ความรัก...ของพ่อแม่ทำให้ลูกไม่รู้สึกเหงา
ก่อนหน้านี้เราก็เคยได้บันทึกเรื่องราวระหว่างความรักของครอบครัวมาแล้วครั้งนึง ครั้งนี้ก็อดไม่ได้ที่จะเล่าให้ฟังอีกครั้ง....
เราเป็นลูกสาวคนเดียวในพี่น้อง 3 คน พ่อกับแม่ก็เลยรักเราเป็นพิเศษ เนื่องจากความขี้อ้อน เอาใจเก่ง(นิสัยเหมือนแมวเลย) และพยายามทำทุกอย่างเต็มที่ จนบางครั้งดูเหมือนทางบ้านจะลำเอียงไปทางลูกสาว ทั้งๆที่พ่อกับแม่รักลูกเท่ากัน เราอยากให้พี่ชายและน้องชายรู้เหลือเกินว่า พ่อกับแม่รักพวกเราเท่ากัน
ตั้งแต่เล็กๆพี่ชาย น้องชายได้เที่ยว ครั้งงานทัศนศึกษาของโรงเรียน แต่เราไม่เคยได้ไป พอเริ่มโตเราจึงเข้าใจ เพราะความห่วงใยที่มีต่อเรามากมายนั่นเอง
พอเรียนระดับอุดมศึกษา เมื่อขึ้นปี 3เราต้องไปเรียนที่สงขลาก็เลยขอทางบ้าน แม่ร้องไห้มากมาย บอกว่าเราจะทิ้ง ทั้งๆที่เราต้องจำเป็นไปเรียนจริงๆ (อันที่จริงยะลากับสงขลาใกล้กันนิดเดียว) เราจึงให้พ่อคุยกับแม่ เราก็เลยได้เรียนสมใจ
ช่วงนั้นยอมรับว่าเหนื่อย เพื่อให้อยู่ใกล้แม่ เราต้องทำงานพิเศษที่ยะลาในวันเสาร์-อาทิตย์ ต้องรีบกลับบ้านเย็นวันศุกร์ และตื่นตีสี่ เพื่อขึ้นรถกลับมาเรียนในเช้าวันจันทร์ เหตุผลคือให้ได้กลับบ้านทุกอาทิตย์ อย่างน้อยก็ได้ค่ารถก็ยังดี ทำแบบนี้ประมาณ 1 ปี เวลาเรียนก็น้อยลง ทำให้เรามีเวลามากขึ้น จนกระทั่งเรียนจบ เราก็ยังทำงานในยะลา
จนกระที่ง เดินมีนาคม เราได้เดินทางทางไปทำงานที่กทม.เนื่องจากเหตุการณ์ความไม่สงบ ตลอดระยะเวลาที่ไปอยู่ แม่จะโทรหาทุกวัน 3 เวลาเป็นอย่างน้อย ส่วนพ่อ จะโทรหาทุกวันในช่วงแรก 6 เดือนหลังเหลือวันเว้นวัน
มาบัดนี้เรามาอยู่ตรัง แม่ก็ยังโทรหาเหมือนเดิม โดยเราจะกลับบ้านเดือนละครั้ง หรือไม่แม่ก็จะมาหา เหมือนสัปดาห์ก่อน ที่แม่มา และเมื่อแม่กลับ 4 วัน พ่อก็มาอีก ชีวิตลูกสาวคนเดียวแถมโสด ก็เป็นแบบนี้แหละคะ...พ่อแม่จะห่วงใยเสมอ จะห้ามยังไงก็ไม่ได้....แต่เราก็ดีใจที่พ่อกับแม่รักเรา กับพี่และน้อง...ทุกวันนี้เราพยายามกอด พ่อกับแม่มากขึ้น รู้สึกดีมากๆ นอนกอดแม่อุ่นมากๆ ลูกไม่หนาวเลย...ก็เพราะว่าเรารู้สึกดีๆ ที่มีพ่อกับแม่ที่รัก ก็เลยต้อนรับการมาตรังของพ่อกับแม่ ด้วยบล็อกนี้...
หวังว่าทุกคนคงมีความสุขกับการอ่านเรื่องของเราในวันนี้นะคะ
| Create Date : 01 พฤศจิกายน 2550 |
| Last Update : 5 มิถุนายน 2559 16:01:06 น. |
|
28 comments
|
| Counter : 2360 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 36 คน [
เราก็เคยไปอยู่ที่ตรัง 2 ปีค่ะ...