Group Blog
 
All Blogs
 

ความเจ็บปวดที่ต้องขูดมดลูก

ดีสนีย์...ลูกรัก

     หลังจากเขียนถึงหนูไปเมื่อวันก่อน แม่ยิ่งคิดถึงหนูมากขึ้น จากที่คิดว่าทำใจได้แล้วพอมานึกถึงมันยิ่งตอกย้ำให้แม่รู้ว่า แม่รักหนูมากเหลือเกิน รักทั้ง ๆ ที่เราไม่เคยได้สัมผัสกัน ไม่เคยได้พูดจา และไม่ได้ลาหนูเลย จนกระทั่งหนูจากไป

    หลังจากที่แม่นัดวันกับคุณหมอเพื่อขูดมดลูกเรียบร้อยแล้ว แม่ก็แอดมิดเข้า รพ.ก่อน 1 วันเพื่อเตรียมตัว ใน 1 วันนั้นแม่ได้เห็นอะไรมากมายเป็นประสบการณ์ที่แม่ไม่เข้าใจเลย ไม่เข้าใจโชคชะตา

     เตียงข้าง ๆ แม่เป็นเด็กวัยรุ่นอายุไม่น่าจะเกิน 16 ปี เขามาขูดมดลูกเหมือนกัน สาเหตุเพราะเขาทำแท้งแล้วตกเลือด เด็กวัยรุ่นคนนั้นและแม่ของเขา ไม่มีท่าทีเศร้าสลดเลยที่ได้ทำลายชีวิตน้อย ๆ ไป 1 ชีวิต เดินคุยกับเตียงนู้นกับเตียงนี้ ว่าหนูไปทำแท้งมาเลยตกเลือด ไม่มีท่าทางว่าสำนึกผิดในสิ่งที่กระทำลงไป แม่เห็นแล้วรับไม่ได้อย่างที่สุด ทำไมคนที่อยากมีลูกมากเขาถึงไม่มาเกิดกับเรา กลับไปเกิดในท้องของคนที่ไม่พร้อม และสุดท้ายเขาก็กำจัดออกไปโดยไม่รู้สึกอะไรเลย

     เมื่อถึงเวลาเข้าห้องผ่าตัด เตียงแม่ถูกเข็นไปรอหน้าห้อง มีคนมาขูดมดลูกเยอะมาก วันที่แม่ขูดมดลูกนั้น น่าจะไม่ต่ำกว่า 20 คน เพิ่งรู้ว่าอัตราการแท้งมีมากเหลือเกิน

     ถึงคิวแม่ต้องขูดมดลูกแล้ว แม่น้ำตาไหล พร่ำขอโทษหนูอยู่ในใจตลอดเวลา ขอโทษที่ไม่ได้ดูแลหนู และแม่ภาวนาขอให้หนูกลับมาเกิดในท้องแม่อีกครั้ง แม่สัญญาว่าจะดูแลหนุให้ดีที่สุดเท่าที่แม่คนนึงจะทำได้ พยาบาลเข็นแม่เข้าไปในห้อง แม่ขึ้นเตียง ในห้องเย็นมากมากจนแม่ตัวสั่น พยาบาลหาผ้ามาห่มให้ จากนั้นวิสัญญีแพทย์เข้ามาแนะนำตัวกับแม่ บอกว่าเมื่อคุณหมอมาแล้ว จะให้ดมยาสลบ ตื่นมาก็จะเรียบร้อยทุกอย่าง

     แม่นอนรออยู่เกือบครึ่งชม. ได้ยินเสียงคุณหมอเข้ามา ไม่ถึง 1 นาทีแม่ก็หลับไม่ได้สติ มารู้สึกตัวอีกทีคือนอนรออยู่ห้องพักฟื้นแล้ว แต่แม่เจ็บมาก ปวดท้องที่สุด พอแม่ตื่นมาก็กลับไปห้องพัก เตียงข้าง ๆ ที่เข้าไปขูดมดลูกพร้อมกัน เขาไม่มีใครปวดท้องเลย แต่แม่ทั้งเจ็บ ทั้งปวด จนบรรยายไม่ถูก ไม่สามารถกระดุกกระดิกตัวได้เลย แต่แม่อยากจะบอกหนูว่า ภายในใจของแม่มันเจ็บยิ่งกว่าร่างกายภายนอกมากนัก เพราะความเจ็บนั้นแสดงว่า หนูได้จากแม่ไปแล้วจริง ๆ ไม่หลงเหลือส่วนใดของหนูอยู่ในท้องแม่อีกแล้ว

     แม่ถามพยาบาลว่าทำไมถึงเจ็บมาก พยาบาลบอกว่าเพราะแม่ฟื้นเร็วไปหน่อย อีกประมาณ 10-20 นาทีอาการเจ็บจะหายไป ซึ่งก็จริงตามพยาบาลบอก แม่นอนนิ่ง ๆ อยุ่ประมาร 15 นาที อาการเจ็บหายไปแบบปลิดทิ้ง แต่ยังมีเลือดไหล แม่นอน รพ.ต่ออีก 1 คืน รุ่งเช้าก็กลับบ้านเลย

     คุณหมอบอกแม่ว่า ถ้าอยากจะมีลูกอีกครั้งต้องรอให้ผ่าน 6 เดือนไปก่อน มดลูกถึงจะพร้อม และหลังจากขูดมดลูก ห้ามแม่ยกของหนัก เดินไกล ๆ หรือทำอะไรที่จะได้รับความกระทบกระเทือน อย่างน้อย 1 เดือน

     แม่พักฟื้นอยู่ประมาณ 1 อาทิตย์ เลือดก็หยุดไหลแล้ว อาการเริ่มดีขึ้น แม่จึงตระเวนทำบุญให้หนู แม่ทำบุญ 9 วัดในเดียว และแม่ก็ทำบุญอยู่เรื่อย ๆ กรวดน้ำไปให้หนูอยู่เรื่อย ๆ เพราะมันเป็นสิ่งเดียวที่จะทำให้หนูได้ ขอให้หนูได้รับผลบุญที่แม่ทำไปให้นะลูก

     ชื่อน้องดีสนีย์ เป็นชื่อที่ป๊าตั้งให้หนู เพราะเมื่อนับวันที่หนูเริ่มเข้ามาอยู่ในท้องแม่แล้ว น่าจะเป็นช่วงที่ป๊าพาแม่ไปเที่ยวดีสนีย์แลนด์ที่ฮ่องกง ไม่ว่าหนูจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย ป๊าบอกว่่าชื่อนี้เหมาะที่สุดแล้ว

     แม่ทำบุญและกรวดน้ำให้หนูอยู่เรื่อย ๆ ขอให้หนูได้รับผลบุญที่แม่ทำไปให้ และแม่หวังว่าเมื่อวันที่หนูพร้อม หนูจะกลับมาเป็นลูกของแม่อีกครั้ง

 

รักลูกนะดีสนีย์

19 เม.ย. 55




 

Create Date : 18 พฤษภาคม 2555    
Last Update : 18 พฤษภาคม 2555 16:39:24 น.
Counter : 6449 Pageviews.  

ครบ 1 ปี กับการสูญเสียหนูไป

ดีสนีย์...ลูกรัก

     ครบปีแล้วที่หนูจากไป ทั้ง ๆ ที่ไม่ทันได้ลืมตามาดูโลกนี้ด้วยซ้ำ แม่เขียนถึงหนูไว้เพื่อให้หนูรู้ว่า แม่ไม่เคยลืมหนูเลย เราไม่เคยได้เห็นหน้ากัน ไม่เคยได้พูดคุย แม่ไม่เคยได้ทำหน้าที่ของแม่ ที่ควรจะทำให้หนูเลยแม้แต่วันเดียว

     แม่รู้ว่ามีหนูอยู่ในท้องของแม่ พร้อม ๆ กับข่าวร้ายว่าหนูได้จากแม่ไปแล้ว ด้วยความไม่ใส่ใจ และไม่รู้จักสังเกตตัวเองของแม่เอง ทำให้หนูต้องจากไปอย่างรวดเร็วแบบนี้

     ป๊ากับแม่อยากมีลูก และพยามจะมีลูกหลังจากแต่งงานกันมา 5 ปี แต่ก็ไม่สามารถมีได้ เราพยายามหาหมอ แต่ก็ไม่สำเร็จ จนป๊ากับแม่ถอดใจ คิดว่าไม่เป็นไร ตอนนี้คงยังไม่ถึงเวลา เลิกไปหาหมอ เลิกพยายาม และเลิกคิดที่จะมีลูก สุขภาพแม่ไม่ค่อยแข็งแรง ประจำเดือนขาดหายไปนานมาก 6-7 ปี แล้วอยู่ ๆ วันหนึ่งประจำเดือนแม่ก็กลับมา แต่ก็ยังไม่ปกติเท่าไหร่ ป๊ากับแม่จึงยอมรับชะตากรรม ว่าคงไม่มีลูกแน่แล้ว จนมาวันหนึ่ง ป๊ากับแม่ก็ได้รับข่าวดีจากคุณหมอ พร้อม ๆ กับข่าวร้ายในระเวลาห่างกันไม่ถึง 1 นาที

     ย้อนกลับไปเมื่อ เม.ย 54 แม่ทำงานอยู่ที่สิงห์บุรี ส่วนป๊าทำงานอยู่กรุงเทพ เจอกันแค่อาทิตย์ละครั้ง จึงไม่คิดว่าจะสามารถท้องได้ เพราะตอนที่ป๊ากับแม่ หาหมอ และพยายามจะมีลูกยังยากเย็น อยู่ห่างกันแบบนี้คงมีโอกาสยาก

     จนแม่เริ่มมีอาการแปลก ๆ บ่นกับตัวเอง ว่าทำไมรู้สึกขี้เกียจจังเลย ไม่อยากทำงาน ไม่อยากทำอะไรเลย อยากนอนทั้งวัน แม่ไม่อยากกินอะไรเลยนอกจากชอคโกแลต มีชอคโกแลตเต็มตู้เย็นไปหมด กินได้ทั้งวัน แม่มีอาการแพ้กลิ่นอาหารบางอย่าง จำได้ว่าแม่บ้านผัดโชโป๊วกับไข่อยู่ในครัว แม่เดินผ่านได้กลิ่น ถึงกับวิ่งไปอ้วก แต่ทำไมตอนนั้นแม่ไม่เฉลียวใจคิดสักนิด ว่าแม่มีหนูอยู่ในท้อง

     จริง ๆ ตอนนั้นแม่มีอาการผิดปกติแล้ว แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก คือแม่มีประจำเดือนไม่หยุดเลยมาประมาณ 1 เดือนแล้ว (เดือน มี.ค.) แม่ไปหาหมอ หมอก็ให้ยาหยุดประจำเดือนมา แม่กินยาตามหมอสั่ง แต่ประจำเดือนก็ยังไม่หยุด มากระปริบกระปรอยบ้าง มาเยอะบ้าง สลับกันไป แต่ช่วงนั้นยังสนุกกับงาน ก็ไม่ได้สนใจตัวเองมากนัก 

     ลักษณะงานของแม่คือเป็นเลขาเจ้านาย ตอนนั้นเจ้านายอยากทำศูนย์การเรียนรู้เศรษฐกิจพอเพียง แม่ชอบที่ได้ทำงานแบบนี้ จึงเต็มที่กับงานพอสมควร แม่ทำบ้านดินกับคนงาน ให้คนงานปลูกข้าว ทำเตาเผาถ่านเอง ไปตัดไม้กับคนงาน วันไหนเราเผาถ่านเพื่อรอเอาน้ำส้มควันไม้ แม่ก็เฝ้าหน้าเตากับคนงานเพื่อเก็บน้ำส้มควันไม้ บางคืนแทบไม่ได้นอน เพราะต้องรอเปิดเตาเก็บน้ำส้มควันไม้ แม่สนุกกับงานมาก จนลืมสังเกตุอาการตัวเอง

     ก่อนสงกรานต์ แม่ไปเรียนทำบ้านดินที่ชัยภูมิ ขับรถเองจากสิงห์บุรี พาคนงานไปชัยภูมิ ไปลงมือเรียนทำบ้านดินกับเขา แล้วแม่ก็ปวดท้องมาก ประจำเดือนมาเยอะมาก ไหลแทบไม่หยุด จนต้องกินยาแล้วนอนพัก

     เมื่อดีขึ้นแม่เข้าห้องน้ำ พบว่าสิ่งที่ออกมากับประจำเดือน เป็นสิ่งแปลกปลอม ไม่เคยเห็น เป็นเหมือนผังผืดเหนียว ๆ กว้างประมาณ 4-5 เซน ยาวประมาณเกือบ 2 นิ้ว ด้วยความที่สงสัยและอยากรู้ว่าคืออะไร จึงหยิบมาดู ลองดึงดูมันยืดได้ คงไม่ใช่ผนังมดลูกหลุดลอกออกมาแน่ แม่เริ่มใจไม่ดี อาการปวดท้องก็ยังมีอยู่ ต้องทานยาซ้ำ

     จนเรียนทำบ้านดินครบคอร์ส ก็กลับสิงห์บุรี และแม่ก็มีวันหยุดช่วงสงกรานต์ จึงกลับมากรุงเทพ ประจำเดือนแม่ก็ยังไม่หยุด รวม ๆ แล้วเกือบ 2 เดือน จึงตัดสินใจไปหาหมอที่ รพ.เจ้าพระยา เล่าอาการให้หมอฟัง

     สิ่งแรกที่หมอให้ตรวจคือ ตรวจการตั้งครรภ์ แม่กับป๊านั่งรอด้วยใจจดจ่อ พยาบาลมาเรียกเข้าไปฟังผล คุณหมอบอกว่า คุณตั้งครรภ์ ป๊ากับแม่ดีใจมาก มองหน้ากันยิ้มแก้มแทบปริ แต่แม่รับรู้ข่าวดีไม่ถึง 1 นาที คุณหมอก็บอกว่า แต่ตอนนี้น้องไม่อยู่แล้ว คุณแม่แท้งแล้วนะครับ

     ทุกสิ่งทุกอย่างดับวูบ น้ำตาแม่ไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว มองหน้าป๊าที่พยามทำเข้มแข็ง กุมมือแม่ไว้ตลอดเวลา ทั้ง ๆ ที่ตัวเองก็น้ำตาคลอเบ้าตาแดง ๆ แต่ป๊าก็ปลอบใจแม่ คุณหมอบอกว่าผังผืดที่เห็นออกมานั้น สันนิษฐานว่าน่าจะเป็นถุงตั้งครรภ์ แม่ไม่อยากฟังอะไรต่อแล้ว ไม่อยากรับรู้อะไร มันอึ้ง ความสุข ความดีใจที่มันเกิดขึ้นเมื่อครู่ เป็นเหมือนความฝันที่อยู่กับเราแค่แว้บเดียว แล้วข่าวร้ายก็ตามมา

     คุณหมอให้แม่ขูดมดลูก แม่โทรหาคุณยายของหนู คุณยายอยากให้แม่กลับไปขูดมดลูกที่บ้านต่างจังหวัด เพราะคุณน้าของแม่เป็นหมอสูติที่โรงพยาบาล แม่จึงลางาน แล้วกลับบ้านต่างจังหวัดเพื่อขูดมดลูก

     เมื่อกลับไปถึงบ้านที่พัทลุง แม่ร้องไห้มากมายทำใจไม่ได้ ทุกสิ่งอย่างมันเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว เหมือนกับว่าฝันไป อยากจะตื่นจากความฝันคิดว่านี่มันเป็นเพียงแค่ความฝัน ไม่ใช่ความจริง ทำใจไม่ได้ ร้องไห้ตลอด แม่ไปตรวจและนัดวันขูดมดลูก ถึงแม้มันเป็นสิ่งที่ทำใจยอมรับได้ยาก แต่กำลังใจจากคนรอบข้าง ทำให้แม่ยอมรับได้

     วันนี้แม่คงเขียนถึงหนูได้เท่านั้น เพราะแม่กลั้นน้ำตาไม่อยู่ ไม่สามารถเขียนต่อได้ แม่คิดถึงหนูนะลูก ถึงแม้เราจะไม่เคยได้เห็นหน้ากัน แม่ขอโทษที่ไม่สามารถดูแลหนูได้ ไม่สามารถคุ้มครองหนูให้ลืมตามาดูโลกใบนี้ได้ แม่ขอโทษจริง ๆ

 

แม่น้องดีสนีย์

16 เม.ย. 55

    




 

Create Date : 18 พฤษภาคม 2555    
Last Update : 18 พฤษภาคม 2555 16:11:46 น.
Counter : 1532 Pageviews.  


lovelymilk
Location :


[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Friends' blogs
[Add lovelymilk's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.