4 กันยายน 2554 หลังจากที่เราไปร่วมปลูกป่าที่สวนป่าวังแข้ในวันที่ 3 กันยายน และมอบหนังสือและของเล่นแก่เด็กนักเรียน รร. วังแข้ฯ ในวันที่ 4กันยายน ตอนเช้าแล้ว ก็มีอันต้องจากกกันกับชาวบ้าน แต่ก่อนจากเราเลยอยากรู้ว่า สถานที่สำคัญหรือแหล่งท่องเที่ยวในละแวกนั้นมีที่ไหนบ้าง ก็ได้รับคำตอบว่า “ภูก้อน” นี่แหละ.... ในจริงแล้วเราอยากขับตามทางไปออกถนนสายเลียบแม่น้ำโขง เชียงคาน – หนองคายที่ อ.ปากชม...แต่ต้องย้อนกลับไปทาง อ.น้ำโสม (สวนป่าวังแข้ อยู่ระหว่างเส้นทาง น้ำโสม – ปากชม แต่อยู่เขต อ.นายูง)

ขับย้อนกลับไปที่ทางแยกเข้า อ.นายูง เราก็เลี้ยวซ้าย และประมาณ 10 กว่า กม. ก้ถึงทางแยกเลี้ยวซ้ายเข้าภูก้อน ซึ่งมีป้ายขนาดใหญ่บอกอยู่ข้างทาง มองเห็นไม่ยากนัก วิ่งเข้าไปอีกไม่นานก็ถึงประตูเข้าวัด หลังจากนั้นรถจะขึ้นเขาเล็กน้อย แต่ไม่สูงมาก

วัดป่าภูก้อน ตั้งอยู่ในเขตป่าสงวนแห่งชาติป่านายูงและป่าน้ำโสม ท้องที่บ้านนาคำ ตำบลบ้านก้อง อำเภอนายูง จังหวัดอุดรธานี อันเป็นรอยต่อแผ่นดิน 3 จังหวัด คือ อุดรธานี เลย และหนองคาย กำเนิดขึ้นจากการดำริชอบของพุทธบริษัทสี่ ผู้ตระหนักถึงคุณประโยชน์อันยิ่งใหญ่ของธรรมชาติและป่าต้นน้ำลำธาร ซึ่งกำลังถูกทำลาย

ด้านหลังศาลานี้ เป็นหุบเขาสวยงามมาก

โดยในปี พ.ศ. 2527 พระเดชพระคุณหลวงปู่ฝั้น อาจาโร ได้เมตตาปรากฏในทิพยนิมิต สั่งให้ไปธุดงค์ทางภาคอีสานเป็นเวลา 10 วัน คุณปิยวรรณและคุณโอฬาร วีรวรรณ พร้อมคณะได้เดินทางมาธุดงค์แถบจังหวัดสกลนครและอุดรธานี เกิดความเลื่อมใสในปฏิปทาของพระป่า จึงได้เข้าช่วยเหลือท่านพระอาจารย์อินทร์ถวาย สันตุสสโก สำนักสงฆ์บ้านนาคำน้อย ในการขออนุญาตใช้พื้นที่ป่าสงวนแห่งชาติจัดตั้งเป็นวัดป่านาคำน้อย และปลูกป่าทดแทนฟื้นฟูสภาพป่าเสื่อมโทรมกว่า 750 ไร่ อย่างถูกต้องตามระเบียบของกรมป่าไม้ เพื่อใช้ประโยชน์ในการปฏิบัติธรรมและอยู่อาศัยของพระสงฆ์

จากนั้นท่านพระอาจารย์อินทร์ถวายได้พาไปดูป่าภูก้อนที่กำลังถูกสัมปทานตีตราตัดไม้ คณะศรัทธาจึงได้ตัดสินใจสร้างวัด โดยกราบอาราธนาท่านพระอาจารย์ชาลี ถิรธัมโม (ปัจจุบันเป็นพระครูจิตตภาวนาญาณ) เป็นประธานและขวัญกำลังใจในการก่อสร้าง และได้ทำเรื่องขอใช้ที่ดินในเขตป่าสงวนแห่งชาตินายูง-น้ำโสม เพื่อสร้างวัดในเนื้อที่ 15 ไร่ จากกรมป่าไม้ จนได้รับอนุญาตเมื่อวันที่ 9 มกราคม 2530 ต่อมาได้ดำเนินการตามขั้นตอนของกรมการศาสนา จนได้รับอนุญาตให้สร้างวัดในวันที่ 3 กรกฎาคม 2530 และมีประกาศกระทรวงศึกษาธิการตั้งเป็น ‘วัดป่าภูก้อน’ ขึ้นในพระพุทธศาสนาเมื่อวันที่ 11 พฤศจิกายน 2530

ภายในเจดีย์มีรูปเหมือนพระอาจารย์หลายองค์ (อัพเดท 2 กย. 57)

องค์พระมหาเจดีย์แห่งนี้ เป็น 1 ใน “โครงการเฉลิมพระเกียรติ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เนื่องในวโรกาสพระราชพิธีมหามงคล เฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ 5 ธันวาคม พ.ศ. 2542” และได้อัญเชิญตราสัญลักษณ์ และพระรูปหล่อพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว มาประดิษฐานภายในองค์พระมหาเจดีย์ด้วย

อ่านเพิ่มเติม : //watpaphukon.org/nav01_01.php

ทางขึ้นเจดีย์

ขอบบันไดเป็นพญานาค

ไฟส่องทางรูปหงษ์

ลานจอดรถกว้างขวาง

วิหารพระนอน (อัพเดท 2 กย. 2557)

องค์พระพุทธไสยาสน์ที่สร้างด้วยหินอ่น (อัพเดท 2 กย. 57)

พระพุทธไสยาสน์องค์เดิม

วิหารพระนอนองค์เดิม

อยู่ตรงทางเข้าวิหาร (2 กย. 57)

ทิวทัศน์ของเขาที่อยู่ข้างกัน

บริเวณทางขึ้นวิหาร (2 กย. 57)

ออกจากวัดป่าภูก้อน เราขับเข้า อ.นายูง และออกสู่ทางสายเลียบแม่น้ำโขงที่ อ.สังคม จังหวัดหนองคาย ตอนแรกก็ว่าจะพักทานมื้อเที่ยงกันที่นั่น แต่หาสถานที่เหมาะๆไม่ได้ ก็เลยขับต่อไปอีก 30 กว่า กม.ผ่านวัดหินหมากเป้ง (หลวงปู่เทศก์ เทศรังษี) เข้า อ.ศรีเชียงใหม่และแวะทานมื้อเที่ยงกันร้านเบิ่งโขง ริมแม่น้ำโขง ซึ่งมองเห็นเมืองเวียงจันได้อย่างชัดเจน... หลังมื้อเที่ยง ต่างคนก็ขับกลับกันตามอัธยาศัย...

ทริปนี้เราได้อะไรหลายอย่าง ไม่ว่าการที่ได้ปลูกป่าเพื่อรักษาต้นน้ำโสม แจกหนังสือและของเล่นให้เด็กๆที่อยู่ห่างไกลความเจริญ และได้ไหว้พระด้วย

แม่น้ำโขงที่กำลังจะเต็มฝั่งที่ อ.สังคม

แม่น้ำโขงที่ อ.ศรีเชียงใหม่ที่มีเวียงจันอยู่ฝั่งตรงข้าม

ทานมื้อเที่ยงที่ร้านเบิ่งโขง อ.ศรีเชียงใหม่

ลากันด้วยวิวแม่น้ำโขงที่ศรีเชียงใหม่ มองเห็นเวียงจัน

แผนที่การเดินทาง