No. 214 แค่คิด เที่ยว ก็เจอ ดี.....
บล๊อกอันดับ 214 ประจำวัน จันทร์ / ศุกร์ นั่งนึกถึงภาพ ตะวันกำลังลับยอดไม้ รอบกายเริ่มสลัว อากาศเย็น เริ่มลดความเย็นลงอีก จนต้องกระชับคอเสื้อแน่นขึ้น เพื่อน ๆ กำลังทะยอยลงจากบ้านพัก มาสู่แคร่ไม้ไผ่ที่ตั้งอาหาร มือค่ำ ใช่แล้วพวกเราหลายชีวิตพากันมาเที่ยว สัมผัสกับอาหารเย็น ค่อนข้างหนาวในป่า แม้จะเป็นป่าไม่ ไกลจากกรุงเทพมากนักแต่ สภาพป่ารักษาไว้อย่างดี แต่ทุกที่ ถ้าได้เพื่อนร่วมเที่ยว มีความรัก ความเป็นเพื่อนชอบ ในสิ่งเดียวกัน ชอบสิ่งที่ท้าทายนิด ๆ ลำบากหน่อย ๆ มีอาหารสุก ดิบบ้างก็ไม่ว่ากัน มีแซวกันบ้าง การเที่ยวแบบนี้แหละที่ น่าติดตรึง ความทรงจำไม่รู้ลืม ที่ทำงานแห่งหนึ่ง ณ สถานทูตอังกฤษ แหะ ๆ ตรงข้ามนะ ครับ เดี๋ยวจะเข้าใจผิดว่าทำงานที่นั่น เราอยู่ชั้นที่ 8 ของอาคารใหญ่มีเสาสีทองเหลืองอร่ามคู่หนึ่ง อยู่หน้า ทางรถโค้ง ดูสง่า แต่เราไม่เข้าข้างหน้าหรอก ให้แขก ลูกค้าเข้าไปใช้บริการดีกว่า เราอยู่กันเยอะมาก อากาศเย็นฉ่ำด้วยแอร์คอนดิชั่น ทำงานกันวันจันทร์ ถึง ศุกร์ แต่งานมันเยอะจนต้องทำโอที ตรงโอทีนี่แหละ ทนทำ เสาร์ อาทิตย์ด้วย ทำความ เบื่อหน่ายสุด ๆ เวลาใส่รองเท้าแตะ เข้าออฟฟิศ โห กลิ่น เอกสารทำไมมันถึงเหม็นสุด ๆ เป็นเฉพาะวันหยุดนะครับ วันธรรมดาไม่ได้กลิ่นหรอก แต่ต้อง ทนทำ โอที เพราะ แหะ ๆ เงิน ตัวเดียว..เขาให้โอทีทุกคน เรานั่งทำงานกันมั้ง จิ้มมะกอกดอง กันบ้างเวลาไม่มีแขก บริษัท ก็บังคับให้ไป ถูกอบรมในสถาบันต่าง ๆ เพื่อเขย่าไม่ให้ความคิด นอนก้น พวกเราก็ไปกัน ภาพข้างบนผมถ่าย กับเพื่อน ๆ น้อง ๆ แผนกคณิตศาสตร์ประกันภัย ข้างบน ไปถูกอบรมคณิตศาสตร์ ชั้นสูง ที่คณะบัญชีแถวสามย่าน ซึ่งผม พยายามจะหลบ แต่หลบไม่ได้ แหะ ๆ ผมกลัวการทดสอบ สอบแล้ว ตก อายเขาแย่เลย ก็เล่นให้เราไปอบรมร่วมกับ ลูกน้องเราเองด้วยนี่นา ข้างล่างนี้ เพื่อนคุณทินกร ฝ่ายเคลม..คุณต้อยแผนกสารบัญ คนถัดมา คุณน้อย เลขาฝ่ายขาย อีกคน อุ๊ เลขาของ ผจก.ฝ่าย คนหนึ่ง คือ แหะ ๆ ผจก.มีหลายคนครับ ความที่ งก เงิน ไม่ค่อยได้ใช้เงินที่มีน้อย เลยหาทางไปเที่ยว ต่างจังหวัด จะได้หายเหม็น กลิ่นเอกสาร กลับมาฟิตเปรี๊ยะ ใครได้กล้องมาใหม่ ก็ชักภาพกัน แต่ภาพมัวซะอีก กลุ่มนี้เป็น ฝ่ายกำกับสาขา/ตรวจสอบ พวกเราเลยกันคุยเงียบ ๆ ไปเที่ยวไหนดี สรุปแล้ว ที่ไหนก็ได้ มีเล่นรอบกองไฟ มีเนื้อ หมูย่าง กับอะไรก็ได้ ที่โรแมนซ์ติค ให้บังเอิญพวกเราอยู่ในบริษัทที่มี สาขา สำนักงานอยู่หลาย จังหวัดกว่า 60 แห่ง เลยโทรศัพท์ปรึกษา ผู้จัดการที่อยู่ ในแหล่งเที่ยว ช่วยแนะนำ ต้องบอกว่า โห.. มีคนเสนอ มาแยะมาก แต่ให้ตายซิ ผจก.อยุธยาเสนอให้เที่ยว เชียงใหม่ ส่วน ผจก.โคราช เสนอไปโน่นหาดใหญ่ 555 พี่แกเสนอ พ้นแหล่งที่ตัวมีอยู่ทั้งนั้นเลย ก็ไม่ใช่ไรหรอก ผจก.เขาไม่เสียดายเงินค่ารับรองหรอก แต่คงจะเบื่อ ที่เที่ยวของตนเองมากกว่า..... พวกเรารู้กัน โดยทั่วว่า สาขาต่าง ๆ อยากจะเลี้ยงต้อนรับ เพื่อนจากสำนักงานใหญ่ เป็นการตอบแทนในการทำงานให้ สาขา หลายอย่าง โดยเฉพาะ แหะ ๆ ค่าจัดการแต่ละเดือน รวมทั้ง สัญญาต่าง ๆ ที่ส่งเข้า สนญ. พวกผมจะรีบตรวจ ให้ความเห็นควรด้วย เอ้ย เห็นควรให้ลูกค้ากู้ได้ 555 ผมเลย คุยกับน้อง ๆ ในแผนกต่าง ๆ ที่คุ้นเคยกัน ก็ทั้งหมด นั่นแหละ ว่าจะจัดนำเที่ยวโดยรถบัส ไปเที่ยวป่าไม่ลึก ค่าใช้จ่ายคนละประมาณ....นี้....ใครจะไปให้ ลงชื่อไว้ คือเท่ากันทุกคน ผมเป็นคนจัดก็จ่าย ด้วย มีจุดที่ไปแล้ว ก็ส่งให้ เพื่อนไปเซอร์เวย์ อาหาร ร้านอาหาร ที่พัก กับอย่างอื่น เป็นที่รู้กันว่า ได้คนที่จะทำอาหาร หลายเจ้า ให้จดชื่อ นามสกุล เบอร์โทรศัพท์ไว้ ถ้าที่ประชุม 555 ดูยิ่งใหญ่มาก เห็นว่าเอาเจ้านี้แหละ เราก็โอนเงิน มัดจำไปให้ตามที่ตกลง รวมทั้งที่พัก จัดการถ่ายภาพ ....... ....... ส่วนใหญ่คนเขาจะรู้ว่า ทีมเราจัดไม่ได้หวังกำไร ขอแค่พอ รอดตัวจากขาดทุนก็พอ ถ้า เงินเหลือ ไม่มีคืนเงินเด็ดขาด 555 ใช้วิธี นำเงินที่เหลือ ไปซื้อสลากกินแบ่ง ให้ทุกคนที่จ่ายตังค์ไปเที่ยวมีชื่อเอี่ยวด้วย คนสมัครไปตรึม วัน ๆ นั่งทำงานไป ก็คุย เรื่องเที่ยวตลอด เรื่องนี้ดังมาก จนกระทั่งวันหนึ่ง กำลังนั่งนึก ถึง มันเทศที่จะนำไปเผา ให้เพื่อนกิน ตอนกลางคืน ที่หนาวเย็น ฝันกลางวันว่างั้นเถอะ คุณไวน์ กรรมการผจก.ให้ไปพบ ท่านเรียกเรื่องอะไรครับ น่าจะนะ คุณไวน์จัดทัวร์นี่แหละ เอาแล้ว ซวยแล้วตู พนักงานไม่เป็นอันทำงาน คุยแต่เรื่องเที่ยว ไม่เป็นไร ไปพบท่านก่อน สู้ โว้ย..... ทั้งที่ใจหดเหลือนิ๊ด.. หลังจากกลับจากห้อง ของนายใหญ่ ที่เย็นเจี๊ยบ ก็กลับ มานั่งทำงานเงียบ ๆ เห็นพจนีย์ ลูกน้องคนสนิทพยายาม สบตา สอบถาม เหอะ ๆ ผมทำเป็นไม่เห็น ไม่นาน พจนีย์ค่อย ๆ เดินมายืนหน้าโต๊ะ นิ่ง เห็นแล้วสงสาร คงอยากจะรู้ว่า ผมถูกนายใหญ่ ด่า เลยพยักหน้าให้นั่งลง นายว่าไงบ้างพี่ หนูอยากรู้ อยากรู้เหรอ พจนีย์รู้แล้ว เงียบ ๆ ไว้นะ บอกให้รู้คนเดียว คน รู้แล้วมันจะไม่ดี ได้พี่ หนูจะปิดปากเงียบ เอ้าจะบอกให้...... บ้า..พี่ไวน์นี่แหละ โธ่ หนูใจหายซะไม่มี 555 ความอยากรู้ทำให้แมว แทบดิ้นตาย คืองี้ครับ นาย เรียกไปสอบถาม ท่านกลัวผมจะขาดทุนจากการจัดนำเที่ยว ให้พนักงานบริษัทเที่ยว ท่าน ให้งบมาเที่ยวอีก หลายตังค์ แถมท่านให้ เลขาโทรไป หา ผจก.ระดับบนในส่วนภูมิภาค อำนวยความสดวกให้ แหะ ๆ หมายถึง จัดเครื่องดื่มให้หลาย หีบ ได้ มา ว ว กันคราวนี้ อาหารท้องถิ่นอีกเพียบ ไปคราวนี้ หนุก มัน ฮา แล้วก็ ..........ขอบคุณ เพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ st.75310/ 100917งานเขียนประเภท Literature Blog บันทึก 23.8.56 / 22.32 visits 75552 / 242 bg 92 > 150 24.8.56 / 23.01 visits 75678 / 126 bg 49 > 77 25.8.56 / 22.30 visits 75808/ 230 bg 89 > 141 26.8.56 visits 75819/ 11
Create Date : 23 สิงหาคม 2556
Last Update : 7 มกราคม 2562 10:33:12 น.
18 comments
Counter : 3721 Pageviews.
โอ้โห สมัยก่อนกับสมัยนี้ คุณพี่ไม่เปลี่ยนเลยนะครับ
หล่อยังไงก้หล่อยังงั้นเหมือนเดิม ผิดกับผมจริงๆ555
เรื่องคณิตศาสตร์นี่ ของผมต้องใช้ตัวช่วยเสมอ คือให้คนอื่นช่วยคิดให้ประจำ แหะๆ เดี๋ยวนี้ซื้อของบางทีต้องนับนิ้วกันเลยละครับ
วันนี้เอาดอกไม้หลังฝนมาฝากด้วยครับ
ปล. ตัวนับคนที่บลอกผม จนป่านนี้ยังหายสาบสูยอยู่เลยครับ555
บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้
ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
ไวน์กับสายน้ำ Literature Blog ดู Blog