วันจันทร์ที่ 5 กรกฎาคม พ.ศ. 2553

เวลาหนึ่งทุ่ม สองนาที

เรานั่งนิ่งๆ กลางสยามสแควร์

รอบกายคือเสียงของสรรพสิ่ง

เราพยายามแยกแยะเสียงเหล่านี้

เสียงโฆษณาโทรศัพท์โนเกีย

เสียงเด็กผู้หญิงคนหนึ่งร้อง” อ๋อ “

เสียงผู้ชายคนหนึ่ง พูดว่า” เอ่อ ถ้าอย่างงั้นน่ะ”

เสียงผู้หญิงร้องกรี้ด เหมือนโดนถอนขนจั๊กแร้

เสียงของแข็งกระทบกับเหล็ก

เสียงรองเท้าส้นสูงกระทบพื้น

เสียงเด็กผู้หญิง อายุราว 17 ปี พูดว่า “ขอบคุณค่ะ “เสียงขึ้นจมูก



เสียงส่วนใหญ่ ปะปนกัน จนฟังไม่ได้ศัพย์

บางครั้ง เราอยากอยู่เงียบๆ

อยากให้ทุกสิ่ง เงียบลงซักชั่วขณะ

แต่การทำอย่างนั้น คงจะยุ่งยากจนเกินไป

การหาที่อุดหูดีๆซักอัน น่าจะง่ายกว่า





.

.

.





นั่งดูภาพเคลื่อนไหวประกอบเพลง ของวง 25HOUR(?)

ชื่อเพลง “ทำได้เพียง “ เมโลดี้สวยดี ฟังแล้วรู้สึกเศร้า

ชอบ อารมณ์ของเรื่อง ที่ทำเป็นภาพเคลื่อนไหวแบบช้าๆ (SLOW MOTION)

ภาพช้า ทำให้เราเห็นรายละเอียดของสิ่งๆต่างๆ มากขึ้น

ภาพช้าง ทำให้เราเห็นงวงและงาอันขาววับ เหมือนใช้คอลเกตของมัน

ชีวิต มีความเร็วที่พอเหมาะของมัน

ซีวิค ก็มีความเร็วที่ถึงขีดจำกัดของมัน

ขับเร็วกว่ากำหนด มีสิทธิถึงตาย





.

.

.





หาที่อุดหูเจอแล้ว

แต่เจอข้างเดียว

ต้องผลัดกันอุด สลับหูซ้ายกับหูขวา

หูจะได้ชื่นใจ นานๆ ได้พักที

หูคงนึกขอบใจเรา และอาจจะตอบแทน

ด้วยการไม่ผลิตขี้หูมากจนเกินไป

นึกอยากจูบหูตัวเอง

แต่ใครจะจูบหูตัวเองได้ ตราบใดที่มันยังอยู่ข้างก้านคอ

คงต้องเฉือนมันออกมา แล้วจูบ

หากจะทำอะไร ที่ผิดปกติ เราก็ต้องใช้วิธี ที่ไม่ปกติ





ลองอุดหู แล้วพูดกับตัวเองสิ

เราจะได้ยินเสียงตัวเองชัดขึ้น





.

.

.





เราไล่เตะยุงตัวนึง

คาดว่าจะเป็นยุงลาย

มันร่วงลงพื้น ซักพักก็บินปร๋อ

คาดว่ามันคงจุก

น่าสงสารมันนะ มันคงจะแอบบ่น

“ ทำไมเอ็งไม่ไปสมัครแข่งบอลโลกวะ? “

.

.

.

ดูคนที่เข้าประกวดบ้านเอเอฟ

แล้วให้สะท้อนถึงความหลัง

ก็อย่างที่หลายคนรู้มา

เราเองเคยเข้าประกวดโครงการเหล่านี้ สมัยยังหนุ่มๆ

เป็นการกระหายอยาก ต่อการมีตัวตน

อยากแสดงตัว ให้โลกรู้ ว่าตัวเองมีตัวตนอยู่ในโลกใบนี้

เหมือนคนไม่แน่ใจ ว่าตัวเอง มีความหมายพอที่ใครจะจดจำ

ต้องการการยอมรับจากสังคม

มนุษย์ เป็นสัตว์สังคม

ส่วนดาบ มีทั้งด้านสัน และด้านคม

?





.

.

.





คนบ้าวัยกลางคน คนหนึ่ง เดินเข้ามาหาเรา

ยกมือไหว้เรา แล้วถาม

“ นิภาพร นงนุช มาที่นี่หรือยังครับ? “

เราตอบว่า “ ยัง “

คนบ้าถามต่อว่า “ แล้วที่สกาล่าล่ะครับ นิพาพร นงนุช มาหรือยัง? “

เราตอบว่า “ ยังไม่เห็นเหมือนกันนะครับ “

คนบ้านิ่งไป ยกนิ้วชี้หน้าเราแล้วพูดว่า “ บ้า “

แล้วเขาก็จากไป

คนร้านข้างๆ หัวเราคิกคัก ประมาณว่า

กูก็เจอมาแล้ว

เจริญพร





.

.

.





ลงชื่อ

เป็ดสวรรค์

บรรเทาอาการหวัด คัดจมูก น้ำมูกไหล







ปอลิงกังครับทุกคน



ผมมีปัญหากับการเข้าบล็อกอีกแล้วครับ



ปัญหาเดิมๆ ตราบใดที่มีศูนย์อับเฉา


ปัญหานี้ ก็คงยังไม่หมดไป

ฉะนั้น ผมจะกำจัดศูนย์อับเฉาครับ

แน่นอนครับ วิธีเดิม ที่ยังคงความร้ายกาจ

ผมจะปล่อยปลวกไปกินบ้านมัน

ปล่อยหนูเข้าบ้านมัน ให้มันเป็นโรคฉี่หนูตายทั้งกรม

ฮึ่ม

Create Date : 06 กรกฎาคม 2553
Last Update : 6 กรกฎาคม 2553 11:58:39 น.		28 comments
Counter : 1098 Pageviews.
Share Tweet