|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
ระหว่างทาง
| | | |
ชื่อภาพ : ควันไฟและไอฝน สถานที่ : บ้านนาเลา อ.เชียงดาว เทคนิค : สีน้ำบนกระดาษ ขนาด : ๒๘ x ๓๘ นิ้ว
ระหว่างทาง
ทุก-ทุกเธอ มีทางที่ต้องท่อง เป็น 'ทาง' ของใครมัน เป็น 'ฝันหวาน' สุขสมหวัง ทุกข์ท้อ ทรมาน ต้องกล้าหาญ เชิดหน้า ฟันฝ่าไป และบางครั้ง ก็จำเป็น ต้องโดดเดี่ยว เพื่อบ่มเคี่ยวความอ่อนแอ หวาดหวั่นไหว และซ่อมแซมรอยผุพัง เรือนข้างใน เพื่อสันติสุข อันแจ่มใส โอบใจเรา
จับเจ่าอยู่ที่เดียวนาน-นานไม่ค่อยดี ไขมันจะเกาะสะบ้าหัวเข่า ต้องพาเขาออกไปเดินท่อม-ท่อมเสียบ้าง เป็นการเปิิดหน้าต่างชีวิต ให้รับลมเย็นจากภายนอก
จะให้ดีก็ออกเดินทางไกล ไปชมโลกกว้างเสียบ้าง
กันตะไคร่ความอ้างว้างเคยชินเกาะกินใจให้ชีวิตชืดชา
เผลอจมปลักเข้าก็อาจมีเชื้อรา-เพาะโรคร้าย-คือโรคไม่สนใจอะไร, ใคร, ที่ไหน
และทอดทิ้งได้กระทั่งตัวเอง เรียกง่าย-ง่ายว่า โรคเบื่อโลก (โรคนี้น่ากลัว ขืนปล่อยไว้อาการจะรั่ว-กำเริบ ถึงขั้นปลดปลงเบื่อหน่ายกับการหายใจ ตัดช่องน้อยแต่พอตัว-ลาโลก)
สัปดาห์ที่ผ่านมา ผมเงยหน้าจากภารกิจกองหนังสือ พาชีวิตไปท่องท่อมไปพร้อมจักรยานใส่ท้ายรถ
หิโตปเทศ ท่านว่า "คนโง่ตุรัดตุเหร่ไป คนฉลาดท่องเที่ยวไป"
ผมอยากเป็นคนฉลาด แต่ไม่รู้เวรกรรมอันใด ดลให้จุดหมายปลายทางที่วางไว้ มักจะถูกฟ้าดินกลั่นแกล้งให้เฉไฉเบี่ยงเบนไปเป็น 'คนโง่ แทบจะทุกครั้ง
แทนที่จะได้ท่องเที่ยวไป ตามแผน ก็กลายเป็นตุหรัดตุเหร่ไป ตามใจ
ตุหรัดตุเหร่ คำนี้ในพจนานุกรมแปลว่า ไปอย่างไม่มีจุดหมาย, ไม่มีที่อาศัยแน่นอน พูดสำนวนบ้าน-บ้านก็คือ ไปตายเอาดาบหน้า ฟังดูออกจะน่าสมเพชเวทนา และน่าเศร้า แต่ก็มีรสชาติตื่นเต้นเร้าใจไปอีกแบบ
แบบว่ามัวโอ้เอ้ศาลารายจนมืดค่ำค่อยออกเดินทาง เจอฝนฟ้าพายุ ไม้หักโค่นขวาง (ช่วงบ้านปากบอก-วังเหนือทางชัน-แคบคดเคี้ยว) รถติดกันยาวเหยียดทั้งขาขึ้นขาล่อง โชคดีรถบรรทุกคันหนึ่งมีเลื่อยและมีดอีโต้ และอีกคันมีเด็กหนุ่มที่เพิ่งกลับจากแข่งฟุตบอลมา ทำให้มีพลังเหลือเฟือ ผลัดกันปล้ำฟัดกับกิ่งก้านและลำต้นของไม้ใหญ่ ที่เป็นไปไม่ได้เลยด้วยเลื่อยชักปื้นเล็ก และมีอีโต้แค่เล่มเดียว แต่ความสามัคคีก่อให้เกิดมหัศจรรย์
จากหกโมงเย็นเป็นต้นมา...กว่ารถจะเคลื่อนคลาขบวนได้เกือบสามทุ่ม ฝนยังไม่เหือดสาย หากทุกคนโล่งใจโบกมือยิ้มให้กัน เราคงติดอยู่บนนี้อีกนาน เพราะไม่มีสัญญาณโทรศัพท์ หาใครคนหนึ่งจะเสียสละหันหลังย้อนกลับเข้าเมือง ไปแจ้งเหตุหาคนมาช่วยก็คงใช้เวลาเท่ากัน หรือนานกว่า ทั้งไม่แน่ใจว่าจะมีเจ้าหน้าที่อยู่ประจำการ (เนื่องเป็นวันหยุดยาว)
เหตุการณ์นี้ทำให้ผมได้ตระหนักรู้ว่า มหัศจรรย์นั้นมิได้มีจำเพาะจากพระเจ้าบนฟ้าหรือชะตาลิขิต หากเกิดขึ้นได้ด้วยแรงศรัทธาสามัคคีของหมู่มนุษย์น้อย-น้อยนี่เอง
ที่สำคัญ ทำให้ผมได้ตระหนักและเลิกหมั่นไส้ถ้อยคำเท่-เท่ของคนหนุ่มสาวยุคแสวงหายุคหลังสม้ยใหม่ที่ว่า
ชีวิตไม่ได้สลักสำคัญแต่ที่จุดหมายปลายทาง หากอยู่ระหว่างทาง !
เรื่องและภาพ โดย พิบูลศักดิ์ ละครพล จากคอลัมน์ "ผ่านตามาตรึงใจ" นสพ.กรุงเทพธุรกิจวันอาทิตย์ ๒๘ ก.ค. ๒๕๕๖ เฟซบุคกรุงเทพธุรกิจวันอาทิตย์
| | | | |
บล็อกเสพงานศิลป์ล่าสุด
เสพงานศิลป์ ๔๘
บล็อกนี้อยู่ในหมวดศิลปะค่ะ
บีจีจากคุณเนยสีฟ้า กรอบจากคุณsomjaidean100
Free TextEditor
Create Date : 31 กรกฎาคม 2556 |
|
5 comments |
Last Update : 31 กรกฎาคม 2556 9:29:20 น. |
Counter : 1586 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: haiku 31 กรกฎาคม 2556 9:20:29 น. |
|
|
|
| |
โดย: maistyle 31 กรกฎาคม 2556 11:40:19 น. |
|
|
|
| |
โดย: คุณต่อ (toor36 ) 31 กรกฎาคม 2556 16:48:56 น. |
|
|
|
| |
โดย: haiku 1 สิงหาคม 2556 23:07:59 น. |
|
|
|
|
|
|
|