ชีวิตเด็กกู้กยศ.
ทุกวันนี้ เด็กที่กู้กยศ.จำนวนมาก ยังไม่ได้รับเงินกู้จนเดือดร้อนกันทั่วประเทศ ถ้าบางมหาวิทยาลัยมีเงินหน่อยก็ปล่อยกู้ไม่คิดดอกให้เด็ก แต่ก็มีมหาวิทยาลัยอีกจำนวนไม่น้อยที่ปล่อยให้เด็กเผชิญชะตากรรมอย่างไร้เหยื่อใย
เงื่อนไขการกู้ยืมนอกจากเรื่องเกรดเฉลี่ยแล้ว ก็ยังมีเงื่อนไขของเอกสารที่วุ่นวาย ต้องยื่นทุกเทอมจนเด็กทดท้อ ถ้าจะเปลี่ยนระบบระเบียบใหม่เพื่อกันคนไม่จนมากู้ ก็สมควรไปจัดการกับผู้กู้รายใหม่ให้เข้มงวดยิ่งขึ้น ไม่ใช่ทำให้เสียหายทั้งระบบเช่นนี้
สี่ห้าเดือนแล้วเด็กไม่มีเงินใช้ ต้องกู้ยิืมนอกระบบบ้าง ทำงานพิเศษจนไม่มีเวลามาเรียนบ้าง ขายครีมปลอมบ้าง เอาของไปจำบ้าง คนที่ไม่มีเงินเขาก็ไม่มีจริงๆ แล้วเงื่อนไขที่ห่วยแตกที่สุด เห็นจะเป็นเงื่อนไขการให้ทำกิจกรรมจิตอาสา แต่ละมหาวิทยาลัยก็นิยามต่างกัน
บางมหาวิทยาลัยก็ปล่อยให้เด็กไปหากิจกรรมภายนอกที่เป็นประโยชน์ต่อสังคมหรือชุมชนทำแล้วถ่ายรูปมาให้ดู ขณะที่บางมหาวิทยาลัย ไม่ยอมรับการทำกิจกรรมจิตอาสาในรูปแบบที่เด็กคิดสร้างสรรค์เองหรือกิจกรรมภายนอก แต่ต้องทำกิจกรรมเฉพาะที่คณะหรือมหาวิทยาลัยกำหนดเท่านั้น เช่น เดินขบวนแห่พิธีไกลๆ ตากแดดร้อนเปรี้ยงๆ นั่นล่ะ คือจิตอาสา!
มันจิตอาสาตรงไหน? อาสามาร่วมเดินขบวนเพื่อให้มหาวิทยาลัยได้แต้มว่ากิจกรรมนั้นๆ ได้รับความร่วมมือจากนศ.มากมายเนี่ยนะ??? ตัวชี้วัดคือจำนวนนศ.ที่เดินขบวน (หากไม่มีเด็กกลุ่มนี้ก็ไม่มีใครอยากจะไปเดินแล้ว) แค่นี้ก็เอาไปเคลมประกันคุณภาพได้แล้วว่า มหาวิทยาลัยแห่งนั้นบำรุงศิลปวัฒนธรรม แทนที่จะเปิดโอกาสให้เด็กเอาเวลาไปทำงานพิเศษ หรือมหาวิทยาลัยควรจะจ้างเป็นพาร์ทไทม์ง่ายๆ เพื่อแบ่งเบาภาระค่าใช้จ่ายพวกเขาบ้าง
เด็กที่กู้กยศ.กู้แล้วเขาก็ต้องใช้หนี้คืน ไม่ใช่ได้มาฟรี ชีวิตพวกเขาส่วนใหญ่ก็ไม่ได้สุขสบายอยู่แล้ว อย่าเอาเปรียบพวกเขา หรือใช้เป็นเหยื่อตัวชี้วัดการประกันคุณภาพงี่เง่าอีกเลย ได้ยินได้ฟังแล้วสมเพชแนวคิดเช่นนี้เสียจริงๆ
#antitqf&QA
ผู้ติดตามบล็อก : 42 คน [