สื่อ(แย่ง)มวลชน

ทุกวันนี้ต้องยอมรับว่าสื่อมีการเลือกข้างกันแล้ว และต่างฝ่ายต่างประกาศชัดว่าเลือกอยู่ข้างใด แต่ในการที่เรียกว่าสื่อมวลชนนั้น ต้องมั่นใจว่าเป็นสื่อเพื่อมวลชน หรือของมวลชนจริงๆ ไม่ใช่สื่อที่แย่งมวลชน หรือสื่อที่ทำให้มวลชนแตกแยกกันมากขึ้น

หน้าที่ของสื่อมวลชนน่าจะช่วยสร้างความเข้าใจให้แก่คนในสังคม ไม่ใช่สร้างความสับสนวุ่นวาย การที่จะทำสถานีโทรทัศน์มาสักช่อง (แบบไม่ผิดกฎหมาย) ก็น่าจะเป็นเรื่องดี เพราะคนดูจะได้มีทางเลือกมากขึ้น ยิ่งบอกว่าเป็นสถานีโทรทัศน์ที่ส่งเสริมประชาธิปไตยก็ยิ่งดีใหญ่ แต่ขอให้เอาผู้ที่มีความรู้ความสามารถอย่างแท้จริงมาพูด และพูดในเรื่องจริง!!! ไม่ใช่พูดเป็นแต่ว่าผู้ที่มาจากการเลือกตั้งได้เสียงข้างมาก คือ ประชาธิปไตยเพียงแค่นั้น ก็ไม่ต้องตั้งสถานีทางเลือกก็ได้ และหากได้บุคลากรโทรทัศน์ที่เก่งมาช่วยงานก็น่าจะได้งานข่าวการเมืองที่มีคุณภาพ และเป็นธรมต่อประชาชนมานำเสนอด้วย (ไม่ใช้คำว่าเป็นกลาง เพราะเป็นคำที่ไม่มีจริง)

แต่ถ้าจะเป็นช่องทางเพื่อให้นักโทษคนหนึ่งโฟนอินมาออกอากาศเพื่อสื่อสารกับประชาชน จิตสำนึกของความเป็นคนในสังคมน่าจะคิดได้ว่าเหมาะสมหรือไม่ จริงอยู่ว่านักโทษชายคนนั้นจะเป็นที่รักใคร่ของคนมากมาย แต่...เขาเป็นนักโทษที่หนีคดี และดูหมิ่นใส่ร้ายฝ่ายตุลาการของประเทศอยู่ตลอดเวลา มันสมควรแล้วหรือที่ควรจะนำคนๆนี้มาวิเคราะห์สถานการณ์บ้านเมือง มาแสดงความคิดเห็น โดยอ้างสิทธิ์ตามรัฐธรรมนูญ แต่ไม่ใช่สิทธิ์ที่จะหนีคดีแล้วมาโฟนอินร้องขอความเป็นธรรมได้อย่างไร้ยางอาย

ถ้าเป็นเช่นนั้น ก็เชิญนักโทษคนอื่นๆ มาโฟนอินด้วยดีมั้ย ทั้งแม่ชม้อย พล.ต.อ.ชะลอ หมอเสริม ผู้พันตึ๋ง ฯลฯ แต่ละคนก็มีความคิดเห็นต่อสังคมเหมือนๆกันทั้งนั้น ถ้าพวกเขาเหล่านั้นเรียกร้องสิทธิ์ที่จะขอพูดขอความเป็นธรรมบ้างได้หรือเปล่า

มันเป็นเรื่องแปลกแต่จริงและเป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ของวงการสื่อโทรทัศน์ไทย(หรืออาจจะครั้งแรกของโลกด้วยซ้ำ)ที่เอานักโทษหนีคดีมาร่วมจัดรายการด้วย โดยไม่สามารถจับกุมเขามาดำเนินคดีตามกฎหมายได้

ฝ่ายรัฐที่มีหน้าที่รับผิดชอบ จะปล่อยให้นักโทษลอยนวล แถมเข้ามามีส่วนร่วมปลุกปั่นแย่งมวลชนที่กำลังจะเข้าสู่ภาวะปกติเช่นนี้หรือ

มันน่าจะเอามาเป็นกรณีศึกษาในงานวิจัยครั้งต่อไปเสียจริงๆ

Create Date : 21 มกราคม 2552 Last Update : 21 มกราคม 2552 13:51:37 น. Counter : 780 Pageviews.		1 comments
Share Tweet