์No. 574 เจอ หนุ่มหล่อ รึ บล๊อกเกอร์สาว 3 คนพร้อมกัน
บล๊อกประจำวัน ศุกร์ - อาทิตย์
ระยะแรกที่เขียนบล๊อก ได้ประมาณ 80 ชิ้น
ผมได้ประชาสัมพันธ์ งานพรรณไม้งามอร่ามสวนหลวง ร.9 กรุงเทพ ให้เพื่อน ๆ ทราบ และผมจะทำหน้าที่พิธีกรสนาม ในงานวิ่ง และเต้น
แอโรบิก ซึ่งคณะกรรมการใหญ่จัดงาน ต้องการให้ คนเข้าไปเที่ยว มาก
เพี่อนในบล๊อกแกงค์ติดต่อหลังไมค์ไป ว่าจะไปเที่ยวและแวะไปหาที่
นั่น เอาแล้วไง
กลัวเพื่อนเห็นตัวจริง คือยังไม่พร้อมจะเปิดตัว
ก็ใครเห็นแล้ว นอนไม่หลับ มันทุเรศ แต่ก็ใจหาย จะเสียเพื่อน ปลอบใจตัวเอง ไม่เป็นไร สู้ ๆ
ได้เอ่ยปากชวนคุณ Kapeak กะ หนุ่ม Nulaw (คนบ้านป่า) ให้ไปเที่ยวที่ สวนหลวง ทั้งสอง โอเค
ชวนเพื่อนอีกสองสามคน ไปด้วย
เช้ามืดแหกขี้ตา กัดฟันอาบน้ำ ทั้งที่หนาวแสนหนาว เปิด ฝักบัว อาบน้ำ แต่ไม่ยักเป็นไร ไม่หนาวหรอก ก็ แหะ ๆ มันมา จากเครื่องทำน้ำอุ่นนี่นา. ตัดตอนว่าแต่งตัวเสร็จเลยดีกว่า จัดการทาครีมบำรุงผิวที่ดำซะหน่อย กันมันดำเพิ่มนะ ขับรถพาลูกสาว แม่ยายไปด้วย จะได้แนะนำเพื่อนให้รู้จักว่า
ระหว่างรอหน้าทางเข้าร้านอาหารบัว ผมเปล่าได้ค่าโฆษณานะ
เช้านี้อากาศเย็น แสงไฟรถสาดเป็นสายผ่าน คันแล้วคันเล่า อีกไม่กี่อึดใจ แท๊กซี่สีชมภู เปิดไฟ เลี้ยวมาจอด เห็นเงาตระคุ่ม ๆ หัวอยู่ระดับกึ่งกลางกระจก คนนี้ ต้องคุณกะเปี๊ยกแน่ 555 ใช่จริง ๆ
พอคุณเธอเปิดประตูมา ต้องร้องว่า โอ้โห้บุคคลิกคุณนายมาก 555 แต่อ้าวคุณเธอยกมือไหว้เราก่อน
แหะ ๆ ก็เราอายุเยอะเป็น รุ่นพี่หรือรุ่นอะไรไม่รู้เหมียนกัน ไม่อยากบอก ทักทายกันสายตาก็มอง คุณเปี๊ยกแน่หรือเปล่าหนอ สวยกว่าที่คิด
อีกแป๊บเดียวแท๊กซี่มาจอดอีกคัน คราวนี้ไม่ทันดู กท.เท่าใดเลยไม่ได้ใบ้ หวยให้เพื่อน ๆ มัวแต่มองดูคุณหนูหล่อ
เราหลังไมค์กันเรื่อยแหละ จะหล่อ หรือหัวล้านเหม่ง ผิดคาดครับ
คุณหนูหล่อ หน้าตาดีมาก ผมดำไม่หัวล้านเลย ดูสง่า กระฉับ กระเฉง แหะ ๆ แทบจะกระโดดลงจากรถ
ณ เวลานี้ไม่รู้ต้องถามเจ้าตัวดู
ทักทายแนะนำให้ลูกสาวแม่ยายรู้จัก กันทั้งสามคน พากัน ขึ้นรถคันติ๊ดของผมเองแหละ ส่วนเพื่อนสาวอีกสองคน ที่จะมาขอเลื่อน เป็นวันอื่น ถ้าโดดร่มมาได้ จะตามมาสมทบ..ลูกสาวแม่ยายคงกลัวการเดินขอ แยกตัวไปอยู่กลุ่มเพื่อนที่มากันประจำ
วันนี้เป็นวันหยุด คนขับรถเข้ามาเที่ยวเยอะ แหะ ๆ รวมทั้งลูกเมียเขานะ เฉพาะคนขับคงไม่มาขี้เกียจตื่น ก็ภรรเมียบังคับให้มา ผมเห็นท่าไม่ดี ขืนขับตามเขารถติดกันเป็น กิโลกว่าจะถึงสวน
จอดใกล้ รั้วสวนหลวงเลยแหละ รั้วก็จริง แต่ต้องเดินไปที่ประตู สามร้อยกว่าเมตร 555
ระหว่างเดิน ก็คิดถึงเพื่อนสาวอีกสองคน จะตามมาทันไหมเนี๊ยะไม่ทันไม่ เป็นไร ถ้ามาค่อยพาเดินอีกรอบ
เพื่อเพื่อน ไวน์ทำได้แน่ ลูกสาวแม่ยายคงมองค้อน ทีหนูไม่เห็น พาไป หนูไปช๊อปแค่ 3 ชม.น่างอ 555
คุณหนูหล่อ กะน้องกระเปี๊ยกสองคนเขาถ่ายรูป กันได้สวย ส่วนผมเหรอไม่ถนัดซักอย่าง แล้วก็ถ่ายอะไรไม่รู้ ลองดู ข้างล่างนี้ก็แล้วกัน
อย่างที่บอก ชอบถ่ายอะไรไม่รู้ แต่มันชอบนะ ดูแปลกตา สดใส
นี่ผมว่าก็ดีนะ แหะ ๆ ชมตัวเองหน่อย
เอ เพื่อน ๆ คงอยากจะเห็นเพื่อน คุณหนูหล่ออีกคนใช่ปะ ไม่ดีมั้งไม่ได้ขออนุญาตดูคนเดียวไปก่อน ก็คุณกะเปี๊ยกนำภาพ ครั้งที่ไปเที่ยว
นครนายกกัน มาแทน ภาพที่เคยมี คือ กู้คืนไม่ได้ ไม่ใช่กู้เงินไม่ได้นะเออ
นี่อะไรเอ่ย อ๋อ.... ดอกไม้ 3 อนงค์ เป็นภาพที่ผมถ่าย และเก็บไว้อีกที่่
คุณเปี๊ยก ชอบสีม่วง ผมก็ชอบครับ แต่คุณหนูหล่อเหรอ น้องหรือพี่ คนนี้ ชอบสีเหลือง เอ้ย ชอบดอกสีเหลืองครับ
เพื่อนที่เข้ามาอ่าน คงอยากจะเห็นคุณหนูหล่อ ว่าหล่อขนาดไหน ผมนะ
เห็นแล้ว คุณหนูหล่อ เนี๊ยบ กระฉับกระเฉง อารมณ์ขันเยอะ แต่อย่างว่า
ผมชอบถ่ายเฉพาะ ผู้หญิงครับ เลย แหะ ๆ ไม่ได้ถ่ายคุณหนูหล่อ
ระหว่างที่เดินไป ผมถือกระเป๋าใส่กล้องถ่ายรูป กลัวน้องกระเปี๊ยก หิว เลยใส่ขนมแห้ง ๆ แทน ส่วนคุณหนูหล่อ ผมชวนกินน้ำ ส่ายหน้า ไม่กินซักที
เราเลยอดกินน้ำไปด้วย ก็มันคอแห้งนะ ผมก็มองดูเขาถ่ายรูป กัน อย่างไม่กลัว แบตเตอรี่หมด
ส่วนผม เห็นดอกสีแดงหรือสีโทนนั้น ชอบ ยิ่งแดดตอน 4 โมงเช้ามีแสง
เงา ดูฝีมือที่ห่วยไม่เอาไหนต่อนะ
วันนั้น บอกตรง ๆ ผมดีใจที่ได้พบ คุณเปี๊ยก กับคุณหนูหล่อผู้ คล่องแคล่ว
เรา 3 คนเดินไปเกือบทั่วสวนหลวงที่กว้างนิดเดียว 500 ไร่ซะขาลาก
นั่งพักกันบ้าง
ได้รับโทรศัพท์จาก คุณริน หรือ Rinsa ว่ากำลังเดินทางมาพบที่สวนหลวง โห..ดีใจมาก จะได้เจอตัวเป็น ๆ กันอีกคน เราสองคนคุยกันในบล๊อกประจำ
ตอนนั้น รินเขายังถ่ายรูปเบี้ยว เอียงประจำ 555
แต่อารมณ์บล๊อก สดใส
น่าอ่านมาก แฟนคลับแน่นขนัด
เคยเห็นภาพริน ในบล๊อกเป็นหญิงสาว ใส่ชุดยาว ๆ ไปทำบุญที่วัด
แพรกษา ไม่ไกลจากโรงงานที่ผมทำงานเท่าใด แต่ไม่กล้าไปเยี่ยม
วันนี้แล้วซิ จะได้เจอตัวเป็น ๆ กัน เลยบอกว่า ไปถึงสวนหลวงให้รอ
ที่นั่น ..... ผมจะไปรับ ตอนนี้กำลังจะไปส่ง หนุ่มรูปหล่อ คือคุณหนูหล่อ กับ คุณกะเปี๊ยก
หลังจากนั้น ก็พา คุณริน เดินเที่ยวในสวนหลวง ร.9 อีกครั้ง แหะ ๆ
ผมเดินไป ขาลากเลย คือผมบาดเจ็บจากการจ๊อกกิ้งนานหลายปีอยู่แล้ว
แต่ก็ฝืนเดินไปเรื่อย ๆ เพราะดีใจที่ได้เจอกัน ผมถ่ายภาพริน หลายภาพ รวมทั้ง
ดอกไม้ และบรรยากาศ งานไม้งามอร่ามสวนหลวง ปี 2554
แต่ภาพต่าง ๆ ที่อยู่ในโน๊ตบุคตัวเดิม เรียกดูไม่ได้เสียดายจัง แต่ดูภาพข้างล่าง คุณชีริว ดูไร
เลยนำภาพ ที่ริน ชนะที่ 1 ในการทำบล๊อกท่องเที่ยว ซึ่งแน่นอน ฝีมือ
ถ่ายภาพสวย ไม่มีที่ติ แถม เป็นนางแบบได้อีกด้วย
เพราะฝีมือที่พัฒนาอย่างยอดเยี่ยม อย่างว่า หนามที่แหลมคม ไม่จำต้อง
เหลาอีก ก็แหลมคม (คำชมนะครับ)
วันนั้นผมมีโอกาศพบ บล๊อกเกอร์ที่เป็นเพื่อนพร้อมกัน 3 คนอย่างไม่น่า
เชื่อ และเข้าใจว่า เพื่อนท้้ง 3 คนคงจะเริ่มชินกับ กับตัวจริงของผม
เลยพบปะกันบ่อย
ตอนหลัง ไม่กลัวใครเห็นหน้าแล้ว เพราะเพื่อนคงจะผิดหวังอย่างแรง
ในบล๊อกคุยเก่ง แต่ตัวจริง พูดไม่เก่ง ฟังเก่งอย่างเดียว
ผมเขียนบันทึกนี้ เพราะนึกขำ คุณหนูหล่อ หนุ่มรูปงาม สาว ๆ ติดตรึม
ก็แหม..ผมอุตส่าถาม ว่าอาจารย์อยู่แถวไหน คณหนูหล่อ แพรมออกมา
ว่า อยู่ใกล้คน นามสกุล มอไม้แก่น ไม่ยอมบอกว่า คนที่ไหน
ใจผมเตลิดไปโน่น คนอีสาณแหง๋ม ๆ 555
ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ
end 804,541
st.visit 801,799
2,742
งานเขียนประเภท Diarist ไดอารี่
| Create Date : 07 เมษายน 2560 |
| Last Update : 10 เมษายน 2560 5:32:00 น. |
|
27 comments
|
| Counter : 1458 Pageviews. |
 |
|
เล่าได้สนุก น่ารักดีคะ
แวะมาทักทายจ้าา ^__^ อิอิ 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 92 คน [
อ่านไป ยิ้มไปครับ
เพราะผมเองก็รู้จักทุกคนที่พี่ไวน์เล่ามาเลย
ได้เจอตัวจริงกันหมดแล้ว
ปล. ภาพนี้น้องชีริวอาจจะกำลังนั่งสมาธินะครับ 555