No. 303 ความฝัน ในวัยเด็ก
บล๊อกประจำวัน ศุกร์ / จันทร์ วันก่อนได้รับการชักชวน จากคุณอ้อมแอ้ม ให้เขียน ความไฝ่ฝันยามเป็นเด็ก นั่งนึกถึงวัยเด็กจริง ๆ เอ..ไวน์ก็มีความฝันเหมือนกันนะ วันนี้เลยเขียนง่าย ๆ ค้นภาพเก่ามาก ๆ มาประกอบ 
ภาพนี้น่าจะเพิ่งจบ ป.กุ้งเผา เอ้ย ป. 4 จากโรงเรียนวัดหอพระ ต่อมาอยู่ชั้น ป.7 ได้มั้ง ครูภาษาไทยให้ พวกเราในห้องเขียนเรียงความ ในหัวข้อ "มองไปข้างหน้า" ระยะนั้นไวน์ชอบ ไปหาปลาอยู่กลางทุ่งนา หลังสนามกีฬากลาง ไปจ่อมเบ็ด หมายความ ถึงตกเบ็ด วิดน้ำหาปลา ทอดแห 
ไปสองคนกับเพื่อน ถ้าเพื่อนไม่ว่าง ก็จะไปคนเดียว ห่อข้าวเหนียวกับเนื้อเค็ม ไปตกปลา ชอบ นั่งมองนาข้าสีเขียว น้ำไหล มีความสุขมากมาย 
เลยเขียนเรียงความ นั่งตกปลา ดูนกกินปลาสีน้ำเงินตัวเล็ก จับกิ่งไม้ แล้วโฉบเฉี่ยว ปลาซิวตัวเล็ก ขึ้นจากน้ำ ปลาดิ้นไปมา เกล็ดขาว วาววับ เมื่อ ต้องแสงอาทิตย์ ไกลออกไป ใบข้าวเขียวเข้ม ไหวลู่ไปตามลม แล้วกลับตั้งยามสายลมผ่านพ้น นั่งตกปลา จากแดดกล้า ปลาในข้องไม้ไผ่มีปลาขาว เล็กใหญ่อยู่ครึ่งข้อง ตะวันเริ่มล้า ค่อย ๆ เลื่อนสู่ยอดทิวไม้ สีเข้ม...... เขียนเสร็จก็ส่งให้ครูภาษาไทย แล้วก็คอยดูว่า จะผ่านหรือถูกแก้ไขหรือไม่ ครูคงจะไปตรวจที่ห้องพักครู อีกสองวันต่อมา ก็คัดเลือกเรื่อง ให้นักเรียนขึ้นอ่าน รวม 3 คน หนึ่งใน 3 เป็นของไวน์ พอขึ้นอ่าน จบ ได้รับการ ปรบมือจากเพื่อน ๆ และครูได้เรียกไป แนะ นำให้เขียนเรื่องเรื่อย ๆ จะเกิดความชำนาญ เช่น อ.ชุ่ม ณ บางช้าง ผู้ประพันธ์เรื่อง เจ้าหมื่นด้งนะคร กับอีกหลายเรื่อง อาจารย์สอนที่โรงเรียนด้วย อยู่บ้านติดกับไวน์ด้วย ไวน์ไปแอบอ่านที่ท่านร่างไว้ แน่นอน ไวน์ก็หัดเขียน ใส่สมุดปกอ่อน ไว้หลายเล่ม 
ที่บ้าน แม่ซื้อนิยาย กับเรื่องแปลไว้ในตู้เยอะ แม่ชอบอ่านหนังสือ แล้วก็มีหนังสือ เพลินจิต อยู่ด้วย 
นักเขียนคนนี้ครับ ลอรา อิงกัลล์ ไวด์เดอร์ 
หนังสือชุดนี้ อ่านจบ หลายรอบ ชอบมาก เพราะเขียนได้ชวนติดตาม ยิ่งบรรยายภูมิประเทศ จนเห็น ภาพอเมริกา ยุคบุกเบิก 
ไวน์เริ่มหนุ่มแตกพาน แหะ ๆ ยังไม่รู้เหมือนกันว่า แตกพานเป็นไง คงจะเริ่มมีลูกกระเดือกมั้ง ตอนนั้นเริ่มคิดที่จะ หาอาชีพ ว่าจะไปทำอาชีพหรือเรียนต่อที่ไหน เพราะที่ผ่านมา ไวน์ปลูกผัก กาด หอม กระเทียม เผือก ชะอมไว้ขาย ใช้ขี้หมูขี้ไก่ ที่เลี้ยงไว้ใต้ถุนบ้าน เป็นปุ๋ย ระยะนั้นไวน์เป็น ยุวกสิกร หน.ที่คอยแนะนำไวน์ในการเพาะปลูก ได้พาฝรั่งมาถ่ายหนัง สารคดี ที่บ้านของไวน์ ตอนนั้นไวน์อายมาก เพราะเลี้ยงหมูตัวโตในคอกที่แฉะ หมูเดิน ท้องที่ย้อย เรี่ยกับดินโคลน ตีนหมูจมมองไม่เห็น แม้จะภูมิใจได้ถ่ายหนังสารคดี ส่งไปต่างประเทศ ไวน์ก็ไม่ได้คิดจะทำอาชีพ เกษตรกร เพราะมันหนัก ได้แต่อ่านหนังสือในห้องสมุด แล้วไม่ได้เขียนอะไรเพิ่ม ลืมไปเลย อยู่ไปอยู่มา ตั้งแนวทางทำงานว่า จะเป็น "เสมียน" ทำงานในบริษัท ขอได้ใส่กางเกงสีดำ เสื้อขาว คงโก้ไม่เบา 555 พอเข้าเรียนต่อ ในกรุงเทพ คิดหนักอีกแล้ว ตอนที่จะจบ จะหางานทำได้อย่่างไร กลุ้มมาก แต่ก็โชคช่วย อาจารย์ใหญ่ฝากงานให้ทำ ก่อนเรียนจบ 555 ได้เป็น "เสมียน" สมใจนึก มีเงินใช้สบาย ๆ ส่งเงินให้แม่ให้น้องสาวใช้ 
มีกางเกงสีดำเสื้อขาว ใส่ งานก้าวหน้าเป็นลำดับ ข้างบนไปเที่ยวกับเพื่อน ๆ สมุห์บัญชี คนซ้ายมือ ชื่อ เกียรติศักดิ์ ลอยด์ พ่อเป็นฝรั่งชาวอังกฤษ ส่วนน้องสาวเป็น พิธีกรทางทีวี ชื่อไรน้า อ้อ ณัฐา ลอยด์ เพื่อนอีกคนจำชื่อจริงไม่ค่อยได้ไวน์จะเรียกว่า "แห้ง" 555 นึกแล้วขำ ความจริงตัวไวน์เอง ผอมแห้งกว่า เจ้าแห้งซะอีก ข้างล่างนี้ได้เข้าร่วม กับนักเขียนในบล๊อกแกงค์ ค่อย ๆ กระดึบ ๆ เป็นนักเขียนสมัครเล่น หลังจากยุ่ง ๆ กับอาชีพหลัก 
เพื่อนสองคน เป็นเพื่อนในบล๊อกแกงค์ คุณบุ้ง กับ คุณอ๋า คนดังเลยขอยืนเคียงข้างซะหน่อย 
จากเด็กหนุ่ม ผอมแห้งแรงน้อย เริ่มมีเนื้อมีหนัง เสื้อผ้ากางเกงมีเยอะขึ้น ไม่จำต้องมี เพียงเสื้อขาว กางเกงดำ ตามความฝ้นในวัย เด็กแล้วครับ ภาพข้างบน ดูดีหน่อย เพราะปัจจุบันหน้าเหี่ยว หลังงอ แถมพุงพุ้ยอีกดูไม่ได้ครับ
ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ
st. 137259 / 175535
visit 601 เคาเตอร์ขวามือบน งานเขียนประเภท Diarist
| Create Date : 18 กรกฎาคม 2557 |
| Last Update : 7 มกราคม 2562 11:00:09 น. |
|
26 comments
|
| Counter : 3353 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 92 คน [
นำมารำลึกถึงได้อย่างสวยงามครับ