ภพผูกรัก บทที่ 3/1 บทที่ 3 ผ่านภพพิพิธ                     โสภิตากลับไปพร้อมปริศนาภาพถ่ายของชายหนุ่มเจ้าของบ้านเรือนไทยที่ทำให้รุ้งตะวันถึงกับอยู่ไม่ติด พอคล้อยหลังเพื่อนเธอก็รีบปิดประตูเดินกลับเข้าไปในตัวบ้านที่อยู่ภายในรั้วเดียวกัน                 บ้านของรุ้งตะวันตั้งอยู่ย่านชานเมืองขึ้นไปทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือของกรุงเทพฯ ด้วยเนื้อที่กว่าหกไร่ที่ดัดแปลงจากที่ดินรกร้างมรดกคุณปู่ทำเป็นสวนสมุนไพรขนาดใหญ่มีพืชพันธุ์ไม้หายากโดยเฉพาะสมุนไพรที่นำมาทำยาพื้นบ้านตามตำรับแพทย์แผนไทย ทำให้รุ้งตะวันที่เติบโตมากับการมีอยู่ของอาศรมคุณปู่ที่ตกทอดมาจากรุ่นปู่มีความรู้เรื่องสมุนไพรโบราณชนิดหาตัวจับยากคนหนึ่ง                 เธอซึมซับมันและพร้อมจะอยู่กับมันจึงตัดสินใจทิ้งคณะที่มารดาต้องการเพื่อมาเลือกสาขารองที่คะแนนน้อยกว่า แต่เธอบอกมารดาว่าคะแนนไม่ถึงเอง ซึ่งทั้งหมดนั้นไม่เป็นที่ปลาบปลื้มของมารดา...                 “ยายรุ้ง... อยู่ไหน”                 รุ้งตะวันถึงกับชะงักทันทีที่ได้ยินเสียงมารดา เธอรีบเก็บกล่องเหล็กใบเก่าสีเทาขอบเต็มไปด้วยสนิมใส่ลงในกำปั่นโบราณที่ตั้งอยู่ในห้องทำงานของบิดาเข้าที่แล้วรีบขานรับ  “อยู่ห้องทำงานพ่อค่ะแม่”                 สิ้นเสียงตอบประตูห้องทำงานของบิดาก็เปิดออกปรากฏร่างสูงเพรียวของมารดาในชุดสูทกระโปรงสั้นสีน้ำตาลอ่อนก้าวเข้ามา รุ้งตะวันกุลีกุจอลุกขึ้นไปรับทันที                 “ทำไมวันนี้แม่กลับเร็วคะ ไม่ต้องเข้าเวรเหรอ”                 “แม่กลับมาเตรียมตัวเดินทางไปสัมมนาคืนนี้ไง เราลืมหรือไม่ใส่ใจแม่กันแน่... หืม”                 “หนูเปล่าคิดแบบนั้นนะคะ” รุ้งตะวันโอดครวญรีบเข้าไปหากอดรอบเอวมารดาอย่างรักใคร่                 รัชนีส่ายหน้าแต่กอดตอบรุ้งตะวันหลวม ๆ ก่อนเอ่ย “พอได้แล้ว แม่ต้องรีบไปสนามบิน เราอยู่บ้านกับพ่อก็ดูแลด้วยล่ะอย่าปล่อยให้รับคนไข้ทั้งวันทั้งคืนอีกแม่เบื่อจะพูดแล้ว”                 “ได้ค่ะแม่”                 “เราก็เหมือนกัน”                 รุ้งตะวันมุ่นคิ้วที่โดนหางเลขจึงเอ่ยถาม “หนูทำไมคะ”                 “หาที่เรียนต่ออย่างน้อยให้ได้สักปริญญาโท... เข้าใจไหม”                 หญิงสาวได้แต่ยิ้มแห้ง ๆ ก่อนจะพยักหน้าปล่อยให้มารดาบ่นจนพอใจเพื่อจะได้ไปสัมมนาที่สิงคโปร์อย่างสบายใจ เพราะเธอวางแผนจะไปหาความจริงเรื่องเจ้าของภาพวาดในบ้านเรือนไทย พรุ่งนี้เธอจะตามบิดาไปค้างที่อยุธยาจนกว่าละครเวทีจะพ้นผ่านและที่สำคัญเธออยากเจออาจารย์ทินพัฒน์อีกด้วย                 หญิงสาวโบกมือไล่หลังรถตู้มหาวิทยาลัยที่มารอรับมารดาแล่นจากไปลับตาแล้วรีบปิดประตูรั้วประตูบ้านขึ้นไปที่ห้องทำงานบิดาอีกครั้ง                 เพียงย่างเท้าเข้าไปในห้อง รุ้งตะวันก็ชะงักเพราะยังไม่ทันปิดประตูเสียงหน้าต่างบานพับก็ตีกันไปมากระทั่งลมเย็นพัดวูบเข้ามาปะทะ เธอถึงกับห่อไหล่ลูบมือไปมากับต้นแขนก่อนจะตรงเข้าไปหยิบกล่องเหล็กเมื่อครู่ออกมาเปิดดู                 “มีแต่ตำราสมุนไพรโบราณหรอกหรือ” รุ้งตะวันพึมพำขณะหยิบหนังสือแต่ละเล่มออกมาดู กระดาษสีน้ำตาลที่ติดกันเป็นพรืดและมุมกระดาษเป็นรอยเปื่อยยุ่ยบ่งบอกให้รู้ว่าตำราเหล่านี้ตกทอดมาหลายชั่วอายุคน กระทั่งเล่มหนึ่งที่เธอสนใจเป็นพิเศษถึงกับเปิดออกดู                “เขียนด้วยอักษรเทวนาครี[1]ด้วย?”                เพราะได้ร่ำเรียนมาจากภาควิชาทำให้เธอพอจะมีความรู้อยู่บ้าง แม้ตัวอักษรจะจางตามกาลเวลาแต่รุ้งตะวันก็รู้ว่านี่คือต้นตำรับยาที่มีค่าควรเมือง                “นี่ใช่ตำราอโรคยาศาลาจริง ๆ ใช่ไหม ทำไมมาอยู่กับพ่อได้ แล้วเป็นฉบับคัดหรือยังไงทำไมลายมือคุ้นๆ จัง”                รุ้งตะวันรำพึงเพียงเท่านั้นก็เก็บตำราโบราณใส่กระเป๋าสะพายแล้วเก็บกล่องเหล็กกลับคืนที่เดิม ขณะจะเดินออกมาลมเย็นก็พัดมาวูบหนึ่งตามด้วยเสียงที่เธอคุ้นเคย                “เจ้าตะวัน…”                ไม่เพียงเสียงเรียกเมื่อครู่...                ตอนอยู่ในห้องเธอรู้สึกเหมือนจะเกิดฝนฟ้าคะนองจึงทำให้ลมพัดมาวูบใหญ่แต่เพียงย่างเท้าออกมานอกห้องกลับพบว่าต้นไม้ใหญ่ที่อยู่นอกชานนิ่งสนิทแม้แต่ใบไม้สักใบก็ไม่ไหวติง กระทั่งเสียงเอียดอาดดังจากทางด้านหลังบานประตูทำให้เธอถึงกับขนลุก                 “สงสัยฉันคงคิดถึงเรือนไทยนั่นมากเกินไป”                 หญิงสาวส่ายหน้าระอากับความคิดหมกมุ่นของตัวเองจึงรีบกลับเข้าห้องนอนที่อยู่ถัดไปสองห้องอย่างเร่งรีบแต่ยังไม่ทันปิดประตูก็ต้องชะงักพราะเสียงเรียกที่ดังแหวกความเงียบมา                 “เจ้าตะวัน...”                 เอ๊ะ!                 รุ้งตะวันหับขวับมายังต้นเสียงแต่ภาพที่เห็นคือความว่างเปล่าก็ถึงกับหนาว ๆ ร้อน ๆ เริ่มอยู่ไม่ติดจนต้องรีบปิดประตูลงกลอนแน่นหนาเพราะวันนี้มีเธออยู่บ้านคนเดียวทำให้ความหวาดระแวงมีมากกว่าปกติ ไม่รู้ว่าสิ่งที่เจอนั้นคืออะไรแต่ที่รู้แน่ ๆ ก็คือเหตุการณ์นี้มิใช่วิสัยปกติเป็นแน่               “แม่รุ้งของพี่...”               อีกแล้ว?               เดี๋ยวก็เจ้าตะวัน นี่ก็แม่รุ้ง ตกลงเจ้าของเสียงต้องการอะไรจากเธอกันแน่นะ!               รุ้งตะวันสะบัดหน้าไล่ความมึนงง มือคลำสายสร้อยทองคำสลับลูกปัดสีดำมีจี้ทองเล็ก ๆ ขนาดเท่าเม็ดทับทิมที่สวมอยู่บนคอขณะยืนมองตัวเองอยู่หน้ากระจกโต๊ะเครื่องแป้งอย่างลืมตัวพลันนึกถึงคำอาจารย์ระวีอีกครั้ง              “เธอได้สร้อยมงคลสูตร[2]เส้นนั้นมาจากไหน”              “สร้อยอะไรนะคะอาจารย์”             “นี่ไง”              อาจารย์ระวีช้อนสายสร้อยที่ห้อยลงมาจากคอเธอขณะนั่งคุยงานวิจัยด้วยกันทำให้รุ้งตะวันถึงกับผงะทันทีที่อาจารย์ชะโงกหน้าดูด้วยความสนใจ             “อาจารย์ถามทำไมหรือคะ”              “เธอรู้ความหมายของมันไหม... รุ้งตะวัน”             “ไม่รู้ค่ะ” เธอตอบพลางมุ่นคิ้วด้วยความสงสัยที่เห็นอาจารย์ทำหน้าปุเลี่ยน ๆ จึงเล่าให้ฟัง “สร้อยเส้นนี้เป็นมรดกตกทอดมาจากคุณปู่ค่ะ ตอนที่คุณปู่เสียคุณพ่อได้มรดกจากคุณปู่คือบ้านเรือนไทยที่อยุธยากับที่ดินและบ้านอาศรมคุณปู่ที่ปทุมแล้วสร้อยเส้นนี้ก็เป็นของตกทอดมาจากคุณย่าอีกทีค่ะ”                “อ๋อ... อย่างนี้นี่เอง แต่ผมว่าคุณอย่าใส่จะดีกว่า...” อาจารย์ระวียั้งไว้แค่นั้น                รุ้งตะวันอยากรู้เหตุผลที่ถูกห้ามแต่ก็จำต้องยุติบทสนทนาเพราะการมาถึงของทินพัฒน์ที่มารับเธอกับโสภิตาไปบ้านเรือนไทยด้วยกันเมื่อหนึ่งเดือนก่อน นับแต่เหตุการณ์วันนั้นทินพัฒน์ก็ตามรับตามส่งเธอไปกลับที่บ้านเรือนไทยทุกครั้งและไม่เคยได้ยินเสียงร้องเรียกอีกเลยกระทั่งวันนี้               วันที่เธอหยิบสร้อยมงคลสูตรขึ้นมาสวมอีกครั้ง...              “มันจะเกี่ยวกันไหมนะ”              รุ้งตะวันจ้องมองภาพสะท้อนของตัวเองหน้ากระจก มือเรียวเอื้อมดึงหนังยางที่ผูกผมรวบตึงสูงออกจนผมยาวสลวยดำขลับลู่ลงกลางหลัง เธอหยิบหวีที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นหวีอย่างพิถีพิถัน สายตาก็ยังมองดวงหน้าที่ใคร ๆ ก็บอกว่าเหมือนแขกขาวของตัวเองอย่างตั้งใจ กระทั่งเสียงโทรศัพท์ดังเธอจึงกดรับและเปิดไปด้วย               “ยายรุ้ง!”               เสียงตื่นเต้นในโทรศัพท์ไม่ใช่ใครนอกจากเพื่อนร่างอวบที่เพิ่งกลับไปไม่นาน รุ้งตะวันส่ายหน้าก่อนจะเอ่ยถามไปอย่างไม่ใส่ใจ               “อะไรอีก... ยายเพิ้ง”               “เรื่องพี่สุดหล่อสุดหลอนของฉัน”               “หืม...” เธอนิ่วหน้าคิ้วขมวดไม่ตั้งใจแล้วถามต่อ                    “คนไหน”               “คนไหนอะไรยะ อย่าทำเป็นไม่รู้สิ... ชิ!” เสียงปลายสายพ่นมาราวกับหมั่นไส้เต็มประดา               คราวนี้รุ้งตะวันหัวเราะคิกเพราะรู้ว่าโสภิตาคงกัดไม่ปล่อย ป่านนี้คงหาคำตอบเรื่องภาพนั้นได้แล้วจึงได้แต่นิ่งฟังครู่หนึ่งจึงได้ยินเสียงกระแอมตามมาจากปลายสาย               “คืองี้ ตั้งใจฟังให้ดีนะยายรุ้ง”               “อือ ว่ามา”               “เธอก็รู้ใช่มะว่าฉันชอบใช้กล้องฟิล์ม”               “รู้ แล้วไง”               “คือว่า... ฉันว่ามันมีอะไรแปลก ๆ แล้วล่ะ ยายรุ้ง”                หญิงสาวมุ่นคิ้วเริ่มหงุดหงิดที่ปลายสายอมพะนำทั้งยังส่งเสียงอึกอักในลำคอแทนที่จะพูดต่อ เธอได้แต่ถอนใจขณะมองหน้าตัวเองในกระจกพลันสีหน้าแปรเปลี่ยนทีละน้อย                 “นี่ไม่คิดจะถามจะบิวต์เพื่อนเลยหรือไงยายรุ้ง! ฟังอยู่ปะ ยายรุ้ง รุ้งทำไมเงียบไป!”                 ยามนี้รุ้งตะวันหน้ามืดตามัวไม่ได้สนใจเสียงร้องเรียกของโสภิตาอีกแล้วเพราะสายตาเธอเอาแต่จ้องมองภาพสะท้อนหน้ากระจกราวกับไม่เชื่อสายตา เธอเห็นตัวเองสวมผ้าแถบสีน้ำตาลแกมแดงไว้ผมแสกกลางไถข้างปลายผมยาวกว่าติ่งหูเล็กน้อย ที่ลำคอมีสร้อยลักษณะเหมือนกับสร้อยเส้นที่เธอสวมใส่อยู่มันกำลังถูกประดับบนลำคอของเธอโดยชายหนุ่มที่ยืนอยู่ด้านหลังกระทั่งครู่หนึ่งหญิงในภาพจึงเหลียวมองทำให้รุ้งตะวันเห็นหน้าชายหนุ่มผู้นั้นเต็มตา                คุณภพ!! ++++++++++++++++++++ คุณภพมาแล้ว ^^ ไปยังไงมายังไงไม่รู้ ขอฝากติดตามตอนหน้าด้วยนะคะ  ช่วงนี้งานรุมอีกแล้ว จะพยายามลงบ่อยๆ ค่า  ขอบคุณมากๆ ค่ะ      [1] อักษรเทวนาครี : Devanagari ถูกพัฒนามาจากบารมี ภาษาฮินดีที่ใช้ในประเทศอินเดีย [2] สร้อยมงคลสูตร : สร้อยทองคำตกแต่งลูกปัดสีดำตามความเชื่อว่าลูกปัดสีดำมีอำนาจแห่งเทพช่วยปกป้องคู่สามีภรรยาจากดวงตาปีศาจ เป็นสร้อยที่เจ้าบ่าวสวมให้เจ้าสาวในวันแต่งงาน   Create Date : 31 สิงหาคม 2564 25 comments Last Update : 31 สิงหาคม 2564 0:05:19 น. Counter : 1245 Pageviews. Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณSweet_pills, คุณnewyorknurse, คุณmultiple, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณกะว่าก๋า, คุณฟ้าใสวันใหม่, คุณภาวิดา คนบ้านป่า, คุณจันทราน็อคเทิร์น, คุณhaiku, คุณสองแผ่นดิน, คุณ**mp5**, คุณดาวริมทะเล, คุณtoor36, คุณเริงฤดีนะ

ส่งกำลังใจและขอบคุณน้องนุ่นก่อนนะคะ พรุ่งนี้พี่ต๋ามาใหม่ ฝันดีค่ะน้องนุ่น   โดย: Sweet_pills 31 สิงหาคม 2564 0:07:55 น.

รออ่านต่อค่ะ   โดย: newyorknurse 31 สิงหาคม 2564 0:19:51 น.

โอ้ อ่านดูแล้ว เริ่มหนักใจ เปิดตัว แม่ยาย อ.เต๊ะ เอาเรื่องไม่ใช่เล่นนะนี่ อิอิ น้องนุ่นร้องกรี๊ดดด เอ็งอย่ามาขี้ตู่ เอ็งเป็น คุณภพ หรือไง ภพนี้ก็ไม่ใช่ ภพหน้า ละไม่ว่า เย้ย 555 แล้วนางเอกนี่ก็ไม่ธรรมดา แอบจิ๊ก สร้อยมงคลสูตร เค้ามา เจ้าของเค้าเลยตามมาทวง ไม่น่าเล้ยยย อยากได้ เดี๋ยว อ.เต๊ะ พาไปซื้อแถวสำเพ็ง พาหุรัด มีเป็นเข่ง ก็อปเกรด เอ เลยน้า ดูไม่ออกเลยก็แล้วกัน ไปมั้ยล้า อิอิ น้องนุ่น บอก เหรอ ข้าก็อยากได้มานาน อยู่โซนไหน เอ็งรีบบอกเร็วๆ เย้ย ไอ้บร้า เล่นซะของข้าหายขลังเลย เดี๊ยะๆๆ555 แล้วก็ ตำราอโรคยาศาลา ที่นางเอก แอบไป ซีร็อกมา เอ๊ยไปคัดลอกมานี่ ลายมือตัวเอง ยังจำไม่ได้อีก ต้องพึ่ง แปะก๊วย แล้วละจ๊ะ 555 แล้วก็ หูย ตอนท้ายนี่เริ่ม น่ากลัวแล้ว เห็นเงา ตัวเองแต่งชุดโบราณ แถมเจ้าของสร้อย ก็โผล่มาทวงของด้วย เดาว่าคุณภพ น่าจะมาขอยืมสร้อย นางเอก เอาไปตึ๊งก่อน ทองกำลังขึ้นด้วย น่าจะได้หลายชั่งอยู่ อิอิ น้องนุ่นบอก แสนรู้ ขอมือหน่อย เอ๊ย เอ็งรู้ได้ไงนี่ ยัง ยังไม่หยุดอีก เล่นซะพระเอกข้าดูอนาถาไปเลย เค้าไม่ใช่เอ็งว้อยย นิสัย555 ปล.สำนวน หน้าปูเลี่ยนๆ นี่ ไม่ได้ยินมานาน ครั้งสุดท้าย อ่านเจอใน พลนิกร กิมหงวน ถ้าจำไม่ผิดนะ ไปแระ เข้าเวรกะคึกต่อ ง่วงจัง หาวววววว555   โดย: multiple 31 สิงหาคม 2564 3:06:18 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องนุ่น อักษรเทวนาครี เดี๋ยวพี่ก๋าจะลองตามไปหาภาพดูครับ ว่าเขียนยังไง เพิ่งรู้จักเป็นครั้งแรกจากบล็อกน้องนุ่นนี่ล่ะครับ อ่านนิยายจบพี่ก๋าไปดูมาแล้ว แสดงว่าคำว่าโอมที่เราเห็นส่วนใหญ่ก็เป็นภาษาเทวนาครี ด้วยเช่นกันนะครับ รุ้งตะวันเป็นคนไม่กลัวอะไรที่เหนือธรรมชาตินะครับ ถ้าเป็นสาวๆบางคนคงกลัวมากๆเลย ที่เห็นภาพย้อนอดีต หรือได้ยินเสียงเรียกแบบนี้   โดย: กะว่าก๋า 31 สิงหาคม 2564 6:34:58 น.

สวัสดีค่ะน้องนุ่น ลุ้นตั้งแต่หน้าต่างบานพับก็ตีกันไปมาว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อ รุ้งตะวันได้ยินเสียงเรียกจนถึงตอนเห็นภาพตัวเองหน้ากระจกที่เปลี่ยนไป ทำให้ทราบที่มาของสร้อยมงคลสูตรที่สวมอยู่ปัจจุบันด้วยนะคะ อ่านสนุก น่าติดตามมากค่ะน้องนุ่น   โดย: Sweet_pills 31 สิงหาคม 2564 8:31:30 น.

อักษรเทวนาครี สวยดีนะคะ ดูเหมือนงานศิลป์เลยแหละ พล็อตเรื่องแนว ๆ นี้ มักมีอะไรเชื่อมโยงจากภพอดีตมาภพปัจจุบัน เป็นพวก สร้อยบ้าง กำไลบ้าง กระจก เรือนไทย ฯลฯ แต่สังเกตนะ โดยมากจะเป็นนางเอกที่อยู่ภพปัจจุบันแล้วทะลุมิติไปหาพระเอกในภพอดีต รอติดตามพี่สุดหล่อสุดหลอนตอนต่อไปนะคะ อิอิ   โดย: ฟ้าใสวันใหม่ 31 สิงหาคม 2564 9:01:52 น.

ชอบช๊อต เพื่อนบอกว่า "เรื่องพี่สุดหล่อของฉัน" แล้วรุ้งตะวันถามว่า "คนไหน" มากครับ 555555 ให้อารมณ์ เพื่อน....เพื่อนบอกหล่อหลายคนมาก ระบุมาด้วยว่าคนไหน ถ้ามีคนบอกว่าสร้อยเส้นนี้อย่าใส่ดีกว่า เป็นผมก็อยากรู้ครับว่าทำไมไม่ให้ใส่ แต่คงคิดเรื่องคุณไสยก่อน เอาลอดใต้ขา 1 ที คุณภพ!!! ผมเคยเขียน "เรื่องแต่ง(แหละ)" เกี่ยวกับคนชื่อภพ ครั้งนึงครับ ไม่รู้จะภพเดียวกันไหม ถ้าภพเดี๋ยวกันนี่ได้เรื่องเลยละครับ 55555 จากบล๊อก ปี 2 ยังเหนื่อยกับโซตัสอยู่เลยหรอครับ จำได้ว่าพี่ 2 เพื่อนๆ น่าจะยุ่งเรื่องคุมห้องเชียร์น้องปี 1 ส่วนผมเป็นผี ผลุบ ๆ โผล่ๆ รุ่นผมมหาลัยห้ามรับน้องนอกมหาลัยทุกกรณีแล้วครับ แต่วิ่งรอบอ่างเก็บน้ำนี่....โหดมาก แต่คงวิวดีน่าดู ลมเย็นๆ ถามพี่หมิงว่าคิดไงไปเป็นว๊าก พี่แกบอว่า รุ่นพี่เรียกไป ก็เลยทำให้คณะ อีกอย่างคือคิดว่า ก็เท่ดี ส่วนตอนว๊ากรู้สึกยังไง เค้าบอกว่าไม่รู้สึกอะไรกับการว๊ากน้อง แค่รู้สึกว่าต้องทำให้ดี ราบรื่นที่สุด ใช้สมาธิมากเฉยๆ แต่พี่หมิงเป็นสายรุ่นพี่ขาวๆ หน้าไม่โหด แค่ไม่ยิ้ม เดินไปเดินมา นานๆ พูดเป็นลูกคู่ซักที สมัคร netflix ไปแล้ว ยินดีต้อนรับกับโลกซีรีย์ครับ 55555   โดย: จันทราน็อคเทิร์น 31 สิงหาคม 2564 15:03:59 น.

ทวิตเตอร์หมิงชอบเล่นครับ วัยรุ่นเค้าบอกเฟซบุ๊กมีแต่คนแก่เล่น 555 หมิงบอกเล่นดิสคอร์ต พี่ก๋าไม่รู้จักเลย 555 คนโลภน่ากลัวนะครับ เพราะพอโลภมากๆ ก็จะเห็นแก่ตัว ไม่เห็นแก่ใคร   โดย: กะว่าก๋า 31 สิงหาคม 2564 22:40:09 น.

ส่งกำลังใจไว้ก่อนครับ เดี๋ยวตามอ่าน   โดย: สองแผ่นดิน 31 สิงหาคม 2564 23:20:54 น.

อรุณสวัสดิ์ครับน้องนุ่น   โดย: กะว่าก๋า 1 กันยายน 2564 6:11:51 น.

สวัสดีครับ จากบล๊อก ยังมี Taxi driver, Vagabond, The Crowned Clown, Kingdom ไม่ต้องนอนกันแล้วครับ ^^ แผนกหลังโต๊ะผมก็ร้องเหมือนกันว่า ออกจากกำแพงเมืองจีนไม่ได้เลย 555555 รออ่านตอนต่อๆ ไปนะครับ เพิ่งรู้ว่าชื่อภพคือฮิต สนใจคนชื่อตรีภพ ติดต่อมาได้นะครับ 5555 ^^   โดย: จันทราน็อคเทิร์น 1 กันยายน 2564 9:57:34 น.

น้องนุ่นค้นคว้า เรียบเรียง เขียนให้อ่าน พี่ต๋าไม่ได้ลงแรงอะไรเลย ก็ได้รับความเพลิดเพลินไปเต็มๆ เป็นกำลังใจให้น้องนุ่นนะคะ   โดย: Sweet_pills 1 กันยายน 2564 10:33:29 น.

แวะมาเยี่ยมและส่งกำลังใจครับ   โดย: **mp5** 1 กันยายน 2564 10:40:37 น.

555 อ.เต๊ะ สายเม้นท์ครับ ไม่ใช่สายอัพบล็อก ถ้าจะเอาคืน อ.เต๊ะ คงต้องรอนานๆๆๆๆหน่อย 555 แล้วก็ที่ด่านไม่เรียกตรวจ น่าจะเป็นรถผู้หญิงขับ แต่ถ้า เจอ รถ อ.เต๊ะ หน้าตามีพิรุธแบบนี้นี่ น่าจะโดนเรียกทุกจังหวัดแน่นอนครับ 555   โดย: multiple 1 กันยายน 2564 18:09:43 น.

สวัสดีค่ะคุณนุ่น ไม่ได้มาทักทายกันเสียนานเลย ต่างคนต่างหายกันไปนะคะ เข้ามาเจอนิยายแนวที่ชอบเลย แต่ยังไม่มีเวลาอ่าน เด่วไว้หาเวลามาอ่านทีหลายๆตอนเลยนะ ขอบคุณที่แวะไปให้กำลังใจนะคะ   โดย: ดาวริมทะเล 2 กันยายน 2564 12:20:44 น.

อภิปรายพี่ก๋าได้ดูเพราะหมิงมาเปิดทีวีดูในห้องนี่ล่ะครับ ปกติไม่ดูเลย 555 วัคซีนพี่ก๋าฉีดซีโนฟาร์มเข็มแรกไปแล้ว รอเข็มสองวันที่ 14 นี้ครับ จองโมเดอน่าไว้ นานจนลืมเลย 555   โดย: กะว่าก๋า 2 กันยายน 2564 20:29:29 น.

อักษรเทวนาครี ผมลองไปหาข้อมูลเลย เหมือนว่าภาษาไทยจะมีรากภาษามาจากทางอินเดียด้วยเหมือนกัน (เห็นเขามีตารางเปรียบเทียบตัวอักษรกันเลย)   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 2 กันยายน 2564 21:02:42 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องนุ่น   โดย: กะว่าก๋า 3 กันยายน 2564 6:37:34 น.

มาส่งกำลังใจให้คุณนุ่นค่า   โดย: ณ มน 3 กันยายน 2564 13:29:18 น.

จากบล๊อก เมื่อวานตอนกลับบ้านฝนตกหนักมากครับ เปิดเพลง ฤดูที่แตกต่าง แลวขับรถกลับบ้านเหมือนกันครับ อย่างอิน แผนกผมผู้ชาย 8 คน ผู้หญิง 1 นี่เล่นอะไรห่ามๆ กันบ่อยมาก ไอ่ที่เล่นน้ำฝนกันนี่ คุณVP รู้ก็บ่นพี่ ผจก มาว่า ปล่อยให้มันเล่นกันแบบนี้ได้ไง55555 ได้ข่าวเหมือนกันครับว่าห้างแตก คนไปกันเยอะมาก กลัวเลย ผมเลยเอาไว้ก่อนดีกว่า ร้านหมูกระทะก็เช่นกัน รออ่านพระเอกที่ชื่อตรีภพนะครับ อิอิ   โดย: จันทราน็อคเทิร์น 3 กันยายน 2564 16:02:52 น.

บ้านหกไร่ รวยนะครับรุ้งตะวัน ปลูกสมุนไพรด้วย ช่วงนี้น่าผันมาปลูกกัญชา ปลูกกระท่อมดูครับ //ภาคต่อไป... ภพราชทัณฑ์ ยอมมาเรียนคณะรองลงมาด้วยใจรัก ถัดจากเรื่องแพทย์ทางเลือก คงเป็นประวัติศาสตร์ และต่อด้วยเรื่องผี อิอิ อักษรเทวนาครี ไม่คุ้นเลยครับ อิมพอร์ทมาจากอินเดียเลย ในที่สุดแม่รุ้งก็ได้มองเห็นภพชาติที่แล้วของตนเอง (มั้ง) แล้วคุณภพจะมีตัวตนในชาตินี้ด้วยไหมครับ?   โดย: ชีริว 4 กันยายน 2564 21:05:42 น.

วุ๊ย!! ใกล้เข้ามา ใกล้เข้ามาทุกที ที่ค่อยๆดตัว พระ นาง ที่โยงสายใยในอดีต ตามๆๆ..กันต่อไปและต่อไปค่ะ   โดย: เริงฤดีนะ 5 กันยายน 2564 12:57:26 น.

สวัสดีค่ะคุณนุ่น กัญชาหรือกระท่อม ที่เขาทำมาให้กิน แค่มีส่วนผสมนิดๆ กินแล้วคือจะไม่ค่อยรู้หรอกค่ะ แต่ในส่วนของน้ำที่คั้นจากใบสด กินแล้วเหมือนเรากินน้ำสมุนไพรทั่วๆไปค่ะ ไม่มีสารเมา อัพบล็อก ร.พ.ต่อเลยค่ะ เห็นคุณนุ่นสนใจเลยแวะมาเชิญไปชมค่ะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ   โดย: ดาวริมทะเล 6 กันยายน 2564 18:31:16 น.

พี่ก๋าเคยแต่งเพลงให้มาดามสองเพลงครับ แต่พอแต่งงานแล้วก็ไม่ได้แต่งให้เลย 555 พี่ก๋าเคยลองเครื่องดนตรีอื่นด้วย แต่สุดท้ายก็กลับมาที่กีต้าร์นี่ล่ะครับ พี่ก๋ารอฉีดซิโนฟาร์มเข็มสองวันที่ 14 นี้ครับ แม่พี่ฉีดไขว้ SV กับ AZ จริงๆจองโมเดอน่า แต่ไม่มีวี่แวววว่าจะได้เลย   โดย: กะว่าก๋า 6 กันยายน 2564 22:33:48 น.

ลุ้น ๆๆๆ   โดย: tuk-tuk@korat 8 กันยายน 2564 13:55:58 น.