No. 273 เริ่มจะ รัก.....เรียนรู้ซะหน่อย...เปล่ามุสา
บล๊อกอันดับ 273 ประจำวัน ศุกร์ / จันทร์พี่ เบรค ๆ ๆ เฮ้ย ปาดหน้าเฉยเลย ไอ้.... พ่อแม่ไม่สั่งสอนอย่าพี่อย่าไปตาม เดี๋ยวถูกยิง ไม่ได้ มันหยาม รถติ๊ดเดียว จะปาดหน้ากลับ นั่นเห็นไหม แก่ แล้วไม่เจียม เดี๋ยวเถอะ ต่อย แ ม.... มันเลย //////// คีย์ งานไปถึงไหนแล้วคีย์ของ ฝั่งธน กับ ร้านริมสวน เจ เจ แล้วพี่ ถึงวันที่เท่าไรวันที่ 10 คะพี่ เฮ้ย ไงมันช้า นี่ปาเข้าวันที่ 19 แล้ว ทำไม... เฮ้อ.ไม่ได้ดังใจเลยเว้ยหนู ๆ ๆ ปวดหัว อีกอย่างเอกสาร รายรับ บิลโต๊ะหาย หาให้เจอยัง ไม่งั้น... งานค้างเต็มโต๊ะ... ยุ่งเหยิง //////ผจก. เครื่องตัดใหญ่ เสีย มันเสียตรงไหนคอมพิวเตอร์ทำงานคุมเครื่อง แต่ไฟตาแมว อ่านค่าผิด เครื่องวิ่ง กระแทกแรง ชิ้นงานจะเยินครับ เออ แล้วบอก หัวฝ่ายผลิตยัง บอกแล้วครับ กำลังตรวจเครื่องบอลลิ่ง 24 หัว จะต้องส่งงานที่ ม.บูรพาครับ อ้าวซวยแล้ว เครื่องเจาะเสียอีก เวร..ผมรับปากจะส่งงานกับคณบดี วันมะรึนด้วย ไป..ไปดูไฟตาแมวด้วยกัน ดูเป็นเปล่าเป็นครับ กำลังรออะไหล่ สุรินทร์วิ่งไปซื้อแถวซอยเอกมัยครับ ////// นอนนึก ถึงเรื่องงาน ไม่มีความสุข วุ่นวาย งานสนง.บัญชี ลูกน้องก็ทำอะไรก็เฉื่อยแฉะ โรงงานมีปัญหาเรื่องเครื่องจักร แก้ไข ยากมาก เป็นเครื่องจากเยอรมัน คู่มือก็ภาษาเยอรมัน แปลไม่ออก ดีนะไชยยันต์มือขวา มันเก่ง แต่ก็มีปัญหาทางครอบครัว อีก เห็นนั่งน่าเศร้าบ่อย เวร... ตอนเช้าทะเลาะกับ หมวกขาว ชี้ให้จอด มีอะไรเหรอครับคุณเลี้ยวไม่ให้สัญญานไฟ ขอใบขับขี่ ผมเปิดครับไม่เปิด ผมเห็น อ้าว คุณเห็นไฟแล้วทำไมว่าไม่เห็น.... ผมเริ่มยวน....เห็นว่าคุณไม่เปิดไฟ เอะ ผมอยู่ในรถคุณจะเห็นมือผมได้ไง ชักฉุน เอางี้ ผมขอผ่านสัก ครั้งได้เปล่าไม่ได้ ขอใบขับขี่ก่อน ยื้อ ไม่ยอมให้หลายครั้ง ก็ยืนยันจะเอาให้ได้ เอ้าเอาไป ขอคืนด้วยไม่ใช่ตัวจริง เป็นถ่ายเอกสารนี่ ก็ จราจรบางซ่อนเขายึดผมไป ยังได้คืนไม่จริงมั้ง ยึดเขาต้องให้ใบสั่ง เอาใบสั่งมา เอะ บอกว่าไม่มี มันไม่ออกให้ แถมเดินหนี.. สุดท้าย แหะ ๆ ขี้เกียจโต้ เลยแอบฝากพี่แก ช่วยไปเสีย ค่าปรับแทน ( รู้ตัวเอง ร้าย ยวน... ) โอ้ย...จิบ้าตาย นึกแล้วแค้นครับ คิดวนไปวนมา นอนไม่หลับ /////// ผมมานั่งนึกถึง เรื่องเก่า แล้วขำ ไม่น่าเลยตรู เมื่อก่อน ฉุนง่าย มองโลกในแง่ร้ายมาก ใคร ๆ ไม่ อยากเข้าใกล้ เขาหนีหน้าไปเยอะเลย จนเมื่อไม่กี่ปีนี้ ได้พบ อาจารย์ ช่วยกล่อมเกลาให้ เริ่มทำตัวดี ว่างั้นเถอะ เพื่อนที่เข้ามาอ่าน คงคิดว่าอาจารย์คง จับเข้าที่คับแคบ แล้ว เทศธรรมมะ ให้ฟังใช่เปล่า ไม่ใช่เลย ถ้านั่งฟังธรรมมะ ไม่เกิน 5 นาทีก็จะหลับแล้ว พระอาจารย์นั่งมองผมเงียบ ๆ ไม่นานโยมนะ มีเรื่องวุ่นวายในชีวิตเยอะ คงเป็นเพราะทำอะไรไว้มาก ผมนั่งนิ่ง ฟังท่านพูดต่อโยม ควรเข้าฝึกปฏิบัติธรรมเหมือนคนอื่น เรื่องที่ร้าย ๆ แรง ๆ แล้วไม่มีความสุข ทุกข์มาก จะได้ผ่อนคลาย มัน ๆ ไม่ไหวนะครับ ผมไม่มีเวลาครับโยม น่าจะนึกถึง กรรม ที่ทำไว้ การทำสมาธิง่ายมาก ๆ นะ โยมไปฝึกที่ไหนก็ได้นะ ไม่จำเป็นต้องที่นี่ กราบนมัสการ ลาพระอาจารย์ บอกตรง ๆ นะครับ เริ่มมองเห็น อะไรชัดขึ้นเยอะ เราทำไมต้องทำงานเยอะ จนอารมณ์เสีย นอนไม่หลับแล้วที่ผ่านมา ทำ สิ่งที่ไม่เหมาะสมเยอะมาก ๆ เพื่อน ๆ อยากรู้ใช่เปล่า ...ไม่บอกหรอก 555นึกถึงประวัติหลวงพ่อจรัญ และเรื่องราวของท่านน่าสนใจ เลย อ่านซ้ำ 7 ครั้งได้มั้ง ติดใจ เริ่มกลัวบาป ที่ทำไว้ หนังสือหนา นะครับ ผมอ่าน 6 เล่มเลยแหละ จากคนที่ไม่ค่อยชอบอยู่ใกล้พระ นั่งพับเพียบไม่ได้ หรือจะนั่ง แบบเทพบุตร แบบ ชาย 4 คน ที่นั่ง ยิ่งแล้วใหญ่ ไม่ไหวแน่นอน สอบถามคนรู้จัก เขาปฏิบัติธรรมแบบไหนนะ ชนิดนุ่งขาวทั้งตัว แล้วไปนั่งสวดแบบพระ ฟังไม่ออก สวดไปทำไม คนรู้จักบอกว่า เราไปเพียงนั่งตาม แล้วก็สวดตามหนังสือพร้อม กับคนอื่น ไม่รู้เรื่องไม่เป็นไร พวกสวดมาก ๆ แล้ว จะลืมทุกสิ่ง ทุกอย่างที่หมักหมมในใจ ออกจากสวดจะสงบ มีความสุขมาก พี่ลองดูซินึกถึง พระอาจารย์ชาญชัย ที่ร่มอารามธรรมสถาน โยม ควรจะทำสมาธิ ชีวิตจะยืน...และดีขึ้นนะ กลับมา เลยเข้าหาข้อมูลทางเน็ต ร่มอารามฯ โห... มีคนสมัครไป ปฏิบัติธรรม เต็มถึง พฤศจิกายน ทั้งที่เดือนนี้ มีนาคมเอง เอะ คนสนใจเยอะแล้วเราทำไม ไม่สู้... ก็พอดี ดูวันพอ ปลีกตัวจากงานประจำ กับงานพิเศษได้บ้าง ลูกสาวเลย ช่วยโทร ติดต่อ ขอเข้าร่วม พระอาจารย์ ๆ ท่านจำผมได้ เลยอนุญาตให้เข้า ร่วมปฏิบัติธรรมเดือนมีนาคมได้ เป็นกรณีพิเศษ คือเกินโควต้า คือที่นอน ที่กินมีจำกัดนะครับ ระหว่างที่รอ ดูเวลาแล้ว อีก 20 วันกว่าจะไปร่มอารามได้ เลยขับรถไปสวดมนต์กับ ฝึกนั่งสมาธิที่ วัดพระราม 9 ทั้งที่ไม่เคยเลย ที่นั่นก็รับจำกัด ไม่มีที่พัก ขออนุญาตว่า ไปเช้าตี 4 กลับ ไปนอนบ้านตอน 4 ทุ่มก็ได้...เจ้าหน้าที่โอเค ให้บังเอิญรุ่นที่ผมเข้าไปร่วม เขาเคยปฏิบัติกันแล้ว เราไปเป็น คนใหม่ว่างั้นเถอะ พอให้เริ่มเดินจงกรม ผมก็เข้าแถวหน้ากระดาน นำมือสองข้าง กุมไว้ที่ท้องน้อย ชำเลืองดูคนขวามือ เขาหลับตานิ่ง แล้วก็เริ่มเดิน ผมก็หลับตาแล้วเดินไปข้างหน้า พอถึงจุดก็แอบหรี่ตา 555 เห็นเขากลับตัวก็กลับตัวมั่ง เดินได้ สองเที่ยวก็เกิดไปชน คนข้าง ๆ เลยลืมตา ยกมือขอโทษ ความที่ไม่รู้เรื่องนะครับ ที่ถูก เขาให้ลืมตาเดินแล้วให้มอง โดยหลุบตาลงไม่เกิน 2 เมตร ตอนนั่งสมาธิ ทนนั่งกับพื้นได้วันเดืยว พอวันที่สองขยับไปนั่ง บนเก้าอี้ ตามคนแก่ ๆ เขานั่ง ทำหน้าเฉย ๆ คือเนียนว่างั้นเถอะ 555 ยังกะตัวเอง รุ่นอ่อนกว่า นั่งหลับตา พยายามเข้าสมาธิ แต่หา ทางเข้าไม่ได้ ก็ ไม่รู้ว่า เข้ากันยังไง คิดว่า พอนั่งนิ่งเงียบจะเข้าสู่ภวังค์ ปรึ๊ด ๆ เขานั่งกัน ครึ่ง ชม. ก็เริ่มแผ่เมตตา พร้อม ๆ กัน สรุปแล้วไปฝึกสมาธิที่นั่น ความที่พระอาจารย์คิดว่า ผมรู้เรื่อง กับเขา เลยไม่ได้สอนละเอียด แต่ที่น่าติดใจ คือการสวดมนต์ที่วัดนี้ สวดเป็นจังหวะ มีหนังสือ ให้ดู การออกเสียงเพียงวันเดียวก็จำ ทำนองได้จังหวะได้ แล้วก็ไม่น่าเชื่อว่า ระหว่างสวดมนต์ใจหรือจิต อยู่ตรงบทสวด ไม่คิดอย่างอื่นคลื่นเสียงที่เราเปล่งออกไปทุ้ม ผสมกับเสียงของผู้อื่น ช่าง น่าฟัง เปล่งเสียงตามไม่ขาดสาย เพียงแค่นั้น จิตสงบ มีความสุขนิด ๆ มีความภูมิใจที่ทำ ตัวเหมือนคนอื่นได้อย่างสบาย ๆ นี่เพียงเริ่มแรก ของการปฏิบัติธรรม ต่อไปจะเข้าสู่ สมาธิ จะมีความสุข ปิติ แล้วก็ พบกับ......... ไม่น่าเชื่อ ไว้ตอนต่อไปครับขอบคุณเพื่อนผู้เอือเฟื้อให้ใช้ภาพประกอบ งานเขียนประเภท Diarist st. 115058 / 149874
Create Date : 04 เมษายน 2557
25 comments
Last Update : 6 มกราคม 2562 8:00:22 น.
Counter : 1883 Pageviews.
จุดเริ่มต้นในการสนใจธรรมะและการปฏิบัติธรรมของพี่ไวน์
คงทำให้หลายคนนึกถึงตัวเอง
ผมก็เคยใจร้อนมากมาก่อนครับ
ตอนนี้เย็นลงเยอะแล้ว
เพราะธรรมะจริงๆครับ
ปล. อาจารย์เต๊ะน่าจะเป็นรุ่นพี่ผมนะครับ
แต่เรียนกันคนละคณะครับ
ตอนนี้อาจารย์เต๊ะเป็นอาจารย์อยู่ที่ลาดกระบังครับ