No. 248 อ.ปาย ก่อนคน จะรู้จัก
บล๊อกอันดับ 248 ประจำวัน จันทร์ /ศุกร์กลับไปเที่ยว ภาคเหนือคราวนี้ ได้พูดคุยกับพี่น้อง ดูภาพเก่า เหลืองจนซีด ขอบรูปเป็นชนิดหยัก ๆ ด้วยนะ ทำให้ นึกย้อนไปสมัยเด็ก ที่วิ่งเล่น ในบริเวณบ้าน อ.ปาย บางครั้ง วิ่งในนาข้าวเหลือแต่ตอต้นข้าว ทุ่มตัวลงบนกองฟาง ตอนนั้นอายุได้ประมาณ 4 ขวบได้มั้ง... อย่าโม้ เล็กขนาดนั้นจะจำอะไรได้ โธ่ จำได้ซิ บ้านอยู่ตรงสี่แยก มุมถนนใหญ่ ตรงนั้นมีต้นลำใยอยู่ ตัวบ้านเป็นไม้จริงหลังใหญ่มาก ด้านหน้าแม่ร้านค้าขาย สมุดดินสอ ยาเส้น ของจากเชียงใหม่ ใช่แล้ว ลองเล่าต่อซิไวน์ เวลาจะขึ้นลงร้านค้าต้องใต่บันใดสูงขึ้นสู่บ้าน บนบ้านมีห้องใหญ่ ตรงมุมสี่แยกห้องเดี่ยว มีห้องโล่งยกพื้นสูงแค่เข่ากว้างยาวปูกระดาน ไม้แผ่นโต ถัดออกไปเป็น ชาน เปิดโล่งเห็นท้องฟ้า ใหญ่เท่าตัวบ้าน สุดท้ายเป็น ห้องครัว มีฝาขัดแตะด้วยไม้ไผ่สาน ใกล้บันใด พ่อทำหิ้งวางหม้อน้ำดินเผา 3 ใบมีหลังคา กระบวย กะลามะพร้าวแขวนเรียงไว้ 6 ใบ ใกล้กันนั้นดอกอูน ไม้เมืองเหนือดอกสีขาวเป็นพวงโต ขาวโพลน ชูยอดใบดอก เสมอกับ หิ้งวางหม้อน้ำ ส่งกลิ่นหอมเย็น ๆ พอเล่าให้เห็นสภาพบ้านที่เคยอยู่ พี่สาวยอมรับเลยว่า ใช่เลย ความจำดีมาก ไม่น่าเชื่อว่าอายุน้อยขนาดนั้นจะจำได้ ได้ทีเลยคุยต่อว่า บริเวณกว้างมาก มีหลองข้าว(ยุ้งข้าว) ไม้สัก สองหลัง สูงจากพื้นมาก มีช้างอยู่ข้างใต้ด้วยเป็นบางครั้ง คอกวัว อยู่มุมที่ดิน ลึกเข้าไปข้างใน กลิ่นขี้วัวเหม็น แต่ใกล้กัน มีต้นมะก้วย(ฝรั่ง) ใส้สีแดงลูกดกอร่อยมาก เคยเดินไปริมรั้วด้านตะวันออก มีกอตะใคร้ยาวเรียงรายไปกับรั้ว เดินไปบ่อย เจอไข่ไก่กองอยู่ด้วย ใช่เลย ไวน์วิ่งจูงมือพี่ไปดู พี่จำได้ ว่าแต่ว่า ทำไมความจำดีมากเลย ไม่รู้ซิ คนมันหัวดี 555 พี่ว่าไม่ใช่นะ เวลาไวน์เรียน ทำไมเรียนแย่ ครูเขาเตะขึ้นไม่ใช่เหรอ แหะ ๆ ไม่ชอบเรียนพวกตัวเลข เคยถูกครูที่จบปริญญาตรี จับหัวโขกกระดานดำหัวสมองเลยไม่ดีมั้ง ครูอะไร จำได้ปะ ทำไมถึงถูกโขกละ จำได้... เป็นสาวชื่อ.... เฮ้ย เพื่อนพี่เองแหละ สมองไม่ดีไวน์แอบไปซ้อมชกมวย สมอง เลยแย่มากกว่านะพี่ว่า มัน ก็ ใช่..พี่ ตอนนั้นอยากชกมวยนักเรียน สมองเบลอจริงด้วย ตอนนี้เลย จำชื่อ เจ้าหนี้เงินยืมไม่ได้ 555 เออ พี่ เมื่อก่อน อ.ปายหนาว เปล่า นอกนั้นจำไม่ค่อยได้ หนาวมาก แต่ไวน์ชอบอาบน้ำ บางทีพี่พาไปอาบน้ำที่น้ำฮู(น้ำรู) มันเป็นไงพี่ คืองี้ แม่น้ำปาย เป็นตลิ่งสูง อยู่ตรงโรงเรียนอนุบาลตอนนี้แหละ ตามถนนใน อ.ปาย จะมีน้ำไหลทุกสายก็ว่าได้ ดินจึงซับน้ำไว้เยอะ ตรงตลิ่งสูง ชาวบ้านจะใช้ไม้ไผ่ทะล้วงปล้อง เสียบเข้าไปในดิน น้ำจะไหลจ๊อก ๆ ตลอดเวลา อ้าว แล้วน้ำในบ่อบ้านเราไม่มีเหรอ มีซิ ใคร ๆ ก็ชอบอาบน้ำที่นั่น พี่จะจูงไปอาบ น้ำมันไหล มีไอน้ำ อุ่นลอย ไวน์ตัวเล็กมากยืน ใต้รางไม้ไผ่เล่นน้ำสนุก แต่ไวน์ไม่ชอบ อยู่อย่าง อะไรพี่ ไม่ชอบถูสบู่ พอพี่ฟอกหัวให้จะวิ่งหนีทุกที อ๋อ จำได้แล้วพี่ ๆ เอาสบู่ลาย ถูให้นี่นา (สบู่ลาย ก็สบู่กรดโซดาไฟ ที่คนผลิตเอาครามปน คนพอเป็นสีทำ เป็นก้อนซักผ้า ใครเคยใช้บ้าง.....) พี่สาวเล่าให้ฟังตอนอาบน้ำ เลยจำได้ว่า น้ำปายพุ่งตรงเข้าหาฝั่ง แล้วเบนทิศทางไปด้านตะวันออก น้ำไม่ลึก มีหาดทรายพอกพูน ฝั่งตรงข้าม ชาวบ้านปลูกใบยาสูบเป็นแถวเขียว ปนเหลืองนิด ๆ ยามต้องแสงอาทิตย์พี่บ้านเราอยู่ตรงไหน จำได้ว่าอยู่ตรงสี่แยก เมื่อก่อนมีถนนไม่กี่เส้น บ้านเราปลูกอยู่ตรงสี่แยกใหญ่ ถ้าปัจจุบัน ก็เป็นที่ตั้งร้านอาหาร น้องเบียร์ อ๋อ จำได้แล้ว ถนนเส้นที่พุ่งไปที่ว่าการอำเภอ มีร่องน้ำเล็ก ๆ ไหล ตรงข้ามเป็นบ้าน อ้ายจ่า มีต้นมะขามใหญ่อยู่ เอ ตอนนั้นที่บ้านเราต้มเหล้ามีคนงานอยู่หลายคน ต้มเหล้าเถื่อนเหรอ เฮ้ย ไม่ใช่ พ่อเราขออนุญาตจาก คุณตาที่เป็น นายอำเภอเสีย ค่าธรรมเนียม เมื่อก่อนนายอำเภอใหญ่นะไวน์ โห แบบนั้นต้องเป็นระบบ เจ้าขุนมูลนายแน่เลย ใช่ ๆ คุณตาเราเป็นท่านขุน ฯ พี่จำได้เวลาคุณตาเดิน ไปตามถนน ชาวบ้านเห็นจะทรุดตัวนั่งยกมือไหว้เป็นแถว งั้นชาวบ้านก็น่ารักซิเนาะพี่ ใช่ น่ารัก ไม่เหมือนพวก เดินขบวนโจมตีกันแบบตอนนี้ แหะ ๆ ตอนที่คุยกัน ม๊อบกำลังก่อตัวกันใหม่ ๆ งั้นขอปลีกตัวออก ไปก่อนดีกว่านะครับ 555 ตัดฉับ ไปสู่อีกระยะหนึ่งนะครับ //////////ตอนหลังแม่ได้ อพยพครอบครัวไปอยู่เชียงใหม่ ไม่ได้เปิดร้านค้าหรอกครับ แม่เคยเป็นครูมานาน เลยใช้บ้านเป็น หอพัก ให้นักเรียนต่างอำเภอเข้าพัก แน่นอนเด็ก ๆ อ.ปายไปอยู่ เป็นส่วนใหญ่เพราะพ่อแม่เขารู้ ต้องการให้แม่ช่วยฝึกด้วย เราอยู่เชียงใหม่กันนาน เพื่อน ๆ ชาวปาย พักที่บ้านผมปิดเทอมใหญ่ จะพากันกลับ บ้าน อ.ปาย ใช้เดินไปหลายวัน อย่า เพิ่งหัวเราะนะครับ 555 ขอหัวเราะเองก่อน ตอนนั้นถนนไปเล็กมาก เป็นแบบทางเกวียน ทางเดินของม้าต่าง วัวต่าง ฤดูฝนหมดสิทธิ เพราะสพานไม่มี ต้องข้ามลำห้วย รถเมล์ไม่มีเลย เวลาเปิดเทอม เพื่อนชื่อ มานพ รักเรียน กลับมาถึงผมจะเห็นเล็บ หัวแม่เท้าหลุด ใช้ผ้าพัน งดใส่รองเท้าไปเรียนเลยแหละ ตอนนั้นอยู่เชียงใหม่ก็มีความสุขมากมาย ไม่ได้นึกรัก อ.ปายเลย คิดดู ถนนก็ไม่มีไป มันจะอยู่กันได้อย่างไร มีอยู่วันหนึ่ง ไวน์อายุได้ 13 - 14 ปีได้มั้ง น้าหยา ผจก.โรงหนัง ตงก๊ก ชวนผมกับพี่ชายไปเที่ยวปาย ขับรถจิ๊ปไป น้าหยาขับจิ๊ป สูงโย่งโก๊ะ รถจิ๊ปนะครับ ช่วงล้อสูง แข็งกระด้าง มีหลังคาเป็นผ้าใบ กระจกหน้าแผ่น ใช้ถนนเส้น แม่ริม แม่แตง พอถึงบ้านแม่มาลัย โห...ถนนลัดเลาะไปตามไหล่เขา แคบ มองซ้ายมือเห็นยอดไม้อยู่เรี่ยกับ ล้อรถ ถ้ารถตกไปไม่เหลือเหวลึก มาก บางทีถนนดินขาวปนดำ มีรากไม้โผล่ขรุขระ นั่งโยกไปเยกมา เสียงรถครางดัง ไต่ขึ้นดอยสูงชัน ผมนั่งข้างหน้ากับน้าหยา มองลงไปข้างหน้า ทางดิ่งลง แถมคดเคี้ยว มีกิ่งไม้ย้อยห้อยลงขวาง บอกตรง ๆ ตอนนั้นนั่งตัวลีบ กลัวมาก คิดดูน้าค่อย ๆ ขับลง แต่รถมันเร็วไป ก็เหยียบเบรค แต่ให้ตายซิ รถไม่อยู่ล้อรถที่ติดแนบ กับดิน กรวดไม่หมุน แต่ไถ ลง ทุ๊ด ๆ ๆ ตอนนั้นคิดว่า ตายแน่... ล้อรถไหลพรึ๊ด ๆ ลงต่อ พอถึงกิ่งไม้ที่ห้อยย้อย น้าหยาเบนหัวรถ ชิดขวา บันใดเหล็กขูดกับ ดอยสีแดงดังลั่น หลบกิ่งไม้ได้ แต่ น้าหยา เขาไม่สะดุ้งสะเทือนได้แต่หัวเราะ ก็พวงมาลัยอยู่ซ้ายมือ นี่นา เศษหิน ดินลูกรังร่วงใส่ตัวผมเต็มไปหมด บางตอนก็ต้องลง เดินดูทางก่อน รถวิ่งไปหลาย ชม. นาน ๆ จะเจอบ้านคน มีไม่กี่หลัง แต่ละคนเริ่ม หิว ข้างล่างมีบ้านคนอยู่กว่า 5 หลังปลูกอยู่แอ่งดอย น้าหยาเข้าไปเจรจา คุย ขอให้เจ้าของบ้านช่วยหาอาหารให้กิน แม่บ้านกระเตงลูกอยู่กับเอว อมยิ้มบอกว่า ได้ ให้นั่งนอนรอ เดี๋ยวจัดการให้ เกือบ ชม.ได้ที่เรานั่ง นอนรอ ตอนนั้นหิวมาก ๆ แม่บ้านยก แกงกะล่ำปลี ใส่เนื้อไก่ป่า น้ำแดงด้วย พริกแห้งตำ ผสมกับถั่วเน่าเปอะหอม เขาทุบหอมแดง ใส่กว่า 6 หัวได้ ผมตักข้าวด้วยช้อนสังกะสี ใส่ปากตักน้ำแกงเข้าปาก โห..อร่อยสุด ๆ เราไปกันสี่คน กินข้าวในหม้อดินที่เขาหุงหมด คิดดูซิครับว่า อร่อยแค่ไหน ดูตัวหนังสือ ชักเยอะ เดี๋ยวเพื่อนจะเบื่อ รูปก็ไม่ค่อยมี เอา ไว้บล๊อกน่า ค่อยเล่าใหม่นะครับ ตอนหน้า จะเล่าสภาพ บ้านชาวบ้าน อ.ปาย ลำน้ำ ภูมิประเทศ ที่สูงต่ำ ลดหลั่น การแต่งกาย ตัวตลาดว่าเหมือนปาย ปัจจุบันหรือไม่ แต่รับรองราคาที่ดินไม่แพงแบบปัจจุบัน นี้แน่ แหะ ๆ แอบถามเหนียม ๆ ไร่เท่าไรถามเมื่อ 2 ปีก่อน 5 ล้านบาทครับคุณ ผมให้ค่านายหน้า 3 % ติดน้ำปายสวย ตรงนี้ เป็นหาดทรายพูน มันจะงอกขึ้นทุกปีครับ ขอบคุณเพื่อนผู้ เอื้อเฟื้อภาพ st. 98773 / 129985
Create Date : 06 มกราคม 2557
37 comments
Last Update : 7 กันยายน 2564 12:37:46 น.
Counter : 4323 Pageviews.