No. 570 บล๊อกประจำวันศุกร์ - อาทิตย์ |
|
|
|
ระยะหลังมานี้ จะเห็น หนุ่ม สาว หาเวลา ไปออกกำลังกายในรูปแบบต่าง ๆ |
เข้าฟิตเนส หรือไม่ก็ออกกำลังกาย โดยจ๊อกกิ้งในที่ต่าง ๆ |
|
คนออกกำลังกาย รู้สึกเหงื่อออกดี สมองโล่งโปร่งอย่างไม่น่าเชื่อ |
วันแรกกับวันต่อ ๆ ไป กลับบ้าน อาบน้ำ ต้องนั่งพัก ปวดเมื่อย แทบจะไม่อยากทำงานบ้าน |
บางคนถึงกับ กินยาระงับปวด |
เพื่อนที่ทำงาน แอบมาบ่นว่า ภรรเมีย ไปเข้าฟิตเนส กลับมา ให้ช่วยนวดให้หน่อยเมื่อย |
เป็นไง นวดให้เปล่า |
นวดซิ เอาใจหน่อย เดี่ยว ไม่หาข้าวให้กิน |
นวดกี่วันแล้ว |
4 วันแล้ว ยังไม่รู้อีกกี่วัน |
เออ..ไม่เป็นไรหรอก ไม่เกิน 7 วันกล้ามเนื้อเข้าที่แล้ว ไม่ต้องนวดแล้ว เชื่อผมซิ |
และก็เป็นจริงอย่างที่แนะนำ ภรรเมียมันติด การออกกำลังกาย แต่น่าจะดี |
ได้กินแต่ แกงถุง เซ็งวะ เพื่อนยังบ่น |
ดีแล้ว พุงเอ็งจะไม่ล้ำหน้า ได้ลดน้ำหนักดีนะ 555 |
|
เมื่อก่อนผมทำงานหนัก มานานหลายปี ยอมรับว่า หงุดหงิดที่สุด จนกระทั่ง เจอเพื่อน ๆ |
ชวนไป ออกกำลังกาย โดยการวิ่งจ๊อกกิ้ง
|
สามวันแรก แทบตาย หายใจไม่ทัน ปวดเมื่อย กลับบ้านนอนหลับไปอย่างง่ายดาย |
ตอนเช้าลุกไปทำงานเกือบไม่ไหว เมื่อไปซ้ำ ๆ กันหลายวัน |
แต่จากการสังเกต เมื่อไปวิ่งจ๊อกกิ่ง สมองโปร่ง คิดงาน แก้ปัญหางานให้ง่ายลง ใครพูดอะไร |
ก็เฉย ๆ ไม่โกรธ พอวิ่งได้ครึ่งเดือน ติดการวิ่ง |
พอเลิกงาน ก็รีบขับรถไป วิ่ง ไม่ต้องมีใครชวน |
น.พ.คนดังที่ร่วมก๊วนวิ่ง บอกว่า
เพราะวิ่งจนเหงื่อออก ร่างกายจะหลังสาร Endorphin |
ทำให้สดชื่น คุณไวน์วิ่งไปเถอะ วิ่งแล้วใบหน้าแก่ช้าด้วย |
จริงนะหมอ |
เออซิวะ.. ทายซิว่าหมออายุเท่าใด |
55 ปี |
50 เอง วอนซะแล้ว 555 |
|
สังเกตนะครับ คนที่ออกกำลังกาย หรือนักกีฬา อารมณ์จะดี ไม่ค่อยโกรธกัน บางทีก็โกรธ |
แต่หายเร็ว เพราะรู้ว่าเพื่อนล้อ |
|
ผมไปพบการออกกำลังกายอีกแบบ เมื่อปี พศ. 2526 ตอนนั้นไปสนามกีฬาไทยญี่ปุ่น |
ดินแดง... ไปเยี่ยมคนรู้จักที่ ร.พ.ทหารผ่านศึก |
เลยไปจ๊อกกิ้งนิดหน่อย ได้ยินเสียงเพลง เร้าใจเลยแวะไปดู
|
|
เห็น ผู้หญิง เยอะมาก มีผู้ชาย กำลัง วอร์มร่างกายให้ ร้อน ทำตามครูหญิงอยู่ข้างบนเวที |
ผมดูแล้ว อื้อหือ หุ่นดีจังวุ้ย |
เลยหยุดวิ่ง ทำตามครู่เดียว ครูก็สอนเดินช้า ๆ โดยการสืบเท้า ไปซ้าย ไปขวา |
เอะชักสนุก ไม่นานเครื่องก็ร้อนได้ที่ เพื่อนที่อยู๋ข้าง ๆ เริ่มสืบเท้า เต้นเร็วขึ้น ตามครู |
แต่ให้ตายซิ ผมเต้นตามไม่ได้ มันยากขึ้นทุกที แต่ยอมรับเลยว่า ชั่วขณะแรกที่ร่วมเต้น |
มันเหนื่อยสุด ๆ ทั้งที่ตัวเอง เป็นนักจ๊อกกิ่งวันละ 6 กม.ทุกวัน |
กลับบ้านแล้วนึกถึง กีฬา ชนิดนี้เรียกว่า เต้นแอโรบิก |
ใช่ครับ เขาเต้นกันไม่หยุด โดยไม่หยุด เลยทึ่ง... |
|
หลังจากนั้นผมไม่ได้สนใจ เต้นแอโรบิกอีกเลย จนกระทั่งเปลี่ยนที่ทำงานไปทำงานในนิคม |
อุตสาหกรรมบางปู ในปี พศ. 2535 เลยไปจ๊อกกิ้ง ในสถานตากอากาศบางปูตอนเย็น |
ยอมรับว่า วิ่งไม่สนุก ถนนวิ่งขรุขระ แล้วรอบวิ่งก็นิดเดียว
.....
วิงไปตามถนน สาย 1/1 ไปสาย 2 สาย 4 - 5 บริเวณที่มีแอ่งน้ำเยอะคล้ายบ่อกุ้ง
วนเวียนแถวนั้น มีนักวิ่งชมรม นางนวล หลายคนวิ่งด้วย
ผมวิ่ง บริเวณบังกาโล เพราะแดดร่มหน่อย ถ้าไปวิ่ง แถวสะพานสุขตา มีนกเยอะ คนเยอะ แล้วก็ แดดเยอะไม่ไหว
|
วันหยุดเสาร์อาทิตย์ ก็วิ่งกับชมรมดอกแก้ว ที่ หมู่บ้านเสรี อ่อนนุช ไม่ไกล้จาก ซีคอนสแควร์ |
เท่าใด วิ่งบนฟุตบาทถนนศรีนครินทร์ ข้ามสะพานไป จบที่ถนน เทพารักษ์ |
แล้ว ก็วิ่งกลับ ส่วนผมชอบเรียน กศน. แหะ ๆ เรียนลัด |
ขึ้นรถเมล์กลับ บ้าน ก็มันไกลนะครับ กลับ เกือบสิบกิโลเมตร |
|
วันหนึ่งไป คาราโอเกะ แถวซอยมหาดไทย รามคำแหง ใหญ่มากมีกว่า 15 ห้อง |
เปล่าแอบไปนะครับ ถูกเรียกตัวไปทำงาน คือดูแลเรื่องภาษี บัญชีให้เขา
เป็นการเข้าทำงาน เริ่มคลุกคลี วงการเพลง และดนตรี ครั้งแรก |
ขากลับเลยแวะเข้าไปดู สวนหลวง ร.9 |
จอดรถเดินไปนิดเดียว เจอคนกลุ่มหนึ่งกำลัง วอร์ม ยืดตัวใกล้ป้อมยาม หนึ่งในนั้น |
เห็นผมก็เดินมาจับแขน มาทักทาย |
เป็นตำรวจ สน.พระโขนง ผมเคยนั่งกินเหล้า กันบ่อย เพราะเขาเป็นลูกน้องของนาย |
ตำรวจที่ผมทำบัญชีบริษัท ก่อสร้างที่ ภรรยาท่านเป็นเจ้าของ |
พวกเขาชวนผม มาวิ่ง ด้วยกัน |
ตั้งแต่นั้นมา ผมเลยเปลี่ยนที่วิ่งจ๊อกกิ้ง เป็น สวนหลวง ร.9 แทนบางปู
ข้างล่าง เด๋อ ดอกสะเดา ใหม่ ๆ ที่เจอกัน ไม่ค่อยกล้าคุยกันเท่าใด ภายหลังเหรอ
เห็นกันไกล ๆ ก็ตะโกนทักทาย
ซ้ายมือ คุณยุ ถัดมาคุณวัช คุณเด๋อ ขวามือสุด คุณอุ่น
คุณวัช คนนี้และเป็นสปอนเซอร์ให้ ชมรมที่ผมทำอยู่เดือนละ 2 พันบาทตลอดมา
แต่เป็นชมรมใด ติดตามตอนต่อ ๆ ไปครับ ทั้งที่ตัวคุณวัชไม่ได้ เล่นด้วย
กลุ่มนี้เพิ่งรู้จักกัน 6 ปี
|
|
วิ่งไปวิ่งมา เลยได้พวกกลุ่มใหญ่ มีหลากหลายอาชีพ เพื่อน ๆ เป็นพวกพ่อค้า |
มีกิจการส่วนตัว ผมเป็นลูกจ้างบริษัท
|
เลยออกจากบ้านเช้ามืด ไปวิ่งจ๊อกกิ้ง ที่สวนหลวง แล้วค่อยไป |
อาบน้ำที่ห้องน้ำบนโรงงานได้สบาย ๆ เพราะอยู่ติดกับห้องทำงานผมเลย ส่วนงานในโรงงาน |
ไม่ต้องห่วง มอบหมายให้ หน.ฝ่ายผลิตเขาล่วงหน้าแล้ว |
|
วิ่งจ๊อกกิ้ง สนุก วันหยุด ก็นำกาแฟ ขนม ไปนั่งรวมกินกันที่ มุมมหาชน |
|
แต่อย่างว่า พวกเราปากคอ ค่อนข้างเปราะ นั่งดื่ม กาแฟ ก็แซวคนวิ่งเขาไปทั่ว เขาเลยเรียกว่า |
มุมปากหมา ดูมัน...
จริงแล้ว เป็นมุมที่สวยจริง ๆ ดูซิครับ(มุมแมคโนเลีย)
|
ต่อมา เพื่อนก็ชวนเล่นกีฬาอีกอย่าง ที่ทำงานให้กายแข็งแรง |
กีฬานี้ แต่ละคนเล่นแล้ว รูปร่างดี ที่สำคัญ สวย... นี่ซิ..
คนกลางเสื้อขาว ได้ออกกำลังกาย ร่วมกับพวกผมมา เป็นเวลา 14 ปี ใบหน้าอ่อนเยาว์ รูปร่างสวย
ภาพข้างบน เป็นภาพปัจจุบัน
|
เป็นกีฬาชนิดใดไว้เล่าตอนหน้า.ครับ |
|
ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ |
|
end |
st.visit 792,249 |
.. |
|
งานเขียนประเภท Diarist |
|