มิตรภาพที่แท้จริง
คำเตือน - Blog นี้ประกอบด้วยคำหยาบคายเล็กน้อย โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
ช่วงที่มาเรียนที่ประเทศจีนใหม่ๆ ในห้องเรียน หลายๆ คน ยังไม่รู้จักกัน และคนที่มานั่งข้างๆ เรามักจะเป็นเพื่อนสนิทเรา จะว่าไปไม่ว่าที่ไหนก็คงไม่ต่างกันมาก คือใครก็ตามถ้าเค้ามานั่งข้างเรา เราจะเริ่มพูดคุยกับเค้า และเริ่มสนิทกับเค้าในเวลาไม่นาน เมื่อมีคนที่ชอบก็ย่อมมีคนที่ไม่ชอบ ซึ่งบางคนไม่ใช่ว่าเค้านิสัยไม่ดี แต่ไม่ชอบแบบไม่มีเหตุผล "เห็นหน้าแล้วไม่ชอบ"
ผมก็มีคนที่เห็นแล้วไม่ชอบ แต่พอได้คุยกันกับเค้า ได้รู้จักกับเค้าปรากฏว่า เค้านิสัยดี คุยสนุก ถ้าเราไม่เปิดใจไม่คุยกับเค้า เราคงพลาดอะไรดีๆ ไปเยอะ เค้าเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดคนหนึ่งในชั้นเรียนเลยทีเดียว เพราะตอนที่ผมไม่สบาย พอเค้ารู้ข่าว เค้าเป็นคนแรกๆ ที่ SMS มาหา
ในขณะที่คนบางคนดูเป็นมิตรที่ดี แต่ก็เฉพาะต่อหน้าคนอื่น ลับหลังก็แสดงนิสัยที่เป็นรากเหง้าสันดานเดิมออกมาให้เห็น ผมซึ้งใจมากกับคนไทยหลายๆ คนที่รู้จัก น้ำใจงามโคตรๆ ผมเคยเขียนเกี่ยวกับ กิจกรรมที่มหาวิทยาลัยจัดให้ [Event] ใน Blog นั้นจะเห็นได้ว่า น้ำใจงามมาก ไม่มีเวลาว่างไปช่วยประชุมงานของคนไทย แต่มีเวลาไปตีปิงปอง แถมบอกว่าตอนเย็นมีนัดกินข้าว... ...ไม่ว่าง
ไปประชุมแค่ 10 นาที ไปไม่ได้ ไม่ว่าง น้ำใจงามแท้ยิ่งนัก ทีมึงต้องการให้กูช่วยกูช่วยมึงได้ ทีผมมีปัญหาบ้างล่ะ คนเรามันจะเห็นถึงมิตรภาพและความจริงใจจากคนรอบข้างก็ตอนที่เราลำบากนี่ล่ะ หรือถ้ามองอีกแง่คนพวกนี้อาจจะกลัวที่จะต้องพูดภาษาจีนกับคนจีน เลยไม่กล้าไปประชุม แล้วจะมาเรียนที่จีนทำไม...? ในเมื่อไม่กล้าพูดกับคนจีน
ผมเป็นพวกชอบช่วยเหลือคนอื่น ถ้าไม่เกินความสามารถเรา ช่วยได้ผมจะช่วย การช่วยเหลือคนนับเป็นสิ่งที่สามารถสร้างความสุขในใจได้ มีคนเตือนว่า "บางครั้งก็ต้องหลับตาข้างนึง" ก็ขอขอบคุณในความหวังดีสำหรับคำเตือน บางครั้งผมก็รู้สึกสิ้นหวังกับการทำความดีเหมือนกัน ดีที่ยังมีธรรมะคอยเตือนสติ ไม่งั้นผมคงเลิกที่ช่วยเหลือคนอื่นไปแล้ว โดยยึดคำว่า "ไม่ใช่ธุระของกู ไม่มีผลดีกับกู กูไม่ช่วย"
มีเพื่อนเกาหลีคนนึงเค้าต้องการจะเช่าบ้านผมก็ไปช่วยเค้าหา ช่วยติดต่อ มือถือของคนเวียดนามหาย เพื่อนผมเก็บได้ ผมก็ช่วยตามหาเจ้าของ ใครลำบากผมช่วยได้ผมช่วยหมด ตราบใดที่การช่วยเหลือคนอื่นไม่ทำให้ผมเดือดร้อน ผมก็ยินดีจะช่วย ผมพบว่าเพื่อนต่างชาติยังมีน้ำใจมากกว่าคนบางจำพวกที่ผมรู้จักและเคยให้ความช่วยเหลือเสียอีก ผมไม่ได้ต้องการค่าตอบแทน แค่ผมว่างก็ไปช่วย แต่ดูเหมือนเค้าจะขอบคุณเรามากๆ ขนาดที่จะพยายามเลี้ยงข้าวให้ได้
สิ่งที่ผมอยากจะบอกไว้ใน Blog นี้คืออะไร...? ... "สิ่งที่อยากจะบอกคือ คนเราจะเห็นมิตรแท้ก็ตอนตกทุกข์ได้ยาก"
Create Date : 19 พฤศจิกายน 2551 |
|
14 comments |
Last Update : 19 พฤศจิกายน 2551 13:18:28 น. |
Counter : 1246 Pageviews. |
|
|
|
ความจริงแล้วกะว่าจะอัพ Blog วันพฤหัสบดีที่ 20 พฤศจิกายน 2551 แต่เมื่อวานเจอเรื่องดีๆ เพื่อนที่ไม่คิดว่าจะได้เจอกันอีกมาเยี่ยมเลยอดไม่ได้ที่จะมานั่งอัำพ Blog
หลังจากอัพ Blog นี้แล้ว ผมต้องขอเว้นวรรคการไปเยี่ยมเพื่อนๆ Bloggang พักนึง เพราะใกล้จะสอบอีกแล้ว คาดว่าจะกลับมาวันจันทร์ที่ 24 พฤศจิกายน 2551 มีอะไรฝากข้อความไว้ กลับมาแล้วจะไปเยี่ยมเำพื่อนๆ ทันที