น่าสนใจครับ

ที่พิธีการต่างๆเกี่ยวกับประเพณีของเวียตนามที่สืบทอดมายังคงไว้ได้เป็นส่วนมาก

คนไทยในสมัยก่อนบางครอบครัวก็ทำพิธีที่บ้าน แต่เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยเห็นครับ

เป็นบันทึกเกี่ยวกับบ้านนาจอก ที่อ้างถึงของจริงได้ดีมากครับ
ถ้ามีใครนำไปทำ Thesis แล้วเรียบเรียงที่มา/ที่ไปใหม่ ก็จะได้
A นะครับ !

มีความแตกต่างในรายละเอียดอยู่บ้าง
แต่ก็พอสัมผัสได้ถึงวัฒนธรรมจีน
ที่มีอยู่นะครับพี่พีร์

อรุณสวัสดิ์ครับพี่

สวัสดีครับคุณพี

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ
ประเพณี เก่าแก่แบบนี้ นับวันจะหาดูได้ยากขึ้นไปเรื่อยๆ
คนไทยจะนิยมตั้งศพตามวัด เพราะสะดวกให้ทางวัดจัดการให้ทุกอย่าง จนเป็นธุรกิจไปหมด
จะหาคนอนุรักษ์ประเพณีโบราณ แทบไม่มีแล้วครับ
ปล.ขอบคุณที่แวะไปชมครัว กับอาหารฝีมือพ่อครัวมือใหม่นะครับ

เช้านี้เชียงใหม่ฝนตกหนักเลยครับพี่พีร์
โปรแกรมเที่ยวต้องเปลี่ยนแผนใหม่หมดครับ 555

ทำให้ได้รู้ขนบธรรมเนียมประเพณีอีกรูปแบบหนึ่งค่ะ เืมื่อวานดูช่องไทยพีบีเอส รายการพันแสงรุ้ง เรื่องเกี่ยวกับเวียดนาม ไทย ได้ไปฉายที่ทีวีช่องเวียดนามด้วยค่ะ

"ของใช้คลาสสิค" พิมพ์ปี 2548 ค่ะ คุณพีร์ลองถามร้านซีเอ็ดค่ะ ถ้าโชคดีอาจจะได้เจอที่สาขานั้น ๆ เลย แต่ถ้าไม่เจอก็สามารถสั่งได้ค่ะ รัชชี่ใช้วิธีหลังค่ะ

ชอบมากค่ะเรื่องราวประเพณีของผู้คน

จากบล็อก ... เป็นรูปพระธาตุพนมก่อนพระธาตุล่ม

พระธาตุล่มในปี 2518 ค่ะ

อรุณสวัสดิ์ครับพี่

อรุณสวัสดิ์ครับพี่

แน่นอน คุณเพื่อน

ได้ความรู้เพิ่มค่ะ ขอบคุณมากค่ะพี่พีร์

...สวัสดียามบ่ายค่ะ ขอให้มีความสุขตลอดวันเช่นกันนะคะ ^^

มาคุยเรื่องการตั้งศพ ต่อจากคุณอิม ค่ะ

ที่บ้านทางเชียงใหม่ เคยได้ยินผู้ใหญ่ท่านว่า

ถ้าตายในบ้านก็จะตั้งศพไว้ที่บ้าน แต่ถ้าตายนอกบ้านไม่ให้นำศพเข้าบ้าน ก็ไปวัดเลยค่ะ

อรุณสวัสดิ์ครับพี่

วชิระมีหลากหลายความหมายครับพี่
คำนี้ในมหายาน
อาจสื่อถึง ดาบก็ได้ ความคิดก็ได้

ความคิดที่สามารถตัดเพชรให้ขาดได้ในดาบเดียวน่ะครับ

เคยมีปรากฏในพระสูตรของมหายานครับ

เจอ คนอกหักพักบ้านนี้อีกคนค่ะ

ขอบคุณที่ไปตัดริบบิ้นหื้อปี้ตุ๊กเจ้า

แวะเข้ามาทัก และแสดงความเสียใจด้วยคะ
คุณพีร์มีเชื้อสายญวนด้วยเหรอนี่ ถึงตั้งศพแบบเวียดนาม?
แล้วย้ายมาอยู่นครพนม?

เอ่อ จะไปสงสัยเรื่องเชื้อสายคุณพีร์ทำไมนี่เนอะ เสียใจด้วยแล้วเลยไปสงสัยคะ
ขอโทษจริงๆ

---
เอมนานๆ แวะมาอัพบล็อกทีอีกแล้ว เพราะช่วงนี้มัวเมาทำอย่างอื่น
แต่มาแล้ว ก็ยังคิดถึง ต้องแวะมาเยี่ยมบ้านนี้ทุกครั้งคะ

อรุณสวัสดิ์ครับพี่

พี่พีร์คะสวัสดีบ่ายวันศุกร์สุขๆนะคะ ^^

ขอบคุณค่าาาาาาาา

สวัสดีครับ

ตามอ่านบล๊อกคุณมานานแล้วแหละครับ
ผมก้มีเชื้อสายเวียดนาม บ้านอยู่นครพนมเหมือนกัน
จะว่าไปประเพณีแต่ละชุมชนชาวเวียดนามในจังหวัดนครพนมก้แตกต่างกัน จะว่ามากก้มาก จะว่าน้อยก้น้อย อธิบายยากอยุ่เหมือนกัน
แต่เท่าที่ดูในบล๊อคนี้ รู้สึกว่า กระดาษสีเเดง ที่เขียนข้อมูลของคนเสียชีวิต หรือที่เข้าใจกันโดยทั่วไปว่ามันคือ หนังสือเดินทางของคนตาย แต่ละอาจารย์ที่ทำพิธีก็เขียนไม่เหมือนกัน ขอบคุณมากที่นำข้อมูลดีๆ มานำเสนอ ผมเลยได้รับความรู้เพิ่มมากขึ้น

ผมเป้นคคนโพนบก พิธีกรรมอาจจะมีทั้งเหมือนและต่าง แต่ก็ดีนะครับที่คุณนำประเพณีที่กำลังจะเปลี่ยนไปตามสมัยมาบันทึกเป็นแหล่งข้อมูลที่น่าศึกษา

ปลื้มครับ ปลื้ม ^^

ป.ล. ลืมบอกไปว่าในบล๊อคหน้า น่าจะเขียนเกี่ยวกับการแห่ศพ เพราะเดี๋ยวนี้แต่ละชุมชนก็แห่ไม่เหมือนกัน การจัดลำดับก่อนหลังในขบวนก็ไม่เหมือน ถึงแม้ว่าคุณจะเคยเขียนมาแล้ว แต่ผมว่าข้อมูลที่เพิ่งได้มามันมีความเป็นปัจจุบันมากกว่า น่าจะมีอะไรที่น่าสนใจเพิ่มมากขึ้นนะครับ ^^

อรุณสวัสดิ์ครับพี่

พี่พีร์ช่วงนี้ต้องออกต่างจังหวัดอีกมั๊ยคะ

ฝนตกบ่อยเดินทางระมัดระวังด้วยนะคะ เป็นห่วงค่ะ

อรุณสวัสดิ์ครับพี่

ขอบคุณ คุณพัชรพงษ์ ภูเบศรพีรวัส นะครับ
ที่กรุณาฝากเม้นท์เสนอแนะไว้

เรื่องวันแห่ศพเตรียมข้อมูลไว้แล้ว แต่ยังเขียนไม่ถึง
ขออนุญาตเขียนไล่เลียงไปเป็นตอน ๆ
ประมาณนี้ครับ

การเยี่ยมศพของสมาคมหมู่บ้าน
หม้อดินปริศนา
อาหารงานศพ
เตรียมสุสาน
วันแห่ศพ (การเดินทางครั้งสุดท้าย)
กลับบ้าน

ประมาณนี้อ่ะครับ แต่น่าเสียดายที่
ผมกลับมาก่อนวันทำบุญ 3 วัน เลยไม่มีภาพและข้อมูลมากพอที่จะเขียนต่อให้ครบถ้วนได้

ขอบคุณมากมายครับที่ติดตามอ่าน
ถ้าจะกรุณาฝากเม้นท์ไว้คุยกันบ้างก็จะทำให้
ผมมีกำลังใจเขียนเล่าต่อไปครับ

สวัสดีครับคุณพี

ผมดีใจมากที่ได้มาอ่านบล๊อคของคุณ อย่างน้อยก้ได้เจอกับคนที่สนใจในเรื่องเดียวกัน
เนื้อหาในบล๊อคต่อๆ ไปผมจะตั้งตารอติดตามอ่านไปเรื่อยๆ นะครับ ผมว่าเนื้อหาที่คุณเขียนมันเป้นมรดกทางวัฒนธรรมนะ เผื่อภายภาคหน้าต่อไป ลูกๆ หลานๆ จะได้เรียนรู้เรื่องราวของปู่ย่าตาทวดในอดีตได้นะครับ

ขอบคุณมากจริงๆ ครับที่ จัดทำบล๊อคและเล่าเรื่องราวมากมายหลากหลายอย่างนี้
^^

ยินดีครับผม...
คุณพัชรพงษ์ บางทีเราอาจเป็นญาติกันนะ

ตระกูลแม่มีนามสกุลว่า ประชากุล คุ้นม่ะครับ

บ้านคุณยายพี่ที่นาจอกอ่ะครับ ปู่ผมรู้จักนะ แต่รุ่นลูกๆ ของคุณยายอ่ะไม่รุ้จักซักคนเลย เพราะรุ้แต่ตัวคุณยายอ่ะครับ ส่วนทางบ้านต้นผึ้งนี่ปู่ผมก็รู้จักหลายคนเกือบค่อนหมู่บ้านเลยอ่ะ เพราะคนโพนบกแต่งงานกะคนต้นผึ้งก้หลายคน อย่างป้าทุมมีก็อดีตน้องสะใภ้ ตระกูลองเหิบน้าของสะใภ้ปู่ แฮะๆๆๆ ซับซ้อนครับ ^^

สะใภ้คนแรก ของปู่เล็ก ชื่อ บาลาย
เป็นชาวโพนบกแท้ ๆ
คิดว่าปู่เรา
คงรู้จัก โองลาย
ผู้อาวุโสที่กว้างขวางในหมู่ชาวญวนรุ่นเก่า ๆ
เพราะท่านเสียชีวิตไปหลายปีแล้ว

สวัสดีครับพี่พีร์ ไม่นึกว่าโลกจะกลมอะไรแบบนี้ บ่าลายเป็นลูกพี่ลูกน้องของปู่ผมเองครับ แม่ของบ่าลายมีศักดิ์เป็นป้าของปู่ผม ตระกูลเจริญรัตน์ที่นาจอกกับดอนโมง ก็เป็นญาติฝ่ายแม่ของปู่ผมเองครับ บ่าลายเองก็เป็นคนของตระกูลเจริญรัตน์นี่แหละครับ ^^

@คุณพัชรพงษ์

ตระกูลเจริญรัตน์เคยได้ยินครับ
บ่าลาย พี่ยังทันได้เห็นและได้เจอตอนนั้นสัก
เกือบ 10 ขวบ บ่าเลยเป็นสะใภ้ที่ดี ถึงขั้นหาเมียคนที่สองให้โองลายเพียงเพราะไม่มีลูก แต่ไปไปมา ๆ ตอนบ่าลายเสีย ลูกบ่าแอมลาย (เมียที่สอง) ร้องไห้ยิ่งกว่าแม่แท้ ๆเสียซะอีก ... ที่อย่างนั้นคือ บ่าเลยเป็นคนเลี้ยงลูกทั้งหมดส่วนบ่าแอมลาย เป็นคนทำงาน ทำไร่ ทำนา หาเงิน ...

ยินดีจังครับที่ได้รู้ว่าเราเกี่ยวข้องกันบ้าง

ปล.บล๊อกใหม่ เรื่องผ้าขาวไว้ทุกข์ อัพแล้วนะครับแวะไปอ่านได้

สมัยย่าผมนะครับ(บ่าโหน่ย)

จะไม่มีเยอะขนาดนี้จะมีแต่พวกผลไม้ กับเกิมอุ๊บ ตะเกียง ธูป แค่นั้น หลาเจี่ยวไม่มี

มีเป้นบางงานครับ แล้วแต่

ส่วนสมัยย่าผมซึ่งเมื่อสี่ห้าปีก่อนเอง

ศพตั้งแบบขวางตามคนอีสานไว้ในโลงเย็นเรียบร้อยครับ