► ►► ..ส ำ นั ก ไ ห ม ด ำ. . ต อ น 3 . . . ◄ ◄◄ ปิดบริการ 1 วันคับ หลังจากที่การจู่โจมของเหล่าหน่อไม้พันปีได้ถูกไหมทองอร่ามใช้กระบวนท่าที่ ชื่อว่า “ปุ๊”ทำลายจนกลายเป็นตับไก่เกลื่อนพื้นไปหมดแล้วนั้น กลิ่นคาวของตับ สดๆคละคลุ้งไปทั่วอาณาบริเวณหนึ่งลี้ครึ่ง ใครจินตนาการไม่ออกว่าตับไก่สดๆ กลิ่นเป็นยังไงแนะนำให้ไปหามาดมดูเพื่อเพิ่มอรรถรสในการอ่าน ป่าทั้งป่าดูเหมือนจะถอยเพื่อตั้งหลักจากอาการตื่นตะลึงกับคู่ต่อสู้ผู้ไม่เคยพาล พบมาก่อนผู้นี้ ไม่กี่อึดใจหลังจากนั้น เงาร่างของชายหัวโล้นผู้หนึ่งก็ปรากฎขึ้นที่ หลังกอไผ่กอโน้นเขาเดินลุยตับไก่มาแต่ไกล ท่าทางสงบเสงี่ยมเจียมตัวไม่ วุ่นวาย “เฉีรยะๆๆ” เสียงเขาเหยียบตับไก่น่าขยะแขยง ไหมทองอร่ามกำลังประเมินผู้มาเยือนว่านี่คือมิตรหรือศรัตรูกันแน่หากเป็นมิตร ใยถึงมาอยู่ในป่าไผ่พันปีซึ่งเป็นแดนของศัตรูเช่นนี้ “ นั่นใครน่ะ ไอ้ตึ๋งใช่ไหม พ่อมึงเป็นไงมั่งวะไม่ได้เจอกันตั้งนาน “ ไหม ทองอร่ามทักมั่วซั่ว เขาคิดว่ามันดีกว่าการถามว่า “นั่นใคร?” เป็นไหนๆดูเป็นมิตร กว่าตั้งเยอะ “อาตมามีชื่อว่า จุ๊บแจง มาจากสำนักสามเส้า ได้ยินเสียงประยุทธดังมาจากทาง นี้ ก็เลยเดินมาดู” บรรพชิตว่า “อ๋อ ขอโทษด้วยไต้ซือ มองไกลๆนึกว่าไอ้ตึ๋ง หน้าคล้ายๆกัน “ เขากลบเกลื่อน “อาตมาพักอยู่ที่แห่งนี้มาหลายปีไม่เคยมีเหตุการณ์วุ่นวายเช่นนี้มาก่อน เหตุใด ประสพถึงได้ทำลายมันเสียเล่า?” บรรพชิตว่า น้ำเสียงตำหนิติเตียน “ฮันแน่ แสดงว่าฉันแต่หน่อไม้ล่ะสิ ไม่ดีนา เดี๋ยวเป็นเก๊าปวดเข่าแย่เลย” ไหม ทองอร่าม น่าจะมีปัญหาด้านมนุษย์สัมพันธ์แล้วล่ะ คุยกับคนอื่นไม่ค่อยตรง ประเด็นเอาซะเลย “ดูจากหยกที่ประสบห้อยไว้ที่หว่างขา อาตมาเดาว่า ท่านมาจากสำนักไหมทอง” หยกนั้นสีเขียว ไม่ได้สีทองซะหน่อย สีทองนั่น ไม่ใช่หยก “ใช่ ข้ามาจากสำนักไหมทองไต้ซือคงเป็นชาวยุทธท่าทางจะเก๋าน่าดู “ เขาคง หมายถึงคงจะมีฝีมือน่ะ”หากท่านค้างคืนอยู่ที่นี่มาหลายปี ท่านคงพอจะจำ เหตุการณ์เมื่อหลายปีก่อนได้พี่น้องของข้าถูกเทพเทวาในป่านี้ทรยศจนต้องถูก จับไปทำมิดีมิร้ายที่สำนักไหมดำนู่น “ “ประสพคงจะไปเพื่อช่วยญาติมิตร อาตมาเข้าใจ แต่เวรต้องระงับด้วยการไม่ต้อง เวร ด้วยวรยุทธของท่านตอนนี้เกรงว่าจะยังไม่พอที่จะช่วยพี่น้องของประสพหนำ ซ้ำอาจจะโดนตุ๋ยตูดก็ได้นะสำนักนั้นเป็นเกย์กันเยอะ” ไต้ซื้อจุ๊บแจงพูดด้วยน้ำ เสียงน่าเชื่อถือ “เวรย่อมระงับด้วยการจ้างเวรเพื่อนหรือรีบไปเข้าเวรต่างหากเล่า ฮ่าๆๆ ฉึ่งโป๊ะๆ!” เขาพยายามเล่นมุก “โยมอย่าปล่อยมุกควายสิ ประสพคงจะทำให้ทวยเทพเกรี้ยวโกรธเข้าแล้ว ตับไก่ ถึงได้กระจายขนาดนี้ อาตมาขอเตือนท่านด้วยความหวังดี ทวยเทพอยู่ในฐานะที่ควรเคารพศรัทธา ท่านอย่าได้ทำอะไรเป็นการท้าทายท้าต่อยสอยร่วง มิเช่นนั้นด้วยบุญญาธิการ อันมากล้น จะท่วมทับประสพจนสลบเหมือดเลือดกระจายได้อย่างง่ายดาย “ ไต้ ซือว่า “หลวงจีนทุศีล ท่านจงเลิกเล่นละครได้แล้ว แค่เห็นติ่งหูของท่าน ข้าก็รู้แล้วว่า ท่านเป็นสมุนของเหล่าเทพ อย่าได้ใช้เครื่องห่มกายอันศักดิ์สิทธิ์นี้อำพรางกายมากล่อมข้าเสียให้ยาก “ ไหม ทองอร่ามชี้ไปยังเป้าสบงของหลวงจีนไหมสีดำเส้นหนึ่งโผล่แล่บออกมาจากตรง นั้น “ ท่านช่างตาแหลมคมที่จ้องเป้าข้าจนแห็นไหมดำแม้โพล่แพลมออกมาแค่นิด เดียว หึหึ งั้นข้าจะไม่ปิดบังฐานะตัวเองอีกต่อไป แท้จริงข้ามีนามว่าสมหมาย เป็น ภารโรงอยู่โรงเรียนวัดนาประดู่ แต่ตอนนี้ได้ฝึกยุทธ์จนช่ำชองดำรงตำแหน่งเป็น ฑูตซ้ายสำนักไหมดำได้ข่าวว่าไหมทองอร่ามจะมาท้ารบกับสำนักไหมดำจึงใคร่ ขอชมฝีมือของทายาทไหมหงิกหงอเป็นบุญตาซักครั้ง “ ตั้งท่า เตรียมรับมือไหม ทองอร่าม “เรื่องนั้น ข้าย่อมไม่ขัดข้อง เตรียมรับมือ!!! “ ไหมทองอร่ามตวาดลั่นเขาลงจาก หลังม้า ตั้งท่ารวบรวมพลังลมปราณเป็นก้อนได้ก้อนเบ้อเร่อ พรึ่ดๆๆๆ เสียงพลัง ลมปราณหลังไหลออกมาสนามพลังเริ่มปรากฎเป็นดังเปลวเพลิงรอบกายของ ชายหนุ่ม ใช่แล้ว นี่คือกระบวนท่า “ไก่ย่างถูกเผา” ฝ่ายหลวงจีนปลอมเห็นดังนั้นจึงเดินพลังลมปราณต้านไว้ สนามพลังสีดำปราฎขึ้น รอบกายของสมหมาย บุ๋งๆๆๆ เสียงลมปราณปะทะกัน ฝ่ายไหมทองอร่ามนั้นเส้นผมเริ่มเปลี่ยนเป็นสี ทองเสียแล้ว โอว นะๆๆ นี่มันช่างคุ้นยิ่งนัก หลวงจีนนึกหวั่นๆว่ากำลังอยู่ผิดเรื่องรึ เปล่าหว่า? ทันใดนั้นเอง สนามเพลิงแห่งลมปราณนั้นก็หายไปเหลือเพียงตับไก่ที่สุกแล้ว รอบๆบริเวณนั้นส่งกลิ่นหอมฉุยเชียว หลงวจีนสมหมายปลอมมองตับไก่เหล่านั้น ตาเป็นมัน เนื่องด้วยว่า นี่มันก็ใกล้จะเที่ยงแล้วตั้งแต่เช้ามายังไม่ได้กินอะไรเลย ยิ่งได้เห็นตับไก่ ยิ่งหิวจนมือสั่นหมดเรี่ยวหมดแรง เหมือนว่าไหมทองอร่ามจะรู้จากแววตาตั้งแต่แรกพบว่าหลวงจีนปลอมคนนี้กำลัง หิวข้าว จึงเลือกใช้กระบวนท่าไก่ย่างเพื่อตัดกำลังคู่ต่อสู้ . . . . ไวปานสายฟ้า ขณะที่สมหมายอดีตภารโรงกำลังจ้องตับไก่สุกๆอยู่นั้นนั่นเอง ไหมทองอร่ามก็เข้าประชิดตัวพร้อมสะกัดจุดจนสมหมายหยุดหงึก ดิ้นไม่ได้ ไหมทองอร่ามค่อยเอื้อมมือไปยังเป้าหมาย ซึ่งก็คือขนเส้นนั้นนั่นเอง จนรวบรวม พลังลมปราณเฮือกใหญ่ แล้วก็ดึง พรวดดดดดดดดดดด ขนเส้นนี้นี่เอง คือจุดอ่อนของสำนักไหมดำ ถ้าใครถูกกอนขนแล้วก้จะสิ้นวรยุทธ์ ไปชั่วคราวจนกว่าขนจะงอกใหม่ ซึ่งใช้เวลาหลายปี ปกติ ไม่ได้ถอนกันได้ง่ายๆ นะ ต้องถอนให้ถูกวิธีและมีลมปราณขั้นสูงจริงๆ สมหมายถึงกับตาเหลือกไม่นึกว่าจะมีใครถอนไหมคนสำนักไหมดำได้ แต่สายไปซะแล้ว จากนี้ไป สมหมายคงต้องกลับไปเป็นภารโรงที่โรงเรียนวัด ประดู่ตามเดิม . . . . โปรดติดตาม ตอนต่อไป ลงนาม เป็ดสวรรค์   Create Date : 22 สิงหาคม 2554 12 comments Last Update : 22 สิงหาคม 2554 23:47:12 น. Counter : 1002 Pageviews. Share Tweet

เจิมไหมๆๆๆ....เอ่อ ไม่ควรระบุว่าสีใด...เดี๋ยวจะหาว่าเราลำเอียง เอย.. ปล.อ่านเสร็จแล้ว...เสียงเหยียบตับไก่นี่มัน เหมือนนักมวยถูกเตะข้อพับนะ..เชรี้ยะๆๆๆ   โดย: โจนบ้ากับป้าแก่ๆ 22 สิงหาคม 2554 1:12:19 น.

อรุณสวัสดิ์ครับพี่ท่าน หายไป เลยยังปะติดปะต่อเรื่องไมไ่ด้ แหะๆๆๆ เดือนนี้คอมเสียซะมึนไปเลย   โดย: กะว่าก๋า 22 สิงหาคม 2554 6:05:19 น.

อรุณสวัสดิ์ค่ะ   โดย: Gunpung 22 สิงหาคม 2554 6:15:36 น.

แวะทักทายวันที่อากาศแจ่มใสจ้า   โดย: phunsud 22 สิงหาคม 2554 8:47:41 น.

หวัดดีเช้าวันจันทร์ค่ะ อากาศดี๊ดีอีกวันที่ กทม. ^^   โดย: nompiaw.kongnoo 22 สิงหาคม 2554 11:22:13 น.

นึกว่าดราก้อนบอลซะอีก   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 22 สิงหาคม 2554 11:35:50 น.

วิชาไก่ย่างถูกเผา เหมือนโงกุน ระเบิดพลังซุปเปอร์ไซย่า เลย อิอิ   โดย: อสูรกายไทฟอน 22 สิงหาคม 2554 12:39:45 น.

ชยํ เวรํ ปสวติ ทุกฺขํ เสติ ปราชิโต อุปสนฺโต ชยปราชยํ ผู้แพ้ย่อมก่อเวร ผู้พ่ายย่อมอยู่เป็นทุกข์ ผู้ละความแพ้และความพ่ายเสีย มีใจสงบระงับนั่นแหละเป็นสุข มีความสุขกับการละความแพ้และความพ่ายได้ตลอดไป...นะคะ   โดย: พรหมญาณี 22 สิงหาคม 2554 12:56:59 น.

โห เข้ามาเจอตอนสาม!! ไว้ก็ต้องย้อนไปอ่านหนึ่งกะสองก่อนเนอะ ไม่งั้น คงจะอ่านตอนนี้ไม่รู้เรื่อง จากบล็อกวัง อิอิ บล็อกนี้พี่สนุกกะการเล่นสีแหวกไปจากแนวที่ตัวเองเคยทำ พอดีมันเป็นสไตล์วัดวัดวังวังสีผิดธรรมชาติแบบนี้กลับรู้สึกย้อนยุคแปลกตาดี   โดย: น้ำ-ฟ้า-ป่า-เขา 22 สิงหาคม 2554 15:16:22 น.

พี่หล่ะปวดหัวกับชื่อตัวละครของคุณเป็ด.... แต่ก็ยังตามอ่านนะ   โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ 22 สิงหาคม 2554 16:23:32 น.

จะรออ่้านตอนต่อไปนะ   โดย: น้องผิง 22 สิงหาคม 2554 18:09:33 น.

เวรย่อมระงับด้วยการไม่โดดเวรนะโยม แล้วจะเอาหยกไปห้อยไว้หว่างขาทำไมเล่า!!   โดย: ชีริว 22 สิงหาคม 2554 20:06:56 น.