้างหน้า เข็มพูดต่อว่า ผมเป็นห่วงคุณนะจอม  ตอนนี้เราก็รู้แล้วว่า คนจ้างไม่ได้ตั้งใจทำรถผม แต่บังเอิญคุณเอารถผมมาจอด เด็กก็เลยเข้าใจผิด คุณกลัวรึเปล่า ผมตอบเข็มว่า ไม่กลัว ตำรวจจับคนทำได้เร็ว เขาคงไม่กล้าแล้ว แต่หลังจากนั้นไม่กี่วัน  ร้านผมโดนปาหินจนกระจกแตก

ผมได้ยินเสียงของแข็งกระแทกกระจก ตามด้วยเสียงมอเตอร์ไซค์แล่นออกไปตั้งแต่ตี 4 กว่า ผมรอจนแน่ใจว่าไม่มีอะไรตามมาแล้ว ถึงได้ลงไปดู กระจกหน้าร้านแตกร้าวเป็นรอยยาว ชัดเจนว่าคนร้ายต้องการก่อกวน ข่มขู่ให้ผมกลัว แต่ผมนึกไม่ออกว่าเรื่องอะไร ผมโทร.บอกพีท แล้วก็บอกเข็ม 2 คนนั้นมาถึงร้านเกือบจะพร้อมกัน พีทมองภาพนั้นด้วยความเซ็ง บอกผมว่าจะไปหาช่างมาเปลี่ยนกระจกเอง แต่เรื่องคนปา จะเอาไง เขาปรายตามองเข็ม ถามเสียงขุ่นๆ ว่า ถ้ามันเป็นเด็กติดยาอีก จะปล่อยมันอีกมั้ย สีหน้าเข็มไม่ค่อยดี เขาบอกว่าเขาประมาทเอง ระหว่างยังหาตัวคนทำไม่ได้ เขาอยากให้ผมไปอยู่บ้านเขาก่อน เข็มหันไปพูดกับพีทว่า ผมขอโทษ ค่าเสียหายทั้งหมด ผมรับผิดชอบให้เอง พีทถอนหายใจ เขาพูดกับเข็มว่า ไม่ต้องหรอก ร้านผม ผมดูแลได้ คุณไปใช้พาวเวอร์ของคุณ หาตัวคนทำให้ได้เร็วๆ ดีกว่า ผมอยากรู้ว่ามันทำเพราะคุณ หรือเพราะจอม

เข็มพาผมไปแจ้งความ พอเราไปถึงสถานีตำรวจ นักข่าวก็รุมเข้ามา แล้วอีกแป๊บเดียว ข่าวร้านผมก็กระจายไปทั่วในโซเชียล มีภาพกระจกแตกหน้าร้านผมไปลงประกอบด้วย แต่ข่าวที่ออกไปกลายเป็นว่า ร้านโดนปาหินกลางวันแสกๆ มีคนเกือบได้รับบาดเจ็บ คอมเม้นท์ต่อจากนั้นก็มีแต่ว่า ไม่อยากมาร้านผม ไม่ควรมาร้านผม  แถมด้วยรีวิวร้านแบบแย่ๆ  กด 1 ด่าวให้  เหมือนจงใจซ้ำเติม

ยังไม่นับที่บูลลี่ผม  คุยกันสนุกปากว่าสมควรแล้ว  เป็นแค่โอเมกาเผยออยากมาอยู่เคียงข้างอัลฟา  ก็ต้องเจอแบบนี้  สมน้ำหน้า

   พีทลงแก้ข่าวที่หน้าเพจร้านแล้ว  แต่คนอ่านข้อมูลจริง  น้อยกว่าอ่านข้าวปลอมหลายสิบเท่า

พีทบอกว่าเราคงต้องปิดร้าน 2-3 วัน รอช่างมาเปลี่ยนกระจก แล้วอีกอย่าง ฝืนเปิดร้านตอนนี้ ก็คงไม่มีคนมา

เข็มโทร.บอกม๊าว่าผมจะไปค้างที่บ้าน บอกให้ผมขับรถไปที่บ้านเลย เขาจะไปทำงาน แล้วจะไปคุยกับนักสืบต่อ ค่อยไปเจอกันที่บ้าน

ผมไปหาแม่ ไปกดแม่ให้หายเหนื่อยใจ ผมถามแม่ว่า สายเลือดโอเมกาในตัวผม มันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ แค่ผมรักเข็ม แม่กอดแล้วก็ลูบไหล่ผม พูดกับผมว่า จอมก็รู้อยู่แล้ว ว่ามันเป็นแบบนี้ จอมอยู่กับมันมาได้ตลอด ตอนนี้ทำไม ผมซุกหน้าลงกับอกแม่ บอกแม่ว่าผมกลัว ผมเจอมาตลอด แต่เหมือนเข็มจะไม่เคยเจอ ถ้าเข็มรู้สึกแบบที่คนพวกนั้นพูด แม่บอกผมว่า ผมต้องถามเข็ม อย่าคิดเอง แม่ถามว่าผมจะนอนที่นี่มั้ย ผมบอกแม่ว่าเข็มอยากให้ผมไปนอนบ้านเขา เขาเป็นห่วงว่า  ถ้าผมมานอนที่นี่ จะมีใครตามมาทำอะไรที่บ้านแม่อีก แม่พูดยิ้มๆ ว่า เขาก็ดูห่วงเราดีนี่ ไม่แน่ใจ ไม่สบายใจอะไร ก็ถามเขาให้เคลียร์ เรื่องนี้ไม่ใช่ความผิดของเข็ม อย่าไปทำหน้าแบบนี้ใส่เขา

ผมไปถึงบ้านเข็มแล้ว แต่เข็มยังไม่กลับ ม๊าเห็นผมก็ทักว่า จอมมาแล้ว กินอะไรมารึยัง ผมตอบว่าผมกินจากบ้านแม่มาแล้ว ม๊าถามต่อว่าพรุ่งนี้เช้าอยากกินอะไร ม๊าว่าจะทำข้าวต้ม จอมกินได้มั้ยลูก ผมชอบคุณม๊าแล้วก็น้ำตาซึม ผมอดรู้สึกไม่ได้ว่า ผมควรได้รับสิ่งนี้หรือเปล่า ม๊าดึงตัวผมไปกอด ตบหลังผมเบาๆ บอกผมว่า ไม่เป็นไรนะ เข็มกับป๊ากำลังช่วยกันดูให้ เดี๋ยวมันก็ดี เชื่อม๊านะ

ผมอ่านคอมเม้นท์เรื่องข่าวของร้านตอนที่เข็มเข้ามาในห้อง เขาถามผมว่าอ่านอะไรอยู่ เลิกอ่านเถอะ ผมอยากกินกาแฟ ทำให้หน่อยนะ ผมอาบน้ำก่อน เดี๋ยวมาคุยกัน

บ้านเข็มมีเครื่องชงกาแฟแบบใส่แคปซูล ผมลงไปทำแป๊บเดียวก็เสร็จ ระหว่างรอเข็มอาบน้ำ ผมอดไม่ได้ เปิดเฟสบุ๊คตัวเองดูข้อความจากคนไม่รู้จักที่อุตส่าห์สละเวลามาบูลลี่ผม เข็มเดินมาดึงมือถือออกจากมือผมเอาไปไว้ที่อื่น เขาบอกว่าถ้าอ่านแล้วหน้าตาเป็นแบบนี้ ผมไม่ให้อ่านแล้ว เข็มพูดต่อว่าอย่าไปใส่ใจเลย นักสืบยังสืบไปไม่ถึงคนจ้าง แต่เท่าที่เขาสืบได้ ทั้งเรื่องกรีดรถ ปาหิน ข่าวลือในโซเชียล กระแสบูลลี่คุณ คนจ้างทำน่าจะเป็นคนเดียวกัน ผมฟังแล้วไม่ได้รู้สึกดีขึ้นเลย แสดงว่าคนจ้างจงใจเล่นงานผมทุกทาง ทำให้ผมทำมาหากินไม่ได้ ประจานผม ตอกย้ำความต่ำต้อยของผม อยากให้เข็มเลิกกับผม เข็มคงรู้ว่าผมคิดอะไรอยู่ เขาจูงมือผมไปนั่งลงตรงหน้าเขา มือหนึ่งจับมือผมไปวางบนเข่าเขา อีกมือลูบแก้มผม พูดกับผมว่า ผมรักคุณ คุณรักผมมั้ย ผมจับมือเขาที่แนบแก้มผมอยู่ บอกเขาว่าผมรักคุณ เข็มยิ้ม บอกว่ารักผมก็อยู่กับผม ผมรักคุณ ผมก็จะอยู่กับคุณ เข็มยื่นหน้าเข้ามาใกล้ พูดกับผมว่า ห้ามทิ้งผม เข้าใจมั้ย ห้ามคิดว่าคุณไม่คู่ควรกับผม เชื่อใจผม ทุกอย่างจะเรียบร้อย แล้วเขาก็จูบผม

ผมไม่ได้พูด เข็มก็เข้าใจ ไม่ต้องถามเข็มก็ตอบสิ่งที่อยู่ในใจผมได้หมด

ผมจะพยายามฟังเสียงเขา ฟังแต่เข็มคนเดียว

เข็มบอกว่า ป๊าขอให้เพื่อนที่เป็นตำรวจช่วยส่งสายตรวจไปดูแลแถวร้านให้ เรื่องคนว่าจ้าง นักสืบแจ้งมาว่าอีกไม่กี่วันก็น่าจะรู้เรื่อง

จะเป็นเรื่องดีหรือไม่ดีก็ไม่รู้

เช้าวันต่อมา เป็นครั้งแรกที่ผมได้กินมื้อเช้าที่บ้านเข็ม ม๊าตามไปส่งป๊าที่ประตู ป๊าหอมแก้มม๊าแล้วก็ออกไป ผมเห็นแล้วก็อดยิ้มไม่ได้ ผมได้ยินเข็มเรียกเบาๆ ผมหันไปหา แก้มเขาเป็นสีชมพู เขาบอกให้ไปส่งเขาที่รถหน่อย ผมเดินตามไปจนถึงรถ เข็มหอมแก้มผม แล้วก็บอกว่า ผมไปทำงานแล้วนะ  ผมพูดขำๆ ว่า เขินม๊าเหรอ  เข็มถอนหายใจ  บอกว่าม๊าชอบล้อเขา  จนเขาโตป่านนี้แล้วก็ยังไม่ยอมเลิก  ผมหัวเราะ  บอกเข็มว่า คุณเขินแล้วน่ารักนี่  ม๊าคงชอบ

ไม่ใช่แค่ม๊าที่ชอบ  ผมก็ชอบเหมือนกัน

Create Date : 17 กรกฎาคม 2565
Last Update : 7 สิงหาคม 2565 22:12:01 น.		0 comments
Counter : 307 Pageviews.
Share Tweet