Bloggang.com : sawkitty : บันทึกความทรงจำจากกรุงเทพถึงตรัง ตอนที่ ๓ กับช่วงเวลาที่ติดน้ำท่วมนาน ๒ วัน

บันทึกความทรงจำจากกรุงเทพถึงตรัง ตอนที่ ๓ กับช่วงเวลาที่ติดน้ำท่วมนาน ๒ วัน

สวัสดีค่ะ สาวขยันอู้คงเป็นฉายาใหม่ที่สาวยิ้มรับด้วยความเต็มใจ

สาวใช้เวลาทำใจอยู่นานพอสมควรที่จะเล่าเรื่องราวที่สาวติดน้ำท่วมลงในบล็อกแห่งนี้ เพราะสาวคิดว่าเป็นเรื่องเศร้าที่ไม่น่าจดจำเลย แต่เนื่องจากว่าสาวได้เขียนเรื่องราวลงใน facebook ไว้สามตอน สาวเลยตั้งใจนำมาบอกเล่าให้เพื่อน ๆ ใน bloggang ฟ้งด้วย จึงเป็นที่มาของการรวมบันทึกช่วงติดน้ำจนถึงตรังรวมในครั้งเดียว แต่จะเล่าเรียงตอน ๆ ตาม facebook ที่บันทึกไว้ค่ะ โดยตั้งต้นบันทึกเมื่อวันที่ ๑๓ มกราคม ๒๕๖๐

บันทึกความทรงจำจากกรุงเทพถึงตรัง ตอนที่ ๑ ฝนจ๋าอย่ามาได้ไหม

เช้าวันที่ ๙ มกราคมเรานัดรถทัวร์เพื่อกลับตรังในช่วงเวลา ๑๑.๓๐ น. สาวกับพี่น้องเลยเตรียมเที่ยวและไหว้พระรอบเกาะรัตนโกสินทร์ และเที่ยวบางลำภูกันก่อน แต่พอจะออกจากโรงแรมฝนก็เริ่มตก เราเลยตัดสินใจกินอาหารเช้ากันต่อ พอเริ่มสายเราก็ไปไหว้ศาลหลักเมืองและพระแก้วมรกต พี่น้องบอกวันนี้วันดี วันที่ ๙ เดือน ๑ ของปี น่าจะมีสิ่งดีดี แต่ใบเซียมซีของสาวไม่ค่อยดีเลย T_T

จากนั้นเกือบ ๑๑ โมงเราก็รีบเดินกลับที่พักเพื่อไปสมทบกับคณะที่วัดลครทำก่อนกลับมาคนแจกข้าวเหนียวหมูระหว่างทาง เราเลยตุนไว้เป็นมื้อเที่ยง

๑๒.๑๕ น. สาวพร้อมคณะทั้ง ๔๐ คนเตรียมพร้อมออกเดินทางเพื่อกลับตรัง

๑๒.๔๓ น. รถมารับ พร้อมแวะเที่ยวระหว่างทาง.. ดีใจจังจะได้กลับบ้านแล้ว กรุงเทพ ฯ ฟ้ายังครึ้ม ระหว่างทางฝนเริ่มตกลงมาไม่ขาดสาย จากแผนเที่ยวตลอดทางจำต้องงดไป

๑๖.๒๐ น. แวะกินข้าวที่ร้านแม่แววเพชรบุรี ป้าเอียดหัวหน้าคณะบอกว่าข้างหน้ามีน้ำท่วม ต้องกินข้าวตอนนี้ อาการป่วยจากหวัดเริ่มหนักขึ้น สาวเลือกกินเย็นตาโฟ จากนั้นเราจึงเริ่มเดินทางต่อ ระยะทางข้างหน้าเริ่มเลือนลางท่ามกลางสายฝนที่เทกระหน่ำอย่างไม่ขาดสาย

น้องแมวตัวอ้วน หลับสบายที่ร้านของฝาก

๑๗.๔๕ น. รถเริ่มติด พร้อมข่าวน้ำท่วมหนักที่ทางข้างหน้า ใกล้ประจวบแล้ว แต่รถเดินช้ามาก ตอนนั้นทุกคนเริ่มกังวล แต่สาวคิดว่าคงไม่หนักหนา ยังไงเราก็ผ่านได้ ขามายังผ่านได้นี่นา

๑๙.๓๐ น. เรายังติดที่ประจวบ ข่าวออกมาชัดเจนว่าบางสะพานน้ำท่วมสูง ยังไงก็ไปต่อไม่ได้ เราต้องจอด รถเลยเลือกจอดที่ปั๊มปตท.ประจวบคีรีขันธ์ มีรถมากมายจอดอยู่ เซเว่นคนเยอะ แต่ยังมีของกินให้เราเลือกเยอะ สาวโทรบอกแม่ และคุยกับพี่ ๆ สองสามคนที่ติดอยู่บนถนนไม่ไกลกัน แต่ทุกคนอยู่ใกล้บางสะพาน ห่างจากสาวมาก สาวเลยพยายามเช็คข่าว จนไปเจอเพจจ่าที่บอกช่องทางข่าวคือ กลุ่มคนรักบางสะพาน อุบัติเหตุ น้ำท่วมเกือบสองเมตร น่ากลัวมาก ตอนนี้สาวเริ่มเครียด ข้าวที่ซื้อมาร้อน ๆ นอนเล่นอยู่ในถุงอย่างไร้ความหมาย สาวตัดสินใจนอน และรอคอยข่าวดีว่าพรุ่งนี้น้ำจะลด

บันทึกความทรงจำจากกรุงเทพ ฯ - ตรัง ตอนที่ ๒ น้ำใจรินไหลในวันที่ถูกกดดัน

เช้าวันที่ ๑๐ มกราคมเวลาแปดโมงสี่สิบ คณะเราเกือบสี่สิบชีวิตรวมพระสงฆ์ ๕ รูปออกเดินทางจากปั๊มปตท.ประจวบคีรีขันธ์มุ่งหน้าสู่บางสะพาน ข่าวเรื่องสะพานขาดเริ่มเข้ามา พร้อมกับรถที่ยังติดอย่างหนักบนถนนเพชรเกษม

9.40 น. มีข่าวออกว่าตอนนี้สะพานขาดทั้งสองข้างไปต่อไม่ได้ ตอนนี้เราใกล้ถึงบางสะพานเต็มที ป้าเอียดเลยให้คนรถย้อนกลับมาหาที่พักแถวทับสะแก จุดหมายของเราคือ วัดอ่างสุวรรณ หรือ วัดหนองหอย วัดโบสถ์ไม้ตาลที่สวยงามหนึ่งเดียวในไทย

วันนี้เราโชคดีเจอเจ้าอาวาส คือ พระครูผาสุกวิหารการ ที่จำคนรถเราได้ เพราะเคยพานักท่องเที่ยวมา พระครูต้อนรับเราอย่างดี ช่วงไปถึงวัดเกือบสิบครึ่ง พระลูกวัดและแม่ชีคอยอำนวยความสะดวก ทั้งเตรียมหุงข้าว ทำกับข้าวให้ คนที่จะชาร์ตแบตโทรศัพท์พระก็แนะนำร้านค้าในวัดให้ คนอื่น ๆ เข้าไปไหว้พระ เตรียมอาหาร แต่สาวกลับเลือกไปร้านค้าเพื่อชาร์ตแบตโทรศัพท์พร้อมเช็คข่าวจากเพื่อน และเว็บต่าง ๆ ข้าวกล่องเซเว่นยังมี แม้จะเย็นชืดเต็มทีคุณน้าที่ร้านค้าแสดงความมีน้ำใจเต็มที่ ร้านน้าขายขนมฝักบัวและทอดมันในราคาไม่แพง สาวตัดสินใจซื้อขนมฝักบัวกิน ถุงละ ๒๐ บาท ๕ ชิ้นแต่สาวฝืนใจกินได้ชิ้นเดียว หลังกินข้าวกล่องได้ สามคำ

ร้านค้าที่ถ่ายในช่วงกลางดึก หลังจากได้รับข่าวดี

ช่วงบ่ายวันที่ ๑๐ มกราคมสาวได้รู้มาว่าสิทธิ์ น้องจาก pixtrang กำลังเตรียมกลับตรัง ซึ่งจากการอ่านข่าว ทราบว่าตอนนี้ถนนสามารถรับน้ำหนักรถได้ไม่เกิน ๒๑ ตัน สาวเลยขอช่วยสิทธิ์มารับที่วัด น้องตอบรับโดยไม่ลังเล ความหวังที่จะได้กลับบ้านเริ่มทอแสงลาง ๆ

เมื่อทราบข่าวดีสาวจึงเข้าไปไหว้พระพร้อมนั่งสมาธิในโบสถ์ไม้ตาล อยากเอากล้องใหญ่ออกมาถ่ายรูป แต่ฝนตกตลอด สาวเลยถ่ายรูปโบสถ์กับมือถือแค่ภาพเดียว พร้อมทั้งสัญญากับตัวเองว่าต้องมาที่นี่อีกให้ได้ เพื่อรีวิว และตอบแทนความมีน้ำใจของคนที่นี่

เกือบสี่โมงเย็นสาวเดินไปที่ครัวตั้งใจจะไปช่วย แต่อาหารพร้อมแล้ว รอบนี้อบต.ให้ไข่ กับหมูมา อาหารเต็มโต๊ะ มีน้ำพริก ผักสด ไข่เจียว ยำปลากระป๋อง หมูผัดเค็ม แกงจืดฟักใส่ไก่ ยำปลาเค็ม เป็นมื้อที่อร่อยที่สุดของสาวตั้งแต่ติดน้ำท่วมมา

ช่วงค่ำทางวัดมีคณะครูนักเรียนจากโรงเรียนสามกอง ภูเก็ตสี่บัส มาสมทบที่วัดเพื่ออาศัยนอน ทีแรกตำรวจไม่ให้มา เจ้าอาวาสเลยไปรับเอง พระครูใจดีมาก เด็ก ๆ มาถึง กับข้าวพร้อม พระครูเรียกไปกินข้าวทันที ความรู้สึกประทับใจในวัดแห่งนี้มีมากขึ้นเรื่อย ๆ เสียดายที่ไม่ได้บันทึกไว้ด้วยภาพถ่าย (แอบถ่ายเจ้าอาวาส)

เกือบสามทุ่มสิทธิ์ติดต่อมาบอกว่าใกล้ถึงแล้ว พระครูบอกให้มาพักที่วัด ถ้ามาไม่ได้พระครูไปรับเอง แต่น้องขอนอนปั๊มคาลเท็กซ์ซึ่งห่างจากวัดประมาณ ๒ กิโลเมตร พร้อมรับปากว่าหาสะพานเสร็จจะมารับแน่นอน พี่น้องหาหมอนให้สาว และจองที่นอนบนม้านั่งไม้ที่เรียงรายรอบโบสถ์ หนาวกาย ไม่เท่าหนาวใจ ยามไกลบ้าน พรุ่งนี้แล้วที่เราจะได้กลับบ้าน

บันทึกความทรงจำจากกรุงเทพ ฯ - ตรัง ตอนจบ "ถนนสายกลับบ้านที่แสนอบอุ่น"

ตีสองกว่าของวันที่ ๑๑ มกราคม เสียงโทรศัพท์จากสิทธิ์ดังขึ้นอย่างแผ่วเบา ท่ามกลางความเงียบสงัด ปลายสายบอกว่าอีกกิโลเมตรกว่า ๆ ก็จะถึงทางเข้าวัด แต่ไม่แน่ใจว่าจะเข้าไปได้ไหม ? ความกังวลเริ่มก่อตัวขึ้นอย่างช้า ๆ "สิทธิ์อย่าทิ้งพี่นะ พี่อยากกลับบ้านแล้ว" น้องรับปาก จากนั้นสาวก็นั่งรอเวลาอย่างกระวนกระวาย พร้อมแจ้งป้าเอียดหัวหน้าคณะ ว่าน้องกำลังมา กระเป๋ายังอยู่บนรถทัวร์ ป้าเอียดบอกว่าถ้ามาถึงจะเรียกคนรถให้ สาวเฝ้ารอเวลาอย่างช้า ๆ จนใกล้ตีสาม สาวเลยไปล้างหน้าแปรงฟัน.. เกือบตีสามครึ่งใกล้ครบชั่วโมงเต็มที่ ทั้ง ๆ ที่แค่กิโลเดียว สาวเลยโทรหาน้องอีกครั้ง น้องบอกว่าใกล้ถึงปากทางเข้าวัด แต่รถวิ่งมั่วมาก ไม่รู้จะข้ามไปยังไง "สิทธิ์ขอร้องช่วยมารับพี่ด้วย พี่ไม่อยากอยู่ที่นี่อีกแล้ว" น้องรับปากพร้อมกับคุยกับตำรวจที่โบกรถอยู่ปากทางเข้าวัด "พี่ครับผมขอเข้าไปในวัด" เสียงตำรวจตอบรับ "ครับ" สิทธิ์จึงวางสายไป
น้ำตาแห่งความดีใจ เอ่อล้นเต็มหน้า 'ใกล้จะได้กลับบ้านแล้ว' จากนั้นสาวก็ไปบอกป้าเอียดเพื่อเอาของ ขอบคุณพี่น้อง ๆ เลือกจะไม่กลับ ๆ สาวเพราะอยากให้เรานั่งสบาย แม้รถยนต์ของสิทธิ์จะกว้างก็ตาม

15 นาทีต่อมา แสงไฟรถยนต์สาดเข้ามาในวัด สิทธิ์มาแล้ว ป้าเอียด กับป้าอ้วนรอส่งอย่างห่วงใย สาวกล่าวขอบคุณป้าเอียดและป้าอ้วน พร้อมโผกอดด้วยความดีใจ "ไว้เจอกันที่ตรังนะคะ"
ตีสามสี่สิบห้ารถเราออกจากวัด เส้นทาง ๓๐ กิโลเมตรจากวัด เต็มไปด้วยรถสิบล้อมากมาย รถขยับไปได้ทีละนิดเราผ่านจุดสะพานขาดช่วงแรกได้ในเวลาประมาณสองชั่วโมง ถนนขาขึ้นกทม. และลงใต้มีสี่ช่อง แต่รถขาลงกินไป ๓ เลน

ขับไปจนเริ่มสว่าง มีรถยนต์แตกช่องจราจรเป็น ๖ ขาลงแน่นขึ้นทุกที

เราจึงตัดสินใจไม่รอตามสิบล้อแต่ไปวิ่งเลนซ้ายสุด เพิ่งร่นระยะทาง ผลปรากฏว่าเราสามารถร่นไปได้เกือบ ๑ กิโล ใกล้ถึงสะพานขาดจุดที่สองแล้ว เวลาผ่านไปทุกที เราอยู่บนถนนเส้นนี้เกือบ ๑๐ ชั่วโมงแล้ว ใกล้บ่ายโมง ทุกคนยังไม่มีอะไรตกถึงท้อง ยังดีที่หน้าเทศบาลร่อนทองแจกน้ำ พี่ผู้หญิงยื่นให้พร้อมบอกว่า "อดทนหน่อยนะคะ รถผ่านไปได้ทีละคัน" เรากล่าวขอบคุณอย่างสุดซึ้ง

ไม่ไกลกันที่จุดกลับรถ มีคนขอทางรถเข้า ป้ายบอกว่าเป็นรถกระบะของ PPTV ด้านหลังเต็มไปด้วยน้ำอาหารสำหรับช่วยชาวบ้าน..ซึ่งระหว่างทางเราเห็นรถขาลงลงไปช่วยเหลือหลายคัน

บ่ายโมงเศษ เราผ่านถนนที่เต็มไปด้วยร่องรอยน้ำ พื้นถนนหลุดเป็นแผ่น ๆ เรียงราย อย่างน่าอนาถใจ

สิบนาทีต่อมา มีคนโบกรถให้ชิดซ้าย เพื่อเข้าสู่ถนนขาดที่ทำสำรอง..

ในที่สุดเราก็ผ่านมาแล้ว รอยยิ้มของสิทธิ์ ฟางแฟนสิทธิ์ แม่สิทธิ์และสาว เกิดขึ้นพร้อมกัน

ผ่านจากจุดสะพานขาด ถนนโล่ง เราเลือกที่จะเดินทางเพื่อแวะกินข้าวที่คุณสาหร่าย ชุมพร สาวเลือกกินข้าวขาหมู มื้อนี้อร่อยเป็นพิเศษ จากนั้นสิทธิ์ขอนอนพักหลังผ่านความล้ามาหลายชั่วโมง

บ่ายสองยี่สิบ เราออกเดินทางจากคุณสาหร่ายกลับตรัง สองทุ่มครึ่งเราถึงทุ่งสง แวะซื้ออาหารที่แมคโดนัลเพื่อกลับบ้าน

สามทุ่มครึ่งถึงบ้าน ในที่สุดระยะทางอันยาวไกลก็สิ้นสุดแล้ว 45 ชั่วโมงกับการเดินทางที่ยาวนาน จะติดตรึงในความทรงจำของสาวและทุกคนตราบนิรันดร์

ส่วนรถทัวร์ออกจากวัดสายวันเดียวกัน มาถึงตรัง หกโมงกว่าของวันที่ ๑๒ มกราคม ๒๕๖๐

ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องเล่าที่เกิดขึ้นในช่วงเวลาที่สาวติดน้ำท่วมที่ประจวบคีรีขันธ์
ขอบคุณสิทธิ์และครอบครัวที่ให้ความช่วยเหลือ
ขอบคุณเพื่อน ๆ ใน fb ที่ห่วงใยและพยายามให้ความช่วยเหลือทั้งหน้าและ inbox
ขอบคุณทุกคนที่แวะมาอ่านเรื่องยาวของสาวค่ะ

Create Date : 20 เมษายน 2560

Last Update : 20 เมษายน 2560 23:22:02 น.

23 comments

Counter : 5017 Pageviews.

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณmoresaw, คุณเนินน้ำ, คุณkae+aoe, คุณบาบิบูเบะ...แปลงกายเป็นบูริน, คุณSweet_pills, คุณคนผ่านทางมาเจอ, คุณInsignia_Museum, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณnewyorknurse, คุณhaiku, คุณอุ้มสี

ก็ถือเป็นประสบการณ์ที่อาจจะเรียกได้ว่า ต้องจดจำ

เห็นข่าวเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน จำได้ว่าสรยุทธ์ก็ลงไปทำข่าว Live ในเฟสบุ๊คด้วย ถือเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ล่ะนะ

โดย: คุณต่อ (toor36

) วันที่: 21 เมษายน 2560 เวลา:0:00:50 น.

45 ชั่วโมงกับการเดินทางที่ยาวนาน อีก 1 ประสบการณ์ชีวิตที่ยากจะลืมครับ

โดย: สองแผ่นดิน

วันที่: 21 เมษายน 2560 เวลา:0:02:23 น.

สวัสดีครับน้องสาว
เป็นเหตุการณ์ที่ร้ายแรงของไทย
คงจำไปจนวันตายเลย
ยิ่งไปเจอเอง รถติดนานกว่าจะถึงบ้าน
คิดแล้วน่าเห็นดูนั่งรถ เข็ดวานน่าแลครับ

โดย: moresaw

วันที่: 21 เมษายน 2560 เวลา:5:51:47 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องสาว

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 21 เมษายน 2560 เวลา:6:13:43 น.

เป็นอีกหนึ่งบันทึกความทรงจำนะคะสาว

โดย: เนินน้ำ

วันที่: 21 เมษายน 2560 เวลา:7:24:39 น.

โหย ทรหดมากสาว ผ่านมาได้ก็เก่งมากๆ เลย

ต้องขอบคุณน้องสิทธิ์ด้วย

ไม่แน่ใจว่าสาวมีอะไรกังวลที่บ้านหรือเปล่า ถึงมีความอยากกลับมาก ทั้งที่ที่วัดก็ดูแลอย่างดี

แต่เป็นวัดที่ดีมากๆ จริงๆ

โดย: สาวไกด์ใจซื่อ

วันที่: 21 เมษายน 2560 เวลา:10:24:51 น.

เป็นเรื่องที่ไม่อยากให้เกิดเลยนะคะ เป็นเรื่องราวที่คงจะอยู่ในความทรงจำคุณสาวเลย คงเหมือนมี้กับซีตอนน้ำท่วมใหญ่ลำบากมากจำไม่เคยลืม

โดย: kae+aoe

วันที่: 21 เมษายน 2560 เวลา:11:03:39 น.

สวัสดี จ้ะ น้องสาว
เป็นบันทึกเหตุการณ์ที่ระทึกจริง ๆ 45 ชั่วโมงของการเดินทาง คงเหนื่อย ล้า และกังวลมาก ๆ เหตุการณ์นี้ คงอยู่ในความทรงจำที่ยากจะลืมได้ น่ะนะ
แต่ตอนนี้ ก็ผ่านมาอย่างเรียบร้อยแล้ว อย่าวิตกกังวลอีกเนาะ ต่อไปก็เจอแต่สิ่งดี ๆ เข้ามาในชีวิต นะจ๊ะ

โดย: อาจารย์สุวิมล

วันที่: 21 เมษายน 2560 เวลา:14:55:02 น.

โชคดีที่กลับมาได้อย่างปลอดภัย ช่วงนั้นลุ้นระทึกกันมากค่า

โดย: บาบิบูเบะ...แปลงกายเป็นบูริน

วันที่: 21 เมษายน 2560 เวลา:22:47:55 น.

ตอนนั้นบนเฟซเอาใจช่วยคุณสาวกันน่าดู เป็นเรื่องที่ลำบากมากครับ นานๆขึ้น กทม. ที เจอเลย
ตอนเขียนบล็อกน้ำท่วมปี 54 ผมก็คงเขียนด้วยอารมณ์ราวๆนี้ละมั้ง อย่างน้อยก็บันทึกไว้เป็นประสบการณ์

โดย: ชีริว

วันที่: 22 เมษายน 2560 เวลา:10:34:21 น.

เดินทางยาวนานมากค่ะคุณสาว แต่ก็ผ่านพ้นได้แล้วนะคะ

โดย: Sweet_pills

วันที่: 22 เมษายน 2560 เวลา:23:20:02 น.

สวัสดีคะคุณสาว..

เป็นประสพการณ์ที่ฝั่งจำเลยนะคะ

มีมากๆแล้ว ที่ไม่ได้เป็นอะไรมาก..

พระคุ้มครองจริงๆ

โดย: อ้อมแอ้ม (คนผ่านทางมาเจอ

) วันที่: 23 เมษายน 2560 เวลา:6:44:04 น.

เป็นประสบการณ์ที่ลืมยากเลยนะคะอันนี้

โดย: Raizin Heart

วันที่: 23 เมษายน 2560 เวลา:14:21:15 น.

เอาใจช่วย และลุ้นไปด้วย

แล้วก็ผ่านไปได้ด้วยดี คงเป็นเรื่องที่ต้องจดจำไปอีกนานเลยจ้ะ

ขอบคุณจ้ะน้องสาว

โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ

วันที่: 23 เมษายน 2560 เวลา:21:10:37 น.

ทุกอย่างผ่านไปอย่างดี
โชคดีที่สมัยนี้มีโทรศัพท์ติดต่อญาติได้ ค่อยช่วยลดความกังวลทั้งสองฝ่าย
ตอนนั้นก็วางแผนไปเที่ยวใต้เหมือนกันค่ะ เปลี่ยนแผนไปตราดแทน ได้ข่าวสะพานขาด

โหวดค่ะ

โดย: newyorknurse

วันที่: 24 เมษายน 2560 เวลา:5:52:53 น.