Bloggang.com : sawkitty : บันทึกเรื่องของพ่อ บทที่ 3 : ช่วงสุดท้ายแห่งลมหายใจ ณ ห้องไอซียู โรงพยาบาลตรัง

บันทึกเรื่องของพ่อ บทที่ 3 : ช่วงสุดท้ายแห่งลมหายใจ ณ ห้องไอซียู โรงพยาบาลตรัง

สวัสดีค่ะ

บันทึกเรื่องของพ่อ เข้าสู่ช่วงสุดท้ายของลมหายใจแล้วนะคะ สาวจะปิดเรื่องในตอนที่ 4 ช่วงงานศพในวันที่ 5 ธันวาคมนี้แล้วจะรีบเขียนเรื่องหนองคายต่อเลย รออ่านนะคะ

แสงเย็นที่ข้างโรงพยาบาล

เย็นวันเสาร์หลังจากย้ายเข้าห้องไอซียู อาคาร 100 เตียงแล้ว พยาบาลแจ้งว่าเราต้องเตรียมอะไรบ้าง ส่วนใหญ่มีอยู่แล้ว รายการน้อยกว่าตึก 298
ห้องไอซียูมีกำหนดเวลาเยี่ยม 3 ช่วง เช้า 7.00 - 8.00, เที่ยง 12.00 - 14.00 และเย็น 19.00 - 20.00 น. ต้องเตรียมพร้อมหน้าห้อง 24 ชั่วโมงเผื่อฉุกเฉิน เราจึงไปซื้อเสื่อเพิ่มสำหรับค้าง
ภาพญาติปูเสื่อจับจองตั้งของเรียงรายหน้าห้อง พร้อมสีหน้าหม่นหมอง ชวนเศร้าใจมาก
ในแต่ละวันสาวจะเช็ดหน้าพ่อก่อนแล้วจับมือบอกรักพ่อเต็มชั่วโมงทุกช่วง แค่พ่อจับมือตอบเป็นกำลังใจให้สาวดีเยี่ยม สามวันสุดท้ายสาวกราบเท้าพ่อในช่วงค่ำทุกวัน
เช้าวันจันทร์ ญาติพ่อมาจากทุ่งสง พ่อยังไม่รู้สึกตัว มีกระดิกนิ้วบ้างเล็กน้อย
จนถึงวันอังคาร วันที่หมอโรคไตลงตรวจ หมอบอกว่าพ่อมีอาการไตวายร่วมจากยาแก้ปวดชนิดนึง "ยาบางตัวทำลายชีวิต ไม่ได้รักษาชีวิต"

มือพ่อบวมจากไตวาย

ช่วงกลับบ้านสาวสิ่งแรกที่ทำคือ รื้อยาทั้งหมด จนพบยาแก้ปวดตัวนึงชื่อว่า TRAMADOL สาวไล่หาประวัติจาก Google จึงรู้ว่ายานี้มีผลทำให้ซึม ถ้ากินมากเสี่ยงไตวายเฉียบพลัน เลยถามพี่ น้องในวงการสาธารณสุข

มีคำถามกลับมาว่า "พ่อปวดมากเหรอ ถึงกินยาตัวนี้ ยาชนิดนี้แรงมากเลยนะ สำหรับคนเป็นมะเร็งด้วยซ้ำ" พ่อแค่เจ็บขา พ่อยังคุยได้ปกติ หมอจ่ายยาวันที่ 13 กันยายน สาวผิดเองที่ไม่ได้ไปรับพ่อเลยไม่ได้ตรวจสอบยาในช่วงพ่อย้ายมาตรัง...
หมอถามว่าจะให้ฟอกไตไหม ? วันนั้นน้องชายมาพอดี ตาลก็มาด้วย สาวคุยกับแม่ น้อง ขอลองสักครั้ง ทุกคนตกลง

การฟอกไตครั้งแรก 2 ชั่วโมง ความดันตก 2 ครั้งแต่ก็ผ่านไปด้วยดี หมอนัดอีกครั้งวันศุกร์ ที่ 2 ตุลาคม อาการพ่อเริ่มไม่ดี เพื่อนหลายคนแนะนำสวดมนต์ให้พ่อฟัง
เหมือนโชคช่วย สายวันพุธสาวเดินสวนกับพี่หญิง พยาบาลทีมสวดมนต์พึ่งตน พึ่งธรรม พอรู้เรื่องพี่หญิงเลยถามว่าให้ช่วยอะไรไหม ? ไว้ไปหา เป็นจังหวะที่เตียงติดกับพ่ออาการหนัก พี่หญิงมาช่วยพูดกับครอบครัวพอดี สาวเลยขอให้พี่หญิงช่วยสวดมนต์

บ่ายสองกว่า ๆ พี่หญิงมาพร้อมหนังสือสวดมนต์ เราเริ่มสวดมนต์ปิดท้ายด้วยยืนสงบนิ่ง ทั้งหมดใช้เวลา 20 นาที พี่หญิงตั้งบทสวดไว้ให้
ช่วงค่ำวันพุธขวัญมาเยี่ยม เจอหน้าขวัญครั้งแรกขวัญยื่นมือเข้ามากอด ดีใจทั้งน้ำตาที่เพื่อนมา ไล่ ๆ กับน็อต น้องชายที่สนิทมาเยี่ยมและสวดมนต์ให้พ่ออีกชุดใหญ่ ประมาณครึ่งชั่วโมง
เช้าวันพฤหัส สาวสวดมนต์ให้พ่อ 1 จบพร้อมเปิดเพลงของเติ้งลี่จวินที่พ่อชอบ เราเสียบหูฟังกันคนละข้าง
ภาพแห่งความสุขวัยเยาว์ ไล่มาเป็นฉาก ๆ พร้อมน้ำตาที่ไหลริน "ลูกรักพ่อนะ รักมาก พ่อไหวไหม ? ไม่ไหวไม่เป็นไรนะ" สาวกอด หอมพ่อ วนซ้ำไปมา กระดาษทิชชูหมดไปหลายแผ่น พร้อมใกล้หมดเวลาเยี่ยม

ช่วงเที่ยงวันเดียวกัน สาวเปิดบทสวดเจ้าแม่กวนอิมสองจบ พร้อมเปิดเพลงเติ้งลี่จวินอีกครั้งจนเต็มสองชั่วโมงและ 1 ชั่วโมงช่วงค่ำ สวดมนต์อีกครั้งพร้อมเปิดเพลง มือพ่อเริ่มอ้วนขึ้นจากอาการโรคไต พ่อไม่จับมือลูกตอบเหมือนเก่า...
คืนวันพฤหัส วันไหว้พระจันทร์ หลังเวลาเยี่ยม ตาลมารับไปขอพระเจ้าแม่กวนอิมที่เขาหนองยวน ก่อนจากตาลกอดให้กำลังใจ รู้สึกดีมากจริง ๆ

เช้าวันศุกร์ ที่ 2 ตุลาคมสาวไม่ได้เปิดเพลง แค่สวดมนต์ พร้อมจับมือพ่อจนหมดชั่วโมง ช่วงสายพี่ชายมาจากกรุงเทพ ฯ สาวเลยไปกินข้าวเที่ยงเวลา 11.20 น. ช่วงหมอไตลงตรวจ เสียดายสาวไม่อยู่ วันนั้นหมอฟอกไตเป็นครั้งที่ 2 น้องพยาบาลย้ำว่าอย่าไปไหน ให้รอพบหมอเจ้าของไข้
เที่ยง สาวให้พี่ชายกับแม่ดูพ่อให้เต็มที่ สลับกับสาวหลังจากนั้น จนเต็มสองชั่วโมง
บ่ายสองกว่า ๆ หมออัญชลี หมอเจ้าของไข้มา หมอบอกพ่ออาการไม่ดี ไตวาย ปอดและตับติดเชื้อ ผลการฟอกไตรอบล่าสุดหมอไม่ค่อยโอเค เหลือแค่ความดันและหายใจ ที่ใช้เครื่องทั้งคู่
สาวขอสู้ต่อ เพราะความดันพ่อยังไม่ตกมากเหมือนเตียงข้าง ๆ หมอเลยให้ยานอนหลับอ่อน ๆ สิ่งหนึ่งที่สงสัยแล้วถามหมอ "หมอคะ พ่อบริจาคอวัยวะ มีส่วนไหนใช้ได้ไหม ? " หมอมองหน้าแล้วถอนหายใจ พร้อมส่ายหน้าและพูดว่า "ติดเชื้อหมดแล้ว ใช้ไม่ได้ค่ะ"

เวลาเยี่ยมช่วงค่ำ พยาบาลบอกความดันพ่อเริ่มตก หัวใจเริ่มเต้นช้าลง สิ่งที่ดูดออกมาจากจมูกพ่อมีแต่เลือด สาวเลยโทรหาพี่หญิง ๆ ติดงานที่วัดและโทรหาสาวหลังเสร็จ ว่าจะให้มาอยู่เป็นเพื่อนไหม ? สาวตอบตกลง (ช่วงนั้นพี่ชายกับแม่ไปพักเตรียมมาค้าง)

พี่หญิงมาถึงชวนสวดมนต์ 1 รอบ ช่วงท้ายพี่หญิงพูดกับพ่อว่า "วันนี้วันพระใหญ่ วันออกพรรษา พ่อทำใจให้สงบนะ" ช่วงนี้เองสาวคิดในใจว่า 'วันนี้วันดีจัง ถ้าพ่อไปคงสบาย'
หลังสวดมนต์เสร็จ พี่หญิงขอดูประวัติพ่อจากพยาบาล พี่หญิงถามว่า "สาวจะให้ฉีดมอร์ฟีนไหม ? จะทำให้พ่อสบายขึ้น แต่มอร์ฟีนไม่ทำให้พ่อตายนะ พ่อยังอยู่" สาวตอบตกลงทันที โชคดีที่มีหมอเด็กมาตรวจคนไข้ พี่หญิงเลยโทรหาอาจารย์หมอ พร้อมปรึกษาและขอช่วยให้หมอเด็กเซ็นเบิกให้
เมื่อเรียบร้อยพี่หญิง เดินไปเบิกเป็นเพื่อน พร้อมเสนอสองทางเลือกจากอาจารย์หมอ ทางแรก ฉีดมอร์ฟีน แต่ยังมีเครื่องช่วยหายใจ กับทางที่สอง ฉีดมอร์ฟีน พร้อมปลดเครื่องช่วยหายใจ สาวโทรหาแม่ พี่ชาย เราตัดสินใจเลือกทางที่สอง
หน้าห้องยา "สาวไม่รู้เลยว่าตัวเองคิดถูกหรือผิด" สาวพูด พร้อมน้ำตาที่ไหลอย่างหนักในการตัดสินใจครั้งสุดท้ายสำหรับชีวิตพ่อ พี่หญิงพูดว่า "ไม่มีอะไรผิด สาวทำดีที่สุดแล้ว" พี่หญิงพูดจบพร้อมกอดสาวแน่น พี่หญิงช่วยสาวได้มากในช่วงนี้

ก่อนจากพี่หญิงบอกว่า "พี่ฝากพี่เขียว พยาบาลไว้ช่วงพ่อไปให้สวดมนต์สองจบ 20 นาทีที่พ่อหมดลมพ่อยังอยู่ ทำให้พ่อไปสบายนะ" สาวจำขึ้นใจ
มอร์ฟีนจะฉีดสองครั้ง ครั้งแรกหลังจากปลดเครื่องกระตุ้นความดันประมาณ 1 ชั่วโมงและครั้งที่ 2 ครึ่งชั่วโมงถัดไป ช่วงนี้จะเริ่มถอดเครื่องช่วยหายใจ ให้เราเตรียมเสื้อผ้ามาให้พร้อม
สาวกลับบ้านไปเตรียมตัวพร้อมโทรหาตาล ๆ มาถึงในช่วงเวลาไม่นาน

21.00 น.หน้าห้องไอซียู แม่ พี่ชาย สาว ตาล นั่งรอเวลาอย่างสงบ เวลาผ่านไปอย่างช้า ๆ
สี่ทุ่มเศษ ๆ พยาบาลมาเรียก พร้อมเริ่มถอดเครื่องช่วยหายใจ พร้อมบอกว่าถ้าพ่อไปสัญญาณชีพจรจะเป็นเป็นเส้นตรง แม่ พี่ชาย อยู่ปลายเตียง สาวกับตาลเริ่มสวดมนต์ ช่วงนั้นสาวอ่านบทสวดพร้อมมองที่หน้าปัดชีพจรสลับไปมา เวลาผ่านไป 10 นาที ถึงท่อนที่ว่า 'นั่นไม่ใช่ของเรา นั่นไม่ใช่เรา' สัญญาณชีพจรบนหน้าปัดดังตี๊ดดด ชีพจรพ่อเป็นเส้นตรงสาวกอดตาลร้องไห้ รู้สึกว่าตัวเองจะเป็นลมตรงนั้น ตาลพยุงสาวพร้อมบอกว่า "พ่อยังอยู่พี่สาว" สัญญาณกลับมาอีกครั้ง ในสมองท่องว่า 'พี่หญิงสั่งให้สวดมนต์สองรอบ เดี๋ยวพ่อไปไม่ดี' สาวลุกขึ้นยืนทั้งน้ำตา พร้อมเริ่มสวดมนต์อีกครั้ง ไม่ถึง 1 นาที ลมหายใจหยุดเดินอีกครั้ง ๆ นี้ชั่วนิรันดร์

2 ตุลาคม 2563 เวลา 22.59 น.วันพระออกพรรษา

หลังสิ้นแสงตะวันก่อนวันพ่อตาย