พี่กานต์จะพาหมีไปเที่ยวตลาด มืด ๆ แบบนี้เหรอ
ใช่หมี....ตอนตี ห้า ชาวบ้านนำของมาวางขาย แบบแบ กะดิน จุดไฟวับแวม
น่ารัก เขาจะเอา เห็ด ผัก แมงมัน เนื้อหมูป่า กับผักอื่น ๆ อีกมากมาขาย
เรามีจักรยานเสือภูเขา 3 คันกับจักรยานธรรมดาอีก 2 ครบคนพอดี
รถพี่กานต์มีไฟหน้า จะนำขบวน พวกเราขี่ตามกัน ให้ ช้างปิดท้ายมีไฟกระพริบ อากาศหนาวเย็นเจี๊ยบ หมอกลงหนามองเห็นไกลไม่เกิน 3 เมตร
ขี่ไหว เป่า เจ๊ แขกถามเจ๊สุ
ไหวอยู่แล้ว แต่มันหนาว ตี.นวะ ลืมเอารองเท้าผ้าใบมา อีกไกลเป่า เจ๊สุ
ตะโกนถามพี่กานต์
ไม่ไกลอีก กิโลเดียวถึงตลาดแล้ว โน่นไงแสงไฟวับแวมพี่กานต์ตะโกนบอก
เราจอดจักรยานไว้ข้างร้านกาแฟขนาดกระทัดรัด แสงไฟจากร้านสีนวล
ลึกเข้าไป มีลานกว้าง แสงไฟสว่างไม่มาก แม่ค้ากำลังปูใบตองกล้วย
ใบพลวง กระสอบปุ๋ยกับพื้น จัดผัก กับอาหารสด นานาชนิด นับได้กว่าสาม
สิบคน ต่างใส่เสื้อกันหนาว สีแดง ฟ้า เขียว ชมภู ส่วนใหญ่จะสรวมหมวก
ไหมพรมต่างสีกัน ดูสวยยามต้องแสงไฟ
คุณมาเดินแอ่วกา ช่วยซื้อของหน่อยเจ้า แม่ค้าพูดเสียงหวาน
หมี... เขาทำไมเรียกเราว่า เจ้า ดีเหมือนกันเนาะ เป็นลูกจ้างมานาน แขก
คนสวยพูดทำหน้าทะเล้น
ไม่ใช่แขก เขาออกเสียง จ้า..ว หมายถึง ค๊ะ.
คุณคนงามเอาผักกาดจ้อน ไปทำอาหารกินกัน บ๋อ... แม่ค้าถาม
เอ..แม่ค้า ผักกาดจ้อนเป็นผักกาดกวางตุ้งใช่เปล่า เอาไปทำอะไรกินได้
บ้าง เจ๊สุถาม
เอาไปทำ ผักกาดจอ แบบจรัล มโนเพชรร้องเพลง กิ๋นผักกาดจอ กับยาหมู
ตุ้ย อร่อยแต้ ๆ เจ้า.
เราเอากระดูกซี่โครงหมูต้ม ใส่มะขามเปรี้ยว พริกแห้งเผา ใส่เกลือ เอาหอม
เจียวราด รสหวาน เค็มนิดเปรี้ยวหน่อย เผ็ดไม่มาก ส่วนยาหมูตุ้ย ก็เป็นยา
ให้หมูที่เลี้ยงกินอาหารได้เยอะ จะทำให้อ้วนไง เขาล้อเลียน พี่กานต์อธิบาย.
ยังงั้น เอาไปสามกำ เอน้อยไป เอาสี่กำ เท่าใรแม่ค้า เจ๊สุถาม
สี่มัด คิด ซาวบาท(ยี่สิบบาท) เจ้า....ข้าเจ้ามัดหิ้วไปเน่อเจ้า. แม่ค้าพูดแบบ
ไพเราะ
พวกเราเดินไปดูทั่ว ๆ แล้วค่อยซื้อซี่โครงหมู พี่กานต์พาเดินไปเรื่อย ๆ
แม่ค้า พ่อค้า ต่างชวนให้ดูของ กับช่วยซื้อ
แขก....นั่นอะไร อ้าวปลานี่ สีดำมีลายคล้ายงูเนาะเจ๊สุถาม
เป็นปลาหลด เจ้า ตั๋วใหญ่ เนื้อหวานเจ้า
แม่ค้า....หนูไม่กล้าทำ ยังเป็น ๆ อยู่เลย เนื้อคงหวาน มีตายสัก 6 ตัวบ้างเปล่าป้า สาวแขกถามหน้าตาเฉย
แถมกำ(สักครู่) จะมีปลาตายเจ้า เดินไปก่อนเน้อ
พอคล้อยหลังสามก้าว เสียงทุบปลาดัง โบ๊ะ...อย่าลืมมาเอาปลาเน่อเจ้า
ยายแขก...แกทำบาปรู้เปล่า
แขกเปล่าทำ แม่ค้าเขาทำ หมีลองกินดูจะติดใจ เย็นนี้จะทำให้กิน.แขก
ทำเองบ่อย อร่อย...อิ อิ.
เราเดินช้า ๆ แม่ค้าชวนซื้อผัก ขี้หูด ผักป่อค้าตีเมีย ผักไผ่(หอมจันทร์)
เห็ดถอบ จี่กุ้ง(จิ้งหรีด) เห็ดแชมปิยอง แสงไฟที่จุดสลัว ยามส่องหน้าเจ๊
สุที่ก้มดู สวย ส่วนพี่กานต์คุยกับแม่ค้าด้วยภาษาเหนือ ดูน่าร้กเหมือนกัน
ตลาดที่นี่ส่วนใหญ่จะเป็นชาวบ้านที่อยู่รอบนอก นำมาขายเอง จะสด
หมีชอบหรือเปล่า พี่กานต์ถาม
ชอบ พี่กานต์คะ...
อะไรน้องหมีที่ว่า ชอบนะ ชอบพี่กานต์หรือชอบตลาด เจ๊สุถามดักคอ
อิ อิ หมีจะตอบได้ไงเนาะ เสียฟอร์มหมด แนะพี่กานต์มองแล้วทำตายิ้ม ๆ
เดินต่อดีกว่า.
พี่ช้างเขาหิ้วตัวอะไรไป นะ..... ยาว ๆมีหัวมีหางด้วย.สาวชื่อแขกแต่เป็น
คนไทยร้อยเปอร์เซ็นต์ถาม