|
|
| | 1 | 2 | 3 |
| 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
/ / - - * * ปีนี้...ขอข้ามไปเลยได้ไหม??? * * - - / /
เมื่อเช้าตื่นขึ้นมา ได้ยินเสียงพี่บ่น
...จะสิ้นปีอีกแล้ว...
ทำไมเร็วนักน๊า
ประสาคนที่มีค่าใช้จ่ายรายเดือนรออยู่
...เวลาจึงผ่านไปอย่างรวดเร็ว...
แล้วดี.ล่ะ.....ถ้าจำไม่ผิด ดี.เคยบ่นไว้ในบล็อกแล้วว่า
ถ้าเลือกได้ ปีนี้เป็นปีที่ขอให้มันไม่ได้เกิดขึ้น...
จากปีที่แล้ว...ขอข้ามไปปีหน้าเลยแล้วกัน
...เหตุการณ์ในปีนี้...
อยู่ๆก็เกิดความไม่เข้าใจขึ้นหลายอย่างกับคนที่เรารัก
ทำให้มีการบอกเลิกอย่างกะทันหัน ไม่ทันตั้งรับ
เพราะมันไม่มีเค้าลาง เหมือนเราเดินมาดีดี
บนถนนเรียบๆ แต่แล้วอยู่ๆเราก็สะดุดล้ม
เราไม่ได้ล้มเฉยๆ แต่เราล้มแบบหัวทิ่ม
แล้วกลิ้งตกเขา อาการเรา...สาหัส
ในอาการสาหัส...
มันแปลกตรงที่ว่าภาพลักษณ์ภายนอกเราไม่เป็นอะไรเลย
แต่...สภาพจิตใจยับเยิน และต้องเยียวยา
นาทีแรกที่สะดุดล้ม...ร้องไห้โฮ น้ำตาถล่มทลาย
เหมือนก๊อกที่เปิดแล้วปิดไม่ได้ เพราะเกลียวหลวม
คนที่ไม่รู้เรื่องว่ามีอะไรอยู่ในใจ...ก็เลยรู้หมด
เรื่องที่เป็นเรื่องในใจ...เป็นความรู้สึกส่วนตัว...กลายเป็นเรื่องสาธารณะ
โชคดีที่คนรอบข้างเข้าใจ
รู้ว่าเราป่วยทางใจ ไม่ได้ป่วยทางกาย
ก็เลยพาตระเวนเข้าวัด แทนที่จะเข้าโรงพยาบาล
ช่วงนั้นดี.อัพบล็อกแบบต่อเนื่อง
พี่คนหนึ่งในบล็อกที่ค่อนข้างรู้เรื่องราวของดี.ก็เลยแซว
...อัพบล็อกซ๊าป่วย...
ตั้งใจว่าอาการป่วยคราวนั้นจะรักษาซ๊าให้หายขาดไปครั้งเดียว
คือเจ็บให้ที่สุดแล้วรักษาให้หายขาด
แต่มันไม่เป็นอย่างนั้น
ค ว า ม รั ก
ถ้าเป็นสิ่งที่คาอยู่ในใจ
...มีหรือจะจากเราไปง่ายๆ...
ความรู้สึกดีดีของคนที่รักเราดันกลับมาวนเวียนอีก
ไม่มีอะไรเหมือนเดิม...แต่ก็ไม่ได้จากไป...
เข้ามาแบบเลี้ยงไข้เรา...ไอ้ที่จะหายก็เลยไม่หาย
...พอใกล้จะตายก็ไม่ตายอีก...
เพราะไม่ว่าอย่างไรความรักก็งดงาม...
และเป็นน้ำ ที่หล่อเลี้ยงจิตใจของเราในยามที่ความรู้สึกย่ำแย่อย่างนั้น...
ในอาการที่ถูกเลี้ยงไข้...
...เริ่มส่งผลทางร่างกาย...
เริ่มเครียดแล้วอยากนอน อยากนอนไปเรื่อยๆ จะได้ไม่ต้องคิดอะไร
แต่พอนอนแล้วดันนอนไม่หลับอีก มีอาการปวดหัวเข้ามาแทน
งั้นก็เลยไม่นอนแล้ว ไม่อยากปวดหัว ฝืนๆๆๆๆไม่นอน
พอดีมีงานเข้ามา จริงๆแล้วมีงานทุกวัน
เพราะเป็นช่วงที่ต้องรับผิดชอบข่าวรายวันให้พี่ ต้องเขียนข่าวทุกวัน
งานก็เครียดอยู่แล้ว มาเจอปัญหาทางใจอีก
คราวนี้พอฝืนได้ว่า...ไม่นอนแล้ว...
ก็เริ่มเครียดแล้วจะอาเจียน...เครียดแล้วพะอืดพะอม...
และแล้วก็เริ่มป่วย...ก็ป่วยเหมือนเป็นไข้ธรรมดา...
วันนั้นใช้เวลาเป็นชั่วโมง ยืนอยู่ตรงระเบียงคุยโทรศัพท์...
อากาศตอนนั้นก็เย็น...ลมพัดสบาย...แต่ไม่เหมาะกับคนที่เป็นไข้
คุยโทรศัพท์เสร็จ ก็เพิ่งรู้สึกหนาว
อาการของคนที่เม้าท์ติดลมนี่ ทำให้ลืมทุกอย่างไปหมด...
ลืมแม้กระทั่งว่าจริงๆแล้วอากาศ...หนาว
พอรู้สึกว่าหนาว ก็จำได้ว่าเป็นไข้ ก็เลยทานยา แล้วก็คลุมโปงงงงงง
...ยังไม่ดึกมากเท่าไหร่หรอกวันนั้น...
ดี.หลับไปได้หน่อยนึง แล้วตื่นขึ้นมาเพราะรู้สึกว่าใจสั่น...
มันเหมือนกับมีคลื่นอยู่กลางใจเรา...รู้สึกว่าสั่นๆ....
แล้วอาการสั่นนั้นก็เคลื่อนออกมาที่แขน
มันไม่ได้รู้สึกหนาว แต่รู้สึกว่าใจเราสั่น และเราก็หยุดมันไม่ได้
อาการที่เรารู้สึกว่าใจเราเป็นคลื่นสั่นอยู่...มันไม่ใช่เป็นอาการแค่ในใจเรา
แต่สั่นจริงๆ ตัวดี.สั่น สั่นแบบกระตุกๆ แต่ก็ยังนอนอยู่
เพื่อน กับน้องสาว 2 คนที่อยู่ด้วยกันในตอนนั้นยังไม่นอน พอเห็นอาการดี.ก็ตกใจมาก
ดี.ตัวสั่นตลอดเวลาหยุดไม่ได้
(อาการตอนนั้น....เพื่อนกับน้อง มาทำท่าให้ดูทีหลัง...มันทุเรศมาก555+)
น้องรีบไปตามพี่สาวมาดู...สรุปว่าต้องไปโรงพยาบาล
น้องสาวคนเล็กร้องไห้โฮ จนต้องบอกเอ๊ย....พี่ยังไม่ตาย....
น้องบอกนู๋ไม่ได้กลัวว่าพี่จะตาย...แต่นู๋กลัวที่พี่สั่น
ก็เลยสรุปได้ว่าน้องมันคิดว่าพี่ผีเข้า
ก็คงแปลกใจว่าทำไมถึงถูกพาตัวไปส่งโรงพยาบาล แทนที่จะไปหาหมอผี
จริงๆแล้วโดยภาพรวม
อาการวันนั้นไม่ได้ร้ายแรงอะไร
แต่เป็นการเปลี่ยนอุณหภูมิกะทันหันของร่างกาย
คือจากที่เราอยู่เย็นๆ แล้วไปร้อนจากการคลุมโปง ก็เลยทำให้เป็นอย่างนั้น
ซึ่งการรักษาไม่ได้ยุ่งยากอะไร หมอแค่ให้ยามาทาน แล้วในที่สุดก็ดีขึ้น
ปัญหาใหญ่ที่ต้องรักษาให้ได้...
สาเหตุที่ทำให้เป็นถึงขนาดนี้
...มันก็แค่สาเหตุเดียว...
คือเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นในความรักของเรา
ที่น่าเสียใจกว่านั้นก็คือ...มันเป็นความรักที่จบไปแล้ว
คนที่เรารัก หรือ รักเรา
ไม่ได้มาร่วมรับรู้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นกับชีวิตเรา
แต่คนรอบข้างเดือดร้อนหมด
การสูญเสียคราวนี้...ถ้าถามว่าถ้าให้ตายเอาไหม...
บอกได้เลยว่าตายไปเลยก็ได้ จะได้หมดเรื่อง
แต่พอเห็นคนรอบข้างที่มาทุกข์ร้อนเพราะเรื่องของเรา
รู้สึกผิดมากมาก
บอกตัวเองเลยว่า...จะไม่มีวันตายเพราะความรัก เป็นอันขาด...
จากที่เรื่องความรักของตัวเอง
...กลายเป็นเรื่องสาธารณะไประยะหนึ่ง...
เพราะไม่คุมสติตัวเองให้ดี
แต่นี้และต่อไป...คงไม่เป็นอย่างนั้นอีกแล้ว...
จะไม่ให้ใครต้องมาเดือดร้อนเพราะตัวดี.อีก
...ถ้าเลือกได้...ปีนี้ก็จะเป็นปีที่ดี.อยากข้าม ไม่อยากจำ
แต่ก็นะ...ยังมีเรื่องดีดีอีก...
ตรึม ตรึม ตรึม
ดังนั้น....ครั้งนี้....ถือว่าเป็นบทเรียนชีวิตครั้งสำคัญ...
ดังนั้นก้าวต่อไป...ต้องระวังตัวให้มาก...
ครั้งหน้าพี่บอกว่าจะไม่พาเข้าโรงพยาบาล...แต่จะพาไปหาหมอผีแทนแร้วววว
| Create Date : 17 พฤศจิกายน 2550 |
| Last Update : 17 พฤศจิกายน 2550 11:33:36 น. |
|
20 comments
|
| Counter : 660 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า  ) วันที่: 17 พฤศจิกายน 2550 เวลา:10:43:52 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 17 พฤศจิกายน 2550 เวลา:10:44:11 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 17 พฤศจิกายน 2550 เวลา:11:24:40 น. |
|
|
|
| โดย: ข้ามขอบฟ้า วันที่: 17 พฤศจิกายน 2550 เวลา:18:02:46 น. |
|
|
|
| โดย: N'SinE วันที่: 17 พฤศจิกายน 2550 เวลา:18:20:41 น. |
|
|
|
| โดย: อุ้มสี วันที่: 17 พฤศจิกายน 2550 เวลา:19:57:50 น. |
|
|
|
| โดย: ปลายเทียน วันที่: 17 พฤศจิกายน 2550 เวลา:22:50:55 น. |
|
|
|
| โดย: 9A วันที่: 17 พฤศจิกายน 2550 เวลา:23:02:44 น. |
|
|
|
| โดย: 9A วันที่: 17 พฤศจิกายน 2550 เวลา:23:30:40 น. |
|
|
|
| โดย: มดทิพย์ วันที่: 18 พฤศจิกายน 2550 เวลา:22:35:28 น. |
|
|
|
| โดย: d__d (มัชชาร ) วันที่: 19 พฤศจิกายน 2550 เวลา:8:40:05 น. |
|
|
|
| โดย: มดทิพย์ วันที่: 19 พฤศจิกายน 2550 เวลา:13:44:52 น. |
|
|
|
| โดย: d__d (มัชชาร ) วันที่: 19 พฤศจิกายน 2550 เวลา:14:34:54 น. |
|
|
|
| โดย: มดทิพย์ วันที่: 19 พฤศจิกายน 2550 เวลา:14:47:42 น. |
|
|
|
| โดย: d__d (มัชชาร ) วันที่: 19 พฤศจิกายน 2550 เวลา:14:57:36 น. |
|
|
|
| โดย: GoE Online วันที่: 25 พฤศจิกายน 2550 เวลา:19:08:37 น. |
|
|
|
| โดย: Guten Morgen (radiergummi ) วันที่: 3 ธันวาคม 2550 เวลา:10:08:48 น. |
|
|
|
โดย: พลทหารไรอัน  วันที่: 4 ธันวาคม 2550 เวลา:17:29:18 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ไปกดเงินแล้วกดระหัสผิด 3 ครั้ง ก็เลยโดนระงับใช้
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 72 คน [
แต่อีก 5 ปีข้างหน้า...น้องดีจะหัวเราะกับเรื่องนี้
ี้ี้เพราะมันทำให้น้องดีรู้ว่าระหว่างคนรักกับครอบครัวอะไรสำคัญกว่า
10 ปีผ่านไป...น้องดีจะขอบคุณเรื่องนี้
เพราะมันทำให้น้องดีมีภูมิต้านทานความรัก
และรู้ว่าจะรักยังไงไม่ให้ตัวเองเจ็บปวด
20 ปีผ่านไป...น้องดีจะยิ้มและมีความสุขในชีวิต
30 ปีผ่านไป....พี่ก๋าก็จะดูดีและหนุ่มอยู่เสมอ
555555
..................................
ไม่รู้สิ...
ทุกๆครั้งที่พี่ก๋าสูญเสียอะไรบางอย่างในชีวิตไป
พี่ก๋าจะคิดอยู่เสมอว่า
"จะต้องมีสิ่งที่ดีกว่า รอเราอยู่เสมอ"
........................................
มีความสุขเถอะครับน้องดี
ชีวิตมีไว้ให้เราใช้อย่างมีความสุข