แวะมาแสดงความยินดีกับคุณเต้ยค่ะ
ปีนี้ได้หลายรางวัลเลยนะคะ

สวัสดีมีสุขค่ะ

เพิ่งกลับมาจากเที่ยวประจำปี
"ทัวร์ตายาย"
ขอแสดงความยินดีด้วยค่ะ
แม่ตะลีฯอ่านเรื่องของคุณสาวไกด์ใจซื่อตลอดและเก็บเกี่ยวเรื่องเที่ยวตลอด
เพราะชอบเที่ยวค่ะ...แฮ่ะ

ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับคุณเต้ย

นั่งอ่านจนจบ
ผมนึกถึงหนังสือที่เพิ่งอ่านจบไปเมื่อสักครู่นี้เองครับ

หนังสือเกร็ดความคิดบนก้าววิ่ง
ของมูรากามิ
มีคนบอกว่าเขาเป็นนักเขียนดัง แต่ผมเพิ่งอ่านงานเขียนของเขาเป็นเล่มแรกครับ 555

อ่านจบแล้วนึกถึงตัวเองอยู่เหมือนกัน
แม้ผมจะไม่ใช่นักวิ่งจริงจังเหมือนเขาก็ตาม

ผมคิดว่าการทำบล็อกเหมือนการวิ่งมาราธอน
ขณะที่เราวิ่ง เราไม่ได้สนใจเสียงเชียร์ หรือวิวทิวทัศน์มากนัก
คือต้องโฟกัสไปที่การวิ่ง
วิ่งเร็วไปก็ไม่ได้ วิ่งช้าไปก็ไม่ดี

สายสะพายที่ได้รับในแต่ละปี
สำหรับผมจึงเหมือนกำลังใจที่มีคนมอบให้หลังวิ่งเสร็จการแข่งขัน
แต่มันไม่มีผลต่อการซ้อม หรือการลงวิ่งแข่งในสนามถัดไป

ผมทำต้นฉบับบล็อกไว้ตลอด
สามารถอัพบล็อกล่วงหน้าไปได้สองปีโดยไม่ต้องเขียนงานใหม่
(เว้นงานตะพาบและการรีวิวหนังสือครับที่เขียนขึ้นใหม่)
และการอัพบล็อกของผม
ต้องบอกว่าไม่ได้สนใจคนอ่านเลย ผมสนใจแต่การเขียนบล็อกในสิ่งที่ผมชอบ
แต่ความชอบนั้นผมต้องคิดว่าเป็นประโยชน์กับคนอ่านด้วย
ส่วนจำนวนคนอ่านจะมากหรือน้อยก็ไม่เป็นไร
ด้วยเหตุที่ผมทำลิ้งค์ไปที่เฟซบุ๊ค
คิดว่าเพื่อนบล็อกที่เลิกเขียนบล็อกไปแล้วส่วนหนึ่ง
ก็ยังคงตามอ่านบล็อกผมจากลิ้งค์เฟซบุ๊คครับ

แล้วผมก็เชื่อว่าเกินครึ่งของคนที่เข้ามาอ่านและทักทายผม
ก็ไม่ได้อ่านเนื้อหาในบล็อกผมอย่างจริงจัง
ที่เม้นท์ถึงกันคงเพราะอยากทักทาย หรือ ชวนไปอ่านบล็อกัน
ตรงนี้ไม่ได้ซีเรียสอะไร
เพราะเป็นไปไม่ได้เลยที่ทุกคนจะชอบเนื้อหาในบล็อกของผม
ซึ่งบางบล็อกก็อ่านยากมากครับ 5555
จะให้คนที่ไม่ชอบธรรมะ อ่านบล็อกธรรมะแล้วเม้นท์จริงจังก็ยากนะครับ
เหมือนผมไปอ่านบล็อกเล่นหุ้น
ผมก็ไม่รู้จะเม้นท์อะไรเหมือนกัน
อ่านแล้วก็ทักทายเจ้าของบล็อกไปด้วยมารยาท
เขาโหวตมา เราก็โหวตกลับ
โหวตสำหรับผมจึงเหมือนรอยยิ้ม
เขายิ้มให้เรา เราก็ไปยิ้มให้เขาบ้างเท่านั้นเอง

สายสะพายสำหรับผมจะมีหรือไม่มีก็ได้เช่นกัน
เพราะยังไงผมก็อัพบล็อกทุกวันแน่ๆ
ตราบใดที่ยังมีบล็อกแก๊งอยู่ครับ
ถ้ามีก็ดี ผมชอบนะ
เหมือนที่บอกไว้ตอนต้น
เหมือนเราวิ่งเข้าเส้นชัย
แล้วมีคนบอกว่า "เก่งนะ วิ่งเข้าเส้นชัยแล้ว"
เอ้า...เอาสายสะพายไป
แต่ถ้าไม่มีคนเชียร์เลย ไม่มีการโหวตอีกต่อไป
ถามว่าผมยังคงวิ่งต่อไปมั้ย ก็วิ่ง
ถามว่ายังเขียนบล็อกต่อไปหรือเปล่า ก็เขียนแน่นอนครับ

บางครั้งจึงเห็นใจทีมงานบล็อกแก๊งมากๆครับ
เพราะกฏกติกาที่ตั้งไว้ในการโหวตก็ต้องมี
แต่มีแล้วได้ผลออกมาไม่ตรงใจกองเชียร์ก็ลำบากใจ
เหมือนประกวดนางงาม
คนได้ตำแหน่งอาจไม่ถูกใจกองเชียร์
แต่โดยกฏกติกาที่ว่าไว้ เค้าก็อาจจะเข้าเกณฑ์เข้ากฏตามที่บอกไว้ก่อนเข้าประกวด

หลายคนที่ผมโหวตให้ในปีนี้ก็ไม่ได้สายสะพาย
แต่สำหรับบล็อกนัั้น ยอดเยี่ยมในความรู้สึกของผมเสมอครับ
ตรงนี้รางวัลไม่เกี่ยวแล้ว
แต่เป็นเรื่องของความรู้สึกระหว่างกัน

ผมเองในปีนี้ก็ฌล่นบล็อกน้อยลงนะครับ
รวมทั้งเฟซบุ๊คด้วย
ผมกลับมาออกกำลังกายอย่างมีความสุข
สนุกกับการอ่านหนังสือ
แต่ยังไงก็ยังไม่เบื่อ ไม่หน่ายกับการทำบล็อก
ยังชอบบรรยากาศในบล็อก
แม้จะเงียบเหงาไปบ้าง
แต่ผมคิดว่าก็เหมือนกับทุกๆเรื่องในชีวิต
มีเริ่มต้น มีจุดสิ้นสุด
แต่ในขณะที่มันยังไม่จบ
เราก็เก็บจำความสุขไปพร้อมๆกันได้
โดยยังไม่จำเป็นต้องคิดถึงการจากลาครับ

ยินดีด้วยนะคะ มี้เป้นคนหนึ่งที่เลิฟคุณเต้ย 55555

ปล. มี้เองตั้งแต่ปีใหม่ถึงวันนี้ 17 วัน ยังไม่ได้เขียนให้ซีเลยค่ะ

ขอให้พี่หนู เป็นหนึ่งในพี่ ๆ หลายคน ที่เต้ยจะไม่หายลับจ้ะ

มีบล็อกที่อยู่ในใจในแต่ละหมวดสำหรับผมนะครับ ไม่ค่อยตรงกับผลโหวตเท่าไหร่ 555
สายสะพายนี่ไม่ค่อยสำคัญไรเลย

ผมนึกถึง Hi5 multiply ฯลฯ
และอีกหลายๆเว็บที่ผมเคยเข้าไปทุกวัน
แล้วก็เข้าน้อยลง จนเลิกเข้าไปในที่สุด

ล่าสุดผมก็เลิกเล่น Instragram นะครับ
เพราะรู้สึกว่าเคมีไม่ตรงกัน

ผมมองในอีกมุมนึง
ถ้าพันทิปจะปิดบล็อกแก๊งก็ไม่ผิดอะไรเลย
ในเชิงธุรกิจ หากมันไม่ตอบโจทย์
การลงทุนนี้ก็ไม่คุ้มค่าการลงทุน
แต่ผมคิดว่าส่วนหนึ่งที่ทีมงานตัดสินทำบล็อกต่อไปทั้งๆที่คนน้อยลงมาก
ก็คือ มันมีความผูกพันบางอย่างระหว่างคนเขียนบล็อกกับเจ้าของบล็อกแก๊งนะครับ

ในส่วนของคนเขียน
ก็อาจจะต้องหาสนามปล่อยของที่ตรงกับเคมีของตัวเอง
เช่น เฟซบุ๊ค หรือแม้แต่ทำเว็บของตัวเอง

คุณเต้ยเปรียบเทียบกับการปลูกต้นไม้
เห็นภาพชัดเจนดีครับ

ผมเชื่อว่าทุกคนมีผืนดินที่ตนเองสามารถงอกงามเติบโต
และให้ร่มเงากับคนอื่นได้จริงๆนั่นล่ะครับ
คำถามคือ ก็คงต้องค้นหากันไป
ว่าเป็นแผ่นดินผืนใดในโลกโซเชี่ยลนี่ล่ะครับ

ยินดีกับทุกท่านที่ได้รับตำแหน่งครับ

คุณก๋า กับคุณเต้ย พูดเหมือนใจ
ผมคิดเลย..

เราเขียนบล๊อกเหมือน ลงแข่ง
วิ่งมาราธอน ไม่รู้ว่าใครเชียร์
หรือปราบมือให้กำลังใจ..รู้
แต่เพียงว่า เราต้องวิ่งจนถึงฝั่ง.. มีความสุขจากการวิ่ง
มีความสุข จาก การสื่อสารสองทาง คือ เรา กับเพื่อน ๆ

....

บางบล๊อก เพื่อนหลายคนทำได้สวยจริง ๆ เพียบพร้อม
ถ้ามีการแข่งขัน ส่งเข้าประกวด
เรื่องเดียว.. ทุกคนมีสิทธิเข้า
แข่ง.. เราเองก็เห็นว่า คนนี้
ต้องชนะแน่..

แต่กติกา เราทราบมาแต่ต้นว่า
นำภาพรวม แต่ละหมวดมาดู
กันว่า ใครโหวตให้กำลังใจ
มากกว่าคนอื่นจึงจะชนะ

....

บางคนทำบล๊อกดีมาก ๆ แต่
เขาไม่เคยไปเยี่ยมทักทายบล๊อกอื่น หรือเม้นท์ทักทายรอ
ให้คนอื่นเข้าไปทัก..ทาย
แค่นี้ก็รู้แล้วว่า ไม่เป็นที่ยอมรับของเพื่อน ๆ

บล๊อกแก๊ง ความหมายก็บอก
แล้ว ว่า "แก๊ง" คนทำบล๊อก
เป็นพวกเดียวกัน น่าจะไปทักทายกับคนอื่นบ้าง ผมว่า
มีความสุขนะครับ

เหมือนเมื่อปี 2553- 55 เฟืองฟูทักทาย บล๊อกหนึ่งเม้นท์กว่า 250 ราย..

ปัจจุบัน ผมไม่เคยเลือกว่า
เป็นใคร เขียนทำบล๊อกสวย
ดูดี มีคุณค่า ผมเข้าไปอ่านบ่อย เม้นท์ทักทายให้กำลังใจ โดยไม่คิดอะไร ขอเพียง
ได้อ่านบล๊อกเขา..

แต่บางครั้ง ชักเกรงใจคนนั้น
จำได้ว่า เราเข้าไปอ่านเม้นท์
ทักทาย 8 ครั้ง เขาไม่ทอด
ไมตรีมาเลย.. เลยเกรงใจ
กลัวไปรบกวนเขา เลยต้องงด
เยี่ยม แต่แหะ ๆ ก็ยังแอบอ่าน
ของเขานะ

ว้ายาวไปแล้ว ว่าง ๆ จะมา
อ่านมาเม้นท์อีก กลัวคุณเต้ย
ตัดออกจากกองมรดก

ยินดีที่ได้รางวัลด้วยครับคุณเต้ย

ยินดีด้วยนะคะ เข้ามาอ่านค่ะ












































เดี๋ยวมาเม้นต์ครับ ไปกินส้มก่อน ประเด็นมันเยอะ

สวัสดีมีสุขค่ะ

พี่เนฯที่ใช้เป็นเครื่องติดมากับรถค่ะ กับอีกเครื่องซื้อมาใช้
เปิดหาพร้อมๆกัน
มันยังบอกกันคนละทิศเลย
ไม่รู้จะเชื่อตัวไหนดี
บางครั้งก็ต้องเปิดg_mapช่วยอีก ใช้มานานแต่ยังไม่ได้ปรับการใช้ค่ะ ปวดหัวกับมันมากค่ะ

ผมมองว่าเราต้องประเมินตัวเองมากกว่า อย่างปีที่ผ่านมาบล็อกการ์ตูน ผมถือว่าไม่ผ่าน บทความเจ๋งๆ ไม่มีเลย เดี๋ยวปีนี้คอยดู จะได้เห็นรูปแบบการเขียนใหม่ๆ มีแน่นอน

กติกา ก็ต้องเป็นกติกา ผมเคร่งในจุดนี้ทุกอย่างต้องทำตามกติกา ผมยอมรับ มาที่เรื่องความเหมาะสม ผมมองว่าเราต้องประเมินตัวเอง ไม่ต้องให้ใครมาประเมิน ผมยังคิดเลยว่าตัวเองเหมาะสมหรือไม่กับสายสะพายการ์ตูน หลายคนบอกผมนอนมาได้เพราะไร้คู่แข่ง ถ้า "นับเฉพาะปีที่ 2018" ผมยอมรับว่าเป็นเช่นนั้น แต่ถ้ากล่าวรวมถึงปีอื่นๆ ผมไม่ยอมรับ และผมกล้าพูดได้เลยว่าในหมวดการ์ตูนมีบล็อกที่ผมสามารถเอาไปอวดคนอื่นได้แบบไม่อายใคร และมีเอนทรี่หนึ่งที่มียอดวิวสูงถึง 76K Pageviews. อาจจะมากกว่า เพจวิวของทุกเอนทรี่ที่เขียนในรอบปีด้วยซ้ำ ดังนั้นผมไม่ยอมรับ

คำถามมันก็อยู่ที่ตรงนี้แหละ คนที่ได้รางวัล หรือแม้แต่ไม่ได้รางวัล มีเอนที่ไหนที่กล้าเอามาอวด หรือถือว่าเป็นหน้าตาของตัวเองบ้างหรือไม่? ถ้ามีมันคือเอนทรี่ไหนล่ะ? เอนทรี่ที่เป็นหน้าตาของคุณน่ะ แต่ถ้าไม่มีเลยแล้วได้รางวัล มันก็น่าคิดนะ อันนี้คุณเต้ยอาจจะบอกว่าของตัวเอง ไม่มี งั้นผมเปลี่ยนคำพูดใหม่ว่า เอนทรี่ไหนที่เราเขียนแล้วรู้สึกว่าเจ๋งที่สุด และอยากเอาไปให้คนอื่นอ่าน เชื่อเถอะมันต้องมี


เพื่อนบล็อกบางคน ก็ทำให้ผมเศร้า เขามาแค่เรียกผมไปอ่านบล็อกเขาเท่านั้น ผมเป็นแค่นักคอมเม้นต์ชั้นดีในสายตาเขา ในขณะที่เขาไม่เคยสนใจงานเขียนเราเลย ถ้าบอกว่าไม่มีความรู้เรื่องการ์ตูน ผมไม่ได้เขียนแต่เรื่องการ์ตูน ท่องเที่ยวก็เขียน หนังสือ เพลง ธรรมะ ไดอารี่ ของสะสม ผมก็เขียน บางครั้งมีการเมืองแทรกๆ ด้วย แต่อาจไม่ชัดเจนมากนัก เพียงแต่นำเสนอในรูปแบบการ์ตูนเท่านั้นเอง

ถ้ามิตรภาพที่หลายๆ คนพูดถึงคืออย่างนี้ ผมว่ามันไม่ใช่ เหมาะสมหรือไม่ เรารู้ด้วยตัวเอง

ผมมีเพื่อนบล็อกน้อย ฐานเสียงน้อย ต่อให้พยายามมากแค่ไหนก็สูงคนที่ฐานเสียงใหญ่ไม่ได้หรอกครับ คุณเต้ย 14 ก.พ. 48 ผม 13 ส.ค.49 1เดือนกว่าก่อนการรัฐประหารผมเลยจำได้แม่น อายุบล็อกก็ไม่ต่างเท่าไหร่ ขนาดสิบกว่าปีแล้วนะแต่ผมก็ฐานเสียงน้อยจริงๆ แหละครับ

ไม่ว่าคุณเต้ยจะเลือกทำกิจกรรมอะไร ขอให้มีความสุขมากๆนะคะ

มิตรภาพจากเพื่อนๆบล็อกตั้งแต่วันแรกที่เข้ามาจนถึงวันนี้
ทำให้รู้สึกผูกพัน
ก็คงยังอยู่ที่นี่ค่ะคุณเต้ย

คุณเต้ยคงไม่หายไปนานนะคะ
อดคิดถึงไม่ได้ค่ะ

ต๋าขอแสดงความยินดีกับทุกรางวัลที่คุณเต้ยได้รับ
และขอบคุณมากนะคะสำหรับทุกกำลังใจที่ให้

นอนหลับฝันดีคืนนี้ค่ะ

เอาที่สบายใจเลยจ๊ะ

เราเปลี่ยนคนไม่ได้
เห็นด้วยกับน้องเต้ยว่าคนไม่อ่านบล็อก
แค่เข้ามาเม้นท์
แล้วอยากให้กลับไปโหวตก้แค่นั้น
ก็เหมือนรณรงค์ให้เขียนภาษาไทยให้ถูก
เพราะทุกบล็อกมันก็จะขึ้นกูเกิ้ลอยู่แล้ว
BLOG ก็จะมีคนเห็นสาธารณะทั่วไป
พอทักไปที่อินบล็อก
เขาตอบกลับมาว่า
จะมาซีเรียสอะไรกับการเขียนบล็อก
เขาจะเขียนแบบนี้
ส่วนจะถูกหลักไวยากรณื
หรือเขียนถูกหลักภาษาไทย
เขาไม่สนใจ
อ้าว...เรามึนตรึ๊บเลย
เหมือนทักคำว่า นะคะ-น่ะค่ะ-
ทักไปก็เท่านั้นก็เขียนผิดอยู่เหมือนเดิม
ก็ฉันจะเขียนแบบนี้
ถ้าขยันอัพบล็อกแล้วเขียนภาษาไทยผิด
ใช้ภาษาไทยผิด
ไม่ใช่วิสัยอุ้มสี
กดแป้นแล้ว
เขียนภาษาไทยผิด
ใช้คำไทยผิด
ไม่ใช่สันดานธีรมา
เขียนไปไม่เคยใส่ใจคำไทย
คิดว่าเอนทรี่ของน้องเต้ย
จะทำให้แต่ละคนได้ฉุกคิดบ้าง
แต่นั่นแหละเนาะ
ก็เหมือนเดิมแหละ
บางทีนั่งคิดนะ
ถ้าเข้ามาแล้วไม่อ่าน
ไม่ต้องเม้นท์ก็ได้นะคะพี่น้อง


เป็นกำลังใจให้จ้า

สวัสดียามเช้าครับคุณเต้ย

แอบใจหายนะคะ

ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับคุณเต้ย

คำคมในหนังสือเล่มนี้
มีทั้งที่ผมชอบและไม่ชอบเลยครับ
แต่เลือกอันที่ชอบมาให้อ่านกันครับ 555

ปกติช่วงหลังผมชอบหาคำคมในเน็ตนี่ล่ะครับ
อันไหนชอบก็ปริ้นท์มาเก็บไว้เป็นเล่มเลย
บางเว็บก็หายไปนะครับ
ดีที่ปริ้นท์เก็บไว้ได้

เอามือปิดตาคุณยายค่ะ จับฉลาก

สำหรับเราเรื่องรางวัลไม่สำคัญเลยยยยย ^^
ขออย่างเดียว ขออย่าให้บล็อกแก๊งปิดตัวเองก็พอ
เพราะไม่อยากไปหาที่สิงสถิตย์ใหม่ที่ไหนอีกแล้ว
ชอบที่นี่ รักที่นี่ อิอิ

แต่ถึงอย่างไรก็ขอแสดงความยินดีกับรางวัลด้วยน๊าาาา

มันพีคตรงนี้แหละค่าพี่เต้ย
...ตัวคนทำเองนั่นแหละ ที่ถ้าไม่เข้าข้างตัวเอง หรือหลับหูหลับตาเชื่อ ก็จะรู้ว่า บล็อกตัวเอง สมควร คู่ควรกับรางวัลที่ได้หรือเปล่า เนื้องานมันได้ไหม มันสมควรได้รางวัลหรือเปล่า ได้ลำดับนี้นี่มันคู่ควรไหม มันไม่ต้องให้ใครมาตอบหรอกค่ะ ตอบกันเองได้ อยู่ที่จะ "ยอมรับ" มันหรือเปล่าแค่นั้นเอง

ใช่เลยนะพี่เต้ยพูดถูกทุกอย่างแทนใจไปหมดแล้ว
รินยังไม่กล้าเอาลิงค์ประกาศผลไปแชร์เลยค่าเพราะไม่อยากให้ใครคลิกเข้ามาดูผลที่ออกมาว่าบล็อกไหนได้

ยิ่งคนข้างนอกที่เค้าดูอยู่ มีนะคะคลิกดูมาเหมือนกัน แล้วก็มาถามรินว่า คนนี้ได้ที่ 1 จริงเหรอ ทำไมเป็นแบบนี้ เอามือถือถ่ายป่าวเนี่ย อิอิ รินก็ได้อธิบายข้อเท็จจริงไป เกี่ยวกับกติกา เขาก็ถึงบางอ้อ

แต่ก็อยากให้มันเป็นหน้าเป็นตาของบล็อกแกงค์ได้จริงๆ เหมือนกันนะคะ

เห็นด้วยที่ว่าบล็อกแกงค์ตอนนี้ไม่ติดกูเกิ้ลแล้ว มันท้อ มันใจหายมาก จริงๆคะ่พี่เต้ย คนอ่านน้อยลงเพราะเสิจไม่เจอไง
รินเองไปลงโพสข้างนอกจากเวปอื่น และลองเสิจดู ก็ติดกูเกิ้ลกับเวปนั้นน่ะ แต่บล็อกแกงคืไม่ขึ้นมาติดจริงๆค่ะ
ทั้งที่ทำในเฟตฟอร์มนี้รินก็ว่ารินทำออกมาดีแล้วนะ แต่ไม้ว่าจะทำดีสวยแค่ไหน ไม่มีคนอ่าน เหมือนเราร้องเพลง ไม่มีคนฟัง คนเราก็ฝ่อลงเรื่อยๆ แบบนั้นเลย

แต่สิ่งหนึ่งที่ยังแน่นและอยู่ได้นาน คือยย่างน้อย ก็มีเพื่อนบล็อก ที่เรารู้สึกดี ที่บอกคือรู้สึกว่าเค้ามาสนใจในบล็อกเราจริงๆนะ อันนี้เราจะรู้เองอยู่แล้วว่าใคร ที่ไม่ไดวิ่งมาแบบฉาบฉวย เราจะรู้สึกสนุก และทำให้อยากอยุ่ที่นี่กันต่อ

ไม่งั้นคงไม่อยู่กันมาหลายปี หรือเกินสิบปีแบบพี่เต้ยหรอกจริงๆค่่า พี่เต้ยอยู่มาถึง 14 ปีแล้ว ถือว่าสุดยอดมากกก
เป็นสึ่งหนึ่งที่ได้ทำในสิ่งที่ชอบ ที่รัก ที่เป็นประโยชน์

และยอมรับว่า การจะทำบล็อกหนึ่งใช้เวลาหลายชั่วโมงมาก รินนี่บางทีเป็นวันๆ เลยค่ะ บางทีก็เขียนไม่ออกด้วยซ้ำนะ
มันต้องมีอารมณ์ร่วมด้วย จะให้มาเขียนฝืดๆ ก็ไม่ได้อ่ะ แบบนั้น


ตอนแรกรินก็คิดนะว่าพี่เต้ยต้องได้ทราเวลและ รีวิวทราเวลด้วยสิ พอมาเห็นประกาศก็อึ้ง เห้ยมันใช่เหรอ ทำไมเป็นแบบนี้กันล่ะ แอบนอยด์ๆ แทนด้วยอีกต่างหาก เพราะบล็อกพี่เต้ลงเรื่องเหล่านี้ไว้เยอะเหมือนกัน ไม่ได้ลงแบบฉาบฉวยไรด้วย
ไม่ได้ลงแบบแปะๆ ติดซะที่ไหนมีประโยชน์อีกบล็อกหนึ่งของบล็อกแกงค์ด้วยค่ะ

แต่ยังไงก็ขอแสดงความยินดีกับสายสะพายที่ได้รับมาด้วยนะคะ
เรารู้ตัวเองดีว่าเราได้ทำเต็มที่แค่ไหน แม้กติกาไม่รับรู้แต่เพื่อนๆ ในบล็อกแกงค์ เขารู้
ว่าแบบไหนของจริง และของปลอมค่า

เป็นกำลังใจให้พี่เต้ยนะคะ

ตั้งแต่ปีใหม่มาเพิ่งจะได้ว่างแบบนิ่งจริงๆก็วันนี้ แวะมาทักทายและขอแสดงความยินดีกับน้องเต้ย ด้วยนะคะ
วันนี้เพิ่งได้อัฟblogแรกของปี น่าอายจังปาเข้าไปกลางเดือนเลย แต่ก็เริ่มว่างขึ้นมาแล้วค่ะ หวังว่าน้องเต้ย คงสบายดีนะคะ

แอบมาอ่านคอมเม้นบ้านคุณเต้ย..อีกรอบ มาหลายรอบวันนี้ว่าง มีแต่ยาวๆ น่าสนใจทั้งนั้นเลยนะคะ ^^

ปล.หลานกลัวยายแอบดูเบอร์จับฉลาก 5555 ปิดตาใหญ่

สวัสดีมีสุขค่ะ

ขอบคุณสำหรักำลังใจให้ตะพาบด้วยค่ะ การซื้อครั้งนี้อาจล้มละลาย หากผลลัพธ์ไม่เป็นดั่งที่เราลงทุนค่ะ

ผมไม่ชอบอ่านอะไรในคอมครับคุณเต้ย
อ่านบทความ สัมภาษณ์ยาวๆ
ปวดตามาก
ผมเลยปริ้นท์เก็บไว้เป็นเล่มอ่านสะดวกกว่าเยอะ
คำคมก็เหมือนกันครับ
ปริ้นท์เก็บไว้เป็นเล่ม ชอบประโยคไหน
ก็จดลงสมุดบันทึกอีกรอบ พร้อมเขียนที่มา

จริงๆก็เป็นวัตถุดิบในการอัพบล็อกได้เลยนะครับ
ผมมีคำคมเก็บไว้เยอะมากครับ

พี่เชื่อว่าถ้าคุณเต้ยเป็นครูก็จะเป็น
ครูที่ดีมากเลยค่ะ แล้วครูเดี๋ยวนี้ก็
รายได้ดีนะคะ

พี่หยุดคุยเรื่องโหวตแล้ว เหมือน
มันจะเหนื่อยเปล่า

พี่เต้ยเป็นคนใส่ใจในสิ่งที่ตัวเองลงมือทำจริงๆ ชื่นชมมาจนถึงทุกวันนี้ครับ ชอบบล็อกรีวิวที่ใช้ประโยชน์ได้จริง คิดถึงคนอ่านว่าจะทำตามเราได้หรือเปล่า ให้รายละเอียดรีวิวมันทั้งที่เที่ยว ร้านอาหาร โรงแรม สปา บอกวิธีจองรถ ใช้สนามบิน ติดต่อเอเยนต์ ละเอียดยันวิธีใช้คีย์การ์ด หรือรีโมทเคเบิ้ลในโรงแรม
แถมพี่เต้ยยังเป็นคนใส่ใจในการพัฒนาบล็อกของตัวเองขึ้นไปเรื่อยๆ จะว่าไปที่ทีมเราฟอร์มกันมาเพราะครั้งกระนู้นพี่เต้ยอยากรู้วิธีใส่ตารางเลยนัดมาคุยกันที่ร้านบุ๊ง ......ว่าแต่ทุกวันนี้ใส่ตารางได้หรือยังนะ?

แต่ถ้าสิ่งที่เพาะลงดินหวังจะให้ออกดอกออกผลมันก็ไม่ออก ถึงออกก็ไม่มีคนเข้ามาเก็บกินหรืออาศัยร่มเงา เพราะบ้านนี้ไม่ได้เชื้อเชิญให้มีใครเข้ามาเพิ่มอีกแล้ว ไม่มีกิจกรรมสมาชิกมานานมากแล้ว ไม่มีลูกเล่นหรือเทคนิคที่ช่วยกระตุ้นยอดคนเข้าชมบล็อกเพิ่มเติม แม้แต่ระบบโหวตที่มีคนส่งเสียงท้วงติงไปมากมายก็ไม่คิดจะปรับปรุงอะไร เหมือนเจ้าของสวนกำลังไล่ หรืออย่างเบาก็แค่ละทิ้งคนปลูกต้นไม้พวกนี้ อาจจะอยากให้ไปใช้ maggang ที่อาจจะรองรับโค้ดได้มากกว่า แต่ขาประจำคงไม่ค่อยมีใครอยากย้ายบล็อกนับร้อยนับพันไปถ้าแพลตฟอร์มใหม่ไม่ได้มีหลักประกันความรุ่งเรืองแต่อย่างใด หรือทีมงานอาจจะแค่อยากให้คอมมูนี้ค่อยๆแห้งเหี่ยว จนสามารถปิดตัวลงได้ พันทิปจะได้ไม่ต้องแบกค่าใช้จ่ายให้บล็อกแก๊งที่ใช้เนื้อที่เก็บข้อมูลมหาศาลแต่ไม่มีทราฟฟิคที่จะแปรเป็นตัวเงินได้ และต่อให้เป็นบล็อกยอดนิยมที่ได้สายสะพาย 5-6 อัน ก็มียอด view วันละ 100-200 คนเท่านั้นเอง ไม่กระทบอะไรกับทราฟฟิคที่สปอนเซอร์อยากเห็นเลย จะว่าไปต่อให้บล็อกพวกเราที่คุยๆกันอยู่นี้หายไปทั้งหมด ทีมงานก็อาจจะไม่แคร์อะไรเลยก็ได้นะครับ

ผมคิดว่ายิ่งสังคมโซเชียลขับเคลื่อนไปแหล่งเก็บข้อมูลที่มีการเรียบเรียงอย่างดีจะรวมศูนย์เข้าไปเป็นแพลตฟอร์มเดียว ปัจจุบันนี้คนต้องการข้อมูลเรื่องอะไรก็แล้วแต่โดยสังเขปก็อ่านเอาจากเว็บที่ใหญ่โตมโหฬารอย่าง wikipedia ข้อมูลท่องเที่ยวก็เอาจาก trip advisor ข้อมูลร้านอาหารก็อ่านเอาจาก wongnai หรือถ้ามืดแปดด้านไปกูเกิ้ลเอาก็มีเว็บอีกนับล้านที่เล่นกับ search algorithm ของกูเกิ้ลได้เก่งกว่าบล็อกแก๊งมากๆ ซึ่งถ้ามองเป็นธุรกิจจริงๆ สิ่งที่บล็อกแก๊งต้องการไม่ใช่บล็อกที่ต้องมีความตั้งใจเขียนอะไรมากมายเลยจริงๆครับ (เพราะสุดท้ายคนก็หาข้อมูลจากที่อื่นกันหมดแล้ว) แต่เป็นบล็อกที่จะมาช่วยหมุนยอดคนเข้าได้เยอะ ซึ่งมักเป็นบล็อกที่อัพเดทบ่อยๆ ดึงคอนเทนต์จากทีอื่นมาให้กลุ่มคนเฉพาะทางเรื่องนั้นๆที่สนใจ bookmark ไว้แล้วเข้ามาชมเป็นขาประจำมากกว่า ในยุคแรกบล็อกที่ยอดวิวสูงสุดคือบล็อกขายเครื่องสำอาง ยุคต่อมาคือบล็อกแชร์การ์ตูนผิดลิขสิทธิ์ และบล็อกที่ยอดวิวดีที่สุดของบล็อกแก๊งตอนนี้คือบล็อกใบ้หวยครับ....

คงไม่ใช่ยุคสมัยที่บล็อกแก๊งตอบโจทย์ของสังคมนักเขียนที่ต้องการปฏิสัมพันธ์กับโซเชียลอีกต่อไปแล้วครับ เหมาะใช้เป็นแค่ที่เก็บข้อมูลเอาไว้อ่านเองจริงๆ คิดว่าจะยังใช้งานบล็อกแก๊งอยู่นะครับ แต่คงลดลงเหมือนกัน ไม่ต้องเอาบล็อกเป็นกิจวัตรของชีวิตแต่เขียนบล็อกตอนที่อยากเขียน เข้าบล็อกที่อยากอ่าน จะมีเวลาไปทำอย่างอื่นได้อีกเยอะเลยครับ

สวัสดียามเช้าครับคุณเต้ย

นั่งอ่านเม้นท์ของเพื่อนๆ
มาจบที่เม้นท์น้องชีริว

เฮ้ย --- บล็อกแก๊งมีใบ้หวยด้วยเหรอครับ
ไม่เคยรู้มาก่อนจริงๆ 5555
แต่เห็นด้วยครับ
เมื่อก่อนบล็อกความงามเป็นอะไรที่คึกคักจริงๆ
บล็อกรีวิวอาหารก็ด้วย

Maggang ยังไม่เคยไปดูเลยครับ
ไม่รู้ว่าเล่นยังไง
แต่ยอดวิววันละ 100-200 อันนี้ยอมรับว่าจริงแท้แน่นอน
เมื่อก่อนเม้นท์วันละ 200 เม้นท์
ตอนนี้เหลือประมาณ 20-30 เมนท์

ถามตัวเองเหมือนกัน
ว่าเล่นบล็อกน้อยลงรึเปล่า
ไม่น้อยลงครับ ยังอัพบล็อกทุกวัน
แต่พอคนเล่นน้อยลง
กลับเป็นเรื่องดี มีเวลาอ่านหนังสือเยอะขึ้น
จัดเวลาตอบเม้นท์ได้ง่ายขึ้น อ่านบล็อกของเพื่อนบล็อกได้ละเอียดขึ้น
เฟซบุ๊คผมยังเล่นน้อยลงเลย
อินสตราแกรมเลิกเล่น

พอเรารู้เป้าหมายว่าอยากทำอะไร เช่น อ่านหนังสือหรือออกกำลังกาย
การจัดตารางเวลาก็ทำได้ง่ายขึ้น

ถ้าให้ชอบ
ก็ยังชอบบล็อกครับ
ชอบบรรยากาศ
อาจเพราะคนที่มาทัก กลุ่มเพื่อนบล็อกที่มีอยู่น่ารัก

จะให้ไปเล่นกระทู้ หรือเล่นเฟซอย่างเดียว
บางทีก็น่ากลัวครับ
มันทั้งเร็วและแรงเกินไป 5555

เหนือสิ่งอื่นใดคือมิตรภาพค่ะสำหรับแม่โม

ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่ให้แม่โมเสมอมานะคะ และขอร่วมยินดีกับคุณเต๊ยกับรางวัลที่ได้ด้วยนะคะ มีความสุขมาก ๆ ค่า ^^

มิตรภาพในบล็อกแก๊งค์ยังคงอยู่นะครับ เห็นด้วยกับเมนต์คุณชีริวครับ

เย่ๆๆๆน้องพิมยังมีสายสะพายกับเขาด้วย ขอบพระคุณพี่เต้ย ที่ช่วยโหวตให้น้องด้วยนะคะ ด้วยอาชีพเวลาไม่เป็นเวลาเลย ช่วงนี้ก็ติดแต่งหน้านักแสดงกิติมศักดิ์ งานแสงสีเสียง ที่ดอนเจดีย์ถึงสิ้นเดือนเลย แต่ก็ตั้งใจว่าจะอัฟบล๊อกให้เยอะกว่าเดิม ปีใหม่นี้ขอให้พี่เต้ย มีแต่ความสุขนะคะ

สวัสดีค่ะพี่เต้ย
ก่อนอื่น ขอแสดงความยินดีกับพี่เต้ยเช่นกันนะคะ อู๋ประทับใจการทุ่มเทเขียนบล็อคของพี่มานานมาก และเป็นหนึ่งในแรงผลักดันที่ทำให้เขียนบล็อคต่อเนื่องค่ะ
อ่านที่พี่เต้ยเขียน....เข้าใจเลยค่ะ ถึงอย่างไร เราก็ยังติดตามกันเสมอนะคะ ^___^
มีความสุขทุกๆวันค่ะ

สวัสดีค่ะคุณเต้ย
มาช้าไปนิด มะวานอัพเสร็จไม่ได้ไปหาใครเลย
วุ่น ๆ ที่ร้านแล้วก็ล้างใหญ่ด้วยค่ะ

เพราะเสาร์-อาทิตย์นี้หยุดร้านสองวันค่ะ
ไม่ได้ไปเที่ยวไหน ตระเวนส่งลูกเรียนพิเศษ
เพิ่งมีเวลายืมคอมลูกเช็คบล็อก

ขอบคุณที่ไปเจิมและให้กำลังใจที่บ้านนะคะ
มาหาคุณเต้ยบล็อกนี้ แค่อ่านเม้นส์แต่ละคนก็มันส์แล้ว
อะไรที่อยากจะพูดหลายคนพูดแทนไปหมดแล้ว
คงไม่ต้องฉายซ้ำ

เอาเป็นว่าพี่เข้าใจคุณเต้ยที่บอกมาทั้งหมด
และคิดเหมือนหลาย ๆ คนที่มาเม้นส์ในวันนี้
ไม่ว่าจะเป็นเจ้าริน คุณก๋า คุณต่อ ชีริว

พี่เองก็คิดว่าปีนี้จะอัพอย่างน้อยเดือนละ 4-5 บล็อก แหะ
เทียบกับคุณเต้ยแล้ว ไม่ได้เศษเสี้ยวเล้ย
อาทิตย์ละครั้ง ไม่ก็ 5-6 วันครั้ง
ทำได้แค่นี้พี่ก็หรูแล้ว

ลึก ๆ ในใจนะ สารภาพว่าก็ดีใจนะที่ได้รางวัลกับเขาด้วย
และก็ดีใจที่ได้รางวัลท้าย ๆ คิดว่าแค่นี้ก็ดีแล้ว
เพราะมีคนอื่นที่ทำได้ดีกว่าตัวเองเยอะมาก ๆ หลายคน

พี่ก็ตั้งใจว่าจะอัพบล็อกสไตล์เดิม ๆ ของพี่
ที่บล็อกแก๊งค์นี่แหละ ไม่อยากไปเรียนรู้ที่ใหม่ ๆ ด้วย
เหตุผลหลัก ๆ คือเก็บไว้เป็นไดอารี่ตัวเอง
และเผื่อแบ่งปันให้คนที่สนใจ

ทำบล็อกแบบมีความสุข
เหมาะสมกับเวลาของตัวเองดีกว่า
เล่นบล็อกได้เพื่อนดี ๆ มิตรภาพดี ๆ เพื่อนที่จริงใจ
ดีกว่าเล่นบล็อกได้รางวัลแล้วไม่ได้เพื่อนที่จริงใจ

ทำแล้วมีความสุขก็ทำ
ทำแล้วไม่มีความสุขก็ไม่ต้องทำ
ถ้าความคาดหวังทำให้เราเสียความรู้สึก
ก็อย่าไปคาดหวัง
ยอมรับและอยู่กับมันไป มีความสุขรอบ ๆ ตัวเราเยอะแยะมากมาย
ที่เราสามารถเลือกหยิบขึ้นมาให้ตัวเองมีความสุข
ทำเขียนบล็อกแล้วทำให้เราเหนื่อย ก็ห่างไปบ้าง
ไม่ได้เงินเดือนจากบล็อกเสียหน่อยเนอะ
ถ้ามันเกี่ยวกับปากท้องเลี้ยงเราก็ว่าไปอย่าง
นั่นหมายถึง ภาระและหน้าที่ความรับผิดชอบต้องทำ
ถ้าทำเป็นงานอดิเรก ทำแค่มีความสุขก็พอละ

พี่คิดของพี่แบบนี้นะ
เลยทำให้ผลุบโผล่บ่อย
บางทีก็อัพถี่ บางทีก็อาทิตย์กว่า ๆ เกือบสองอาทิตย์ก็มี 555

เออ ๆ จะบอกว่า
วันนี้ไปนั่งร้านคาเฟ่ เดอ โอเอซีสอีกละ
ไปหลายครั้งละนะ ติดใจตั้งแต่อ่านรีวิวคุณเต้ยกับคุณชื่น
ไปส่งลูกเรียนพิเศษ ก็มานั่งรอร้านนี้
กลายเป็นร้านประจำอีกร้าน 555
รู้จักเพราะคุณเต้ยคุณชื่นมาเชียงใหม่คราวก่อนนั่นแหละ

ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับคุณเต้ย

ผมเพิ่งเข้าไปดูครับ
ไม่เคยดูเลย 5555
หาอยู่พักใหญ่เลยว่าอยู่ตรงไหน
จริงด้วยครับ
เว็บอันดับ 1 เป็นเว็บเกี่ยวกับหวยจริงๆ
ผมไม่เคยรู้จักเลย
10 อันแรก รู้จักอยู่สักสามเว็บเองครับ

งานของท่านพุทธทาสผมอ่านแล้วไม่ค่อยเข้าใจครับ 555
แต่ที่ชอบมากที่สุดกลับเป็นหนังสือ
ที่ลูกศิษย์พูดถึงท่านพุทธทาสหลังจากท่านมรณภาพไปแล้ว
เป็นหนังสือเล่มหนา อ่านแล้วเห็นวัตรปฏิบัติและคำสอนของท่านได้แจ่มชัดเลย
ถ้าพูดถึงหนังสือคำสอนผมจะชอบหลวงพ่อชา กับ หลวงพ่อเทียนมากที่สุดครับ
รุ่นใหม่จะมีช่วงนึงที่ผมชอบอ่านงานของ ท่าน ว.
แต่หลังๆก็ไม่ได้ซื้ออ่านแล้วเพราะรู้สึกว่าเริ่มซ้ำ

ที่อ่านได้ตลอด็จะเป็นพวกนิทานเซ็นหรือคำสอนฝั่งมหายานมากกว่าครับ
อันนี้ชอบจริงจังเลย

งี้เราก็ไปใบ้หวยมั่งไหมคะ
จะได้ติดอันดับต้นๆ ฮิฮิ
แอบเห็นเม้นท์บ้านคุณก๋า

พักนี้พี่อาจเม้นท์ประหลาดๆ
อย่าถือสา เอาฮาไปบ้าง พออาศัยกลบเกลื่อนสถานการณ์

เป็นครูเด็กๆก็คงจะดี แต่พี่สอนผู้ใหญ่
บางคนอายุเยอะกว่าคุณเต้ยอีก
บางทีก็ปวดขมองไม่น้อย

แต่พี่ว่านะคะ เป็นอะไรก็พยายาม
ให้ดีแล้วผลจะเป็นเช่นไรก็เช่นนั้นแหละ
พี่ผ่านมาเยอะ ไม่ได้อย่างใจก็วางๆ
ไม่งั้นมันเหนื่อย

ขอบคุณที่แวะคุยกันนะคะ

สวัสดีปีใหม่ค่ะพี่เต้ยยยยย
ก่อนอื่นขอแสดงความยินดีกับ
สำหรับรางวัลที่ได้รับด้วยนะฮับ

สำหรับเรื่องของสายสะพายนี่
แพมเคยผ่านความรู้สึกแบบนี้
มาแล้วก่อนหน้านั้นเคยรู้สึกคล้ายๆพี่เต้ยเนี่ยแหละค่ะ ..
แต่ตอนนี้ก็รู้สึกเฉยๆ
ซึ่งมันต่างจากเมื่อสองปีก่อน
เข้าใจความรู้สึกพี่เต้ยตอนนี้นะ
เพราะการที่เราให้ใจไปกับเรื่องราวใดๆหรือกับใครหัวใจเราก็จะ
มุ่งมั่นทำสิ่งนั้นให้ออกมาดีใน
ความรู้สึกมันเหมือนมีพลังที่จะ
ทำให้งานดีมีคุณภาพตามใจเรา
เจ้าความคาดหวังก็ตามมาจะด้วยบังเอิญหรือเพราะหัวใจต้องการแต่อย่างไร
ความคาดหวังในใจก็มีตามนั้น

ในโลกความเป็นความจริง
กติกาก็คือกติกา
การโหวตก็คือความชอบ
ให้ด้วยใจ หรือ การแลกเปลี่ยน
มันก็อยู่ในกติกาและความชอบไม่ได้ชี้วัดว่าจะมีคุณภาพดีที่สุด

อย่างไรก็เป็นกำลังใจให้พี่เต้ย
มีพลังในการผลิตบล็อกต่อไปๆ
ด้วยความรู้สึกที่สบายใจอาจจะ
ไม่เท่าความรู้สึกเดิม แต่ทำเท่า
ที่อยากทำ เท่าที่มีเวลาอยาก
ผลิตงานต่อไป เป็นกำลังใจเลิฟๆนะคะ

หนังสือของพระอาจารย์มิตซูโอะอ่านสนุก เข้าใจง่าย
ผมก็ชอบครับ
ที่บ้านมีอยู่หลายเล่มเลย
ผมว่าท่านสอนดีนะครับ

Green Book ดีกว่า จบแบบ feel good ไม่ได้สปอยล์นะครับ 555

ที่คุยกัน
ผมเจ็บปวดใจมาก ผมอาจจะเป็นส่วนหนึ่งของการเข้าไปอยู่ในวงจรพฤติกรรมที่ทำให้บล็อกแก๊งเป็นอยู่ในปัจจุบันนี้ก็ได้ ถ้าอยากจะให้มีการเปลี่ยนแปลง มันก็จำเป็นที่จะต้องมีผู้เสีสละ ขอเวลาอีก 1 สัปดาห์ ผมจะเป็นผู้เสียสละในการสร้างความเปลี่ยนแปลงครั้งนี้เอง

ถ้าหาก...... มันไม่เกิดความเปลี่ยนแปลงในทางที่ดี มันก็อาจเกิดผลกระทบที่รุนแรงกับพื้นที่แห่งนี้ แน่นอนผมจะยอมรับผลที่เกิดขึ้นทัั้งหมดด้วยตัวผมเองคนเดียว

ไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอก ผมไม่ทำในสิ่งที่ผิดกฎหมาย หรือทำให้ทีมงานบล็อกต้องเดือดร้อนหรอก ขอให้สบายใจได้ (จริงๆ ที่ผมพิมพ์ในตอนนี้มันก็อาจทำให้ทีมงานรู้สึกเดือดร้อนแล้วรึเปล่า)

จากที่ชีริวเขียน คุณชีริวช่างสังเกตมาก เท่าที่ผมสังเกตบล็อกแก๊งมันเป็นแบบนั้นจริงๆ ผมเศร้านะ ที่บ้านแห่งนี้กลายเป็นแบบนั้นเสียแล้ว


ผมพึ่งกลับมาจากการทำงาน เหนื่อยครับ อยากทำอย่างอื่น ผมมาถึงบ้านเปิดบล็อกแก๊ง เข้ามาอ่านบล็อกเพื่อนๆ ผมควรจะทำแบบนั้นต่อหรือไม่? หลายคนบอกจะซีเรียสอะไร? คือผมเจอการแสดงความยินดีแบบเปลี่ยนชื่อครับ เหมือนกันทุกบล็อกแค่เปลี่ยนชื่อ เนื้อหาเหมือนกันหมด ผมควรจะทำอย่างไรต่อล่ะ

ผมยังไม่ได้เขียนถนนสายนี้มีตะพาบเลย ผมแวะไปที่บล็อกที่เพื่อนๆ หลายๆ คนที่ไม่เคยแม้แต่จะอ่านบล็อกเรา และทำการอ่านบล็อกเขา และคอมเม้นต์ ผมทิ้งคำถามไว้เพราะความอยากรู้ แต่คิดว่ามันคงไม่ได้รับคำตอบหรอก ผมควรจะลากอามี่ซังมายึดอำนาจบล็อกอำนาจบล็อกผมอีกครั้งดีมั้ย? ผมจะได้มีเวลาพักผ่อนมากขึ้น อามี่ซังจะทำหน้าที่แค่ประกาศโจทย์ถนนสายนี้มีตะพาบอย่างเดียวเท่านั้น

ผมอาจต้องพิจารณาอีกครั้ง

อรุณสวัสดิ์ครับคุณเต้ย

เพิ่งได้ว่างนั่งอ่านจริงๆ ไม่เอาน่าน้องเต้ย มาขำๆกัน พี่ว่างก็เข้าไม่ว่างก็ดองblog แต่สิ่งหนึ่งที่ทำอยู่ประจำคือโหวตให้น้องเต้ยทั้งปี 5555 แถมไปเจอกันหน้าเฟสอีก เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ

รอเอนทรี่ถัดไปครับ (ไม่ใช่ที่พึ่งอัพนี้นะครับ) จะเป็นเอนทรี่สรุปประจำปีที่ผ่านมา ผมเขียนบล็อกสรุปพูดถึงบล็อกทุกปีแหละ ผมต้องการเวลาอีกหน่อย (นี่พึ่งเขียนบล็อกเสร็จเอง ยังไม่ได้ตามอ่านบล็อกเพื่อนๆ เลย)

ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับคุณเต้ย

ผมเชื่อเรื่องกฏแห่งกรรมมากๆ
กฏหมายทำอะไรเขาไมไ่ด้
แต่กฏแห่งกรรมทำได้
และผมเคยเห็นมาหลายครั้งแล้ว
ว่ามันไม่ได้ส่งผลกับเขาเท่านั้น ครอบครัว ลูกหลาน วงศ์ตระกูล
โดนหมดครับและโดนกรรมสนองแน่ๆ

แวะมาด้วยความรวดเร็วจริงๆ ผมยังแวะอ่านบล็อกเพื่อนๆ ได้ไม่หมดเลย

ผมทำการทดลองอะไรหลายๆ อย่างในช่วง 2-3 ปีที่ผ่านมา ตอนนี้การทดลองสำเร็จด้วยดี อย่างที่ได้เคยบอกไว้ ผมชอบทดลองอะไรหลายๆ อย่าง เดี๋ยวผมจะลองนำผลการทดลองนี้มาประยุกต์ใช้ดู

แน่นอนครับ ระบบของที่นี่มันล้าสมัยไปมากแล้ว เว็บหรือโฮสต์บล็อกที่อื่นเขา SEO เก่งกว่า bloggang กันมากมาย โดยเฉพาะ blogger.com (ก็กูเกิ้ลเล่นเองนี่นะ)
เคยได้ยินทีมงานตอบใครสักคนว่าบล็อกแก๊งปรับปรุงยากเพราะใช้ฐานข้อมูลที่ไม่รองรับโค้ดใหม่ ถ้าเปลี่ยนจะทำให้บล็อกเก่าๆของเพื่อนๆหลายๆคนหน้าตาเละขมูขี แต่จริงๆถ้าปรับนิดหน่อยให้ติดกูเกิ้ลหน้าแรกๆแบบหลายข้อแนะนำที่พี่เต้ยเคยแนะนำ ก็คงพอช่วยได้บ้าง แต่เขาไม่ทำ
อย่าว่างู้นงี้เลย สิง่ที่ง่ายที่สุดที่จะกระตุ้นให้คนนอกเข้ามาอ่านบล็อกพวกเราบ้าง อย่างเฟซบุ๊คอย่างเป็นทางการของบล็อกแก๊ง ที่แค่เลือกบล็อกที่เห็นว่าดีอัพขึ้นเฟซเพื่อโปรโมทให้วันละ 1 เอ็นทรี่ ก็มีคนเข้าบล็อกพวกนั้นมากขึ้นแล้วครับ แต่เฟซที่ว่าก็นิ่งสนิทไปเกือบปีแล้ว เหลือแค่คลิปจับฉลากกิจกรรม 3F (จะดูไปเพื่อ?)
ได้ยินว่าคุณแหม่มต้องไปดูงานฝั่งพันทิป ทีมงานคนอื่นทำอะไรไม่ได้กันเลยหรือไง กิจกรรมใหม่ๆก็ไม่มีมานานมากแล้ว ยกเว้นคนพันธุ์บี ที่เป็ดหวันไปคุยกับคุณแหม่มโดยตรง แล้วเป็ดหวันก็หายไปซะเอง ตัวกิจกรรมก็จัดให้มีทิ้งไว้อย่างนั้น ไม่รู้ยังไง
วันนี้ลองหาข้อมูลโฮสต์บล็อกที่อื่นว่าที่ไหนน่าสนใจบ้าง รีวิวเทียบกันแล้วบล็อกแก๊งสู้ที่อื่นไม่ได้ด้วยประการทั้งปวง ข้อดีคือมันลิงค์กับพันทิปเท่านั้นเอง (แต่ทีมงานก็แทบไม่ได้ใช้ประโยชน์ฟีเจอร์ทางนี้เลย) มีเว็บนึงบอกว่าบล็อกแก๊งจะมีการปรับปรุงครั้งใหญ่เร็วๆนี้ แต่เว็บที่ว่าก็อัพเดทเมื่อสามปีที่แล้วอะนะ ทุกวันนี้ก็ไม่ได้มีการปรับปรุงอะไร (หรือการเปลี่ยน http เป็น https จนกูต้องไปย้ายรูปหมดทั้งโฮสต์ คือการปรับปรุงใหญ่ที่ว่า?)

สรปุได้สั้นๆแบบค่อนข้างมั่นใจคือพวกเราโดนลอยแพแน่นอนแล้วครับ

คีนัว 1 ถ้วยตวงต่อน้ำเปล่า 2 ถ้วยตวง กดหุง สุกพอดีเลยค่ะคุณเต้ย

ขอบคุณคุณเต้ยมากนะคะสำหรับกำลังใจ
ต๋าเพิ่งเข้ามาค่ะ ส่งคุณเต้ยเข้านอนเลยนะคะ
นอนหลับฝันดีค่ะ

แวะมาครับ
ทำบล็อกแล้วมีความสุขก็ทำต่อไปครับ

สวัสดียามเช้าครับคุณเต้ย