มาอ่านเดือนเกิดของโอเล่ค่ะ
ขอบคุณค่ะพี่พีที่นำมาให้อ่าน
ขอให้มีความสุขมากๆกับวันหยุดนะค่ะ

กะลังทำตามข้อแนะนำทุกข้อให้ได้ในทุกวันของชีวิตคะ..

เป็นคนดี ดิฉันว่าไม่น่าจะยากนะ

แต่อะไรหนอ ที่เค้าเอามาวัดกันว่าดี หรือเลว..

แจ่ม

ดีมากๆ ผมจะนำไปใช้ครับ

ยอดเยี่ยมเลยค่ะคุณพี ทำได้เก๋มาก เป็นข้อคิดและคุณธรรมที่ควรนำไปใช้อย่างยิ่ง ขออนุญาต copy ไว้นะคะ
เพลงเพราะมาก ๆ ค่ะ

เจ๋งครับ

ความสุขในชีวิต แค่ปฏิบัติตามปฏิทินอันนี้นี่เอง
แต่ลุงพีขา มีอยู่เดือนหนึ่งหนูกำลัง...พยยามอยู่ค่ะ....เฮ้อ....

จะพยายามคับ แค่ทุกวันนี้ ศีลข้อ 5 ยังรักษาแทบไม่ได้เลย

ปล. ชอบเพลงนี้จริงๆเลย

เดือนมีนา มีเมตตา หันกลับมาสำรวจตัวเอง ...เพื่อน ๆ ตั้งฉายาว่าสาวโหดอะ

ฝันดีนะค่ะพี่ขงเบ่ง (อหิสา)
จาก..น้องอหิสาเป็นช่วงๆ อิอิ

ดีๆทั้งปี แบบนี้...เยี่ยมเลยครับ

ขณะนี้ใบปลิวนี้ได้ร่อนไปทั่วแล้วครับคุณ เอ็มพี 5

ระดมสมองครั้งใหญ่
ร่วมจุดเทียนอสงไขยแห่งตัณหา
เพื่อร่วมทวงคืนของรางวัลและร่วมเปียร์แชร์กับคุณแม่โสมรัศมี
ที่ดำรงเฮฮาบล็อกแก็งค์

คลิกที่นี่...อย่าช้า อย่าพลาด !

สุดยอดค่ะ

Happy monday ค่ะ

ซาหวัดดีจ้า...

ซำบายดีเน๊อะ วันก่อนหลังไมค์ก็สลับนะ หุหุ

อรุณสวัสดิ์ค่ะ ขอให้ทุกเดือนมีแต่สิ่งดีๆ และมีความคิดที่ดีๆ นะคะ

คิดดีทำดี ก็ได้กับตัวเองก่อนใครหล่ะค่ะ
เน๊อะ ว่ามั๊ยคะ
จขบ. หายไปไหนน๊า

ขอบคุณสำหรับสิ่งดีๆ และแนวทางดีๆ
เพื่อชีวิตค่ะ  

เพลงที่นี่ก้อเพราะนะค่ะ ยิ่งตารางความดียิ่งเยี่ยมเลยค่ะ

พี่พีดูแลตัวเองนะค่ะ รักษาสุขภาพค่ะ คิดถึงเสมอจ้า

สวัสดีก๊าบ ยังจำคุณป้าได้อยู่อ๊ะป่าว

มาบล็อกนี้ทีไร รู้สึกจะได้กลับตัวกลับใจเป็นคนดีทู้กทีเลย

แวะมาเยี่ยมเหมือนกันคะ
..... สวัสดีเจ้าาาาาา

ขอบคุณสำหรับข้อคิดดีจ๊ะ จะพยายามทำให้ได้ทุกข้อเลย อิอิ

โหย Blog เจ๋งดีจัง ชอบๆ

สวัสดีค๊า แวะมาอ่าน ปฎิทินความดี

ยินดีที่ได้รู้จักจ๊ะ นึกว่าบล๊อคหญิงสาว

หวานซ๊า ...

แวะมา ส่งพี่พีเข้านอนจ้า มีความสุขตอนดึก ๆ ของวันจันทร์ ค่ะ

ต้องพยายามทำความดีทุกเดือนเนอะ

ผ่านมาจะครึ่งปียังทำได้ไม่ถึงครึ่งเลย

แวะมาเยี่ยมค่ะ เป็นบล็อคที่สวยมากเลย

กาลังเตรียมตัว "ไม่อยากได้ของผู้อื่น" ในเดือนหน้าค่ะ อิอิ แต่ถ้ามันอยากได้ล่ะ ทำไงดีเนี่ย

ปล...ขอบใจจ๊ะที่ไปดู MV ที่ blogเรางะ

เพลงเพราะมากเลย ชอบมากๆเลยนะ

พฤศจิกายน......
ปล่อยวางเสียบ้าง

ได้ปฎิทินแบบนี่คอยเตือนใจ รับรองตายแล้วไม่ตกนรกแน่ๆ

มาทักทายค่ะ

ขอบคุณมากที่คิดถึงกันไปเยี่ยมกัน

ขอบคุณจริง ๆ ค่ะ

สวัสดีครับคุณพี ขอเรียกสั้นๆตามกัลยาณมิตรของผมนะครับ ขอบคุณมากครับที่แวะไปที่บ้าน บ้านคุณพีสวยมากครับ ปฎิทินที่คุณพีนำมาฝากเพื่อนๆสมาชิก เป็นข้อคิดข้อเตือนใจที่ถ้าใครปฏิบัติได้นับว่าเป็นมงคลแก่ชีวิตนะครับ

น่ารักดีครับ

ถ้าทำได้ทุกเดือนจะมีความสุขที่ซู๊ด

มาทักทายค่ะ
ทุกเดือนมีธรรมที่น่ากระทำนะคะ
แต่ งง ตรงสิงหา ห้ามมีกิ๊ก
แล้วถ้าเจอหัวหมอมีกิ๊กอีก 11เดือน
ที่เหลืออ่ะค่ะ แย่เลย..อิอิ

สวัสดีตอนดึกคะ

ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆที่นำมาให้อ่านนะคะ

ฝันดีคะ

ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมนะครับ ผมก็แวะมาทักทายเหมือนกันครับ
เพลงเพราะมากครับ

จะพยายาม..ทำให้ได้ทุกเดือนเลยค่ะ..ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยม...ค่ะ

จะหมั่นทำหลายๆอย่างในทุกทุกเดือนนะคะ

ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยม
อ่านแล้วจะพยายามเป็นคนที่มีความสุขที่สุดในโลก

แจ๋วครับ

ทำเอง หรือ เอามาจากที่อื่นครับเนี่ย
ไอเดียเข้าท่าเลย

ได้ทำเกือบทุกเดือนเรย
แต่มีบางเดือนที่ทำยากเหมือนกันนะ
อย่างเดือนกันยานี่ เราพูดจากวนตีนชาวบ้านบ่อย แถมเริ่มจะปากจัดขึ้นมานิด ๆ เพราะมีคนกวนประสาทอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
อ่ะ ข้อนี้ทำยากซ์ซักหน่อย นอกนั้นก็ง่ายหมดทุกข้อ

น่าคิด

โลกนี้งมีรักที่งดงามอยู่อีกมากหลาย

ขอบคุณครับที่แวะมาเยี่ยมบล้อคของผม

ญ สาวคน 1 ประสบอุบัติเหตุ เพดานร้านอาหารที่เธอนั่งกินอาหารล้มลงมา เธอได้รับบาดเจ็บที่ศีรษะ สูญเสียประสาทบางส่วน
เธอไม่สามารถรับรู้กลิ่นและรสชาติของอาหาร ประสาททางตา หู และสัมผัสบกพร่อง สายตาพร่าเลือน ไม่สามารถสู้แสงสว่างแม้แต่น้อย ต้องอยู่แต่ในห้องที่ดึงผ้าม่านลงอตลอดเวลา ไม่สามาริถฟังเสียงดนตรี เพราะเสียงทำให้เธอไม่สบาย ไม่สามารถคุยโทรศัพท์เพราะรับเสียงอื้ออึงไม่ได้
การสัมผัสแผ่วเบาบนร่างเธอนำความเจ็บปวดมาให้สุดแสน นานกว่าปีที่เธอจมอยู่ในความโดดเดี่ยว และพร่ำบ่นกับตนเองอย่างปวดร้าวว่า “ทำไมต้องเป็นฉันนะ?”
จวบจนวันหนึ่งขณะนอนบนเตียง กลิ่นบางอย่างลอยมาหา เธอได้กลิ่นซอสสปาเก็ตตี้ที่เพื่อนคน1ส่งมาให้ เธอเดินลงบันไดตามกลิ่นนั้นไปที่ครัว กลิ่นกระเทียม หัวหอม มะเขือเทศ พริก เครื่องเทศ
เธอไปที่ครัวตักซอสเข้าปาก แม้ยังไม่รับรู้รสชาติ แต่สามารถแยกแยะ อุณหภูมิและความอ่อนหยาบของอาหารที่ปลายลิ้น
นาทีนั้นเธอพบว่าสวรรค์มีจริง หลังจากนั้นเธอก็ค่อยๆ ค้นพบสิ่งที่เธอทำมันหายไปจากชีวิตกว่าปี เธอรู้รสชาติอีกครั้ง ตามมาด้วยโสตประสาท จักษุประสาท และสัมผัสประสาท
เธอต้อนรับชีวิตที่เธอทำหายไปด้วยความซาบซึ้งใจยิ่ง
หลังจากนั้นเธอก็ใช้ชีวิตใหม่อีกทิศทาง1 เธอทำให้ทุกวันในชีวิตที่เหลืออยู่ของเธอเป็นประสบการที่สวยงาม ยินดีซาบซึ้งกับความสามารถในการรับรุ้กลิ่น ภาพ เสียง สัมผัส และมีความสุขกับทุกๆ นาทีของชีวิตในสิ่งธรรมดาที่เธอไม่เคยให้ความสนใจ
ปรัชญาเต๋าบอกว่า “คนเราไม่เคยคิดถึงตีนเมื่อรองเท้าไม่กัด”
คนรามักไม่เหินของดีที่ตนมีอยู่จนเสียมันไปแล้ว
ไม่เห็นคุณค่าของแขน 2 ข้าง จนกระทั่งมันเข้าเฝือก
ไม่เห็นคุณค่าของงาน ( ที่เราว่าแย่ๆ ) จนกระทั่งตกงาน
ไม่เห็นคุณค่าของคนที่รัก ( เราว่าไม่ “เพอร์เฟกท์” )จนกระทั่งเธอหรือเขาไปแต่งงานกับคนอื่น
ไม่เห็นคุณค่าของพ่อแม่ ( ที่เราว่า “ขี้บ่น” ) จนกระทั่งไปงานศพของท่าน

สิ่งที่คนจำนวนมากเลือกทำ คือ บ่นว่าตนเองไม่มีความสุข ไม่ประสบความสำเร็จ ไม่รวย ไม่ได้เป็นเจ้าของสิ่งนั้น สิ่งนี้ และเอ่ยประโยคยอดฮิตว่า “มันไม่แฟร์เลย”
เรื่องราวชีวิตของ ญ สาวข้างบนนี้เป็นความจริง 100% จะว่าไปแล้ว ญ คนนี้เป็นคนที่โชคดียิ่ง โชคดีที่ได้พบสัจธรรมอย่าง1ของชีวิตก่อนที่จะถึงวันสุดท้ายของชีวิต
เราอาจจะโชคดีกว่าเธอตรงที่ เราสามารถเรียนรู้ประสบการณ์ทางอ้อมจากเธอ บางทีทุกครั้งที่เรารู้สึกว่าโลกไม่มีความยุติธรรม ก่อนที่เราจะบ่นลองมองตัวเราเองดูดีๆ เราจะพบว่า เรามีอะไรดีๆ หลายอย่างที่คนอื่นไม่มี
เราสามารถทำ หนึ่งวันเดียวกัน ของเราให้มีความหมายได้ ก็ต่อเมื่อเราเห็นคุณค่าของสิ่งที่เรามี และใช้วันนี้ - วันแรกของวันที่เหลือ - อย่างคุ้มค่าที่สุด
เพราะวันแรกของชีวิตที่เหลือนี้ช่างสั้นเหลือเกิน และเพราะเราไม่มีทางรู้ว่า เรามี วันแรกของวันที่เหลือ อีกสักกี่วัน
วินทร์ เลียววาริณ ( มกราคม 2547 )

ขอบคุณที่อ่านจบนะคัฟ อ่านเสร็จแล้วขอให้คิดตามด้วยนะคัฟ


Sing_evilly@hotmail.com