► ►► ..ต ะ พ า บ จ ะ อ อ กเ ดิ น . . อี ก ค รั้ ง . . . ◄ ◄◄
ตะพาบจะออกเดินแล้วครับ เหตุผลที่คนนอนไม่หลับ กระสับกระส่ายมือก่ายหน้าผาก นอนนับแกะก็แล้ว นับแพนด้าก็แล้ว ก็ยังหลับตาไม่ลง นั่นเพราะอะไรกัน?
อย่าลืมมาเล่าสู่กันฟัง ใครถนัดเขียนแนวไหน ตามสะดวกครับ . . . .
เวลาสองทุ่ม สี่สิบสามนาที โมงยามนี้ ประเทศที่ผมอาศัยอยู่ เต็มไปด้วยความขัดแย้งอย่างไม่เคยมีมาก่อน ความขัดแย้ง ลามไปทั่วทุกหย่อมหญ้า ทุกปากซอยทุกท้ายซอย ทุกวินมอเตอร์ไซค์ ตามท้ายรถแท็กซี่ยังมีสัญญานของความขัดแย้ง
ในดินแดนที่อุดมสมบูรณ์ ในน้ำมีปลา ในนามีข้าว แห่งนี้ (อันที่จริง ในน้ำของประเทศอื่นก็มีปลา ในนาของประเทศอื่นก็มีข้าวเหมือนกันแหละ) ความขัดแย้งเป็นของเก่าแก่ คนที่ขัดแย้งกัน ก็เก่าแก่ ความขัดแย้งมันเริ่มแย่ เพราะมันได้ลามลงมาจากชนที่ได้ชื่อว่า “ชนชั้นนำ” สู่คนที่ได้ชื่อว่า “รากหญ้า” ( ใครคิดคำนี้ขึ้นมาก็ไม่รู้เปรียบประเทศไทยเป็นต้นหญ้า แปลกจริง)
วันก่อนผมเดินไปหน้าปากซอย ไปทำงานตามปกติ ฝั่งตรงข้ามวินมอเตอร์ไซค์ เห็นป้ายผ้าแผ่นหนึ่ง ซึ่งปกติจะมีข้อความที่คาดว่ามาจากฝ่ายสลิ่มชาวไทย หรืออาจจะเป็นไปได้ว่ามาจากฟากฝั่งเสื้อเหลือง เขียนข้อความขับไล่รัฐบาล ที่ล้มเหลวจากการแก้ไขน้ำท่วม(ในความคิดฟากนั้น)
วันนี้ มีข้อความเพิ่มขึ้นมาใหม่ แสดงให้เห็นถึงความขัดแย้งในพื้นที่รอบๆตัวผมได้อย่างดี
. . . . .
อะไรคือความขัดแย้ง? เมื่อพูดคำว่า “ขัดแย้ง” ผมจินตนาการถึงท่อนไม้ไผ่ เป็นไผ่สีสุก เคยเห็นกันใช่ไหมครับ? มันคอยขัดกัน แยงกัน ไขว้กันไปมา ทแยงซ้ายขวา แทนที่จะพุ่งไปข้างหน้าอย่างราบรื่น
ทำไมคนเราขัดแย้งกัน? ขัดแย้งคือเห็นไม่ตรงกัน และเห็นว่าความเห็นไม่ตรงกันนั้น เป็นอันตรายต่อตัวเอง ทั้งอย่างเป็นรูปธรรม และนามธรรม อย่างบุตรบุญธรรมด้วยรึเปล่า? ไม่มั้ง?
เห็นดังนั้น สัญชาตญานการป้องกันตัวเองของมนุษย์ก็เริ่มขึ้น พยายามขัดขวางอีกฝ่ายไม่ให้คุกคามฝ่ายตัวเอง ตามแต่วิธีการที่จะคิดได้
บางคนด่าอีกฝ่ายอย่างหยาบช้า เพื่อให้ฝ่ายตรงข้ามรู้สึกเจ็บช้ำน้ำใจ ต่ำต่อยห้อยติ่ง บางคนเลือกที่จะทำร้ายอีกฝ่ายทางกาย ด้วยการแอบเอาหนังยางดีดไข่ตอนอีกฝ่ายหลับ อันนี้เหลือรับจริงๆนะครับ ผมเคยโดนมาแล้ว ไม่ใช่ฝ่ายตรงข้ามหรอก เพื่อนกันนี่แหละ ไม่รู้ไข่ผมไปทำอะไรให้มัน . . . . สรุปแล้วก็ไม่มีใครยอมใครหรอกครับ ไม่มีใครอยากเป็นฝ่ายแพ้ สัญชาตญานการเอาชนะของคนมันใช่ย่อยซะที่ไหนล่ะเนาะ
ผมคิดว่าความขัดแย้งทางความคิดในประเทศเราตอนนี้ จะจบลงเมื่อทุกฝ่าย เสมอกันครับ เมื่อเสมอกัน ก็สมประโยชน์ หมดแรงขับดันให้ต่อสู้
ไม่ใช่เมื่อฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งชนะ ชัยชนะ เป็นเพียงการเอาดินแห้งมาคลุมเมล็ดถั่ว ฝนตกเมื่อไหร่ ถั่วมันก็จะงอกขึ้นมาทันที ถ้าเป็นถั่วเขียว เวาลางอกออกมา เราจะเรียกว่าถั่วงอก นำมาทำอาหารได้หลากหลายชนิด อืมมม... . . . . ความขัดแย้ง ไม่ใช่เรื่องเลวร้าย แต่มันมีราคาที่เราชาวไทยต้องจ่าย และหากความขัดแย้งนั้น นำไปสู่การพัฒนาทางความคิดของคนในสังคม แม้ว่าในช่วงแรกๆ ราคาที่ต้องจ่ายของความขัดแย้ง คือความแตกแยก ผมก็ยังหวังลึกๆว่า ในวันหนึ่งข้างหน้า เมื่อหูตาเราสว่าง เมื่อสมองเราปลอดโปร่งจากการโฆษณาชวนเชื่อ ที่ไม่เปิดโอกาสให้เกิดการวิพากษ์วิจารณ์หรือแม้แต่ตั้งข้อสงสัย (เอ๋...มีด้วยหรือเรื่องแบบนี้?)
วันหนึ่งข้างหน้านั้น เราคงมีโอกาสเล่าถึงบรรยากาศของยุคนี้กันอย่างออกรส ในสภากาแฟที่ไหนซักที่นะครับ . . . . ตะพาบจะออกเดินกันแล้ว อย่าลืมมาเขียนด้วยกันเด้อ
ลงนาม เป็ดสวรรค์
Create Date : 24 พฤศจิกายน 2554 |
|
21 comments |
Last Update : 24 พฤศจิกายน 2554 0:06:26 น. |
Counter : 1473 Pageviews. |
|
|
|
เหมือนจะคิดออก แต่ก็คิดไม่ออกซะงั้นน่ะ