ไหว้พระตามวัดชายฝั่งแม่น้ำโขง
หนองคาย



เป็นทริปที่ต่อเนื่องจากการเดินทางไปเยี่ยมเมืองเชียงคาน เมื่อ ตุลาคม 2009 หรือปีที่แล้ว จขบ. ได้รีวิวมาจนถึง อำเภอสังคม แต่ก็หยุดอยู่ตรงนั้นเสียหลายเดือน....

ในชายแดนหนองคายที่ติดกับแม่น้ำโขง ยังมีอาระยะธรรม และวัดวาอารามที่สำคัญๆหลายแห่ง ซึ่งน่าจะมีประโยชน์สำหรับการเดินทาง จขบ. จึงได้นำมาเสนอเป็นตอนต่อเนื่องจากปีที่แล้ว

ความเดิม...... หลังจากที่เราทานข้าวที่ร้านป้าหลี อ.สังคมเรียบร้อย ก็ออกเดินทางต่อ ซึ่งเป้าหมายต่อไปคือการไหว้พระตามเส้นทาง จาก อ. สังคม ถึง หนองคาย ซึ่งวัดแรกที่เราจะผ่านคือ วัดหินหมากเป้ง อ.ศรีเชียงใหม่






วัดหินหมากเป้ง

วัดหินหมากเป้ง ตั้ง อยู่ที่บ้านไทยเจริญ ตำบลพระพุทธบาท การเดินทางจากตัวเมือง ใช้ทางหลวงหมายเลข 211 (หนองคาย-ศรีเชียงใหม่) ถึง กม. 64 ต่อด้วยทางหลวงหมายเลข 2186 วัดจะอยู่ริมถนนด้านขวามือ รวมระยะทางจากตัวเมืองประมาณ 75 กิโลเมตร มีพื้นที่กว้างขวาง ร่มรื่นด้วยพรรณไม้ บริเวณวัดโดยรอบสะอาด เรียบร้อยและเงียบสงบ มีพื้นที่ด้านหนึ่งติดกับลำน้ำโขงซึ่งมองเห็นทัศนียภาพสวยงาม หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี เกจิอาจารย์ชื่อดังของภาคอีสาน ได้ริเริ่มจัดตั้งให้เป็นสถานที่ปฏิบัติธรรมของภิกษุสงฆ์ แม่ชี และผู้แสวงบุญทั้งหลาย หลังจากท่านมรณภาพ มีการก่อสร้างเจดีย์ เพื่อบรรจุอัฐิของท่าน ภายในมีรูปปั้นของอาจารย์เทสก์ พร้อมจัดแสดงเครื่องอัฐบริขารและชีวประวัติของท่านอีกด้วย
(อ่านประวัติของหลวงปู่)












พอมาถึงวัดเราควรเข้าไปด้านในวัด ที่อยู่ติดแม่น้ำโขง เพื่อนมัสการหุ่นขี้ผึ้งของหลวงปู่ กุฏิหลวงปู่ และดูธรรมชาติริมแม่น้ำโขง ซึ่งเป็นส่วนที่ค่อนข้างแคบ มองเห็นฝั่งตรงข้ามชัดเจน.... ก่อนเดินไปที่หินหมากเป้ง จะพบป้ายเล่าประวัติหินหมากเป้ง ดังนี้








หินหมากเป้งที่อยู่ติดแม่น้ำโขง









ภาพหินหมากเป้งในบอร์ด กระจกครอบ







ประวัติหินหมากเป้ง

หินหมาเป้งเป็นชื่อหินสามก้อน ตั้งเรียงกันอยู่ตรงนี้ อันมีลักษณะคล้ายตุ้มเครื่องชั่งทองคำสมัยเก่า คำว่าหมากเป้งเป็นภาษาภาคนี้ มีคนเฒ่าคนแก่เล่าปรัมปราสืบกันมาว่า หินหมากเป้งก้อนที่ 1 เป็นของหลวงพระบาง ก้อนที่ 2 เป็นของบางกอก ก้อนที่ 3 เป็นของเวียงจันทร์ ต่อไปในอนาคตข้างหน้า จะมีกษัตริย์ทั้งสามนครมาสร้างให้เจริญ.








ศาลาหุ่นขี้ผึ้งหลวงปู่เทสก์






เมื่อชมวัดด้านในเรียบร้อย ตอนจะออกมาจากวัด ให้แล้วเลี้ยวขวาออกไปที่พิพิธภัณฑ์หลวงปู่ และที่พระราชทานเพลิงศพของหลวงปู่ ซึ่งสงบ ร่มรื่นพร้อมกับนมัสการ และอ่านเรื่องราวของหลวงปู่ที่นี่








หุ่นขี้ผึ้งหลวงปู่









เจดีย์และพิพิธภัณฑ์หลวงปู่



ออกจากวัดหินหมากเป้ง เราเดินทางต่อไปทาง อ.ศรีเชียงใหม่ ไม่ไกลนัก ก็เจอวัดใหญ่อยู่ทางขวามือ (คนละฝั่งกับวัดหินหมากเป้ง) คือวัด อรัญบรรพต ...









วัดอรัญบรรพต


วัดอรัญญบรรพต ตั้งอยู่ริมถนนสายศรีเชียงใหม่-สังคม ตำบลบ้านหม้อ เป็นทั้งพิพิธภัณฑ์และและเจดีย์บรรจุพระบรมสารีริกธาตุ ก่อสร้างโดยการไฟฟ้าฝ่ายผลิตแห่งประเทศไทยเพื่อถวายหลวงปู่เหรียญ วรลาโภ เกจิอาจารย์ที่มีศิษยานุศิษย์มากมาย มีการจัดงานบุญใหญ่ในเดือนมกราคมของทุกปี








พระสุธรรมเจดีย์






ประวัติ หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ วัดอรัญญบรรพต

หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ วัดอรัญญบรรพต ตำบลบ้านหม้อ อำเภอศรีเชียงใหม่ จังหวัดหนองคาย ชาติกำเนิดและชีวิตปฐมวัย นามเดิม เหรียญ ใจขาน เกิดวันที่ 8 มกราคม 2455 ตรงกับวันพุธ ขึ้น 2 ค่ำ เดือนยี่ ปีชวด ณ บ้านหม้อ ต.บ้านหม้อ อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย บิดาชื่อ ผา มารดาชื่อ พิมพา ชีวิตสมณะ การแสวงหาธรรม และปฏิปทา

- พศ. 2475 เมื่ออายุ 20 ปี ท่านออกบวชที่วัดหงษ์ทอง อ.ท่าบ่อ จ. หนองคาย
- พศ. 2481 ท่านได้พบพระอาจารย์มั่น ภูริภัตโต และต่อมาท่านได้เดินทางปฏิบัติธรรมไปทั่วประเทศ

- วันที่ 5 มิถุนายน 2548 ถือเป็นวาระแห่งความสูญเสียของพุทธศาสนิกชนชาวหนองคายและชาวไทยทั่วประเทศ เมื่อ หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ วัดอรัญญบรรพต ได้ละสังขารลงด้วยอาการสงบ สิริอายุ 93 ปี 73 พรรษา สร้างความอาลัยให้กับบรรดาลูกศิษย์ลูกหาเป็นอย่างยิ่ง
- พิธีพระราชทานเพลิงศพหลวงปู่ได้จัดขึ้นเมื่อ 14 ธันวาคม 2552

(อ่านประวัติหลวงปู่โดยละเอียด)







หน้าบันไดขึ้นพิพิธภัณฑ์ มีรูปหนู









ศาลาที่เตรียมไว้สำหรับพิธีพระราชทานเพลิงศพหลวงปู่ (ตอนที่เราไปถึง)









ศาลาหุ่นขี้ผึ้งหลวงปู่เหรียญ วรลาโภ









หุ่นขี้ผึ้งหลวงปู่เหรียญ







พิพิธภัณฑ์หลวงปู่เหรียญ อีกภาพ








วัดศรีชมภู องค์ตื้อ





วิหารหลวงพ่อพระเจ้าพระองตื้อ




ประวัติหลวงพ่อพระเจ้าพระองค์ตื้อ

พระพุทธรูปองค์นี้ได้ก่อสร้างมาแต่ดึกดำบรรพ์มีพระรูปงดงามน่าเลื่อมใส สร้างในสมัยพระเจ้าไชยเชษฐาธิราชครองเมืองเวียงจันทร์ พระสงฆ์ในวัดศรีชมภูองค์ตื้อได้ประชุมปรึกษาหารือกัน ลงมติจะหล่อพระพุทธรูปองค์นี้ขึ้นในบ้านน้ำโมง (เดิมเรียกว่าบ้านน้ำโหม่ง) เพื่อเป็นที่เคารพสักการะแก่อนุชนรุ่นหลังต่อ ๆ มา







หลวงพ่อพระเจ้าพระองค์ตื้อ






เมื่อตกลงกันแล้วจึงได้ชักชวนบรรดาพุทธศาสนิกชนทั้งหลาย เพื่อเรี่ยไรทองเหลืองบ้าง ทองแดงบ้าง ตามแต่ผู้ที่มีจิตศรัทธาจากท้องที่อำเภอและจังหวัดใกล้เคียง ได้ทองหนักตื้อหนึ่ง (มาตราโบราณภาคอีสานถือว่า ๑๐ ชั่งเป็นหมื่น ๑๐ หมื่นเป็นแสน ๑๐ แสนเป็นล้าน ๑๐ ล้านเป็นโกฏิ ๑๐ โกฏิเป็นหนึ่งกือ ๑๐ กือเป็นหนึ่งตื้อ)

พระสงฆ์และชาวบ้านจึงพร้อมกันหล่อ เป็นส่วน ๆ ในวันสุดท้ายเป็นวันหล่อตอนพระเกศ ในตอนเช้าได้ยกเบ้าเทแล้วแต่ไม่ติด เมื่อเอาเบ้าเข้าเตาใหม่ ทองยังไม่ละลายดีก็พอดีเป็นเวลาจวนพระจะฉันเพล พระทั้งหมดจึงทิ้งเบ้าเข้าเตาหรือทิ้งเบ้าไว้ในเตาแล้วก็ขึ้นไปฉันเพลบนกุฏิฉันเพลเสร็จแล้วลงมาหมายจะเทเบ้าที่ค้างไว้กลับปรากฏเป็นว่ามีผู้เทติด และตอนพระเกศสวยงามกว่าที่ตอนจะเป็น เป็นอัศจรรย์สืบถามได้ความว่า (มีชายผู้หนึ่งนุ่งห่มผ้าขาวมายกเบ้านั้นเทจนสำเร็จ) แต่ด้วยเหตุที่เบ้านั้นร้อนเมื่อเทเสร็จแล้ว ชายผู้นั้นจึงวิ่งไปทางเหนือบ้านน้ำโมงมีผู้เห็นยืนโลเลอยู่ริมหนองน้ำแห่งหนึ่งแล้วหายไป (หนองน้ำนั้นภายหลังชาวบ้านเรียกว่าหนองโลเลมาจนถึงปัจจุบันนี้ และชายผู้นั้นก็เข้าใจกันว่าเป็นเทวดามาช่วยสร้าง)








หอพระไตรปิฏก





เมื่อได้นำพระพุทธรูปที่หล่อแล้วมาประดิษฐานไว้ในวัด มีขุนนางชั้นผู้ใหญ่แห่งเมืองเวียงจันทร์มาเที่ยวบ้านน้ำโมงสองท่านชื่อว่า ท่านหมื่นจันทร์ กับ ท่านหมื่นราม ทั้งสองท่านนี้ได้เห็นพระเจ้าองค์ตื้อก็เกิดศรัทธาเลื่อมใสที่จะช่วยเหลือ จึงได้ช่วยกันก่อฐาน และทำราวเป็นการส่งเสริมศรัทธาของผู้สร้าง ครั้นเมื่อขุนนางทั้งสองได้กลับถึงเมืองเวียงจันทร์แล้ว ได้กราบทูลพระเจ้าไชยเชษฐาธิราชซึ่งครองเมืองเวียงจันทร์ในเวลานั้นพระเจ้าไชยเชษฐาธิราชได้เสด็จมาทอดพระเนตรก็ทรงเกิดศรัทธาจึงได้สร้างวิหารประดิษฐานกับแบ่งปันเขตแดนให้เป็นเขตข้าทาสบริวารของพระเจ้าองค์ตื้อดังนี้
๑ . ทางตะวันออกถึงบ้านมะก่องเชียงขวา( ทางฝั่งซ้ายตรงข้ามอำเภอโพนพิสัย )
๒. ทางตะวันตกถึงบ้านหวากเมืองโสม ( อำเภอน้ำโสม จังหวัดอุดรธานี)
๓. ทางทิศใต้ถึงบ้านบ่อเอือดหรือบ่ออาด ( อยู่ในอำเภอเพ็ญ จังหวัดอุดรธานี)
๔. ทางเหนือไม่ปรากฏหลักฐานชัดเจน คาดว่าน่าจะเป็น บ้านพานพร้าว อำเภอศรีเชียงใหม่ จังหวัดหนองคาย และเมือง ?กินายโม้? ส.ป.ป.ลาว ในปัจจุบัน










พลเมืองที่อยู่ในเขตข้าทาสของพระเจ้าองค์ตื้อตั้งแต่เดิมมาต้องเสียส่วยสาอากรให้แก่ทางราชการ แต่เมื่อตกเป็นข้าทาสของพระเจ้าองค์ตื้อ โดยผู้ใดประกอบอาชีพทางใดก็ให้นำสิ่งนั้นมาเสียส่วยให้แก่วัดศรีชมพูองค์ตื้อทั้งสิ้น เช่น ผู้ใดเป็นช่างเหล็กก็ให้นำเครื่องเหล็กมาเสีย ผู้ใดทำนาก็ให้นำข้าวมาเสีย ผู้ใดทำนาเกลือก็ให้เอาเกลือมาเสียทางวัดก็มีพนักงานคอยเก็บรักษาและจำหน่ายประจำเสมอ ที่ด้านหน้าของพระวิหารมีตัวหนังสือไทยน้อยหรือหนังสือลาวเดี๋ยวนี้อยู่ด้วย แต่เวลานี้เก่าและลบเลือนมากอ่านไม่ได้ความติดต่อกัน










พระเจ้าองค์ตื้อเป็นพระพุทธรูปขนาดใหญ่หล่อด้วยทองสัมฤทธิ์ฝีมือช่างฝ่ายเหนือและล้านช้างผสมกัน นับเป็นพระพุทธรูปที่มีลักษณะงดงามมาก เป็นพระประธานซึ่งสร้างด้วยทองสัมฤทธิ์องค์ใหญ่ที่สุดในจังหวัดนั่งขัดสมาธิปางมารวิชัยหน้าตักกว้าง ๓ เมตร ๒๙ เชนติเมตร สูง ๔ เมตร ประดิษฐานอยู่ที่วัดศรีชมภู องค์ตื้อ ตำบลน้ำโมง อำเภอท่าบ่อ จังหวัดหนองคาย เป็นพระพุทธรูปที่ศักดิ์สิทธิ์ที่มีประชาชนทั้งสองฝั่งแม่น้ำโขง เคารพนับถือมาก สร้างในสมัยใดและใครเป็นผู้สร้างไม่มีประวัติแน่ชัด

อ่านเพิ่มเติม : ประวัตพระเจ้าพระองค์ตื้อ



ขอบคุณที่ตามอ่านครับ


__________ END __________