คนขับแท็กซี่บ้างคนคุยสนุกจริงๆครับ บ้างคนก็ชวนคุยเรื่องการเมือง
บ้างคนก็บ่นเรื่องครอบครัวตัวเองให้ฟัง ผมเคยเจอบ้างคนร้องเพลงลูกทุ่งให้ฟังเลย

อืม....หน้าคุณเป็ดตอนเหนื่อยดูเหมือนคนหาเรื่องจังครับ อิอิ ล้อเล่นๆ

ความกลัว ไม่เคยแยกวัยค่ะ

ดีจัง ได้เจอคนดังตั้ง 2 คน

พักผ่อนน่ะได้หายเหนื่อย

อรุณสวัสดิ์ครับพี่ท่าน

ปีที่แล้วในงานสัปดาห์หนังสือ
ผมเซ็นชื่ออยู่ด้านซ้าย
คุณวิกรมเซ็นชื่ออยู่ด้านขวา

อยากบอกว่าตัวจริงดูหนุ่มและหล่อมากครับ 555
พอแถมด้วยความรวยระดับเทพ

กะก๋าเลยดูหมองไปเลย 555555

อารุนสาวัดเป็ดสาหวัน

นึกถึงวัยเด็กมั่ง

เดินผ่านป่าช้า..โกยกันแน่บ
ทางเหนือเรียก ป่าเห้ว

หอบลมหนาวอ่อน ๆ
พร้อมทั้งความสดชื่นมาฝากคุณเพื่อนเป็ดค่ะ
เย็นสบายกายใจทั้งวัน นะคะ

ดี.ก็เป็นเด็กที่อายุเยอะขึ้น
แบบว่า .. อายุสมองไม่ค่อยพัฒนาตาม แหะ แหะ

คนขับรถแท็กซี่ที่อายุมากๆ มักจะคุยสนุกจ้ะ
มีเรื่องเล่าเยอะแยะ พลอยทำให้ผู้โดยสารไม่เบื่อด้วย ยามรถติด
มีอยู่คนหนึ่ง แกไม่สามารถไปส่งพี่ตามที่หมายได้
เพราะแก๊ซหมด แกก็บอกตรงๆ เรียกรถอีกคันให้
แถมไม่คิดราคาตามมิเตอร์อีก เพราะว่า ไม่ได้ส่งเราจนถึงที่หมาย

..เด็กๆเราก็กลัวผี เหมือนกัน พอโตขึ้นกลัวขโมยมากกว่า
..ว้าววว เราชอบคุณวิกรม กรมดิษฐ์ เป็นผู้ใหญ่ที่ดูดีในทุกๆด้านเลย สำหรับเรา
..เราก็อยากไปทะเล เหมือนกัน รอฝนเลิกตกก่อนจะขับรถไปเที่ยวหัวหิน

ต๊กกะใจ แอบคิดว่าตัวเองสำคัญ เห็นหัวข้อเลยเข้ามาดู พอเข้ามาแล้วหน้าแตกอย่างแร๊งงงง จริงๆก็รู้อยู่อะครับว่าไม่ได้หมายถึงผมหรอก แต่ไม่ได้เข้ามาเยี่ยมตั้งนาน เลยแวะเข้ามาทักเฉยๆอ่ะครับ

แวะมาพาคุณเป็ดไปเที่ยวครับ

วิสสาส ปรมา ญาติ

ความคุ้นเคยเป็นญาติอย่างยิ่ง

มีความสุขกับความคุ้นเคยในทุกสิ่งรอบตัวเรา ตลอดไป..นะคะ



สวัสดีค่ะ คุณเป็ด..

ปอป้า ก็กำลังระทวย รวยริน อยากจะบินได้...อิ อิ
วุ่นวายดีพิลึก...555

ทองอยู่ที่ชิปเซ็ตครับ
ต้องมีขั้นตอนแยกออกมาครับ

จะจูงเปรี้ยวไปเที่ยวทะเลเนี่ย ครบรสเลยเนาะ เปรี้ยว เค็ม หวาน งั้นคุณเป็ดหวันก็ เผ็ดแล้วกัน

ทานขนมกันดีกว่า

555+ บอกบรรหารหน้าเหมือนเติ้ง แล้วไม่ใช่คนคนเดียวกันเหรอคุณเป็ด

555+

ดีแค่ไหนเนี่ยที่คุณเป็ดเจอแท็กซี่ที่ดีที่สุด อิอิ

..ตอนนี้ละครนักสู้พันธุ์ข้าวเหนียว กำลังดัง
เด็กๆผู้ชายแถวบ้านใส่หน้ากาก เอาผ้าเช็ดตัวมาผูกคอ
แล้วเล่น เตะ ตอยกัน กระโดดไปมา น่าปวดตับมากเลย
กลัวมันจะตกมาเจ็บ หรือชกกันโดนจริงๆ
ไม่เหมือนเด็กผู้หญิงนั่งเล่นตุ๊กตา เล่นขายของ และเล่นพ่อ แม่ลูก
การเป็นพ่อ แม่คนนี่ลำบากเนอะ
ดีนะเรามีแต่ลูกเป็นน้องหมา 5 - 6 ตัว

ผมไม่มีข้อมูลของคุณวิกรมครับ
ไม่ไ่ด้อ่านหนังสือของเขา
ไม่ไ่ด้ดูสัมภาษณ์

เลยไม่สามารถฟันธงได้ครับ

เป็ดจัง ชั้นยังไม่ได้ฟังคลิปที่ว่านั่นเลย ได้ยินแต่ข่าว
ช่วงนี้คอมฯ ที่บ้านเริ่มออกอาการเกเรอีกแล้วอ่ะ
แวะมาทักทายก่อนกลับบ้านเน้อ

เหนื่อยจังเลย..

แวะมาหาพี่เป็ดก่อน...
ทำงานต่อ..

เผื่อจะหายเหนือ่ยมั่ง

ขวัญไม่เคยดูเลยอ่ะ
บ้านนอกเนอะ...
ดูที่ไหน..อะไรยังไงหว่า



ถ้ายังว่างอยู่
แวะมาเป็นกำลังใจให้น้องยา
หน่อยนะจ้ะ
เฮ้อออออออออออออ

หึหึหึทะเลคงจืดไปเลยอูยยยยแค่คิดก็น่าอิดสา


ใครเป็นคนเดินข้างหลังอ่ะตอนเด็กๆ

สวัสดีครับ
เจ้าคุณปู่ใช้ถ่านไฟฉายตราอะไร?
ครับ ทักทายกันยามค่ำๆ
ครับ....สบายดีนะครับ

โอ้ย วันหยุดผ่านไปเร็วจัง พักผ่อนกันเต็มที่กันรึยังจร๊า~*
กินผักบุ้งสิ นี่ก็กินแต่ผักบุ้งเหมือนกัน ผักอื่นกำลังหัดๆอยู่

มาแอบอ่านอะ

มาอ่านงานอีกครั้งครับ

ช่วงเย็นๆชวนกินขนม ช่วงค่ำมีเวลาสัก 2 ชั่วโมงได้เข้าบล็อกเพื่อนๆ ระยะนี้ลูกหลานปิดโรงเรียน กลางวันเลยไม่ค่อยได้เล่น ต้องสละให้เด็กๆเขา มีลูกก็งี้แหละครับ ต้องแบ่งปัน

พูดถึงวิ่งข้ามป่าช้า
สองพีก็เคย ตอนนั้นไปดูหนังกลางแปลงกะแม่
ดูเสร็จเดินกลับบ้าน ผ่านทุ่งนา ผ่านป่าช้า
ไม่ได้วิ่ง แม่บอกจับมือแม่ แล้วหลับตา เดินไปเลย .. ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี
แม้จะกลัวว่า ยิ่งหลับตาเดิน ยิ่งเจอตาแดง ๆ จินตนาการอยู่ในหัว บรึ๋ยยยยส์

ก็กลัวปี๋ขนาดหนัก

....... ..

ส่วนลุงแท็กซี่ คงปลอดภัยเป็นที่ซู้ดดดด

ส่วนเจอคนมีชื่อเสียงสองคนในวันเดียว
เฮงเลยนะเนี่ย

งวดนี้ไปซื้อล็อตเตอรี่นะเป็ดหวัน เผื่อถูก อิอิ

เห็นด้วยค่ะ คนบ้านนอกแบบภูผานานๆเข้ากรุงที พอขึ้นแท๊กซี่ถ้าเป็นลุงแก่ๆขับจะรู้สึกไม่ค่อยน่ากลัว (เพราะดูข่าวแท็กซี่โหดในทีวีแล้วกลัวจะเจอแบบนั้น) ถึงแม้จะช้ากว่าก็เหอะ

แอบมีอารมณ์เหงาด้วยแฮะ วันนี้..

กล่องคอมเม้นต์ ใหญ่เนอะ สะใจ

หน้าเป็ด ดู เหนื่อย มาก คงกินอาหารไม่ไหวแล้วมั้ง

โหย เหนื่อยมากจนปากแดงเถือกเลยเหรอคุณเป็ด อิๆๆ

อ่านประสบการณ์กลัวผีของคุณเป็ดแล้วนึกถึงตัวเองสมัยทำงานสหกรณ์เครดิตยูเนี่ยนที่บ้านนอก มีวันนึงที่ไปธุระในตัวเมือง (แต่เราหรูกว่าคุณเป็ดนิดนึงนะที่มีมอเตอร์ไซค์ปุโรทั่งขี่ มิได้เดิน อิๆๆ) วันนั้นกลับค่ำไปหน่อย เลยต้องขับรถฝ่าความมืดบนเส้นทางที่เป็นหลุมเป็นบ่อกลับบ้าน แล้วแสงไฟของรถเราก็แสนจะอัตคัด สว่างให้เห็นทางแค่รำไร ต้องงมทางแพร่ดๆๆไปเรื่อยๆ จนถึงช่วงโค้งที่เป็นป่าช้าท้ายวัดโคกเพชรนั่นแหละที่เราคิดไว้แล้วว่าต้องสปีดรถ เพราะมันทั้งมืด ทั้งเปลี่ยว เงียบเหงา วังเวง น่าขนลุก ขืนขับช้าๆเดี๋ยวแขกที่มิได้รับเชิญจะขอเกาะท้ายรถไปด้วย บรือส์ พอเราเร่งเครื่องให้เร็วขึ้นก็ยิ่งขับตกหลุมตกบ่อ จะเสียหลักอยู่หลายหน ไฟหน้าก็ทำท่าจะดับ ถนนโหดโคตรๆ ขับแบบกระเด้งกระดอนหมวกกันน็อกจะหลุดให้ได้ คิดดูเอา ..แต่เมื่อบึ่งไปถึงบ้าน โอ..คุณพระช่วย กระเป๋าสะพายเอกสารที่มีถุงเงินของสหกรณ์ที่วางในตะแกรงหน้ามันหายไปไหน ตายๆๆ ใจหายวูบ แต่ดีที่ยังมีสติไม่หน้ามืดเป็นลมไปซะก่อน มันต้องหล่นตรงโค้งป่าช้าแหง๋ๆ คิดได้แค่นั้นก็รีบคว้าไฟฉายขับรถไปส่องไฟหากระเป๋านั้นทันที ซึ่งก็ตกอยู่ข้างทางตรงหลุมลึก ณ โค้งป่าช้าจริงๆ 555 ความกลัวผีหรือจะสู้ความกลัวเงินหาย นาทีนั้นอารมณ์กลัวผีไม่มีหลงเหลืออยู่เลยจริงๆ ผีหลอกอย่างมากก็แค่ตกใจ วันสองวันก็หาย แต่ทำเงินสหกรณ์หายนี่สิต้องฝันร้าย+ตายหยังเขียดไปหลายเดือนเลยตรู 555