No. 527 บล๊อกประจำวัน ศุกร์ - อาทิตย์
|
 |
| |
| มีเหตการณ์บางอย่าง ที่ผมจำได้ โดยไม่ต้องพยายามเลย |
| นั่นคือ ในหลวง ทรงงานไปเรื่อย ๆ เหมือนไม่เร่งรีบ แต่ได้ฟังคำสัมภาษณ์ของ |
| ข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ ที่ถวายงานติดต่อมาหลายปี |
| หลังจากมีพระราชดำริ ต่าง ๆ หลายสถานที่ พระองค์จำแม่น เกี่ยวกับงาน |
| ทรงติดตามงานให้คำแนะนำ... คืองานไหนที่น่าจะเสร็จแต่ยังเงียบหายไป |
| พระองค์จะสอบถามข้าราชการผู้นั้น พระองค์ไม่ลืมประชาชนเลย เพราะงานที่ |
| มีพระราชดำริ คืองานที่ช่วยให้ประชาชน อยู่กันอย่างพอเพียง ไม่เดือดร้อน |
|
| ประมาณปี 2531 ผมทำงานใกล้กับ ร.พ.ศิริราช ตรงปักหมุดสีแดง ทุกเช้าจะต้องขับรถจากบ้าน |
ย่านอ่อนนุช ไปสู่สะพานพระปิ่นเกล้า เลี้ยวซ้ายสู่ถนนอรุณอัมรินทร์ รถติดมากมาย
เลยต้องออกจากบ้านตี 5 ทุกวันขับรถไปทำงานจะได้ขับรถง่ายไม่ติดการจราจร
|
| แต่รถที่ออกไปเส้นทาง พุทธมณฑล นครปฐม มีเส้นทางเดียว คนอื่นที่มิได้ |
| ออกเช้า คงต้องทนทรมาณจากรถติด สิ้นเปลืองน้ำมัน |
ระยะนั้น
|
| ได้ทราบข่าวว่า ในหลวงเสด็จ เฝ้าสมเด็จพระศรีนครินทร์บรมราชชนนี |
| ที่ทรงประชวร ประทับ ณ ร.พ.ศิริราช พระองค์จะเสด็จ และอยู่แต่ละครั้ง |
นานมาก และเสด็จบ่อย เพราะเป็นห่วงพระราชชนนี
|
| พระองค์เสด็จตอนกลางคืน เพราะทรงทราบดีว่า หากเสด็จกลางวัน จะทำให้รถติด |
| มากขึ้น มีความห่วงใยประชาชนที่ต้องสัญจรเส้นทางนั้นทั้งเช้าและหลัง |
เลิกงาน จึงได้มีพระราชดำริ สำรวจการจราจร ว่ามีทางออกใดบ้าง
|
จึงเกิดโครงการณ์ ถนนคู่ขนาน ชนิดลอยฟ้า มุ่งสู่ พุทธมณฑล
|
| โครงการต่าง ๆ ดำเนินไปตามแบบแผนที่วางไว้ แต่เป็นโครงการที่ใหญ่มากจึงต้อง |
| มีการก่อสร้าง 3 ระยะ หรือ 3 โครงการ |
| แต่ด้วยพระองค์ทรงงาน หนักมาตลอดหลายปี ได้พระประชวร คณะแพทย์จึงได้ทูล |
ขอให้พระองค์เข้ารับการตรวจรักษา ณ ร.พ.ศิริราช ในปี 2538
|
| แม้พระองค์ถูกถวายการรักษา และแน่นอน คณะแพทย์คงจะให้ งดเว้นการทรงงาน |
| บางอย่าง ด้านพระวรกาย แต่พระองค์ยังคงติดตามงาน การก่อสร้าง |
| ถนนคู่ขนานลอยฟ้าบรมราชชนนี |
| ที่ก่อสร้างตั้งแต่ปี 2539 จนเสร็จในปี 2541 |
| |
| นับแต่นั้นมา พวกเราจะไปทำงาน ละแวกนั้น หรือออกไปเส้นทางบรมราชชนนี สะดวก |
| คล่องตัวขึ้นเป็นอย่างมาก |
|
| ที่ผมเขียนเล่ามา ผมสังเกตด้วยตัวผมเองนะครับ ขอพูดแบบชาวบ้าน ๆ ว่า |
| ขณะที่ในหลวง ขณะไปเยี่ยมพระราชชนนีที่ ร.พ.ศิริราช คงจะ |
| มีความห่วงใยสมเด็จพระราชชนนีไม่น้อย แต่พระองค์คงจะคิด ทรงงานต่าง ๆ ไม่หยุดนิ่ง |
|
| เมื่อพวกเราทราบว่า ในหลวงทรงเสด็จสวรรคต ทำให้มีความทุกข์ใจ เครียดและ |
| รำลึกถึงพระองค์อยู่ตลอดเวลา บางคนร้องให้ ทำอะไรไม่ได้ |
| ไม่อยากทำการทำงาน มีแต่ความเศร้าหมอง |
| |
| พวกเราน่าจะ ทำตามพระองค์ท่าน ขณะที่สมเด็จศรีนครินทร์บรมราชชนนี |
| ทรงพระประชาร แล้วในหลวงย่อมจะมีความวิตก ความห่วงใยเอื้ออาทร |
| มากกว่าพวกเราหลายเท่า แต่พระองค์ยังทรง คิดงานที่จะช่วยเหลือประชาชน |
| ด้านงานจราจร |
| แม้พวกเราจะมีความเศร้าจากการที่พระองค์เสด็จจากพวกเราไป ก็ขอให้ละทิ้งความเศร้า |
| เริ่มทำงาน คิดริเริ่ม งานตนเองให้ดีขึ้นไปเรื่อย ๆ |
| แม้จะไม่ได้คิด ริเริ่มอะไรใหม่ ก็เพียงแต่ทำงานในปัจจุบันให้ ดี สมบูรณ์แบบที่สุด |
| ก็เพียงพอ |
| ผมคิดว่า ถ้าพระองค์ทรงทราบ คงจะมองด้วยความชื่นชม เบาพระหฤทัย สมกับเป็น |
ประชาชนของ พระองค์
|
 |
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 92 คน [
อ่านบล็อกพี่ไวน์จนจบ
อยากให้คนไทยหลายๆคนตามมาอ่านด้วย
เพื่อจะได้คลายความเศร้าโศกและใช้ชีวิตต่อไป
แม้จะเป็นช่วงเวลาแห่งความเศร้า
แต่คนไทยก็ต้องเข้มแข็ง
โดยมีพระองค์เป็นแนวทางในการดำเนินชีวิตต่อไป
ที่สำคัญผมว่าเราน่าจะใช้เวลานี้
เรียนรู้ธรรมะควบคู่กันไปด้วย
จะได้ประโยชน์อย่างมหาศาลในการดำเนินชีวิตเลยครับ