Group Blog
All Blog
<<< "ไม่ต้องไปสนใจ " >>>










"ไม่ต้องไปสนใจ "

ถาม : การที่เรานั่งดูลมหายใจ

เข้าออกทางปลายจมูก

 แล้วเกิดอาการตัวเอนไปด้านหลัง

มีอาการอยากกลืนน้ำลาย

สิ่งที่เกิดกับร่างกายแบบนี้

คือเวทนาใช่หรือไม่คะ

 แล้วแบบนี้คือเราไม่มีสติใช่หรือไม่คะ

พระอาจารย์ : อาการต่างๆ ของร่างกาย

มันเป็นปกติของร่างกาย ถ้าเราไม่ไปสนใจมัน

 ให้ความสำคัญของมัน มันก็จะไม่มารบกวนเรา

แล้วก็กลืนน้ำลาย เราก็เอนไปเอนมา

อยู่ตลอดเวลา

 เวลาเล่นไพ่เราก็เอนไปเอนมา

 ดูหนังเราก็เอนไปเอนมา ไม่เห็นมันมีปัญหา

พอเรามานั่งดูลมหายใจกลายเป็นปัญหาขึ้นมา

 เราก็อย่าไปสนใจมัน มันจะเอนก็เรื่องของมัน

มันจะกลืนน้ำลาย อยากจะกลืนน้ำลาย

ก็ไม่ต้องไปกลืนมัน ตอนนั้นปล่อยมัน

ก็ปล่อยให้มันไหลไป

น้ำลายมันจะไหลออกมาทางปาก

ก็ปล่อยมันไหลไป ให้เราดูลมไปเรื่อยๆ

 แล้วรับรองได้ มันไม่ไหลหรอก

มันหลอกเราเท่านั้นเอง

หลอกให้เราคิดว่ามันจะไหล

หลอกเราว่ามันเอนไปทางโน้นเอนมาทางนี้

 ถ้าเรามัวไปกังวลกับเรื่องของร่างกาย

 เราก็จะไม่สามารถนั่งสมาธิทำใจให้สงบได้

 ฉะนั้นเวลาเรานั่งเราต้องลืมร่างกายไป

 ไม่สนใจร่างกาย

ร่างกายจะเป็นอะไรอย่างไรไม่ต้องไปสนใจ

ปล่อยมันเป็นไปตามเรื่องของมัน

ให้เราสนใจกับ สติ

คือการดูลมหายใจเข้าออกไปเรื่อยๆ

 เพียงอย่างเดียว

 และเดี๋ยวเรื่องของร่างกาย

มันก็จะไม่มีปัญหา มันจะหายไป.

พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต

............................

ธรรมะบนเขา

วันที่ ๒๕ มิถุนายน ๒๕๖๐







ขอบคุณที่มา fb. พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
ขอบคุณเจ้าของภาพค่ะ




Create Date : 26 มิถุนายน 2560
Last Update : 26 มิถุนายน 2560 4:53:55 น.
Counter : 751 Pageviews.

0 comments
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

tangkay
Location :
ชลบุรี  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 55 คน [?]



(•‿•✿) พออายุเลยเลขหกฉันยกเครื่อง
มอบทุกเรื่องที่เคยรู้คู่ความเห็น
มอบประสบการณ์ผ่านพบจบประเด็น
ไม่ยากเย็นเรื่องความรู้ตามดูกัน
ฉันคนเก่าเล่าความหลังยังจำได้
แต่ด้วยวัยที่เหลือน้อยค่อยสร้างสรร
ยอมรับเรื่องเนตโซเชียลเรียนไม่ทัน
อย่าโกรธฉันแค่สูงวัยแต่ใจจริง
ด้วยอายุมากมายอยากได้เพื่อน
หลากหลายเกลื่อนทุกวัยทั้งชายหญิง
คุยทุกเรื่องแลกเปลี่ยนรู้คู่ความจริง
หลากหลายสิ่งฉันไม่รู้ดูจากเธอ ....
สิบปีผ่านไป.......
อายุเข้าเลขเจ็ดไม่เผ็ดจี๊ด
เคยเปรี้ยวปรี๊ดก็ต้องถอยคอยเติมหวาน
ด้วยเคยเกริ่นบอกเล่ามาเนิ่นนาน
ก็ยังพาลหมดแรงล้าพากายตรม
ด้วยชีวิตผ่านมาพาเป็นสุข
ยังสนุกกับการให้ใจสุขสม
อยากบอกเล่ากล่าวอ้างบางอารมณ์
แม้คนชมจะร้องว้า....ไม่ว่ากัน
ปัจจุบันเขียนน้อยค่อยเหินห่าง
ระบบร่างเปลี่ยนแปลงเหมือนแกล้งฉัน
เราคนแก่ตามแก้ไม่ค่อยทัน
ยักแย่ยันค่อยศึกษาหาข้อมูล
แต่ด้วยคิดถึงแฟนคลับกระชับมิตร
จึงต้องคิดตามต่อไปไม่ให้สูญ
ส่งความรู้คู่ธรรมะทวีคูณ
เพื่อเพิ่มพูนให้รู้กันฉันสุขใจ