ตอนตื่นนอน  เข็มดูดีขึ้นแล้ว  แต่พอกินข้าวเข้าไป  ก็อ้วกออกมาหมด  เข็มนอนหน้าซีดหน้าเซียวอยู่บนเตียงคนไข้ แต่ก็ยังปลอบผมว่า  เขาไม่เป็นไร  แค่นอนนานไปหน่อย  หมอประจำตัวเข็มบอกว่า  เพราะเข็มเป็นอัลฟา  ระบบร่างกายเขาไม่เหมือนคนอื่น  ยาส่งผลกับเขามาก  กลิ่นฟีโรโมนสังเคราะห์ทำให้ระบบการหายใจมีปัญหา  เข็มถึงได้เป็นอย่างที่ผมเห็น  แล้วยังที่ผมไม่เห็นอีก...

เข็มให้ผมเล่าให้เขาฟังเรื่องเมื่อวาน  แล้วก็ขอดูรูปที่ผมจ้างคนทำมาขู่ธันวา  เข็มทำท่าเหมือนรู้สึกผิดอีกแล้ว  ตอนที่ผมบอกว่า  ผมไม่ได้อยากโหดกับธันวา  ผมแค่อยากปกป้องเขา  ผมมานอนเฝ้าเข็มทุกคืนที่เขาอยู่โรงพยาบาล  แต่เข็มไม่เล่าอะไรให้ผมฟังเลย  ผมอยากให้เขาเล่า  แต่ก็รู้สึกว่าเข็มไม่อยากพูดถึง  มันดูแปลกๆที่เขาไม่แสดงอาการโกรธแค้นธันวาเลย  แต่เขาอาจจะแค่เหนื่อยจนไม่อยากทำอะไรก็ได้  เข็มบอกผมว่าไม่ต้องมานอนเฝ้าเขาก็ได้  เพราะผมต้องทำงานที่ร้านทั้งวัน  ปิดร้านแล้วถึงจะไปหาได้  แต่ตอนผมไปถึง  เข็มก็รออยู่  รอให้ผมไปจูบเขา  จับมือเขา  บอกให้เขาฝันดี

ตั้งแต่เข็มออกจากโรงพยาบาล  ผมก็ไม่ได้ไปหาเลย  เข็มบอกให้ผมพัก  อดนอนมาหลายวันแล้ว  เดี๋ยวเขามาหาเอง  เข็มบอกว่าม๊าทำของกินบำรุงสุขภาพมาให้เยอะจนกินไม่ทันแล้ว  ผมก็เลยส่งแต่ผลไม้ไปให้  แต่วันที่เขามาหา  ผมก็ยังเห็นว่าเข็มผอมลงอยู่ดี  ผมเอาแซนด์วิชกับนมไปให้  เข็มทำหน้ายู่  ไม่ยอมกิน  บอกว่ากินข้าวมาแล้ว  ผมบอกเข็มว่า  ถ้าอยากนอนกับผม  กินให้หมด  ไม่งั้นก็ไปนอนกับฟ้าใส  เข็มไม่พูดอะไรอีก  มองผมแล้วก็ทำหน้าเพลียๆ  ผมกลับมาอีกที  ทุกอย่างก็หมดเกลี้ยงแล้ว

คืนนี้เข็มคงไม่ได้แค่อยากมานอนกอดผมเฉยๆ

ผมไม่อยากให้เข็มเหนื่อยเกินไป  ก็เลยเป็นคนเริ่มให้เอง  ผมรู้จักเนื้อตัวเข็มดี  ผมรู้ว่าเขาชอบตรงไหน  แบบไหน  แค่อาการตอบสนองของเขา  ก็ทำให้ผมมีอารมณ์ไปด้วยแล้ว  ถึงตอนที่อารมณ์เขามาเต็ม  แล้วเขากำลังจะเริ่ม  เข็มกลับชะงักไปเฉยๆ  เขาพยายาม  แต่เหมือนจะยิ่งแย่  ผมบอกเขาว่าไม่เป็นไร  แล้วก็เล้าโลมเขาใหม่จนอารมณ์เขากลับมา  แต่พอเขาจะทำ  มันก็เหมือนเดิมอีก  เข็มเลิกพยายาม  เขาพึมพำเบาๆว่าผมขอโทษ  หยิบเสื้อผ้ามาใส่  แล้วก็ไปนอนหันหลังให้ผม  ผมได้แต่บอกเข็มว่า ไม่เป็นไร  อมไม่อยากให้ตัวเองอารมณ์ค้าง  ก็เลยลุกไปต่อในห้องน้ำ  เสร็จแล้วถึงออกมาหาเข็ม

เข็มนอนซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่มเหมือนเด็กน้อย  ถ้าผมขึ้นที่นอนตอนนี้  ก็เท่ากับเข็มหันหลังให้ผม  ผมไม่อยากให้เป็นแบบนั้น  ผมก็เลยเดินไปนั่งที่พื้นข้างเตียง  จูบเขา  บอกเขาว่าไม่เป็นไร  แต่เข็มก็ยังนอนหลับตานิ่ง  ตั้งแต่เกิดเรื่อง  เข็มไม่ยอมเล่าเลยว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขา  ผมขึ้นที่นอนไปหาเขา  ยังดีที่เขายอมให้ผมกอด  ผมถามเข็มว่า  ธันวาทำอะไรเขารึเปล่า  เขาก็เอาแต่นิ่ง  ผมรู้ว่าเขาต้องการความช่วยเหลือ  แต่เขาไม่พูด  ผมจะช่วยเขายังไง  ผมได้แต่กอดเข็มไว้  ลูบตัวเขาเบาๆ  ให้เขารู้สึกว่าผมกำลังรักเขา  เรื่องนั้นถึงจะเป็นปัญหา  แต่มันไม่ใช่เรื่องใหญ่ของผม

แต่มันคงเป็นเรื่องใหญ่ของเข็ม  คืนนั้นเขานอนฝันร้าย  กระสับกระส่ายไปมา  พร่ำพูดซ้ำๆว่า จอม จอม ผมอยู่นี่  อย่าทิ้งผม  ผมค่อยๆปลอบขาว่า  ผมอยู่นี่  อยู่ใกล้ๆ  ไม่ต้องกลัว  เข็มสงบลงแล้ว  ผมถึงนอนได้  แต่พอเช้า  เขาก็รีบออกไปทำงาน  ไม่ยอมเล่าให้ผมฟังว่าฝันว่าอะไร  แล้วก็ไม่มาหาผม  ผมถามเข็มก็แค่บอกว่าผมขอโทษ  ผมเหนื่อย  แต่หมอว่านโทร.มาถามผมว่า  เข็มมีปัญหาอะไรหรือเปล่า  เขาหงุดหงิดทั้งวัน  จนไม่มีใครกล้าเข้าใกล้แล้ว  ตอนอยู่โรงพยาบาล  ผมได้ยินเข็มเล่าให้หมอว่านฟังว่าเขาโดนวางยา  ผมยังคิดว่า  เข็มไว้ใจหมอว่านมาก  แต่ถ้ามาถามผมแบบนี้  เข็มก็คงไม่ได้บอกอะไรหมอว่านมากกว่านี้เหมือนกัน

เข็มคงอารมณ์ดีขึ้นแล้ว  เขาชวนผมไปนอนที่บ้าน  ผมรู้ว่าเขาอยากให้ผมช่วย  และผมก็ช่วยเขาทุกอย่างที่ผมทำได้แล้ว  แต่ก็ยังช่วยเข็มไม่ได้  เขายังเป็นเหมือนเดิม  ผมปลอบเขาว่าไม่เป็นไร  ไม่ต้องคิดอะไรทั้งนั้น  มองผม  อยู่กับผมนะ  แล้วผมก็ช่วยเขาจนเขาเสร็จ  ผมไม่อยากให้เขาอารมณ์ค้างจนหงุดหงิดอีก  ถามเข็มว่า  ดีขึ้นมั้ย  เข็มหันหลังให้ผมอีกแล้ว  เขาบอกว่า ดี  แต่เขาไม่ชอบแบบนี้  ไม่ใช่แบบนี้  เขาอยากทำให้มีความสุขไปกับเขาด้วย  ไม่อยากได้แบบนี้

เข็มนอนหันหลังให้ผมทั้งคืน  ไม่พูดอะไรกับผมอีก  เช้ามา  เขากินข้าวไม่กี่คำก็ลุกออกไปทำงาน  ไม่หอมแก้มผมด้วย  ท๊ามองตามเข็มไป  ถามผมว่า ทะเลาะกันรึเปล่า  ทำไมเข็มเป็นแบบนี้  ทีแรกผมไม่แน่ใจว่าควรบอกม๊ากับป๊ามั้ย  แต่เข็มเคยบอกว่าเขาเป็น Mommy's Kid  เล่าทุกเรื่องให้ม๊าฟัง  เข็มคงไม่ว่าอะไร  ผมก็เลยบอกม๊าว่า  เข็มเครียดเพราะอยากมีอะไรกับผม  แต่เขาทำไมได้  ป๊าขมวดคิ้วถามผมว่า  ทำไม่ได้ มันยังไง  ผมตอบป๊าว่า  เหมือนเข็มกลัวอะไรสักอย่าง  เขาตั้งท่า  แล้วเขาก็หยุด  ผมเล่าเรื่องที่ผมเห็นตอนผมเข้าไปในห้องธันวา  ผมบอกป๊ากับม๊าว่า  ฟีโรโมนสังเคราะห์ที่ธันวาใช้กับเข็ม  ทำให้เขาเป็นแบบนั้น  เข็มเป็นอัลฟา  การที่เขาถูกทำให้เสียการควบคุมไปแทบจะร้อยเปอร์เซ็นต์แบบนั้น มันคงทำให้เขาเสียความมั่นใจไปมาก  แล้วที่สำคัญ  เข็มยังไม่ยอมเล่าว่าก่อนหน้านั้น  เกิดอะไรขึ้นบ้าง  ม๊ากับป๊ามองหน้ากัน  แล้วหันมาถามผมว่า  เราจะทำยังไงกันดี  ผมตอบไปว่า  ผมก็ยังไม่รู้  หมอว่านบอกผมว่าเข็มอยู่ที่คลินิกก็หงุดหงิดทั้งวัน  ป๊ากับม๊าหันไปมองหน้ากันอีก  ท่าทางป๊าดูโกรธๆ  ส่วนม๊าพูดกับผมว่า  จอมอย่าเพิ่งเบื่อเข็มนะลูก  อยู่ช่วยเข็มก่อน  ผมยิ้มให้ม๊า  บอกม๊าว่า ไม่ต้องห่วง  ผมรักเข็ม  ผมไม่เบื่อ  ไม่ไปไหนอยู่แล้ว  แต่ผมไม่อยากให้เข็มเป็นแบบนี้นานๆ  มันไม่ดีกับตัวเข็มเอง  ผมบอกม๊าว่าวันนี้พ่อครัวลาครึ่งวัน  ผมมีเวลาว่างไปถึงตอนบ่าย  ผมจะไปดูเข็มที่คลินิกก่อนแล้วค่อยไปร้าน  ม๊าก็เลยฝากให้ผมเอาแซนด์วิชไปให้เข็ม

ผมไปถึงที่คลินิกก็เจอหมอว่านออกมาพอดี  เขายิ้มให้ผม  สีหน้าดีใจมากๆ  หมอว่านพูดกับผมว่า ช่วยหน่อยสิครับ  แม่บ้านโดนวีนแต่เช้า  เข็มจะกินกาแฟ  แม่บ้านชงไป 3 แก้วแล้วเข็มก็ยังโวยวายว่าไม่ใช่  ไม่เอา  แล้วก็ไล่แม่บ้านออกมา  ผมส่งถุงขนมของม๊าให้หมอว่าน  บอกว่า รบกวนฝากไปปลอบใจคุณแม่บ้านหน่อยนะครับ  เดี๋ยวผมไปดูเข็มให้

ผมเข้าไปที่ห้องกินข้าว  ชงกาแฟให้เข็มใหม่  เห็นแก้ว  ที่รักของจอม อยู่ในที่คว่ำแก้ว  ก็เลยเทกาแฟใส่แก้วนั้น  จัดแซนด์วิชลงจาน  แล้วไปหาเข็มที่ห้องทำงาน  เข็มเหวี่ยงตั้งแต่ได้ยินเสียงเปิดประตู  ผมบอกว่า  ผมเอง  ไม่ใช่แม่บ้าน  เมื่อเช้าคุณกินข้าวไปนิดเดียว  ม๊าเป็นห่วง  ให้ผมเอาแซนด์วิชมาให้  ผมเอาอโวคาโดปั่นมาให้ด้วย  อยู่ในตู้เย็น ในแก้วนี้มีกาแฟนะ  ผมชงเอง  คุณกินเลยมั้ย  เข็มมองหน้าผมแวบเดียว  แล้วบอกให้ผมวางไว้  หิวตอนไหนเดี๋ยวเขากินเอง  เขาจะไปห้องตรวจแล้ว  ไม่ต้องคอย  พูดจบเข็มก็ฉวยแก้ว  ที่รักของจอม  เดินออกจากห้องไป  ผมดูภาพจากกล้องวงจรปิด  เข็มกอดแก้วไว้แนบอกตลอดเวลาที่เดินไปห้องตรวจ  เข็มรักผม  แต่เขากำลังไม่โอเคกับตัวเอง  หลบหน้าผมแบบนี้  เข็มก็คงไม่ได้รู้สึกดี  ผมก็ไม่ได้รู้สึกดีเหมือนกัน  เข็มจะรู้มั้ย

ก่อนกลับร้าน  ผมไปซื้อแคนตาลูปสีทองของโปรดเข็ม  รสชาติหวาน หอม และ กรอบมาก  ผมเอามาปอก  หั่นเป็นชิ้นพอคำ  หมกน้ำแข็งไว้ให้เย็นจัด  ถ่ายรูปส่งให้เข็มดูว่า  ผมทำไว้รอเขา  เข็มไม่ตอบอะไร  แต่ตอนค่ำเขาก็มาหา  เขากินแคนตาลูปที่ผมทำให้จนหมด  เดินมาหาผมที่เคาน์เตอร์  จูบแก้มผม  แล้วก็พูดว่า  ผมกลับบ้านนะ  แล้วก็เดินออกไปเลย

ลูกค้ารอกาแฟอยู่  ผมได้แต่มองตามเขาไป  ดีแล้วที่ผมไม่เคยทำอะไรให้เขางอน  ไม่งั้นผมคงลำบาก  แค่ที่เขางอนตัวเองอยู่ตอนนี้  ผมยังไม่รู้จะง้อเขายังไงดีเลย

ตั้งแต่วันนั้น  เข็มก็ไม่ยอมมาหาผม  ผมส่งข้อความไปบอกว่าคิดถึง  เข็มก็ส่งสติ๊กเกอร์รูปหมาหน้าตาหงอยเหงากลับมาให้  ผมโทร.ถามม๊าว่าเข็มเป็นไงบ้าง  ม๊าบอกคนว่าเข็มไปฟิตเนสทุกวัน  กลับถึงบ้านก็เข้าห้องนอนไปเลย  ไม่พูดกับใคร  แล้วก็ตื่นแต่เช้า  ไปเดินอยู่แถวต้นแก้วเจ้าจอม  ม๊าตามไปถามว่าคิดถึงจอมทำไมไม่ไปหา  เข็มก็ตอบแค่ว่า สงสารจอม

ผมบอกม๊าว่า  คืนนี้ผมขอไปค้างกับเข็ม  ปิดร้านแล้วผมจะไป  รบกวนให้ใครรอเปิดประตูบ้านให้ผมด้วย  ม๊าบอกว่า  เดี๋ยวม๊ารอเปิดให้เอง  ผมกำชับม๊าว่าอย่าบอกเข็ม  เดี๋ยวงอแงหลบหน้า  ไม่ยอมเจอผมอีก

ผมไปถึงบ้านเข็ม 4 ทุ่มกว่าแล้ว  ม๊าบอกให้ผมอุ่นนมให้เข็มหน่อย  แม่บ้านที่คลินิกรายงานมาว่า  มื้อเย็นที่ม๊าทำไปให้  เข็มกินเหลือทุกวัน  ผมถือแก้วนมขึ้นไปบนห้อง  แต่เข็มไม่อยู่  ห้องเงียบสนิท  ผมเอาของไปเก็บ  เดินดูรอบห้อง  ทุกอย่างของผมยังวางอยู่ที่เดิม  มีแต่ฟ้าน้อยที่อยู่บนเตียง  ผมหยิบมาดู  ฟ้าน้อยมอมแมมไปหมดทั้งตัว  ผมเคยเห็นรอยแบบนี้  ตอนที่ผมร้องไห้ทุกวัน  เพราะเสียใจเรื่องเข็ม  ผมไม่อยากคิดเลยว่ารอยบนฟ้าน้อยมาจากไหน

ผมไปตามเข็มที่ห้องดาวบนชั้น 3  เข็มเปิดเพดานออก  แต่ไม่ได้เปิดโปรแกรมดาวจำลอง  เขากำลังนอนมองท้องฟ้ามืคนดๆ  ตอนผมเปิดประตูเข้าไป  เข็มพูดทั้งยังนอนท่าเดิมว่า  ม๊าไปนอนเถอะครับ  เดี๋ยวเข็มจะลงไปแล้ว  ผมค่อยๆเดินเข้าไปหา  คุกเข่าลงใกล้ๆ  ก้มลงไปจูบหน้าผากเขา  ดูเหมือนเข็มจะตกใจ  ผมถอยมานิดนึง  พูดอยู่ที่ปากเขาว่า คิดถึงผมมั้ย  เข็มคงลืมตัว  เขากอด  แล้วก็จูบผม  แต่ครู่เดียว  เขาก็นึกได้  เข็มปล่อยมือ  ถามผมว่า  มาทำไม  ผมยิ้มให้  ตอบเข็มว่า มาจูบคุณไง  คิดถึงจัง  เข็มลุกขึ้นนั่ง  หันหลังให้ผมอีกแล้ว  งอแงยิ่งกว่าเด็ก  ผมตามไปกอดเขาข้างหลัง  เมื่อกี๊คุณบอกว่าจะลงไปแล้ว  เราลงไปพร้อมกันนะ  ม๊าให้ผมอุ่นนมมาให้  ช้ากว่านี้เดี๋ยวเย็นหมด  เข็มยังนั่งนิ่ง  ผมจับมือเขามาบีบเบาๆ  บอกเขาว่า  ผมแค่อยากมาอยู่ใกล้ๆ  เข็มไม่ทำตัวแข็งแล้ว  เขาเอนตัวมาพิงผม  เรียกชื่อผมเหมือนอยากจะพูดอะไร  แต่ก็เงียบไปอีก  ผมลูบแขนเขา  พูดกับเขาว่า  แค่เรามีอะไรกันไม่ได้  ไม่ใช่ผมรักคุณน้อยลงนะเข็ม  ผมเข้าใจคุณ  ผมรอได้  แล้วผมก็จะรอจนกว่าคุณพร้อม  ตอนนี้  เรากลับห้องก่อนได้มั้ย  ผมรีบมา  ยังไม่ได้อาบน้ำเลย  ง่วงแล้วด้วย

เข็มดื่มนมหมดแก้วแล้ว ฟ้าน้อยไปนอนอยู่ที่โซฟา  เข็มนอนหลับตา  แต่ผมรู้ว่าเข็มยังไม่หลับผมลงไปนอนเบียดเขา  ร้องเพลงกล่อมเด็กให้เขาฟัง  Twinkle twinkle little star How I wonder what you are  ผมเองก็อยากรู้  ดาวดวงน้อยที่เคยส่องประกายอยู่ในตาเข็ม  เมื่อไหร่ผมจะได้เห็นมันอีก

ผมตั้งนาฬิกาไว้ปลุกตัวเองตอนตี 5 จะได้ลุกขึ้นมาดูเข็ม  อวัยวะเพศเขายังแข็งตัวดี  หมอที่ผมดูในคลิปบอกว่า  ถ้ายังแข็งตัวทุกเช้าตามปกติ  สภาพร่างกายก็น่าจะปกติดี  แต่ถ้า 7 วัน แข็งตัวอยู่แค่ วัน 3 วัน  ก็อาจจะมีอะไรผิดปกติ  ผมล้มตัวลงนอน  ยังไม่สบายใจอยู่ดี  ผมอาจจะดูคลิปเยอะไปจนตัวเองหลอน  แต่หมอหลายคนก็บอกว่า  การไม่แข็งตัว  อาจจะมาจากการเจ็บป่วยอื่นๆก็ได้

เข็มยังแต่งตัวไม่เสร็จเลย  แต่ผมต้องไปร้านแล้ว  ผมหอมแก้มเขา  บอกเขาว่าคืนนี้ผมมาหา  เข็มเรียกผมไว้  บอกผมว่า ไม่ต้องมาก็ได้  ผมไม่อยากให้คุณเหนื่อย  ผมหันกลับมาบอกเข็มซา  ผมยอมเหนื่อย  ผมอยากเห็นแฟนผมยิ้ม  เข็มยิ้มบางๆให้ผม  ผมบอกเขาว่า ชื่นใจจัง  คืนนี้ผมอยากเห็นอีกนะ

ผมมานอนบ้านเข็มได้ 7 วันแล้ว  ผมตื่นเวลาเดิมมาดูเขาทุกวัน  บางวันเขาก็แข็งตัวดี  บางวันก็ไม่เห็น  ผมไม่รู้ว่าเพราะเขาไม่แข็ง  หรือเพราะผมไม่เห็นเอง  ผมคิดว่าเรื่องธันวามีส่วนทำให้เข็มเป็นแบบนี้  แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่า  เข็มมีโรคอะไรแล้วมาแสดงอาการตอนนี้พอดีหรือเปล่า  ผมคิดวนไปวนมาจนตอนนี้ผมจะเครียดกว่าเข็มแล้ว  ผมพยายามมาอยู่กับเขามากขึ้น  แต่เข็มก็แค่หงุดหงิดน้อยลง  เมื่อวานม๊าเอาข้าวกลางวันไปส่ง  เจอเข็มกำลังเสียงดังใส่พนักงาน  ม๊าบอกว่า  เขาทำผิดจริง  แต่เข็มก็ไม่เคยดุขนาดนี้  ป๊าบอกให้ผมพาเข็มไปเที่ยวบ้าง  เผื่อจะอารมณ์ดีขึ้นแล้วยอมพูดอะไรบ้าง  ผมกังวลเรื่องร้านที่เพิ่งกลับมาเปิด  ป๊าบอกว่าป๊าจะจ้างคนเพิ่มให้มาช่วยที่ร้าน โชคดีที่พีทยอมตกลง  แต่พอบอกเข็มว่าผมอยากไปเที่ยว  เข็มกลับบอกว่า  ก็ดีนี่ คุณไปเถอะ  จะได้พักบ้าง

เช้าวันหยุดของเข็ม  ผมปลุกเข็มตั้งแต่ 6 โมงเช้า  บอกเขาว่า  ช่วยไปด้วยกันหน่อย  ผมต้องไปซื้อผัก  คนที่ส่งประจำเขาไม่มา  ผมขับรถออกถนนเส้นที่จะไปนอกเมือง  เข็มถามว่าจะไปตลาดไหน  ผมแอบขอโทษเข็มในใจ  แล้วโกหกเขาต่อว่า  จะไปเอาที่แปลงปลูกเลย  อยากได้แบบออร์แกนิก  ผมบอกเข็มว่าคุณหลับไปเลยก็ได้  ถึงแล้วเดี๋ยวผมปลุก  ตอนเข็มตื่นมาอีกที  รถเราก็อยู่ที่โรงช็อกโกแลตที่เขาใหญ่แล้ว  เข็มทำหน้างงๆ  ถามว่าที่นี่มีผักขายเหรอ  แล้วเขาก็คงนึกได้  ขมวดคิ้ว  หันมามองผม  ทำเสียงดุใส่ผมว่า  คุณหลอกพาผมมาเหรอ  ผมพยายามยิ้มให้หวานที่สุด  บอกเขาว่า ก็ชวนดีๆแล้วคุณไม่ยอมมา  อย่าทำหน้าอย่างนั้น  ลงไปหาอะไรกินก่อนนะ ผมหิว

เข็มนั่งทำหน้าดุอยู่ได้ไม่นาน  ก็แพ้ให้กับอากาศ  แล้วก็บรรยากาศกลางแจ้งรอบๆตัว  เขากินอาหารเช้าที่สั่งมาหมดเกลี้ยง  ผมชวนเข็มไปดูร้านขายช็อกโกแลต  เข็มเดินตามมาดูผมชิมช็อกโกแลต  เข็มถามว่าชอบเหรอ  เห็นกินเกือบทุกแบบ  ผมหัวเราะบอกว่าชอบ  แต่ไม่ค่อยได้ซื้อกินหรอก  ช็อกโกแลตดีๆแบบนี้มันแพง  ผมหยิบให้เข็มดูราคา  เข็มดูแล้วก็บอกว่า  อยากกินก็เอามา  ผมซื้อให้  ผมถามว่าแน่ใจนะ  เข็มยิ้มรับ  ตอบว่าไม่มีปัญหา  แต่พอเห็นผมหยิบมาเต็มตะกร้า  เข็มถามว่าจะเอาไปถมบ้านรึไง  ผมส่ายหน้า  บอกว่า  ของผมกล่องเดียว  ที่เหลือเอาให้คนที่คลินิก  แล้วก็  ผมหยิบแบบที่ผสมแอลกอฮอล์ออกมา  อันนี้  ให้คนของป๊า  ที่ไปช่วยพาคุณออกจากบ้านธันวา  เข็มชะงักไปนิดนึง  บอกให้ผมซื้อเพิ่มไปเผื่อพวกลูกๆของพนักงานด้วย

เข็มถามผมว่าตั้งใจจะพาเขาไปไหน  ผมบอกเข็มว่าไปเข้าที่พักก่อน  เดี๋ยวค่อยไปสวนน้ำ  เข็มถอนหายใจยาว  ถามว่าใครจัดกระเป๋าให้  ผมตอบเสียงอ่อยๆว่า  พี่นีจัดให้  เข็มเห็นห้องพักก็ถามว่าทำไมเลือกที่นี่    ห้องแบบนี้น่าจะแพง  ผมเข้าไปกอดหลังเข็ม  บอกว่า  ผมไม่รู้เหมือนกัน  คือ  ม๊าเป็นคนจอง  ป๊าเป็นคนจ่าย  เข็มหันมาหาผม  ถามว่านี่ร่วมมือกันทุกคนเลยเหรอ  ผมจับปลายคางเข็มโยกเบาๆ  พูดกับเขาว่า  ก็คุณหนูหงุดหงิดไม่หายสักที  ทุกคนก็เป็นห่วง  เข็มกอดผม  พูดเบาๆว่า ผมขอโทษ  ผมดันตัวเขาออก  มองตาเขา  บอกเขาว่า  ผมรักคุณ  ถึงคุณไม่เป็นอะไร  ไม่มีเรื่องอะไร  ผมก็เป็นห่วงคุณอยู่ดีแหละ  เราไปเดินเล่นกันดีกว่า  ไปถ่ายรูปกัน  เดี๋ยวบ่ายค่อยไปสวนน้ำ  เข็มทำตาโต  ทำเสียงตกใจว่า อย่าบอกนะว่า...  ผมหัวเราะ  บอกว่าใช่  ผมให้พี่นีเอากล้องมาให้ด้วย  แต่ผมไม่รู้ว่าคุณอยากใช้เลนส์อันไหน  ก็เลยให้ยกมาทั้งกล่องเข็มเข้ามาลูบแก้มผม  พูดเบาๆว่า แฟนผมน่ารักจัง  ขอบคุณนะครับ

ตอนที่เราไปเดินถ่ายรูปด้วยกัน  เข็มยิ้มให้ผม  เป็นครั้งแรกตั้งแต่เกิดเรื่องที่ยิ้มเข้มสว่างเจิดจ้ากว่าแดด

ผมอยากพาเข็มไปสวนน้ำ  เพราะดูรีวิวมาเห็นว่าตอนขึ้นไปข้างบนแล้ว  วิวสวยมาก  แล้วการได้เล่นอะไรแบบนั้น  น่าจะช่วยให้เข็มปลดปล่อยอะไรออกมาได้  แต่ลืมคิดไปว่าผมกลัวเครื่องเล่นโลดโผนทุกอย่าง  ไปถึงแล้ว  จะไม่เล่นก็ไม่ได้  เพราะมันต้องลงพร้อมกัน 2 คน  เข็มเห็นความสูงของสไลเดอร์  บางอันก็เป็นสไลเดอร์สลับกับอุโมงค์น้ำ  ก็บอกผมว่า  น่าเล่นทุกอั้นเลย  เข็มแบกห่วงยาวเดินลิ่วๆขึ้นบันไดไป  ผมเดินดูบันไดสลับกับดูวิวไปเรื่อยก็ได้อยู่  แต่พอถึงตรงที่จะต้องนั่งห่วงยางลงมา  ผมทำท่าจะหันหลังกลับ  แต่เข็มดึงมือไว้  บอกว่า  ชวนมาเองนะ  รับผิดชอบด้วย  เข็มขยับเข้ามาชิด  พูดข้างๆหูว่า ไปกับผมนะ ไปด้วยกัน แล้วก็จูบผม  ไม่สนใจเลยว่าคนกำลังมอง

กว่าจะเล่นครบทุกอย่าง  ผมก็โดนเข็มจูบไปหลายรอบ  ผมกลัวจนหายกลัวไปเอง  เข็มตะโกนสุดเสียง  หัวเราะสุดเสียง  เขาดูสดใสร่าเริงแบบที่ผมอยากเห็น  ผมหวังว่านี่จะช่วยให้เขากลับมาเหมือนเดิม

ผมเร่งให้เข็มรีบกินข้าว  เดี๋ยวไม่ทันดูหนัง  เข็มถามว่าดูหนังที่ไหน  ผมบอกว่าดูที่นี่แหละ  มีหนังกลางแปลง

ที่นั่งดูหนังเป็นเสื่อ 1 ผืน  หมอน 2 ใบ  แต่เข็มไม่ยอมหนุนหมอน  เขาบอกว่าผมหลอกเขามา  ผมต้องโดนลงโทษ  เข็มสั่งไม่ให้ผมนอน  ให้ผมนั่งให้เขานอนหนุนตัก  ดูหนังจนจบเรื่อง  หนังโรแมนติกคอมมาดี้เบาๆ เข้ากับบรรยากาศแสนสบาย  เข็มชวนผมนอนดูดาวต่อ  แต่ผมบอกว่า  ไม่ไหวนะ  น้ำค้างแรง  กลับไปดูที่ห้องดีกว่า

ผมตามเข็มออกไปที่ระเบียง  กอดเขา  มองตาเขา  เข็มถามว่ามีอะไร  ผมยิ้มให้  บอกว่าไม่มีอะไร  กำลังดูดาวอยู่  เข็มหัวเราะ  พูดว่า ในตาผมเนี่ยนะ  ผมบอกเข็มว่า ใช่  ดาวในตาคุณ  สวยที่สุด  ผมจูบเขา  ซุกไซ้ไปตามซอกคอ  ติ่งหู  เข็มเริ่มลูบหลังผม  แล้วเขาก็หยุด  พูดเบาๆว่า  อย่าเพิ่งเลยนะ  ผมไม่รู้ผมจะทำได้รึเปล่า  ผมไม่อยากพาคุณไปอารมณ์ค้างอีก  ดาวในตาเขาหม่นแสงลง  ผมหยุด  หันหลังกลับเข้าห้อง  เข็มตามมาจับแขนผมแต่ผมสะบัดออก  กลับหลังหันมาร้อง แฮ่  แล้วก็  แลบลิ้นปลิ้นตา  ทำท่าหลอกผีใส่เข็ม  เขาหัวเราะ  ถามผมว่า ทำอะไร  ผมยิ้มให้เข้าไปกอด  บอกเขาว่า ทำให้คุณหัวเราะไง

ผมนอนพิงอกเข็ม  เขายังถามผมว่า  ไม่ได้มีอะไรกัน  กับมีแล้วไม่ถึง  แบบไหนแย่กว่า  ผมพลิกตัวไปกอดเขา  ตอบเขาว่า ไม่รู้หรอก  ผมไม่เคยรู้สึกแย่  เลยไม่รู้อันไหนแย่กว่า  ผมเงยหน้าขึ้นมองเขา  พูดต่อว่า  ถึงเรื่องนั้นจะสำคัญ  แต่มันก็ไม่ได้จำเป็น  แค่มีคุณอยู่ก็พอแล้ว  แต่ว่า  ถ้าคุณโอเคแล้ว  คุณต้องเล่าเรื่องวันนั้นให้ผมฟังนะ  เข็มพยักหน้า  ยิ้มให้  ดึงตัวผมลงไปนอนกอดไว้เหมือนเดิม  ถามผมว่า  พรุ่งนี้จะพาเขาไปไหน  ผมตอบสั้นๆว่า  ไปกินของหวาน

Create Date : 08 พฤษภาคม 2566
Last Update : 8 พฤษภาคม 2566 22:27:15 น.		0 comments
Counter : 306 Pageviews.
Share Tweet