Bloggang.com : toor36 : ละครเวที มองเค้า มองเรา

ละครเวที มองเค้า มองเรา

เมื่อวันศุกร์ที่ 13 มิถุนายน 2550 เวลา 13.30 น. ที่มหาวิทยาลัย 云南大学 ได้จัดกิจกรรมขึ้น ชื่องาน 汉语晚会 งานนี้เป็นงานที่ทางมหาวิทยาลัยจัดขึ้นเพื่อให้นักศึกษาต่างชาติได้ผ่อนคลายความเครียดจากการเรียน หรือจะเป็นการเพิ่มความเครียดก็ไม่รู้ เพราะมีการแสดงด้วยและแน่นอนว่าทุกห้องต้องแสดง

เช่นกันผมก็ต้องแสดงด้วย โดยงานนี้ผมร่วมแสดงด้วย 2 ชุด 1.ชุดการแสดงของห้องผม (ขึ้นแสดงลำดับที่ 16) และ 2.ชุดการแสดงของคาบการแสดง (ขึ้นแสดงลำดับที่ 24)

แต่แล้วความวุ่นวายก็ได้เกิดขึ้นเมื่อ ชุดการแสดงของคาบการแสดง แต่เดิมต้องขึ้นแสดงลำดับที่ 24 กลายมาเป็นต้องขึ้นเวทีลำดับที่ 9 แล้วผมก็แต่งตัวเตรียมแสดง ชุดการแสดงของห้องผมเรียบร้อยแล้ว ที่สำคัญการแสดงบนเวทีก็แสดงมาถึงชุดที่ 8 แล้วด้วย อาจารย์โทรศัพท์มาตามตัวเพราะกำหนดการเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหัน อีกประมาณ 5 นาที ผมต้องขึ้นแสดงแล้ว

ผมเลยรีบเปลี่ยนชุดจากชุดผู้หญิง (ชุดการแสดงของห้องผม ผมเล่นเป็นคุณย่าน่ะ) เป็นชุดผู้ชายใช้เวลาประมาณ 1 นาที เปลี่ยนเสื้อผ้าและลบเครื่องสำอางทั้งหมด ตอนแรกมีคนบอกผมว่า "ขึ้นไปแสดงทั้งชุดผู้หญิงอย่างนั้นเลย" ... ไม่ได้ครับ ... ที่บอกว่าไม่ได้นั้นเพราะ การแสดงของคาบการแสดงนั้นผมเป็นผู้ชายคนเดียวในการแสดงชุดนี้ การแสดงชุดนี้ผมเป็นตัวปล่อยมุข และมุขที่ปล่อยนั้น ต้องให้ผู้ชายเท่านั้น เป็นคนปล่อย

ยังโชคดีที่ยังทันเวลา ก่อนขึ้นเวทีเรามีการซ้อมคิวการแสดงอีกครั้งเป็นครั้งสุดท้าย การแสดงชุดนี้ มีชื่อหัวข้อการแสดงว่า "ตาบอดคลำช้าง" "盲人摸象"
- จำนวนผู้ร่วมแสดง 4 คน + (ผู้บรรยาย 1คน) เป็น ชาย 1 + (1) หญิง 3

เริ่มเรื่องโดยการที่ผู้บรรยาย บรรยายว่า "นานมาแล้ว ณ อาณาจักรแห่งนึงพระราชาได้รับช้างมาจากอาณาจักรเพื่อนบ้าน จากนั้นก็มีผู้เสนอความเห็นว่า น่าจะลองนำคนตาบอดมาคลำดู [แน่นอนว่าคนตาบอดเหล่านี้ ไม่เคยเห็นช้างมาก่อน] ดูซิจะเกิดอะไรขึ้น พระราชาเห็นว่าน่าสนุกดีเลยสั่งให้นำคนตาบอดมา 4 คน ให้คนตาบอดคลำดู ดูซิมันจะเป็นอย่างไร"

เริ่มการแสดง
ในการแสดงชุดนี้ไม่มีช้างนะครับ ไม่ว่าจะเป็นช้างจริงหรือช้างปลอมก็ตาม ตอนแรกมีคนเสนอให้ไปเช่าช้างที่สวนสัตว์ในคุนหมิง แต่ด้วยงบประมาณในการเตรียมการแสดงที่จำกัดทำให้เราไม่ได้ไปเช่า อีกทั้งถ้าหากเช่ามาได้จริง จะเอาช้างขึ้นชั้น 6 ยังไงนี่ก็เป็นปัญหาสำคัญเช่นกัน ด้วยเหตุนี้เองเราต้องทำท่าคลำช้างทั้งๆ ที่ไม่มีช้าง ลองทายดูนะครับว่าผมคลำส่วนไหนของช้าง อย่าทายอย่างเดียวพิมพ์ตอบไว้ใน Blog นี้เลย

คนแรกเริ่มคลำ แล้วก็เริ่มพูด แต่อาจเป็นเพราะเค้าใส่ลีลาน้อยไปนิดบวกกับเสียงที่ค่อนข้างเบาของเค้าทำให้ยังไม่ค่อยดึงดูดสายตาผู้ชมเท่าไรนัก คนแรกคลำเสร็จ คนที่สองมาคลำต่อเลยครับ คนนี้ใส่ลีลาแบบสุดๆ ดึงดูดสายตาของผู้ชมให้หันมามองแบบตาไม่กระพริบ ด้วยลีลาการพูดที่เป็นธรรมชาติประกอบกับเสียงที่ดังจึงทำให้ทุกคนมองแบบตาไม่กระพริบ หลังจากคนที่สองคลำเสร็จ คนที่สามคลำมั่ง (ผมเอง)

แล้วผมก็เริ่มทำท่าคลำ คลำไปพูดไป แน่นอนว่าต้องใช้ภาษาจีนรวดๆ (ขอแปลแบบตามความหมายเลยนะครับ)
"ยาวจัง....ทำไมมันยาวขนาดนี้" จากนั้นหันไปทางเพื่อนพร้อมพูดว่า
"ชั้นว่าพวกแกนี่มันมั่วจริงๆ ชั้นคลำดูแล้วไม่เห็นเหมือนอย่างที่พวกแกพูดเลย"
"ยาวๆ นุ่มๆ ใหญ่ๆ หยาบๆ เหมือนงู"
"เอ๊...!! ... แล้วทำไมไม่เรียกมันว่างูล่ะ"
"อีกอย่างมันก็ไม่ได้ตัวใหญ่ด้วย"
"ทำไมถึงเรียก ช้าง ล่ะ"
"ไหนๆ ขอลองคลำดูอีกทีซิ"

จากนั้นผมก็ไปลูบขาเพื่อน คือมุขที่เตรียมเอาไว้ครับ หลังจากลูบขาเพื่อน เพื่อนผมก็ตีผม พร้อมพูดว่า
"ทำอะไรน่ะ" เรียกเสียงหัวเราะ ได้เล็กน้อย
"อา...คลำผิดที่" คนหัวเราะแบบไม่เก็บอาการ แล้วผมก็พูดต่อ
"นึกไม่ถึง บางครั้งเราพูดถึงเท้าผู้หญิงเป็นเท้าช้างซะได้" คนหัวเราะลั่น เพื่อนผมเริ่มตีผมอีกครั้งพร้อมพูดว่า
"แกพูดอะไรน่ะ"
"อย่าตีผม~"

มาถึงตรงนี้คนหัวเราะกันไม่หยุดแล้ว นี่คือสาเหตุที่ว่าทำไม ผมถึงต้องแต่เป็นชายเท่านั้นในการแสดงชุดนี้ เพราะถ้าผมแต่งเป็นหญิงขึ้นแสดง การแสดงชุดนี้จะกร่อยทันที เพราะมุขที่เตรียมมาจะไม่ขำ จากนั้นคนที่สี่ก็เริ่มคลำบาง พร้อมพูดถึงความแตกต่าง ว่าตัวเองคลำแล้วไม่เห็นเหมือนกับที่ทุกคนบอกเลย พูดเสร็จก็ว่าพวกเราว่า "มั่ว" จากนั้นผู้แสดงก็เริ่มมีปากเสียงกัน ก่อนที่จะไปถึงขั้นตบตีกัน ผู้บรรยายได้ออกมาห้ามมวยซะก่อนโดยบอกว่า "พวกคุณไม่ต้องทะเลาะกัน จริงๆ ที่พวกคุณพูดมามันก็ถูกแต่ไม่ทั้งหมด เพราะแต่ละคนมองกันคนละจุด" ก่อนจะให้แง่คิดกับผู้ชมทุกคนว่า "เวลามองอะไรต้องมองหลายๆ แง่ หลายๆ ด้าน อย่างมองแค่ด้านเดียว" จากนั้นทุกคนก็ถอดแว่นกันแดดออกแล้วก็โบกมือลา (ฮา)

ผมค่อนข้างประทับใจการแสดงชุดนี้ทั้งๆ ที่มีบทพูดน้อยมาก (อาศัยลีลาเป็นหลัก) แต่เพราะทุกคนเต็มใจแสดงและอยากแสดงทำให้เรารู้สึกสนุกไปกับมันและแสดงได้อย่างเป็นธรรมชาติ ที่สำคัญมุขที่เราเตรียมไว้เรียกเสียงหัวเราะนั้น ได้ผลเกินคาด ถึงแม้จะได้แค่รางวัลปลอบใจ แต่ทุกคนที่เข้าร่วมในคาบเรียนการแสดงถือว่า "เราชนะแล้ว"

หลังจากจบการแสดงชุด "ตาบอดคลำช้าง" "盲人摸象" ผมก็ต้องรีบไปเตรียมตัวสำหรับการแสดงชุดต่อไป แล้วก็ขึ้นแสดง ผมว่าการแสดงชุดของห้องผมมันค่อนข้างมั่วในบางจังหวะ อาจเป็นเพราะหลายๆ คนที่แสดงไม่ได้อยากแสดง ประกอบกับการฝึกซ้อมที่น้อยเกินไปทำให้ผลงานที่ออกมาไม่ดีเท่าที่ควรจะเป็น (ผมไม่ค่อยประทับใจเท่าไรนัก)

หลังจากจบงานก็มีการมอบรางวัลให้กับผู้ชนะ หลังจากนั้น ห้องเรียนการแสดงของผมก็ไปกินอาหารเย็นร่วมกัน ไปกินหม้อไฟ 火锅 พร้อมคุยกันอย่างดุเด็ดเผ็ดมัน คุยทุกเรื่องที่อยากคุย แน่นอนมื้อนี้ฟรี เพราะเราได้รางวัลเป็นเงินสด จำนวน 150 หยวน การแสดงของคาบเรียนการแสดงมี 2 ชุด ได้มาทั้งหมด 300 หยวน (ความจริงผมต้องแสดงทั้ง 2 ชุดแต่มีอยู่ช่วงนึงมีเรื่องยุ่งๆ เยอะ เลยขออาจารย์แสดงแค่ชุดเดียวพอ ถ้าผมแสดงของคาบการแสดงทั้ง 2 ชุด ทั้งงานผมต้องขึ้นแสดงทั้งหมด 3 รายการ)

จากเรื่องที่ผ่านมาทำให้ผมต้องมองตัวเองใหม่อีกครั้ง ความจริง ผมน่าจะรับงานแสดงทั้งหมดไว้เอง (คือร่วมแสดง 3 รายการเลย) เพราะมีเพื่อนในคาบการแสดงคนนึงร่วมแสดงทั้งหมด 5 รายการ เค้ายังทำได้ทำไมเราจะทำไม่ได้ เมื่อก่อนผมคิดว่ายากที่เราจะไปยืนอยู่จุดเดียวกับเค้า วันนี้ผมยืนอยู่จุดเดียวกับเค้าแล้ว แต่แน่นอนเค้าก็ดีดตัวห่างออกไปเช่นกัน

ในอนาคตผมก็ต้องไปยืนในจุดที่ผมว่ามันยากจะไปถึงอยู่ดี ฉะนั้นต่อไปนี้ ไม่ว่าจะลำบากแค่ไหน แต่เราเป็นคน เราทำได้แน่นอน มนุษย์นั้นมักจะทำสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ให้เป็นไปได้เสมอ

หลายๆ คนอาจสงสัยทำไมหายไปนานจัง พอดีมีเรื่องกับทางมหาวิทยาลัย เรื่องเรียนต่อนี่ล่ะ เลยทำให้ยุ่งๆ แต่พอเข้าพบ อธิการ เรื่องก็จบได้ด้วยดี หึหึหึ ไม่รู้จะเฮียซะแล้ว...

Create Date : 22 มิถุนายน 2551

Last Update : 22 มิถุนายน 2551 13:56:29 น.

23 comments

Counter : 1131 Pageviews.

โอ้โห คนออกไอเดียพาช้างตัวจริงมาขึ้นเวทีนี่ไอเดียกระฉูดจริงๆเลยนะครับ

สมัยม.ปลายผมทำกิจกรรมแนวๆนี้บ่อย
ถ้าเป็นผมคงฉายภาพช้างใส่ฉาก ก็จะได้ช้างตัวใหญ่มาใช้คลำแล้วล่ะครับ

แล้วก็ขอเดาว่าคุณต่อคลำงวงใช่มั้ยเอ่ย (แหม่..จริงๆอยากทายว่าเป็นอีกอวัยวะนึงมากกว่า

)

อ่านสรุปตอนท้ายแล้วผมนึกถึงคำคมอันนึงครับ

"ท่านจะไม่ก้าวหน้า จนกว่าท่านจะได้พยายามทำบางสิ่งที่อยู่เหนือกว่าสิ่งที่ท่านทำได้ดีอยู่แล้ว "

- ราล์ฟ วัลโด เอเมอร์สัน -

แต่ผมว่าแค่นี้คุณต่อก็เก่งแล้วนะครับ ถ้าเจอฉุกละหุกแบบนั้น เป็นผมคงลืมบทหมดแน่เลย

โดย: อะไรคือสิ่งหายาก แต่ไม่มีค่า

วันที่: 22 มิถุนายน 2551 เวลา:13:46:21 น.

ดีจังมีกิจกรรมคลายเครียดระหว่างเรียน ถ้าไปเอาช้างมาเข้าฉากด้วยนี่ถือว่าทุ่มทุนสร้างน่าดูเลยน่ะ แต่เท่านี้ก็ถือว่าเรียกความสุขจากผู้ชมได้ล่ะน๊า
แถมให้แง่คิดจากการแสดงด้วย มองอะไรอย่ามองมุมเดียวให้มองหลายด้าน เห็นด้วยอย่างยิ่งจ๊ะ

ป.ล.เห็นคอมเม้นท์ที่บล็อกว่าจีนส่วนใหญ่เก็บค่าเข้าสวนสาธารณะด้วย ก็นับว่าเมืองไทยยังดีน่ะที่ไม่เก็บค่าเข้าสวนสาธารณะเลยได้เห็นพ่อแม่พาเด็ก ๆ ไปเดินเล่นพักผ่อน ออกกำลังกายได้สบาย ๆ

โดย: ดอยปุย

วันที่: 22 มิถุนายน 2551 เวลา:17:04:30 น.

อดดูพี่ชายแสดงละครเลย อิอิ แล้วคิดได้ยังไงนี่ ช้างอะ ทำไปได้เนอะ ลั้นลาลั้นลา

โดย: zalitalin

วันที่: 22 มิถุนายน 2551 เวลา:18:10:36 น.

ขอตอบว่า "คลำงวงช้าง" ใช่ป่ะคะ..ฮิฮิ
ดีใจด้วยนะคะเรื่องเรียนต่อค่ะ

โดย: Patarawan H

วันที่: 22 มิถุนายน 2551 เวลา:19:09:02 น.

แวะเยี่ยมเยียนนักแสดงหน้าใหม่ในวันหยุดเด้อ

โดย: หอมกร

วันที่: 22 มิถุนายน 2551 เวลา:21:26:00 น.

hi to yaa!

โดย: Cheria (SwantiJareeCheri

) วันที่: 23 มิถุนายน 2551 เวลา:0:41:29 น.

น่าสนุกจังค่ะ ... ได้ทำกิจกรรมดีๆ ตลอดเลยเนาะ

ขอบคุณที่เอาเรื่องดีๆ มาแบ่งปันค่ะ ทำให้ได้ข้อคิดอะไรๆ หลายอย่างเลย

บางครั้งทำให้คิดได้ว่าเพราะเมืองจีนเค้าจัดกิจกรรมแบบนี้บ่อย

ทำให้เด็กๆ เค้ากล้าที่จะแสดงออกดีเนาะ

โดย: SIMAKHA

วันที่: 23 มิถุนายน 2551 เวลา:10:15:10 น.

พี่ต่อเก่งจังอะ ^^

พวกการแสดงต่อหน้าคนเยอะๆนี่ ถ้าให้หนูทำก็พอได้นาแต่ถ้าเลี่ยงได้ก็ขอเลี่ยงก่อนอะ

โดย: น้องผิง

วันที่: 23 มิถุนายน 2551 เวลา:11:16:36 น.

คลำงวงช้างแหง ๆ เลย

ยินดีด้วยครับสำหรับเรื่องเรียนต่อ

มนุษย์เกิดมาเพื่อท้าทายกับอุปสรรค ปัญหาต่าง ๆ ถ้าไม่มีสิ่งเหล่านี้แล้ว ชีวิตคงจิดชืดเหมือนกันเนอะ

โดย: postmaker

วันที่: 24 มิถุนายน 2551 เวลา:0:11:49 น.

อย่างน้อยก้อได้รางวัลให้อิ่มท้องนา อิๆๆ

โดย: น้องเบจัง

วันที่: 24 มิถุนายน 2551 เวลา:21:22:50 น.

เบจังจุ๊บๆ

โดย: SunBlog

วันที่: 25 มิถุนายน 2551 เวลา:1:16:00 น.

คลำอะไรเนี่ย เราคิดไปไกลนะเนี่ย

ปล.อยากกิน 火鍋

โดย: LEE (lyfah

) วันที่: 26 มิถุนายน 2551 เวลา:15:53:56 น.

อ่านมุกแต่ละมุกแล้ว
ขำก้ากเลยค่ะ

โดย: โสดในซอย

วันที่: 26 มิถุนายน 2551 เวลา:23:17:35 น.

หุหุ แวะมาเยี่ยมอีกที วันนี้ซื้อการ์ตูนที่สั่งให้แล้วนา

โดย: น้องเบจัง

วันที่: 29 มิถุนายน 2551 เวลา:14:58:16 น.

มารายงานตัวฮับ

พึ่งหายป่วย

โดย: verdancy

วันที่: 29 มิถุนายน 2551 เวลา:17:11:02 น.

เหมือนเยได้ยินเรื่องนี้เป็นนิทานเลยครับ เมื่อสมัยยังเด็ก(แปลว่านานแล้ว -_-")

โดย: สตอเบอร์รี่นมเขย่า (<Strawberry Milk Shake>

) วันที่: 30 มิถุนายน 2551 เวลา:0:02:08 น.

เอ่อ พี่ไม่กล้าตอบอ่ะน้องต่อ เพราะพี่คิดลึก

ดีใจด้วยนะจ๊ะที่ได้รางวัลมาด้วย
เป็นการแสดงที่เข้าท่านะนี่ แบบวิถีพุทธกันเลยทีเดียว
ชอบที่น้องต่อทิ้งท้ายนะ พี่ก็ว่าอย่างนั้น พอเรามายืนอยู่จุดที่เราเคยคิดว่าทำไม่ได้ มันจะทำให้เราเข้าใจศักยภาพของตัวเองขึ้นมากทีเดียว

โดย: Hobbit

วันที่: 30 มิถุนายน 2551 เวลา:12:43:30 น.

แวะมาทักทายกันยามเช้านะคะ

โดย: หอมกร

วันที่: 3 กรกฎาคม 2551 เวลา:8:20:17 น.

ผ่านมาเลยแวะ

เด๋วจะไปซื้อเค้กให้ป๊ะป๋า

โดย: น้องเบจัง

วันที่: 5 กรกฎาคม 2551 เวลา:13:47:52 น.

แวะมาทักทาย และซื้อไอติมกะทิมาฝากครับ

You can click this picture to Mr.hong’s Blog

โดย: มิสเตอร์ฮอง

วันที่: 6 กรกฎาคม 2551 เวลา:9:20:17 น.

นายต่อ : ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาร่วมสนุกตอบคำถามนะครับ มีบางคนไม่กล้าตอบด้วย ฮ่าๆๆ ไม่ต้องคิดมากกันครับ พอดีตอนนี้เพิ่งสอบเสร็จ เดี๋ยวจะกลับมาอัพบล็อคแล้วครับ

พี่ตี๋ - ถะ ถะ ถะ ถูก ถูกต้องนะคร๊าบบบบบบบ (จริงๆ อยากตอบอะไรเหรอครับ) ขอบคุณสำหรับคำคมที่นำมาฝากนะครับ จริงๆ วันศุกร์ที่จะถึงนี้จะมีการแสดงอีกครั้งในคาบการแสดง จะแสดงอะไรก็ได้ ตอนนี้กำลังเตรียมตัวอยู่ครับ

ดอยปุย - พูดตามตรงว่าการแสดงชุดนี้ มีการเปลี่ยนบทหลายครั้ง เนื่องจากศัพท์ที่เราใช้ยากไป (กลัวผู้ชมฟังไม่ออก) แต่เพราะทุกคนเต็มใจแสดงและอยากแสดง ทำให้ไม่เป็นปัญหาในการแก้บท แก้ก็แก้ แล้วก็นัดซ้อมกัน สนุกดีครับ ที่จีนเก็บค่าเข้าชมสวนสาธารณะครับ แพงพอสมควรเลย ไว้จะเอาบรรกาศมาให้ชมกันครับ

zalitalin - ^^

Patarawan H - ตอบถูกครับ ขอบคุณที่ร่วมแสดงความยินดีเรื่องเรียนต่อนะครับ จริงๆ ถ้าเค้าให้เอกสาร JW-202 ตั้งแต่แรกผมก็คงไม่ต้องมาวิ่งวุ่นเองอย่างนี้

หอมกร - ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมกันนะครับ

Cheria - สวัสดีครับ

SIMAKHA - จริงๆ กิจกรรมค่อนข้างเยอะครับ แต่น่าเสียดายห้องคอมพ์ ไม่มี Photo Shop ไม่งั้นคงเอารูปมาลงให้ดูได้

น้องผิง - พี่ไม่เก่งหรอกน้องผิง คนไทยหลายๆ คนก็คิดแบบเดียวกับน้องผิง ทั้งที่ำพอแสดงออกมากลับทำได้ดี (งานนี้ทุกชั้นทุกห้องต้องแสดงน่ะ)

postmaker - ตอบถูกครับ ขอบคุณที่ร่วมแสดงความยินดีเรื่องเรียนต่อนะครับ แต่รู้สึกอุปสรรคช่วงนี้มันเยอะเหลือเกิน

น้องเบจัง - ใช่แล้ว ไม่ใช่แค่ 1 มื้อ แต่เป็น 2 มื้อเลย (อีกมื้ออาจารย์เลี้ยง) /รับทราบครับ

SunBlog - นายคนนี้มันอะไรกัน!!

LEE - ไม่ต้องคิดไปใกล้ ตอบมาเลยไม่ต้องคิดมาก

โสดในซอย - ยกเครดิตให้อาจารย์ครับ เพราะเค้าคิดโครงให้ ที่เหลือเราใส่กันเอง

verdancy - ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อยดูแลสุขภาพให้ดีนะครับ

สตอเบอร์รี่นมเขย่า - ก็นานพอสมควรแล้วครับ

พี่ปุ๊ก - ตอบมาเลยพี่ปุ๊ก ไม่ต้องคิดมาก ฮ่าๆๆ

มิสเตอร์ฮอง - ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเดี๋ยวจะไปเยี่ยมนะครับ

โดย: นายต่อ Ver. ต่างแดน (toor36

) วันที่: 8 กรกฎาคม 2551 เวลา:15:34:59 น.

อ้อๆ สอบเสร็จแล้วกำลังจะอัพบล็อก O.K.

โดย: หอมกร

วันที่: 8 กรกฎาคม 2551 เวลา:20:10:38 น.

ขอบคุณที่ไป comment blog เก่าๆหนูนะ หนูตามไปอ่านหมดแล้วอะ ^^

โดย: น้องผิง

วันที่: 9 กรกฎาคม 2551 เวลา:11:08:42 น.