เข้ามานั่งเป็นเพื่อนจ้า

ชีวิตคนเรา...มันมีอารมณ์ และช่วงเวลาแบบนี้กันทุกคนแหละค่ะ

ผ่านพ้นความรู้สึกนี้ให้ได้ไวๆ นะคะ....

ทำใจให้สบายนะ เดี๋ยวปั่นกาแฟให้กิน

มานั่งเป็นเพื่อนค่ะ

มานั่งฟัง ระบายออกมาเลยค่ะ จะได้ดีขึ้น

ตั้งชื่อบล็อกอย่างกับกระทู้งานในเน็ต

ถ้าคุณพี่เรียนจบเอก ผมแนะนำให้ไปสมัครที่ mass comm มช. รับรองยังไงก็ได้

ผมโคตรอยากเป็นอาจารย์ที่นี้เลย แต่ดูท่าเขาไม่ค่อยอยากได้ศิษย์เก่ายังไงไม่รู้ ส่วนตำแหน่งอาจารย์ที่นิเทศ จุฬาฯ ลาก่อนนะจ๊ะ

แนะนำวิธีแก้ให้หายเบื่อ อยู่ในห้องเปิดแอร์หนาว ๆ แล้วตะโกนดัง ๆ ให้ข้างบ้านได้ยิน

สะจิตสุด ๆ

อาชีพที่ได้อ่านหนังสือทั้งวัน คืออาชีพ....

พิสูจน์อักษรครับ

แต่หนังสือที่ต้องอ่านนั้นอยากอ่านหรือเปล่าไม่รู้นะครับ

ก็ขอเป็นกำลังใจให้ล่ะกันครับ เด๋วก็ดีขึ้นเองครับ

...เข้ามารับฟังและเป็นกำลังใจให้ครับ

...เคยมีคนบอกว่า การมองหาความสุขนั้นบางคนหาได้ยากเพราะมักจะลืมความสุขจากสิ่งที่เรามี กับ สิ่งที่เราเป็นอยู่ แต่มักจะมองหา ความสุขจากที่เราอยากหรือต้องการ

สิ่งง่ายๆเช่นเช้านี้เราตื่นมาตอนเช้ามีข้าวกิน , เรามีงานให้ออกไปทำ , แขนขาเราแข็งแรงดี ไม่มีไข้ตัวร้อน ฯลฯ สิ่งง่ายๆเหล่านี้ คนเรามักจะมองข้ามไปเพราะมองไปว่า มันเป็นสิ่งธรรมดาๆในแต่ละวัน โดยลืมนึกไปว่า สิ่งธรรมดาๆเหล่านี้บางคนยังไม่มีเสียด้วยซ้ำ แต่เรามักจะไม่ค่อยชื่นชมและมีความสุขไปกับมันได้เต็มที่

...มีคนถามต่อว่า เอ แล้วมันเป็นการมองโลกในแง่ดีไปหรือเปล่า เป็นการหลอกตัวเองหรือเปล่า

...มันไม่ใช่การหลอกตัวเอง เพราะสิ่งที่เราชื่นชมตัวเรานั้นเป็นความจริง เพียงแต่เป็นความจริงที่เราไม่เคยชื่นชมและมีความสุขกับมัน เพราะมันเป็นความเคยชินไปแล้ว

...ตอบซะยาวเลย ยังยืนยันเป็นกำลังใจให้เช่นเคยครับ วันเสาร์-อาทิตย์นี้ลองไปงานมหกรรมความสุขที่คุณกรัปป้าโพสต์ไว้ซิครับ หลายโปรแกรมน่าสนใจมากๆ มันไม่ใช่แค่ความสุขที่อยู่ภายนอก แต่มันเป็นความสุขภายในง่ายๆที่คนเรามักมองข้ามไป

นี่ล่ะค่ะชีวิตเน๊อะ มีทุกอย่าง สุข เศร้า เหงา ทุกข์ เซ็ง ... คนเรามักจะแสวงหาบางอย่างไม่จบไม่สิ้น อยากได้อย่างนั้น อยากได้อย่างนี้ บางคนโชคดีก็ได้สิ่งที่เค้าต้องการ แต่ว่าบางคนก็กว่าจะได้มาก็ต้องผ่านพ้นความทุกข์ยากลำบาก แต่แย่กว่านั้นก็คือไม่ได้อะไรในสิ่งที่ตัวเองต้องการเลย ...

เราก็มีความฝัน มีความอยากเหมือนกันอ่ะค่ะ แต่ก็เริ่งปลงๆ และเริ่มรับรู้กับทุกวันว่า เรามักไม่ได้ในสิ่งที่ตัวเองต้องการเสมอไป เพราะฉะนั้นเราต้องพยายามทำทุกวันให้มีความหมาย สนุกกับสิ่งเล็กๆ น้อยๆ ไป ...

แต่แวะมาให้กำลังใจคุณสาวไกด์นะคะว่าขอให้ความรู้สึกเบื่อเซ็งผ่านพ้นไปโดยไว มีความฝันที่อยากทำก็ขอให้มีโอกาสนั้นและก็ไขว่คว้าให้ได้นะค่ะ

... ตามกลับมาตอบในblogนี้แล้วกันนะครับ

...มันคงไม่ใช่การดื้อยาอย่างที่คุณสาวไกด์บอกหรอกครับ แต่มันเป็นแค่การมองและคิด(cognitive) ไม่ใช่ การรู้สึกหรือสัมผัสภายใน (experiential)

หมายถึง เรามองว่า เออ เนาะ เราก็มีไอ้โน่นดี ไอ้นี่ดีนะ แล้วก็เหมือนปลอบใจตัวเองไป แต่เราไม่ได้สัมผัสความรู้สึกดี เราไม่ได้ aprreciate กับมันจริงๆ มันจึงทำให้ไม่รู้สึกมีความสุขกับมันได้ในที่สุด ลองดูใหม่มั้ยครับ กลับมาอยู่กับตัวเองแล้วชื่นชมสิ่งดีๆที่เรามี มองหาเหรียญอีกด้านที่เราไม่ค่อยได้มอง แล้ว สัมผัสความรู้สึกนั้นให้เกิดขึ้นในใจ

...เป็นกำลังใจให้ครับ สู้ๆ

ระบายออกมาให้พอค่ะ
เข้าใจอย่างแรง
เคยเซ็งกับงานที่ไม่ชอบ
ทำเหมือนกัน...

รู้สึกเลยตอนนั้น
มันหายใจไม่ทั่วท้อง
จุกไปหมด

ทำได้ก็คือระบายๆๆ
แล้วในที่สุด
ก็เลือกทางเดิน
ที่ทำให้ตัวเองไม่ต้องทุกข์
ไปกับมันอีกอ่ะค่ะ

แต่ก็คงต้องใช้เวลา
ถ้าเราเลี่ยงมันไม่ได้
ก็คงต้องทำใจยอมรับมัน
นั่นเป็นทางที่ถ้าเราต้องเลือกอยู่กับมัน...

ขอให้ผ่านพ้นวันอันเลวร้าย
ไปให้ได้นะคะ
เก็บบล็อกวันนี้ไว้

แล้วเมื่อเวลาผ่าน
คุณรู้สึกดีขึ้น
แล้วกลับมานั่งอ่านมัน
จะพบว่า
คุณจะยิ้มกว้างกับมันทีเดียว

ขอให้วันนั้นมาถึงนะคะ
เป็นกำลังใจให้เต็มเปี่ยมค่ะ......

วิธีที่ฉันชอบระบาย
มากวิธีนึงเวลาเครียด
คือเอาปากกามาแล้วขีดๆๆๆ
เขียนๆๆๆลงไปค่ะ
ขีดให้มากที่สุด
มันช่วยระบายได้ดีน๊า...

พิมพ์ยาวเลยวันนี้

ชีวิตคนเรา ไอ้สิ่งที่อยากมักไม่ค่อยจะได้ เรื่องกลุ้มก็มีเข้ามารุมเร้าบ้าง ก็ถือว่ามันเป็นรสชาติชีวิตแล้วกันค่ะ
การอ่านหนังสือที่ทำอาชีพได้ น่าจะเป็นพวกนักวิจารณ์หนังสือ หรือไม่ก็ลองเขียนเองซะเลย..


แต่ไม่ว่าจะเป็นยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ..

ถ้าเข้ามาบ่นตาม จขบ. ก็ดูกระไรอยู่

ตอนนี้อะไร ๆ มันน่าเบื่อไปหมดจริง ๆ นะค่ะ

แอร์ยังเบื่อเลย

แต่จะทำไงได้

สุดท้ายก็ต้องทน ๆ

รับมันไป

โอ๋ๆๆ อารมณ์นี้คุณป้าเป็นบ่อยค่ะ
เป็นที ก็เบื่อที
แต่สักพักก็ดีขึ้นเอง
ช่วงที่เป็นก็อึดอัดค่ะ แต่อกไม่ตันนะ อกฟีบง่ะ

เรื่องความสุข คุณป้าว่ามันอยู่ที่ใจเราด้วยนะคะ ว่าตั้งมาตรฐานคำว่าความสุขไว้แค่ไหน
บางคนมีความสุขเพราะมีเงินเยอะๆ แต่ก็คงไม่ใช่คนส่วนใหญ่
ความสุขที่แท้จริงเป็นยังไงคุณป้าก็บอกไม่ได้เหมือนกัน แต่คิดว่าความพอเพียงก็เป็นส่วนหนึ่งที่จะช่วยให้เรารู้สึกเป็นสุขได้ง่ายขึ้น

ถามว่าตอนนี้คุณป้ามีความสุขมั้ย
ก็มีนะคะ แต่ก็ไม่ได้มากมายเท่าไหร่ อาจจะเพราะคุณป้ายังไม่พอใจกับตัวเองตอนนี้มั้ง....เฮ้อ....

อ่า...

อ่านหนังสือเป็นอาชีพมีค่ะ ลองเข้าไปดูในนิตยสาร ขวัญเรือน มีคอลัมน์ หนึ่ง อ่านเพื่อแนะนำหนังสืออ่ะคะ

บ่นๆๆให้หายเครียดครับ

ไม่มีใครสุขหรือทุกข์อย่างเดียวหรอกครับ แล้วแต่จังหวะของช่วงชีวิต

คนเราจะสมหวังไปทุกเรื่องมันเป็นไปไม่ได้หรอก บางคนเป็นถึงนายกมีเงินเป็นหมื่นล้านยังทุกข์เลย เราก็เครียดนะ แต่ก็ต้องอดทนน่ะ

ฉันต่อเรือ ด้วยหัวใจ เตรียมพร้อม เดินทางไป
ท่องทะเลดูสักที
คลื่นลม นั้นรุนแรง รู้ดี แต่เสียงหัวใจที่มี
บอกฉันให้ลองออกไป เผชิญกับมัน

หาก อยากเห็นพื้นแผ่นดินสดใส
แต่ไม่ยอมลอยเรือข้ามไป ปล่อยเรือไว้อย่างนั้น
แล้ว อีกเมื่อไรจะถึงฝั่งฝัน
ต้องขอไปตามใจซักวัน ออกตามฝันซักที

ในบางครั้ง มันต้องเสี่ยง แม้รู้ ว่ามีเพียง
เศษเสี้ยวที่จะสมหวัง
แต่หาก เสียงหัวใจร้องดัง เกิดมามีเพียงหนึ่งครั้ง
ลองใช้ครั้งหนึ่งกับฝัน ให้มันได้รู้

หาก อยากเห็นพื้นแผ่นดินสดใส
แต่ไม่ยอมลอยเรือข้ามไป ปล่อยเรือไว้อย่างนั้น
แล้ว อีกเมื่อไรจะถึงฝั่งฝัน
ต้องขอไปตามใจซักวัน ออกตามฝันซักที

มีใครเคยบอกไว้ ว่า อย่า อยู่ อย่าง อยาก
เลือกแล้ว ต้องลองให้รู้
แม้คลื่นลมจะแรง จะขอนั่งเรือไปสู่
ตรงโน้น ให้รู้ ไป

หาก อยากเห็นพื้นแผ่นดินสดใส
แต่ไม่ยอมลอยเรือข้ามไป ปล่อยเรือไว้อย่างนั้น
แล้ว อีกเมื่อไรจะถึงฝั่งฝัน
ต้องขอไปตามใจซักวัน ออกตามฝันซักที

หาก อยากเห็นพื้นแผ่นดินสดใส
แต่ไม่ยอมลอยเรือข้ามไป ปล่อยเรือไว้อย่างนั้น
แล้ว อีกเมื่อไรจะถึงฝั่งฝัน
ต้องขอไปตามใจซักวัน ออกตามฝันซักที

จากเพลง "อย่าอยู่อย่างอยาก" ของวง P2warship

อารมณ์นี้เลยค่ะ..ตอนนี้ก็เป็นอยู่..แต่ก็ได้แต่ทำใจนะค่ะสาวไกด์..

บางทีมันเป็นสิ่งที่เราเลือกที่จะเป็นไปเอง..

อาจจะสุขทุกข์มั่งตามประสา..

แต่ก็ไม่ได้พอใจที่สุดซะทีเดียว..

เอาใจช่วยน้ะค้ะ..

ขอให้ได้ทำในสิ่งที่สาวไกด์อยากทำด้วยน้ะจ้ะ..

เฮ้อ..เราก็มีอะไรหลายอย่างที่อยากทำแต่..ทำไม่ได้...

ชีวิต..มันต้องค้นคว้าต่อไปจริงๆเน้อะ

ชอบทนไม่ไหวก็อย่าทนเลยนะ

เราก็เคยรู้สึกแบบนี้เมื่อปีที่แล้ว

เลยถามตัวเองว่าอยากเป็นอะไร ได้คำตอบว่าอยากเป็นอาจารย์

แล้วก็พบว่ามันยากที่จะเป็นอาจารย์สาขาบริหารรัฐกิจถ้ามีวุฒิปริญญาโทและไม่มีเส้นใหญ่ (การแข่งขันสูงมาก)

ตอนนี้เลยไปเรียนต่อเอก

เรียนหนักแต่มีความสุข

เป็นกำลังใจให้ค่ะ

หวัดดีก่ะพี่ไกด์

มิ้นล์ก็เบื่อมาก ๆ เหมื่อนกัน
มีทั้งร้องไห้...และเสียความรู้สึกมาก ๆ
ไม่คิดว่าคนแบบนี้ก็มีในโลกด้วย

ปล. หนังสือใกล้อ่านจบแล้วนะก่ะ อ่านจบปั๊ปจะรีบส่งคืน (อย่างเรียบร้อย) นะก่ะ ขอบคุณก้าบบบ

ได้บ่นแล้วดีขึ้นยังคะพี่สาวไกด์...
ไม่เป็นไรนะ เปิดโลกด้วยมุมมองด้านใหม่ ไม่ว่าจะร้ายหรือจะดี

ถ้าตั้งเป้าหมายสูงไปแล้วเหนื่อย..ก็ลดลงมาบ้าง..

ชิวชิวนะคะ..ยังไง ๆ เราก็มีบล็อกให้เล่นโนะ

ปล. จริง ๆ แล้ววันนี้จะเข้ามาชวนคุยเรื่อง The Notebook อ่ะค่ะ..

คนเรามีอารมณ์แบบนี้กันทุกคนจ้า คุณไกด์ต้องการอะไรในชีวิตอะจ้ะ ค้นหาจุดนั้นแล้วก็เดินไปจ้ะ ที่สำคัญเดินหน้าแล้วก็ทำให้เต็มกำลังอะนะ
เอาใจช่วยนะจ้ะ

มาส่งกำลังใจให้พี่สาวไกด์ค่า

ยิ้มสู้ฟัด เอ๊ย ยิ้มสู้ไว้นะคะ
แล้วเรื่องสดใส ๆ จะตามมา

ขอให้ความชื่นบานกลับมาผลิบานในใจในเร็ววันจ้า

พอดีหลงผ่านมาที่บล๊อกนี้ จากการชักนำของกูเกิ้ล (keywords "sideways หนัง") พอดีกำลังหาข้อมูลเกี่ยวกับหนังเพราะตัดสินใจจะซื้อดีวีดี
...
บล๊อกสวยดีครับ
พอดีก็ชอบอ่านหนังสือกับดูหนังเหมือนกัน ก็เลยขออนุญาตเซ็ทเป็น bookmark ไว้แล้วกันเผื่อวันหลังจะมาเยี่ยมใหม่
...
ได้อ่านจากที่บ่นนะครับ
ขอแนะนำว่าไม่ต้องคิดมากครับ เป็นอย่างนี้ทุกคน แต่ว่าถ้าอายุเริ่มย่างเข้าห้าสิบหรือหกสิบก็จะเลิกคิดไปเองครับ (ล้อเล่น)
...
ยังถอนหายใจได้ ยังบ่นได้ ก็ดีแล้วครับ แสดงว่ายังมีชีวิตอยู่ มีชีวิตอยู่มันก็ทำอะไรได้อีกเยอะแยะครับ
...
ผมก็กังวลอย่างปัญหาที่คุณพูดถึงเหมือนกัน แต่ชีวิตของคนมันมีแค่สองเรื่องคือ เรื่องที่เราควบคุมได้กับเรื่องที่เราควบคุมไม่ได้ บางทีคิดไปคิดมาก็กลุ้มเปล่าๆ "อย่างน้อย" ก็ทำวันนี้ให้มันดีแล้วกัน เรื่องอื่นๆ ที่อยากทำ รอให้ความกล้ากับข้อมูลมันสะสมตัวขึ้นทีละเล็กที่ละน้อยก่อนครับ แล้วพอถึงจุดหนึ่งชีวิตมันก็จะส่งสัญญาณมาเองว่าเราจะต้องทำอะไรบางอย่างที่มันเปลี่ยนแปลงไปจากทางที่เราเดินอยู่ทุกวัน
...
ท้ายสุดครับ ความสุขไม่ได้อยู่ที่ไหนครับ มันอยู่กับใจ บางที่ไปหาไกลๆ มันก็ไม่เจอครับ นั่งนิ่งๆ แล้วคิดว่าฉันมีความสุขมันก็สุขเองครับ ฟังดูง่ายนะครับแต่ทำยากมาก (ผมเองก็ทำไม่ค่อยจะได้เหมือนกัน)
ยังดีนะครับคุณเจ้าของบล๊อกเป็นไกด์ คงได้ไปมาที่แปลกๆ เยอะ ผมนี่อยู่กับชีวิตเดิมๆ ทุกวัน เดินไปเรียนก็ทางเดิม กลับมาห้องก็ไม่มีอะไรทำ อ่านหนังสือเป็นหลัก เล่นเนท แต่ก็ยังพอมีความสุขบ้างตามสมควรครับ ก็มีถอนหายใจบ้างเป็นครั้งคราว (เพื่อแสดงว่าเรายังหายใจอยู่)

หวังว่าคงได้คุยกันอีกผ่านตัวหนังสือครับ

ไปเปิดห้องสมุดกันไปเจ๊...

อ่านบล็อคคุณสาวไกด์ทีไร อดใจไม่เม้นไม่ได้ซักทีค่ะ

รู้สึกว่าได้บ่น
แล้วสบายใจขึ้นเนอะ


รึเปล่าหว่า

มีเพื่อนเรา
อยากมีอาชีพเป็นนักท่องเที่ยวอ่ะค่ะ

ถ้าทำแบบนั้นได้ก็คงดีเนอะ

อยากให้ความคิดฝันยังคงงดงามและระลึกถึงได้ทุกเวลาที่ท้อใจ เซ็ง เสียใจ
ฯลฯ


ถ้ามีโอกาสได้ทำอะไร
อย่างเช่นเปิดร้านหนังสือที่เชียงใหม่
อย่าลืมชวนไปด้วยนะคะ

ธุรกิจที่ทำให้คุณมีรายได้เสริม/รายได้พิเศษเกิดขึ้น เป็นธุรกิจที่มั่นคง ไม่ว่าคุณจะอยู่ที่ไหนก็ทำได้ มีระบบช่วยสร้างทีมงาน มีเว็บไซต์ให้ทำธุรกิจสร้างรายได้ฟรี แผนการจ่ายผลตอบแทนที่ดีเยี่ยม แค่คุณเป็นคนทีมีความฝัน และมั่นคงต่อความฝันของคุณเราพร้อมที่จะเดินพร้อมไปกับคุณ แต่
ถ้าคุณต้องการเป็นคนเดิมๆ ที่มีหนี้สินติดตัวอยู่ หรือพอใจในสิ่งที่เป็นอยู่ไม่เป็นไรค่ะเราขอขอบคุณที่คุณสละเวลาเข้ามาอ่าน
แต่หากคุณต้องการเปลี่ยนชีวิตคุณ เราพร้อมจะรับคุณเสมอและเดินไปพร้อมคุณเพื่อให้คุณประสบความสำเร็จในชีวิตค่ะ
หากคุณสนใจ เข้าชมรายละเอียดได้ที่
//www.a2na.com/aff.php?id=138_5
อย่ามัวปล่อยเวลาไปโดยไม่มีค่าเลยคนข้างหลังของคุณกำลังรอดูความสำเร็จของคุณอยู่เมื่อคุณสำเร็จ พ่อแม่ แฟน ลูก ก็มีความสุขไปด้วย อย่ามัวนั่งรอโชคลาภ หรือโชคชะตาเลยค่ะ คุณก็สามารถลิขิตชีวิตคุณได้มันอยู่ที่ตัวคุณเองค่ะ อย่าลืมซิคะ ทุกนาทีมีค่า
0849031711 - นัท