|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
สู่ฝันอันยิ่งใหญ่ (Man of La Mancha) : ฝันที่เป็นจริง (ของละครเวที)
โดย merveillesxx
นี่เป็นการอัพบล็อกแบบเร่งด่วนนะครับ เพราะอยากเชียร์ไปดูกัน
ไปดูกันเถอะครับ ละครดีจริงๆ
เนื่องจากตอนนี้ต้นฉบับยังไม่เสร็จ ผมเลยไม่มีเวลาเขียนอะไรจริงจัง แต่ก็ขอก็อปปี้ความเห็นบอร์ดไบโอสโคปมาแล้วกันครับ
ความเห็นของผมเอง
ไปดูมาแล้ว รอบเดียวกับพี่ grappa (แต่นั่งคนละฝั่ง / อ้อ เหมือนแอบเห็นคุณ คนมองหนัง แวบๆ ด้วย ใช่เปล่าเอ่ย 555)
ชอบมากครับ ไม่เสียดายตังค์ ฟันธงตรงนี้เลยว่า ใครว่าง และมีทุนทรัพย์พอ ไปดูเลยครับ ไม่ต้องคิดอะไรเลย (ผมดูบัตร 1500 ปีกซ้าย ก็โอเคนะครับ ใกล้กว่าที่คิดเยอะเลย)
เพิ่งเคยดูละครที่รัชดาลัยเธียเตอร์เป็นครั้งแรก ก็หรูหราอลังการตามที่โม้ เอ๊ย โฆษณาไว้ เพราะงั้นด้านโปรดักชั่น การเปลี่ยนฉากไรงี้ ก็สบายหายห่วงอยู่แล้ว
เรื่องการแสดง เจมส์ ข้าวมันไก่ สุดยอดมาก เจมส์ไม่ใช่เจมส์ตั้งแต่ฉากแรกถึงฉากสุดท้าย เจมส์มาเป้นเจมส์ก็ตอนออกมาขอบคุณแฟนๆ ฉากร้องเพลงไคลแม็กซ์นี่อินมาก
คุณเมย์ ภัทรวรินทร์ เสียงไม่ได้ดีเลิศ (เธอก็ออกตัวไว้แล้วตามบทสัมภาษณ์ต่างๆ) แต่ก็ถือว่าดี การแสดงก็เธอก็สวยงาม พริ้วไหว movement เป็นเลิศ (เพราะเธอเรียนด้านนี้มา) ต้องให้เครดิตคนออกแบบท่าเต้นด้วย ฉากข่มขืนนี่อลังการมาก
ชอบเป็นพิเศษคือ บาทหลวง, แอนโตเนีย และ แม่บ้าน ร้องเพลงกันที่ชนะเลิศระดับ A++++++++++ ขนลุกซู่
พูดรวมๆ คือ ถึงนักแสดงบางคนจะไม่ได้เล่นดีมาก แต่ทุกคน professional
ส่วนเรื่องธีม อาจจะเป็นเพราะช่วงวัยที่กำลังถึงจุดที่เปลี่ยนผ่านอะไรหลายอย่าง เป็นช่วงที่ต้องยอมรับโลกแห่งความจริง (irony มากคือ ตอนเช้าผมเพิ่งไปสอบธนาคารมา) และสละโลกแห่งความฝันบางส่วน ก็เลยอินกับประเด็นของมันมาก (ถ้าดูตอนที่อายุน้อยกว่านี้ 2-3 ปี อาจจะไม่อินเท่านี้) ร้องไห้น้ำตาซึมหลายฉาก (ช่วงท้าย ร้องไห้แบบ non-stop / คนข้างๆ ก็ร้อง) รู้สึกว่าหลายตอนมันเจ็บปวดมาก แต่มันคือความจริง
สรุปได้ว่าละครเรื่องนี้พูดถึงความฝัน แต่สิ่งที่ปรากฎตรงหน้ามันคือความจริง คือการแสดงที่มีเลือดเนื้อ และจิตวิญญาณ
อนึ่ง ขอบ่นเรื่องมารยาทคนดูหน่อย
- เข้าสายกันสุดชีวิต (แต่อันนี้ยกให้ เพราวันนี้วันธรรมดา ฝนตก รถติด)
- เดินไปเดินมา ยังกะงานวัด (โชคดีว่าอยู่ริม เลยไม่กระทบมาก)
- ป้าๆ ข้างหลังมากัน 3 คน คุยจุกจิกๆๆๆๆๆ น่ารำคาญมาก (มีการถามด้วยว่า "เอ๊ะ คนไหนคือ เบน ชลาทิศ" บลาๆๆๆ) ก็อุตส่าห์ทนอยู่ 1 ชั่วโมง จนในที่สุดหมดความอดทน เลยหันไปด่าว่า "ช่วยเงียบๆ หน่อยได้มั้ยครับ" ปรากฏว่าได้ผลแฮะ ป้าก็เงียบไปจนจบเรื่อง (ที่ฮาคือ ตอนด่าไป ป้าที่พูดมากๆ ก็ถามว่า "เมื่อกี้เค้าว่าอะไรเหรอ" เพื่อนป้าก้บอก "อ๋อ เค้าให้เงียบน่ะ" 555555555)
ความเห็นของพี่ grappa
ไปดูมาแล้วจ้า
ห็นด้วยกับประโยคข้างล่างของ "นรา"
"กระนั้นผมก็ยังไม่วายต้องแอบเช็ดน้ำตาอยู่หลายครั้ง และล้วนแล้วแต่เป็นฉากที่เมื่อครั้งก่อน ผมเคยปล่อยผ่านข้ามเลยโดยไม่รู้สึกอะไร"
ดูไป น้ำตาซึมไป หลายฉากทีเดียว
ฉากที่น้ำตาซึมเพิ่มขึ้นคือฉากหนึ่งคือ ฉากที่อัลดอนซ่า บอกให้ดอนกีโฮเต้ เห็น "ความจริง" เสียที ฉากนี้ดูครั้งแรกไม่ร้องไห้แฮะ ( เมื่อ 20 ปีที่แล้ว) แต่ดูตอนนี้น้ำตาไหล
ต้องปรบมือให้เจมส์ เขาเป็นดอนกีโฮเต้ได้เลย เสียงดีมาก เห็นด้วยกับนราอีกว่า เป็นดอนกีโฮเต้ที่ครบครัน
มีหลายฉากที่ขโมยซีน อย่างฉาก พระและญาติของดอนกีโฮเต้ มาร้องเพลง " เฝ้าห่วงพะวงและคิดถึง..." เสียงดีกันทั้งสามคน ฟังแล้วขนลุก
และดีใจที่ได้ฟังประโยคนี้อีกครั้ง
" ที่สุดของความวิกลจริต คือการใช้ชีวิตอย่างที่มันเป็น แทนที่จะใช้ชีวิตอย่างที่ควรจะเป็น "
อยากฟังความเห็นของเด็กเจนเนเรชั่นวาย อย่างน้องเมอร์นะ ชอบนี่ใช่ไหม
ป.ล.มิเสียแรงที่ชอบเจมส์มาตั้งแต่เพลง ไม่อาจเปลี่ยนใจ" 5 5
ความเห็นของคุณ onegin
ยอมรับครับว่าไม่เคยดูเวอร์ชั่นเก่า แต่สำหรับเวอชั่นนี้ ดูแล้วผมชอบนะ
อยากจะบอกว่าวัตถุดิบสำคัญจริงๆ มาจากหนังสือดี บทละครดี บทละครเพลงดี พอถูกดัดแปลงเป็นภาษาไหน มันก็ไม่อาจกลบความยิ่งใหญ่นั้นได้ มันเศร้าแบบสุดๆ และก็อิ่มเอมแบบสุดๆ ด้วย ผมว่ามันโดนมากนะ สำหรับคนที่กำลังจะกลัว หรือกำลังล้ากับความฝัน กำลังอยู่ในโลกที่ตัวเองช่างต่างกับคนอื่น ละครนี้มันปลอบประโลมคุณได้อย่างดีครับ มันเป็นละครที่บอกว่าคุณไม่ได้บ้าหรอก คุณควรภูมิใจและหวังต่อไป ใครจะว่าคุณบ้า แต่คุณก็มีความสุขที่อยู่กับมัน
เห็นความตั้งใจของเจมส์ครับ ตอนแรกผมว่าเขาหนุ่มไปและร่างใหญ่ไป แต่เขาตั้งใจมากๆ การท่องบทไม่มีหลุดเลยเป็นธรรมชาติสุดๆ และถ่ายทอดอารมณ์ได้วิเศษมากๆ ไม่นับการร้องที่ยอมรับเลยว่าเป็นเจมส์ที่ไม่ใช่เจมส์
ส่วนเมย์ก็ไม่ยิ่งหย่อนพอกัน ผมยังคิดไม่ออกเลยว่าจะเป็นใครเล่นถ้าไม่ใช่เธอ บทมันแรงมากๆ ตอนนี้ผมว่าบทไหนที่แรงๆ ต้องการนักแสดงที่ทุ่มเทต้องมองหาเธอแล้วล่ะ พลังของเธอไม่ใช่ที่เสียงครับ แต่คือพลังของการแสดง และpassion ที่ล้นเหลือ ผมว่าเธอต้องเหนื่อยมากๆ เพราะยังไงการเป็นนักแสดงหญิงที่ต่องส่งผ่านพลังท่ามกลางนักแสดงผู้ชายเป็นสิบขนาดนี้ ไม่ใช่เรื่องง่ายแน่ๆ
ส่วนถึงคุณยุทธนา กลับมาเถอะครับ วงการตอนนี้ขาดจริงๆ ผู้กำกับการแสดงที่เป็นยอดในการดึงศักยภาพนักแสดงออกมา เรามีมากพอแล้วผู้กำกับภาพ หรือผู้กำกับที่คิดเหตุการณ์ให้ตัวละครเก่ง ผู้กำกับที่สามารถถอดรหัสหนังเกาหลี และได้แรงบันดาลใจมา หรือผู้กำกับที่มองโลกสดใสโดนใจวัยรุ่น ผมเห็นแล้วว่าคุณทำได้จริงๆที่จะทำให้เราถูกตรึงอยู่กับการแสดงเป็นยังไง
ผมเป็นอีกหนึ่งเสียงที่เชียร์ครับ ฉากไม่ได้โอฬาร หมุนสามสิบรอบ เทคนี้ล้นเหลือจนคนบอกต่อ เพลงไม่ได้กินใจทุกเพลงซ้ำบางเพลงเนื้ออาจจะแปลกๆ ไม่ไปกับทำนองฝรั่ง
แต่คุณตัวชาออกจากโรงแน่ มันทำให้คุณอยากจะทำอะไรซักอย่างจริงๆ
นานมากแล้วครับที่ไม่ได้ดูละคร หรือหนังที่ทำให้รู้สึกอย่างนี้
มันทำให้คุณกลับมาทบทวนสิ่งที่คุณอยากทำจริงๆว่าคืออะไรกันแน่ และคุณได้ทำมันหรือยัง
ดูรายละเอียด รอบการแสดง และราคาบัตรที่นี่ครับ //www.thaiticketmajor.com/performance/lamancha.php
Create Date : 18 มิถุนายน 2551 |
|
28 comments |
Last Update : 18 มิถุนายน 2551 4:56:38 น. |
Counter : 3018 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: grappa 18 มิถุนายน 2551 7:43:13 น. |
|
|
|
| |
โดย: grappa 18 มิถุนายน 2551 7:45:27 น. |
|
|
|
| |
โดย: เสจัง IP: 124.122.211.62 18 มิถุนายน 2551 19:02:58 น. |
|
|
|
| |
โดย: เอกเช้า IP: 124.120.193.171 18 มิถุนายน 2551 22:29:59 น. |
|
|
|
| |
โดย: cheatoneself IP: 125.24.162.131 18 มิถุนายน 2551 23:36:23 น. |
|
|
|
| |
โดย: nanoguy IP: 125.24.138.63 19 มิถุนายน 2551 4:49:12 น. |
|
|
|
| |
โดย: nanoguy IP: 125.24.138.63 19 มิถุนายน 2551 4:56:22 น. |
|
|
|
| |
โดย: grappa IP: 58.9.189.113 19 มิถุนายน 2551 11:32:06 น. |
|
|
|
| |
โดย: หนวดฟู IP: 124.121.185.37 19 มิถุนายน 2551 15:12:23 น. |
|
|
|
| |
โดย: nanoguy IP: 125.24.133.140 19 มิถุนายน 2551 21:23:07 น. |
|
|
|
| |
โดย: เอกเช้า IP: 124.120.192.46 19 มิถุนายน 2551 21:43:55 น. |
|
|
|
| |
โดย: บลูยอชท์ 20 มิถุนายน 2551 20:17:24 น. |
|
|
|
| |
โดย: หนวดฟู IP: 124.121.238.94 22 มิถุนายน 2551 23:33:50 น. |
|
|
|
| |
โดย: ฟ้าดิน 24 มิถุนายน 2551 23:40:54 น. |
|
|
|
|
|
|
|
MER TOP5 MUSIC
1. น่ารัก น่าเลิฟ - เป๊ก ออฟ ไอซ์ (aka สาว สาว สาว 2008)
2. Viva La Vida - Coldplay
3. Thoroughout The Dark Months of April and May - Cocteau Twins
4. And Then - Ayumi Hamasaki
5. Niji-iro Bus (Rainbow Colored Bus) - Utada Hikaru