|
| 1 | 2 | 3 | 4 |
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
ดีไม๊
ที่บ้านกำลังจะตีสามละค่ะเพื่อนๆ ช่วงนี้ไม่ได้ทำงานคือแบบนี้ค่ะวันพุธ 16 มกราลาป่วย(จริงๆไม่ได้ป่วยหรอก)เดี๋ยวจะเล่าที่หลังว่าทำไม วันที่17 มกรา ลากิจล่วงหน้าเนื่องจากว่าคุณสามีต้องเข้าโรงบาลตามที่คุณหมอนัด...คือเรื่องของคนใกล้ตัวหรือสามีแกเริ่มป่วยมานานจนที่สุดหมอเจอว่ามีน้ำคั่งในสมองต้องทำการเจาะออก... ก่อนหน้านั้นหลายเดือนเราสองคนสามมีภรรยาก็ดูกันมาตลอดถึงวันนัดก็ไปหาหมอหนาวเย็นแค่ไหนไม่เคยบ่นจริงๆเป็นอยู่แบบนี้ประมาณสองปี จนอาการของคนใกล้ตัวแย่ลงเดินไม่ได้ต้องใช้รถเข็น แรกๆเราไม่รู้สาเหตุก็จะนวดเท้าให้แกเพื่อจะได้รู้สึกไม่เจ็บ สบายตัวและวันที่ 17 ที่ผ่านมาคุณหมอนัดทำการเจาะจากสะเอว Lumbar ใสสายเข้าสันหลังเอาน้ำออก... คือเราไม่รู้หรอกนะว่าเขาทำกันประมาณไหนแต่ก็พอรู้ว่าผ่านสันหลังจากการเล่าสู่ของสามี กลับบ้านมาสามีบอกว่าขาเท้าที่เคยปวดรู้ดีขึ้น พยาบาลสั่งให้พักผ่อนและให้ดื่มน้ำเยอะๆที่นี่น้ำคั่งในสมองนี่มันเป็นสาเหตุให้ปัสสาวะขัดหรือปัสสาวะไม่สุด สมองก็มีผลกระทบ การเดินก็กระทบแต่คุณหมอบอกว่า หลังจากได้รับการรักษา ทุกอย่างจะกลับมาอย่างละ 50 %เล่านิดนึงว่าก่อนที่จะเข้าทำการเอาน้ำออกสามีโดนส่งไปเช็คNeurology หรือ ประสาทวิทยา โดยแพทย์เฉพาะทางก่อน เราไม่ได้เข้าไปด้วย น้องชายของสามีเป็นคนตามเข้าไปดู และหลังจากเจาะน้ำออก...ก่ออนที่จะกลับบ้าน ก็ต้องเข้าไปเช็คอีกครั้งกับทีมแพทย์เดิมมาที่เราต้องการวันหยุดเพื่อดูแลสามีขณะที่เขาพักตัวทางคุณหมอก็จะออกใบลางานให้เรา เพื่อนำไปยื่นกับที่ทำงาน... เราขอเขาหยุ่ดคราวๆประมาณ 4 หรือ 5 วัน กลับไปทำวันอังคารที่จะถึง...ที่นี่มาคุยเรื่องญาติๆสามี หรือนินทา ก้ว่าได้... คือว่าสามีเราพักหลังๆพอแก่ตัวลงเราสองคนจะไม่ค่อยได้ไปมาหาสู่พี่น้องนัก พี่สาวคนโตของแกอยู่ห่างจากเราไป ประมาณ10 นาที สามีเราไม่ชอบพี่สาวคนนี้นัก... เนื่องจากพี่สาวคนนี้(เราขออ้างจากความเห็นของสามีนะคะ)มักจะไม่ให้เครดิต มักจะขโมยผลงานต่างๆไปเป็นของตัว เช่นว่าการดูแลพ่อแม่ของเขาบลาๆ จริงๆพี่สาวคนนี้เป็นพยาบาลที่เพิ่งเกษียณ เรากับพี่ของสามีคนนี้ไม่มีปัญหาเจอกันพี่เค้าคุยอะไรเราไม่ขัดคอ.. นั่งฟังเขาพูดไปเราก็เพลินดี... แต่ก็อย่างว่าอะนะ พี่น้องท้องเดียวกันใช่ว่าจะลงคอกันไปได้ทุกเรื่องที่นี่สามีเรามีน้องสาวคนเล็กคนหนึ่งเป็นคนโปรดเป็นน้องรักว่างั้นเถอะ จริงๆแต่ไหนแต่ไรกับเราและน้องคนเล็กก็ดีกันตลอดมา... แต่คงเนื่องจากไม่ได้เจอกันหลายปี มีแต่คุยกันโทรศัพท์(ระหว่าสามีของเราและน้องเขา) สามีเราป่วยเล็กป่วยน้อยมาตลอดเราเป็นคนดูแล พี่น้องเขาไม่เคยมาเยี่ยม อ้อมีน้องชายอีกคนที่มาหาบ้างบางครั้งคือไม่ต้องแปลกใจนะคะ สังคมฝรั่งเค้าเป็นแบบนี้ ต่างคนต่างมีครอบครัวไปมีลูกมีหลานก็จะยุ่งๆเกียวลูกๆหลานๆของพวกเขาไป... อันนี้เรารับได้...และเข้าใจวันก่อนที่สามีจะเข้าโรงบาล บังเอิญมีหลานชายสองคนมาเยี่ยมจากต่างรัฐ คนนึงมาจากอะลาสก้า และอีกคนจากมาจากรัฐโอริกอน สองคนนี้เป็นพี่น้องกันแต่ไปโตและทำงานต่างรัฐ วันแรกที่เยี่ยมมีพี่สาวคนโตมาด้วยแต่เราไปทำงานเลยไม่ได้เจอกันหลังจากนั้นมีงานเลี้ยงวันเกิดน้องสาวคนเล็ก... ขอตัดบทมาที่น้องสาวคนเล็กมาเยี่ยมพี่ชายที่ไม่เจอกันราวสองปี มีแต่คุยกันทางสาย... เธอคงซ็อคเมื่อเห็นว่าพี่ชายเดินไม่ได้ จะว่าไปสามีเดินได้นิดๆเฉพาะในบ้านจากห้องนั่งเล่นเดินไปเปิดตู้เย็นหาไรทานได้... แต่เดินไกลกว่านี้ไม่ได้หรืออาจะเดินได้แต่ตอนที่กลับไม่ได้....ปกติเราเคยได้ยินข่าวว่าน้องสาวคนนี้เป็นคนเจ้า กี้เจ้าการช่วงที่พ่อแม่ของพวกเค้าชราเธอมักมีปากเสียงกับพี่น้องบางคน... มาวันนี้เจอกับตัวของเราเองเธอเข้ามาที่บ้านเราโดยไม่ได้นัดหมาย บ้านเราดูรกถ้วยชามหม้อกะทะในครัวเธอเดินเข้าไปทำความสะอาดแถมจะทิ้งโน้นนี้หาว่าเราสกปรก คือไม่พูดกับเราแต่หันไปพูดกับสามีเรา คืองี้นะเราทำงานเกือบทุกวันก่อนไปทำงานเตรียมทุกอย่างในบ้านกลับมาก็ต้องทำทุกอย่างเช่นว่า.. หาอาหารคือทุกอย่างนะเพราะสามีป่วยงานทุกอย่างตกอยู่ที่เรา.. แถมต้องอาบน้ำให้เขา เข้าห้องน้ำเช็คขี้เช็ดเหยียวทุกออย่าง...แต่เพราะว่าเราไม่รู้ว่าเธอจะมาพอดีเราออกเวรงานมาเวลาหกโมงเจ็ดโมงเช้า...ทำโน้นนี้เสร็จ เก้าโมงเช้าก้อเข้านอน กะว่าเดี๋ยวในครัวตื่นมาล้างมาเก็บว่างั้น.. ไม่คิดว่าจะมีคนมาบ้านอืมส์เป็นเรื่องที่เรารับไม่ไหว..เราไล่สามีย้ายไปอยู่กับเธอให้เธอดูแลเราจะหย่าให้... คืองี้นะเพื่อนๆ สองปีที่คนใกล้ตัวป่วยเราคนเดียวจริงๆที่ดูแลมาตลอด รอกะว่ากว่าหมอกำหนดเข้าผ่าตัดหรือรักษารอว่าทุกอย่างเบาลงงานในมือที่เคยล้นเบาบางลงได้...
พอน้องคนเล็กคนนี้มา..เธอเออจะจ้างคนมาเก็บกวาดดูแลโน้นนี้นั้น.. บอกพี่ชายให้ไปออกกายบำบัด หรือ PT .. OT ด้วยบลาๆๆๆๆๆ
E_BA กายบำบัดหากว่าหมอไม่ออกใบอนุญาติไปไม่ได้เขาไม่รับ... ต้องหมอเท่านั้นเป็นคนสั่ง จริงๆก่อนนั้นเราเดินหนีออกไปโทรหาเพื่อน ระบายเล่าให้เพื่อนฟัง... กว่าสิบนาทีหวังว่ากลับมาเธอจะงีบลง... ที่ไหนไม่งีบเราเลยระเบิด....แย่จริงๆ น้อยใจที่ตัวเองทำงานหนักมาตลอดแต่มาเจออะไรแบบนี้และหลังจากนั้น น้องชายคนเล็กและคนรองเข้ามาช่วยในวันที่ต้องไปหาหมอ... คือจริงๆ น้องๆเขาอยู่ห่างจากที่เราอาศัยไปมาก ขับรถไปกลับกว่าหกหรือเจ็ดชั่วโมง อันนี้เราก็เกรงใจนะ... ส่วนเรื่องระหว่างเราและน้องสาว...อย่างว่าพวกเขาเป็นพี่น้องกันงั้ยเขาฟัง... เราเลยต้องอดทนน้องชายคนรองเป็นคนค่อนข้างละเอียด.. อยู่ด้วยนานเราจะอึดอัด...คนนี้จบปริญาโท... แต่ใช่ว่าจะรู้ไปหมดทุกเรื่อง... ส่วนคนเล็กเป็นคนฉลาดการงานดีเท่าที่ดูๆเป็นคนง่ายๆเข้าใจปัญหาเร็วเราจะสบายใจกว่าเวลาที่คุย...ด้วยที่เกริ่นไว้ว่าวันที่ 16 มกราลาป่วยทั้งๆที่ไม่ได้ป่วยจริง.... ก่อนนั้นคือวันที่ 15 มกราเราเข้าเวรดึก พยาบาลและเพื่อนที่เข้าเวรต่างกันช่วยออกความคิด..เนื่องจากรู้ว่าเราและสามีต้องออกเดินทางแต่เช้าตรู่ในวันที่ 17 มกรา เพื่อไปหาหมอ... เพื่อนเราลงความเห็นว่าว่าให้เราลาป่วย... ขอบคุณของแต่งบล็อก ญามี
Create Date : 19 มกราคม 2568 |
Last Update : 19 มกราคม 2568 17:46:28 น. |
|
0 comments
|
Counter : 205 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|