มอค. 3 เราไม่รู้หรอกว่าชื่อเต็มมันคืออะไร แต่มันเป็นมาตรฐานทางการศึกษาอะไรสักอย่างนี่แหละ บอกตรงๆ ว่าไม่สนใจเลย เพราะไม่เชื่อว่ามันจะทำได้จริงๆ ทุกอย่างเป็นเรื่องอุดมคติ และเป็นเรื่องของเอกสารล้วนๆ เอามาปฏิบัติไม่ได้จริงๆหรอก แต่ก็บังคับให้ครูทุกคนต้องทำในรายวิชาที่สอน เราเป็นคนหนึ่งล่ะ ที่เห็นข้อบังคับนี้แล้วถอดใจ ท้อ จนอยากลาออกเสียเหลือเกิน ไม่ใช่แค่เราเท่านั้นที่ไม่อยากทำ พวกครูเก่าๆ ก็ไม่อยากทำ เพราะไม่เชื่อว่าจะทำได้ในทางปฏิบัติ หนึ่งวิชา จะต้องเขียนคำอธิบายรายวิชาถึง 6 หน้า เพื่อบอกว่าวิชานั้นๆ มีคุณธรรม จริยธรรมอย่างไร แต่ละสัปดาห์จะสอนอะไรบ้าง สอนอย่างไร สอดคล้องกับคุณธรรมที่เราตั้งไว้อย่างไร ถามจริงๆ เหอะ ต่อให้เขียนสวยหรู แล้วถ้าอาจารย์ไม่เข้าสอนเสียอย่าง หรือมาสอนสาย สอนไม่ครบชั่วโมง แบบนี้จะเอาเข้าเกณฑ์ไหนล่ะ เอาอะไรมาวัดความสำเร็จของเอกสารนี้ เราว่าสกอ.ควรเอาเวลาไปจัดการคุณภาพที่แท้จริง ไม่ใช่จัดการด้วยเอกสารเพื่อประกันคุณภาพการศึกษาจะดีกว่า ไอ้ม.ที่ซื้อขายปริญญาน่ะ มันดีแล้วหรือ อนุมัติให้ตั้งเป็นมหาวิทยาลัยได้อย่างไร หรือหลักสูตรมันดีพอจริงหรือ หนักกว่านั้นผู้สอนเหมาะสมหรือเปล่า เราสัมผัสด้วยตนเอง ม.ที่อยู่กระแส(ป.บัณฑิต)ตอนนี้แหละ หลักสูตรบ้าบออะไรไม่รู้ วิศวรกรรมศาสตร์ดันเรียนเหมือนนิเทศศาสตร์ แถมยังเอาอาจารย์จบนิเทศไปสอนอีก และที่หนักกว่านั้นอาจารย์ที่ไปสอนก็จบป.ตรีราชภัฎ (ไม่ใช่ว่าราชภัฎไม่เก่งนะ แต่ทำไมถึงเอาวุฒิแค่นี้ไปสอน มันจะมีคุณภาพได้ยังไง) แล้วอาจารย์ที่ว่านี้ก็มาเรียนต่อป.โท เรานี่แหละเป็นคนสอนเอง (จริงๆ เราไม่อยากสอนเลย เพราะไม่พร้อม แต่ด้วยความที่ม.เราเองก็พอกัน ทำหลักสูตรขึ้นมา แต่หาคนสอนไม่ได้) และได้รู้ว่าอาจารย์คนนี้ไม่ได้ความรู้พอที่จะไปสอนคนอื่นเลย มีแต่ปากที่ดูเหมือนจะพูดจารู้เรื่องเท่านั้น ตอนเรียนก็ไม่เคยจด ไม่เคยสงสัยอะไร ขอ ppt ไปก๊อป ซึ่งเราก็ทำแบบหยาบๆ เพราะเจตนาคืออยากให้จด เอาไปก็ทำไรไม่ได้ พอให้งานไป ก็ทำไม่ได้ ไม่สามารถอธิบายได้อย่างเข้าใจ แล้วที่ไม่อยากเชื่อว่านี่คืออาจารย์มหาวิทยาลัย เขาไม่จ่ายค่าเทอม! แม้แต่บาทเดียว แต่เข้ามาเรียนจนจบเทอม สงสัยหมือนกันว่าทำไมถึงไม่จ่ายค่าเทอม ถ้าเด็กของตัวเองไม่จ่ายค่าเทอม ยังอยากจะสอนอยู่หรือไม่ แสดงให้เห็นว่าเป็นอาจารย์เองยังขาดคววามรับผิดชอบ แล้วจะไปเอาอะไรกับการสอนของตัวเอง แถมยังมีหน้ามาเล่าให้เราอีกว่า ตัวเองจะถูกเชิญไปเป็นกรรมการจัดตั้งสาขานิเทศศาสตร์ ที่ม.ราชภัฎแห่งหนึ่งของภาคอีสานด้วย โอ้ ฟังแล้ว อยากจะบ้าตายแทนผู้เรียน เอาคนแบบนี้ไปเป็นกรรมการหรือ สงสารเด็กแถวนั้นจริงๆ สกอ.มัวแต่สาละวนอยู่กับเอกสารบ้าๆ บอๆ อยู่นี่ไง คุณภาพการศึกษามันถึงด้อยลงๆทุกวัน บางแห่งประกันคุณภาพด้วยการเลี้ยงข้าว แล้วก็เซ็นให้ผ่าน เราว่าไอ้ที่มีปัญหาอยู่หลายที่ก็คงเพราะเลี้ยงข้าวกรรมการประกันคุณภาพนี่แหละมั้ง สรุป เราไม่เชื่อมั่นการประกันคุณภาพการศึกษาด้วยเอกสาร! ว่ามันจะนำไปสู่การปฏิรูปการศึกษาอย่างแท้จริง
|
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 42 คน [