Air SurOundinG mE liKe mY besT frIendS !
Group Blog
 
<<
มิถุนายน 2553
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
27282930 
 
6 มิถุนายน 2553
 
All Blogs
 
บ้านเคยอยู่

เมื่อประมาณปลายเดือนมีนาคม
แม่โทรมาบอกว่า "บ้านยายที่ลูกเคยบอกให้แม่ขาย มีคนขอซื้อแล้วนะ"
ผมอึ้งไปเล็กน้อย แม่จึงพูดต่อไปว่า "มันไม่ได้ราคาเท่าที่เราตั้งกันไว้"
"แต่ก็ใกล้เคียงนะ แม่ว่าจะขายแล้วล่ะแต่ก็อยากถามลูกดูก่อน"



ผมให้คำตอบแม่ไปว่า แล้วแต่แม่กับพ่อจะตัดสินใจ
ถึงแม้ผมจะเคยอยู่บ้านหลังนี้กับคุณยายเป็นสองคนสุดท้าย
แต่ที่นี่ก็เป็นบ้านเกิดแม่ และเป็นบ้านเกิดของลูกแม่อีก 4 คน
ก่อนที่พ่อจะซื้อที่ดินและสร้างบ้านใหม่ขึ้นเพื่อสร้างครอบครัวเล็ก ๆ
ของเราขึ้นในที่ดินที่ไม่ไกลจากบ้านหลังเดิมนี้นัก
ผมจึงให้แม่ตัดสินใจขายไปได้เลย
เพราะขืนทิ้งไว้นานเท่าใดก็รังแต่จะทรุดโทรมไปเรื่อย ๆ

ก่อนนี้แม่ลังเล หลายครั้งเพราะกลัวว่า วิญญาณบรรพบุรุษจะไม่มีที่อยู่
เพราะบ้านหลังนี้สร้างและปรับปรุงมาเรื่อย ๆ ตั้งแต่สมัยคุณเทียดของผม
มาถึงปัจจุบัน บ้านหลังนี้เคยตั้งศพ มานับสิบ
และคุณยายคือศพสุดท้ายที่ได้ตั้งที่บ้านหลังนี้
โดยก่อนคุณยายจะสิ้นใจ พวกเราได้พาคุณยายกลับบ้านของท่าน
คุณยายนอนที่บ้านหลังนี้ 2 คืนก่อนจะจากไปอย่างสงบเมื่อ 8 ปีก่อน
จากนั้นบ้านหลังนี้ก็ปิดร้างมาเรื่อย ๆ สลับกับ
การมีคนหมุนเวียนขอเช่าบ้าง แต่เท่าที่รู้อยู่กันคนละไม่นานสักเท่าไร
ก็ย้ายออกกันหมด ด้วยเหตุผลที่ตรงกันว่า
กลางคืน เหมือนมีคนแก่ ๆ มาจ้องมองตลอดเวลา ...

ก่อนหน้านี้ผมเห็นสภาพบ้านหลังนี้ทรุดโทรมลงเรื่อย ๆ
แม่เองก็ไม่ได้ไปทำความสะอาดมานาน ด้วยเหตุผลว่า
หลังจากที่คุณยายเสีย บ้านไม่มีคนอยู่ ไปแล้ววังเวง แม่คิดถึงยาย
รู้สึกเศร้าทุกครั้งที่ไป จึงตัดสินใจไม่ไป แต่คงบ้างเมื่อมีคนมา
ขอซื้อผลหมากรากไม้ ที่ยังพอหลงเหลืออยู่บ้างในสวน
แต่ก็อยู่แค่ข้างล่างไม่ได้ขึ้นบ้านเลย



บ้านหลังนี้ถ้าสมัยเมื่อยี่สิบปีก่อน จัดว่าเป็นบ้านไม้หลังใหญ่ที่สุด
ในละแวกนี้เลยล่ะ เป็นบ้านมีใต้ถุนสูง โล่ง โปร่ง ลมเย็นสบายเป็นที่สุด
และความทรงจำวัยเด็ก ของผมและพี่ ๆ น้อง ๆ เกือบทั้งหมดเกิดขึ้นที่นี่ล่ะ



ช่วงที่เค้าจะมารื้อบ้าน ผมอยู่ที่กรุงเทพ ฯ แต่ก็ได้ขอร้องให้พ่อ
เก็บภาพสุดชุดท้ายของบ้านหลังนี้ไว้เป็นที่ระลึกให้ที
พ่อก็เข้าใจ และถ่ายรูปไว้ให้มากพอควร
ลองไล่ดู มุมต่าง ๆ กันนะ

อันนี้เป็นด้านข้างห้องนอนใหญ่ สังเกตว่าไม้ฝา ผุไปมากแล้ว
เป็นการผุเพราะฝนสาดในทีแรก
แล้วน้องปลวกก็มา หม่ำ-หม่ำ แทะ-แทะผสมโรงเข้าด้วยทีหลัง
ส่วนหน้าต่างยังสวย ถ้าขัด แล้วทาสีใหม่ คงจะงามไม่น้อย



ไปดูข้างในกันต่อ
ประตูไม้ก็สวย มีสามบาน เพื่อเปิดเข้าสู่ห้องนอนใหญ่ แต่ข้างใน
ไม่ได้แบ่งเป็นห้อง แต่เปิดโล่งถึงกันหมด



ในห้องนี้ปีกซ้ายเคยเป็นที่ตั้งหิ้งบรรพบุรุษ
ส่วนตรงกลางมักใช้เป็นที่ตั้งศพ คนที่ยังหายใจจะไม่มีใครนอนเด็ดขาด
แต่ปัจจุบันหิ้งที่ว่าไม่มีแล้วเพราะ ลุงทำพิธีขอผีบรรพบุรุษไปไหว้ที่
บ้านในตัวเมืองของลุงแล้ว (ลุงเป็นลูกชายคนเดียวของยาย)



ด้านหนึ่งของห้องนอนใหญ่จะมีประตูเปิดทะลุไปยังห้องนอนพ่อกับแม่



ด้านหนึ่งของฝาผนังมีลายมือคุณตา ที่เขียนไว้นานนนนมากแล้ว
ที่รู้ว่านานก็เพราะคุณตาทิ้งให้คุณยายเป็นม่ายสัก 40 ปีได้
ก่อนที่ท่านจะตามกันไปเมื่อ 8 ปีที่ก่อนนี่เอง



มีรูปถ่ายรับปริญญาเก่า ๆ อยู่รูปหนึ่ง ไม่แน่ใจว่าเป็นรูปใคร
ถามใครก็ไม่มีคำตอบ สันนิฐานว่า เป็นเพื่อนคุณตามั๊ง น่าจะรับที่จุฬานะ



ส่วนไม้กระดานสภาพค่อนข้างดี ที่เค้าตัดสินใจซื้อบ้านไม้หลังนี้
ด้วยราคาเฉียดแสนอาจเพราะไม้พวกนี้ก็เป็นได้



ส่วนคาน และเพดาน ปลวกทยอยกินไปก่อนหน้านี้หลายปีแล้ว
คานแบบนี้ใครขึ้นไปนั่งคงได้นั่งลุ้นใจหายใจคว่ำว่าจะได้ร่วงลงจากคาน
แน่นอนนะผมว่า หุ หุ



อีกปีกหนึ่งของบ้านเป็นห้องนอนผมกับพี่ชายตอนสมัยเด็ก ๆ
มีโต๊ะลอยด้วยพ่อทำไว้ให้นั่งอ่านหนังสือกัน
มันได้ผลนะเพราะโต๊ะลอยง่าย ๆนี้เอง ที่ทำให้ผมตื่นเต้น
เห่อกับการนั่งอ่านหนังสือตอนกลางคืนนาน ๆ
จนติดนิสัยชอบอ่านหนังสือก่อนนอนมาจนถึงปัจจุบัน
และห้องนี้ยังเป็นห้องที่ผมกับคุณยายเคยนอนด้วยล่ะ
เป็นช่วงที่ครอบครัวผมย้ายไปจากที่นี้หมดแล้ว
ยายบอกว่า"เรานอนห้องนี้กันดีกว่าลูก เล็กกระทัดรัด
ห้องนอนใหญ่ ไม่ไหว กว้าง และเป็นที่อยู่ของ บรรพบุรุษเค้าด้วย"



ก่อนวันรื้อบ้าน แม่ค่อนข้างกังวล และรู้สึกเศร้า ไม่สบายใจเอาซะเลย
ผมจึงแนะนำว่า ควรไปหา คนมาทำพิธี ไหว้บอกกล่าววิญญาณ
บรรพบุรุษ หรือว่าเจ้าที่เจ้าทางที่เค้าเคยพักพิงที่นี่มาอย่างยาวนาน
คุณตาน้องเขยของยายเรียบก็เรียงบทไหว้เป็นภาษาเวียตนาม
และเป็นคนทำพิธีให้ในครั้งนี้ (เสียดายที่พ่อไม่ได้ถ่ายรูปไว้)
แม่แปลให้ฟังนิดหน่อย กินใจมาก
เนื้อหาบอกถึงความจำเป็นที่ต้องรื้อ
และขออนุญาตรื้อไปพร้อมกัน
รวมทั้งขอขมาวิญญาณที่เคยพักพิงอย่างสงบที่นี่มายาวนาน
บัดนี้ต้องหาที่อยู่ใหม่แล้ว ประมาณนี้...
ผมว่าของแบบนี้ตามองไม่เห็น ทำไว้หน่อย ก็ไม่เสียหลาย
เอาความสบายใจไว้ก่อนน่าจะดีกว่าครับ



...ครั้งหนึ่งที่ถนนมนัสประชา ริมท้องทุ่งนา เคยมีบ้านหลังใหญ่หลังหนึ่ง
ซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางดงต้นหมาก ต้นพลู ที่ขึ้นเบียดเสียดกัน
มาถึง 4 ชั่วคน และนี่คือภาพสุดท้ายของบ้านหลังนี้...



ขณะที่เค้ากำลังรื้อบ้านหลังนี้ แม่ก็ใส่ชุดลุยมาคุมงานด้วยแหละ
แม่ผมนั่งริม ๆ ภาพไงละครับ ว่าแต่ทำไมรูปนี้แม่เอาแต่นั่งก้มหน้า ???



บ้านหลังใหญ่หลังโต ช่างมากันแค่ ห้าหกคน



แต่ก็รื้อเสร็จภายใน 1 วันยัง ไม่ทันพระอาทิตย์จะตกดินด้วยซ้ำ



เมื่อเดือนเมษาที่ผ่านมาผมได้มีโอกาสกลับบ้านและติดกล้อง
กลับไปด้วย ได้แต่แวะเกาะรั้วมองเข้าไปใน "บ้านเคยอยู่"



ก็ได้ภาพแบบนี้ ตอนนั้นรู้สึกอึ้ง ๆ มันขมคอยังไงชอบกล



บนโลกนี้ทุกสิ่งเปลี่ยนแปลงไปอยู่ตลอด
ในมุมหนึ่งของบ้านนาจอก
ฉากละครใหญ่ฉากหนึ่งในชีวิตผมได้ปิดฉากลงอย่างถาวรแล้ว
รูปธรรมอันยึดโยงกับความทรงจำในอดีตอย่างหนึ่งของผมหายไปแล้ว...

แต่ในอีกมุมหนึ่งที่ไม่ไกลกันมาก ที่บ้านนาจอกเช่นกัน
ครอบครัวของคุณอา กำลังลงเสาเอกสร้างบ้าน



เพื่อสร้างครอบครัวเล็ก ๆ พ่อ-แม่-ลูก
ที่นี่ตัวละครแห่งชีวิตกำลังโลดแล่นทยานไปข้างหน้า



เห็นแบบนี้แล้วทำให้ผมคิดอะไรได้ง่ายขึ้นว่า
ทุกสิ่งบนโลกนี้ ย่อมหนี้ไม่พ้น กฎแห่ง "ไตรลักษณ์"
เกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วดับไปเสมอ

ผมกลับมาที่บ้านสวนยายอีกครั้งในวันรุ่งขึ้น
แต่วันนี้ผมเลือกที่จะยืนในมุมที่ต่างไปจากเมื่อวาน
ใช่ครับผมมาที่นี่เพื่อเก็บภาพอีกครั้ง
แต่คราวนี้ผมจับกล้องหงายหน้าขึ้นไปบนฟ้า
แล้วกดชัดเตอร์ .............
มันทำให้ผมได้มุมมองอีกมุมหนึ่งที่แปลกแตกต่าง
ไปจากเมื่อวานมากมาย เพียงแค่ผมเปลี่ยนทิศทางโฟกัสกล้องในมือ




และแม้ว่าภาพนี้ต้นหมากที่ยายปลูกไว้ ยังเหลืออยู่บ้าง
แต่คงไม่นานมันก็จะยืนต้นตายไปตามต้นมะพร้าว
ที่ตายไปก่อนหน้านี้แล้ว

แต่ลองมองอีกทีท้องฟ้าในภาพนี้ดูสวย สดใส งดงาม
มากกว่าภาพถ่ายเมื่อวานนี้นะครับ
คุณว่ามั๊ย ?


""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""

ปล.มีเรื่องน่าแปลกอีกอย่างคือ บ้านเลขที่ยายคือ เลขที่ 22
และอีกสองวันหลังจากรื้อบ้าน หวยก็ออก 22
ผมกับน้องสาวได้ค่าขนมนิดหน่อย
แต่ยายคงไม่พอใจแม่มั้ง ที่ขายบ้านท่านไปเพราะว่า
จะด้วยเหตุผลกลใดไม่ทราบได้ แม่ลืมคิดเรื่องตัวเลข 22 นึ้ไป
จึงทำให้แม่อดได้ค่าขนมจากการนี้
ทั้งที่จริงแล้วแม่ไม่น่าจะพลาดเลยด้วยประการทั้งปวง ให้ดิ้นตายสิ !






Create Date : 06 มิถุนายน 2553
Last Update : 11 มิถุนายน 2553 8:48:29 น. 29 comments
Counter : 5701 Pageviews.

 
แค่อ่านก็รู้สึกใจหายด้วยค่ะคุณพีร์ แต่ต้องทำใจอย่าไปยึดติดเนาะ เหลือไว้ในใจเราก็จะอยู่ตลอดไปค่ะ


โดย: tuk-tuk@korat วันที่: 11 มิถุนายน 2553 เวลา:14:43:23 น.  

 
หะแรกอ่านจากตอนเริ่มต้น ดันมีความรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ ที่พี่ไม่มีพี่น้องที่อยู่ร่วมกันแต่เล็กแต่น้อย มีความทรงจำดี ๆ ร่วมกัน อย่างน้องพีร์กับพี่ ๆ น้อง ๆ อ่านไปเศร้าใจสะไม่ีมีละพีร์เอ๊ย ทำไมไม่มีพี่น้องกับเค้าบ้างละเนี่ย

หะต่อมา ก็ยังเศร้าอีกนะแหละ บ้านเคยอยู่ อู่เคยนอน (เค้าพูดกันงี้ปะ) ต่อไปนี้ไ่ม่มีอีกแล้วน้อ ดูรูปไปก็นึกถึงความรู้สึกของน้องไป แถมนึกถึงบ้านเก่าที่พี่เคยอยู่ตั้งแต่เล็กด้วย เป็นบ้านไม้เหมือนกันนี่แหละ ที่ต้องรื้อเพราะแม่เค้าอยากได้บ้านใหม่ แต่นานแล้วยี่สิบกว่าปีแล้ว ไม่มีรูปเอาไว้ดูต่างหน้าเหมือนน้องอย่างนี้หรอก ตอนนั้นพี่ก็ยังเด็กอยู่เลย มีรูปให้ได้เห็นแค่บางเสี้ยว

พี่เชื่อว่าพีร์คงจะคิดถึงบ้านหลังนี้ไปอีกนานแสนนาน อะไรที่พบเจอในวัยเด็ก คงลืมกันไม่ได้ง่าย ๆ หรอก พี่นี่ก็ยังคิดถึงอะไร ๆ ในวัยเด็กเสมอ ๆ (อย่ามาว่าอ้ายแก่เด้อ ไม่ยอมรับเด็ดขาด ) เป็นไปได้ อยากจะนั่งไทม์แมชชีนของโดราเอมอนกลับไปดูบ้านหลังเดิมอีกครั้ง กลับไปรู้สึกถึงความเป็นเด็ก กลับไปที่ที่เรารักสักครั้งก็ยังดี

Anyway ชีวิตจริง คงเป็นไปไม่ได้ ก็ได้แต่เก็บความประทับใจเก่า ๆ ไว้ในใจ พี่ว่าไม่ว่าจะกี่สิบปี พีร์ก็จะยังจำบ้านหลังนี้ได้เสมอ เก็บไว้ในใจตราบนานเท่านานเด้อน้อง อย่าเผลอหลงลืมเด้อ


โดย: พล (aoigata ) วันที่: 11 มิถุนายน 2553 เวลา:17:22:39 น.  

 
หวัดดีค่ะ

ขอบคุณนะคะสำหรับคำอวยพรวันเกิด

ขอให้พรดีๆกลับไปเช่นกันน่ะ



โดย: ภูผา กะ วาริน วันที่: 11 มิถุนายน 2553 เวลา:17:41:38 น.  

 
สวัสดียามเช้าครับพี่พีร์

นั่งดูภาพและอ่านเรื่องราวไปด้วย
แม้ผูกพันยังไง
ก็ต้องพบการเปลี่ยนแปลงจริงๆนะครับพี่

บ้านไม้แบบนี้หายากขึ้นๆ
แต่ก็คงต้องยอมรับความจริงแห่งการเปลี่ยนแปลงจริงๆ








โดย: กะว่าก๋า วันที่: 12 มิถุนายน 2553 เวลา:7:48:34 น.  

 
คนเรามีความทรงจำบางเรื่องที่ประทับใจ และไม่อยากลืมมันไปจริง ๆ แต่ทุกอย่างก็ต้องเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา

นานแล้ว ตอนที่พ่อแม่ย้ายออกมาปลูกบ้านเองเหมือนกัน ก๋งกับย่าก็ยังอยู่ที่บ้านเดิม พอต่อมา ก๋งกับย่าย้ายมาอยู่ด้วยกัน และมีคนอยากซื้อบ้านนั้น จะเก็บไว้เดี๋ยวมันก็จะผุพังไปตามกาลเวลา ก็ขายให้คนที่อยากได้

เมื่อมีโอกาสผ่านไป ก็จะนึกถึงความทรงจำวัยเด็กเช่นกันค่ะ

ปล ดูใน link มันเป็นเพลงฟุตบอลโลกน่ะค่ะ เลยไม่รู้จะไปเปิดดูที่ไหนต่อ


โดย: รัชชี (รัชชี่ ) วันที่: 12 มิถุนายน 2553 เวลา:8:39:28 น.  

 
เค้ามีเรื่องอาถรรพ์ด้วยเหรอครับพี่
อืม...สงสัยเพราะมีของเก่าเยอะมากเลย
ทั้งของจีนและของเขมรนะครับ



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 12 มิถุนายน 2553 เวลา:9:25:59 น.  

 
เมื่อวานออกจากบ้านเหมือนกัน มีกิจกรรมของบริษัท แล้วเลยได้แวะเวียนไปเดินจตุจักร ได้ของเล่นชิ้นใหม่ ติดตามดูที่ facebook ได้ค่ะ

อ้อ แล้วมาชวนดูหนัง Hachi ที่บล็อกด้วยค่ะ ดูเรื่องนี้ยัง???


โดย: รัชชี่ (รัชชี่ ) วันที่: 13 มิถุนายน 2553 เวลา:10:37:07 น.  

 
สวัสดียามเช้าครับพี่







โดย: กะว่าก๋า วันที่: 14 มิถุนายน 2553 เวลา:7:51:40 น.  

 
เราเก็บความทรงจำดีๆ ไว้ก้ได้ค่ะ เก็บภาพไว้
นานทีมานั่งเล่าความหลังกันก็ดีนะค่ะ


โดย: NucH (sa-bye-sa-bye TEAM ) วันที่: 14 มิถุนายน 2553 เวลา:8:07:14 น.  

 
สวัสดียามเช้าครับพี่







โดย: กะว่าก๋า วันที่: 15 มิถุนายน 2553 เวลา:7:56:34 น.  

 
สวัสดียามเช้าครับพี่








โดย: กะว่าก๋า วันที่: 16 มิถุนายน 2553 เวลา:7:24:53 น.  

 
เป็นดอกเอื้องผึ้งครับพี่
บานเฉพาะช่วงสงกรานต์ครับ



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 16 มิถุนายน 2553 เวลา:13:26:06 น.  

 
มาแวะดูบ้านความหลังอีกครั้งค่ะ


โดย: NucH (sa-bye-sa-bye TEAM ) วันที่: 16 มิถุนายน 2553 เวลา:15:22:05 น.  

 
ลลิล เอาเปรียบผู้บริโภค


โดย: cd2lucky วันที่: 16 มิถุนายน 2553 เวลา:18:11:02 น.  

 


อดีตเป็นความทรงจำที่ดีนะครับ..แวะมาอ่านเรื่องราว ทำให้นึกถึงบ้านเก่าที่เคยอยู่ ทำให้วัยเด็กหวนคืนมาอีกครั้ง

ขอบคุณนะครับ ที่ทำให้ย้อนเวลาได้ ..



โดย: Mega-Batt วันที่: 17 มิถุนายน 2553 เวลา:1:03:15 น.  

 
สวัสดียามเช้าครับพี่









โดย: กะว่าก๋า วันที่: 17 มิถุนายน 2553 เวลา:7:39:41 น.  

 
สวัสดีตอนบ่ายนะค่ะพี่


โดย: NucH (sa-bye-sa-bye TEAM ) วันที่: 17 มิถุนายน 2553 เวลา:13:31:11 น.  

 
รูปถ่ายฝีมือใครคะ พ่อพี่พีเหรอ บ้านหลังนี้เหมือนพี่พีเคยพาหนึ่งผ่านไปนะ ตอนไปบ้านพี่พี แล้วพี่พีก็ชี้ให้ดูใช่ไหมคะว่าบ้านยาย


โดย: หนึ่ง IP: 202.28.35.2 วันที่: 17 มิถุนายน 2553 เวลา:14:52:57 น.  

 
สวัสดียามเช้าครับพี่








โดย: กะว่าก๋า วันที่: 18 มิถุนายน 2553 เวลา:7:26:39 น.  

 
ถูกต้องครับ ดร.หนึ่ง
บ้านหลังนี้คือ มรดกชิ้นเดียวที่ยายทิ้งไว้แม่

ทีเหลือเป็นที่นา อีกเกือบร้อยกว่าไร และ ที่ทางในเมือง
เป็นของคุณลุง ตามค่านิยม คนเชื้อสายเวียตนามที่รักลูกชาย ครับ


โดย: peeradol33189 วันที่: 18 มิถุนายน 2553 เวลา:10:06:05 น.  

 
แวะมาทักทายกันตอนสายๆๆ ค่ะ


โดย: NucH (sa-bye-sa-bye TEAM ) วันที่: 18 มิถุนายน 2553 เวลา:10:46:20 น.  

 
สวัสดีค่ะ

อ่านแล้วคิดถึงบ้านยายตัวเอง
พอท่านเสียลงก็ต้องขายเหมือนกัน
บรรยากาศคล้ายกันมาก ต้นไม้เยอะ ใต้ถุนยกสูง
บ้านไม้ หลังใหญ่
แต่ของยายท่านไม่ได้อยู่ชั่วลูก ชั่วหลานแบบของคุณ

ภาพคุณแม่นั่งก้มหน้า ดูเศร้าจังนะคะ
แต่อย่างที่คุณว่าในคอมเม้นท์ที่บล้อกเรานั่นแหล่ะค่ะ

"ความเปลี่ยนแปลง เป็นนิรันดร์เสมอ"

เก็บภาพไว้เป็นความทรงจำเนอะ



โดย: ละอองเวลา วันที่: 18 มิถุนายน 2553 เวลา:14:28:08 น.  

 
สวัสดีค่ะ

อ่านแล้วอดใจหายไม่ได้นะคะ
ทุกสิ่งเปลี่ยนไปตามกาลเวลาจริงๆ

เชียร์อังกฤษค่ะ แต่ก็เทใจให้เกาหลีใต้ด้วย ดูเขาเล่นแบบมุ่งมั่นมากๆ

อีกเดี๋ยวจะเชียร์เยอรมันค่ะ คุณล่ะคะเชียร์ใคร


โดย: สีฟ้าใส วันที่: 18 มิถุนายน 2553 เวลา:18:02:19 น.  

 
สวัสดียามเช้าครับพี่








โดย: กะว่าก๋า วันที่: 19 มิถุนายน 2553 เวลา:7:39:52 น.  

 
สวัสดียามเช้าครับพี่พีร์







โดย: กะว่าก๋า วันที่: 20 มิถุนายน 2553 เวลา:7:34:51 น.  

 
อ่านแล้วใจหายอ่ะพีร์..แต่อย่างว่านะ ทุกสิ่งในโลกล้วนเปลี่ยนแลง เพียงแค่เร็วหรือช้า..เท่านั้นเอง


โดย: แหม่ม IP: 86.66.160.11 วันที่: 2 กรกฎาคม 2553 เวลา:7:15:54 น.  

 
สวัสดีครับผม

เห็นพี่ก๋าเรียกคุณว่า พี่ ผมก็ขอเรียกพี่ ด้วยนะครับ

พอจะเข้าใจความรู้สึกนะครับ บ้านเก่า ที่เคยมีความหลัง
แต่แม้จะขมๆ แต่พอได้คิดถึง มันก็สุขๆ ใช่ใหมครับพี่

เดี๋ยวไปโหวตให้นะครับ กำลังทยอยโหวตให้เพื่อนๆ ทุกคน แต่ก่อนโหวตก็ขอมาอ่านก่อนนะครับ


โดย: กลิ่นดอย วันที่: 1 สิงหาคม 2553 เวลา:8:34:08 น.  

 
สุดยอดมากเราเองก้อ
มี
บ้านยายคล้ายคุณนะยายจากไปแล้วเช่นกัน ขอบคุณนะที่ทำให้ไม่ลืมยาย ขอบคุณจริงๆ


โดย: แนน IP: 115.67.64.103 วันที่: 14 มิถุนายน 2555 เวลา:17:36:26 น.  

 
อ่านแล้วทำให้คิดถึงบ้านของพ่อกับแม่ที่เราได้มรดกจากท่านมาค่ะ อายุบ้านก็ราวๆ 100 ปีขึ้นแล้วค่ะ เป็นบ้านแฝดใต้ถุนโล่งคล้ายๆ กันความทรงจำเก่าๆ เยอะมากค่ะ ไม่คิดจะขายแต่คิดจะปรับปรุงค่ะT-T


โดย: Pinya IP: 115.31.163.252 วันที่: 8 ธันวาคม 2557 เวลา:17:02:30 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Gia Huy - Peeradol
Location :
นนทบุรี Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 13 คน [?]




Air SurOundinG mE liKe mY besT frIendS !
แจกฟรีแบ๊คกราว
Friends' blogs
[Add Gia Huy - Peeradol's blog to your web]
Links
 

MY VIP Friend

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.