ครอบครัว...สายใย...ความรัก
ในที่สุดเราก็ได้เริ่มบันทึกสิ่งที่อยากเขียนลงบล็อกซะที...หลังจากเวลาผ่านไปหลายวัน....
เริ่มต้นการบันทึกด้วยความประทับใจที่มีต่อครอบครัวก่อน...
ชีวิตของเราเติบโตมาในฐานะลูกคนที่สองของครอบครัว...มีพี่ชาย 1 คนและน้องชายอีก 1 คน...
วัยเด็ก...เราสามคนพี่น้องอยู่กันอย่างมีความสุข...เนื่องจากพ่อกับแม่ต้องทำงานนอกบ้าน พี่ชายจึงคอยเอาใจใส่น้องทั้งสอง ในยามวันหยุดแทนพ่อกับแม่ ชวนทำอาหารเมนูพิสดาร เช่นไข่สายไหม...
พาไปออกกำลังกาย โดยผ่านด่านหมาประจำซอยหลายด่าน ทุกด่านเราสามารถหลบได้เพราะหัวคิดของพี่ชาย ชวนเล่นเกมส์ต่างๆที่มีของรางวัลเป็นเหยื่อล่อ(จำได้ว่าตอนนั้นพี่ชายเรียนที่โรงเรียนมหาวชิราวุธสงขลา กลับบ้านเกือบทุกอาทิตย์)...แต่แล้วก็มีเหตุการณ์ที่ทำให้เกมส์ยุติลง เพราะความดื้อรั้นของน้องทั้งสอง
เมื่อเริ่มโต...พี่ชายต้องไปเรียนในระดับสูงขึ้น คือ มหาวิทยาลัย กลับบ้านน้อยลง ภาระการดูแลน้องจึงคืนกลับให้พ่อกับแม่...ถึงแม้ว่าพ่อกับแม่จะเหนื่อยเพียงใด ความรัก ความเอาใจใส่ที่มอบให้กับ 3 คนพี่น้องก็ไม่ได้ลดน้อยลงแต่อย่างใด มีแต่เพิ่มมากขึ้นทุกวัน...มีเพียงพี่ชายที่เริ่มเงียบขรึมลง ติดเพื่อนมากขึ้น แต่น้องทั้งสองก็ไม่เคยคิดอย่างอื่น เพราะความรักที่ได้จากพ่อ ความเอาใจใส่ที่ได้จากแม่ ไม่ทำให้เรารู้สึกว่าขาดสิ่งใดเลย
เข้าสู่วัยรุ่น...ต่างคนต่างเอาแต่ใจตัวเองมากขึ้น เริ่มมีเหตุการณ์ที่ทำให้พี่ชายน้องสาวทะเลาะกัน...ประกอบต้องย้ายบ้าน...ทำให้ขาดโอกาสปรับความเข้าใจ...ทำให้
พี่น้องเริ่มห่างเหิน...ถึงแม้ว่าพี่ชายจะห่างไป พ่อกับแม่พูดคุยกับพี่น้อยลง เนื่องจากต้องรับภาระมากขึ้น มีเพียงน้องสาวและน้องชายที่รับรู้ถึงความเหนื่อยล้าที่พ่อกับแม่มี แต่พ่อกับแม่ไม่เคยที่จะเอ่ยให้พี่ชายได้รับรู้...เพราะความรักที่มีต้องลูกชายอย่างมากล้น
เวลาผ่านไป...จนกระทั่งลูกทั้ง 3 เรียนจบปริญญาตรี....เริ่มทำงาน...แต่พ่อกับแม่ก็ยังไม่หยุดเดิน ยังคงแสวงสิ่งดีๆให้ลูกๆเสมอ...ตั้งแต่ซื้อบ้าน...ซื้อสิ่งอำนวยความสะดวกทุกอย่างเท่าที่ทำได้...เพื่อนลูกทั้ง 3 คนที่จะใช้ชีวิตบั้นปลายอย่างมีความสุข
พ่อกับแม่สอนให้ลูก...อ่อนโยนและอ่อนน้อม ต่อทุกคน
พ่อกับแม่สอนให้ลูก...พูดจาไพเราะน่าฟัง
พ่อกับแม่สอนให้ลูก...ไม่ลุ่มหลงอบายมุข โดยให้ดูพ่อเป็นตัวอย่าง
พ่อกับแม่สอนให้ลูก...เป็นคนดีของสังคม
ทั้งหมดนี้ คือ วิถีชีวิตของครอบครัวๆหนึ่ง...ที่เป็นตัวอย่างให้ใครหลายๆคนเห็นว่า คำพูดมากมายที่ไพเราะน่าฟัง...ก็ไม่สามารถเทียบได้กับความหวังดี ที่แสดงออกได้....อยากให้ทุกคนรักพ่อกับแม่ให้มากๆ เหมือนกับที่เรารัก
มีประโยคๆนึงที่เรามักพูดกับพ่อและแม่เสมอ "ชั่วชีวิตนี้ถึงแม้ว่าลูกจะไม่ได้มั่งมีอย่างใครเขา แต่ลูกก็คิดอยู่เสมอ ว่าลูกโชคดีที่ได้เกิดเป็นลูกของพ่อกับแม่ ที่รักลูกอย่างสุดหัวใจ...รักพ่อ(แม่)คะ"
สายใยของครอบครัวเรา ถูกถักทออย่างเหนียวแน่น จากความรักที่พ่อกับแม่มีให้ ลูกๆทั้ง 3 คน ทำให้เรา 3 คน เติบโตมาในสังคมได้โดยที่ไม่ทำให้ใครเดือดร้อน และพร้อมที่จะแบ่งปันความรักให้กับทุกคน เพราะว่าเราได้รับความรักอย่างมากล้นจากพ่อแม่นั่นเอง
หวังว่าเรื่องดีๆที่เราแบ่งปัน คงทำให้ทุกคนมีความสุขนะคะ
| Create Date : 26 กันยายน 2550 |
| Last Update : 18 พฤศจิกายน 2564 10:55:24 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 2259 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 36 คน [
