| No 583 บล๊อกประจำวัน จันทร์ - พฤหัสบดี |
| |
| วันนี้ ขอเปลี่ยนแนวเรื่อง ...ที่เขียนหน่อยนะเครับ กลัวจะเบื่อเรื่องแนวเก่า |
| |
| แรกที่เข้ามาอ่านบล๊อก แล้วเข้ามาเขียน บล๊อกท่องเที่ยว ตามด้วย บล๊อกเกี่ยวกับการสวน |
| คงเป็นด้วย ชอบเที่ยว แล้วก็ชอบ กินแบบชาวบ้าน ไม่ต้องหรู |
| |
| ก่อนหน้านั้น ติดใจคุณสุวรรณี สุคนธา เขียนการไปท่องเที่ยว อิตาลี ไปแบบ |
| ค่ำไหนนอนนั่น คือนอนในเต็นท์ หรือ ข้างรถ ทำอาหารง่าย ๆ กินข้างรถ หรือในป่าละเมาะ |
| ท่ามกลางไร่องุ่น เนินสูง ต่ำ อากาศหนาวเย็น |
ผมชอบวิธีการเล่า เลยหัดเขียน บล๊อกท่องเที่ยวแบบ ชาวบ้านเป็นหลัก
|
| แล้วนำวิถีชีวิต กลางป่าเขาจันทบุรี นานหลายปี...ต้องทำอาหารเอง |
เลยถ่ายทอด ให้เพื่อน ๆ ได้อ่านแบบ ขำ ๆ ปนทุเรศ หุ หุ
|
| แล้วก็มาเจอ บล๊อกแม่ครัว กะทะหลุด แหะ ๆ กะทะมือหนึ่งนะครับ |
ครั้งที่พวกเราไปเที่ยว ไปค้างแรม เป็นกลุ่มที่ ตจว.
|
| เลยรู้ว่า แม่ครัว กะทะหลุด แต่ละคน ทำอาหารเก่ง เขียนเก่ง ถ่ายภาพอาหารเก่ง |
|
| มีคนยุให้ผมเขียน เรื่องทำอาหาร แหะ ๆ ข้าน้อยมิกล้า.... เป็นแต่กิน กับชิม |
| อ้าว พี่เคยเขียน ตอนทำอาหารในป่า ยังเขียนได้ พี่เขียนเลย |
| นึกได้ว่า ตอนเป็นเด็กหนุ่ม ได้ทำอาหารครั้งแรกด้วยตนเอง |
ขำ ตัวเอง.....งั้นพอไหว
|
| |
| เช้าวันหนึ่งในฤดูหนาว ครู พาพวกเรา 34 คน ออกเดินทางไกล ท่ามกลางหมอกลงหนา |
| มุ่งสู่ เชิงดอยสุเทพ เดินแถวตามกัน มี กำธรถือ แบกไม้พลองติดธงสีเหลืองนำหน้า |
| เสียงคุยกันของพวกเรา สลับกับเสียงดังของ หม้ออลูมิเนียม ที่แขวนข้างหลัง กระทบกับด้าม |
มีดที่เหน็บเอว... ครูให้หยุดพักเป็นระยะ ให้ดื่มน้ำ เราเดินกันนานมาก
|
| ถนนที่เราเดิน เป็นถนนดิน แยกจากถนนไปสู่ห้วยแก้ว ครูพาเดินไปเรื่อย ๆ เห็นบ้านคน |
| อยู่บ้าง เกือบสอง ชม. ก็ถึงเชิงดอยแถวนั้นเรียกว่า น้ำตกห้วยช่างเคี่ยน มีลำห้วยน้ำใสไหลผ่าน |
เอาละ ทุกคนเข้าแถว ฟังครู...
|
| เราจะ พักกัน ที่นี่ ให้ทุกคน นำไม้พลองไป คล้องเป็น สามเหลี่ยม แบบอินเดียนแดงตั้ง |
| กระโจม ใครมีผ้าขาวม้า ก็นำไปพาด กลุ่มใครกลุ่มมัน ใครจะอาบน้ำ เล่นน้ำได้ทั้งหมด |
แต่ห้ามเดินไปไกลเกินกว่า 100 เมตร จะหลงป่า
|
| เที่ยงตรง ครูจะตรวจให้คะแนน แต่ละหมู่ว่า หุงข้าว แฉะ ดิบ สวย ทำอาหารรสชาด |
ไหวเปล่า..
แต่ละหมู่ จำไว้นะ ใช้ไม้ขีด ไม่เกิน 3 ก้าน |
| ใช้เกิน ได้ แต่สอบตก..เข้าใจเปล่า |
ครับครู...
จะไหวเหรอวะ ไม้ขีด 3 ก้าน เสียงบ่น เบา ๆ |
| ประสิทธิ์ฯ เป็นหัวหน้าหมู่ ผมเป็นรอง เลยให้ไปช่วยกันหา เศษไม้ กิ่งไม้แห้ง |
| ต้องรีบช่วยกันหา เพราะคนเยอะ กิ่งไม้แห้งมีน้อย |
| |
| เราแบ่งกันเป็น สองทีม หุงข้าว กับ ทำกับข้าว |
| |
| เพือนหมู่อื่น ยืนด่ากันขรม ใช้ไม้ขีดเกิน แถมก่อกองไฟไม่ติด คือพวกเขาไม่รู้เทคนิค แหะ ๆ |
เขาใช้ฟืนเป็น ไม้ท่อนโต กับใบไม้แห้ง มันจะติดได้ไง
|
| กลุ่มผม ใช้กิ่งไม้แห้งเล็กสุมกัน แล้วใช้ท่อนเขื่องวางทับ |
| พอพวกเขาสุมเสร็จ ผมก็ใช้ ถ่านไม้สีดำก้อนเท่าหัวแม่มือ 2 ก้อน สอดใส่ตรงกลางแล้วจุด |
ไม้ขีดไฟ ก้านเดียวติดเลย
|
เพื่อน ๆ ปรบมือให้เกรียว... ไอ้ ตูน มันเก่งโว้ย..
ผมได้ทีเลย ยืดอก ทุบอกดังบึ๊ก ๆ |
| เหมือนคิงคอง 555 บอกความลับ... ถ่านไม้สีดำ ผมเตรียมมาจากบ้าน แช่น้ำมันก๊าดจนชุ่ม |
| เก็บใส่กล่องสังกะสี เล็ก ๆ (กันน้ำมันระเหย) ติดตัวไป |
เจอไม้ขีดก้านเดียวก็ลุกพรึ๊บ...
|
| ผมเปล่าโกงนะเออ... ครูเอนก บอกว่า ลูกเสือต้องรู้จัก เอาตัวรอด ต้องสู้ ต้องอดทน |
ต้องซื่อสัตย์ (ครูไม่ห้ามวิธีของผมนี้ ผมทำไม่ผิด กม.ด้วยแหะ ๆ)
|
| เพื่อน ๆ ช่วยกันนำก้อนหินแหลม ๆ มาตั้งเป็นสามเซ้า ตั้งหม้อมิเนียม เจอเปลวไฟที่ก่อไว้ |
| ร้อนฉ่า ผมจัดการ เทน้ำใส่ไป หนี่งในสี่ |
| ณรงค์ป๊อก(ป๊อกชื่อพ่อมัน) เอาตะใคร้ 2 ต้นทุบเป้ง ใช้มีดเหน็บ สับเป็น สองท่อน โยนใส่หม้อ พร้อมกับ |
| หั่นข่าบน ท่อนไม้เปื้อนฝุ่นนิดหน่อย 555 ผมจับโยนใส่ไป พร้อมกับ เอาเกลือเม็ดหยิบมือ |
| โปรยไปด้วย |
| หอมบั่ว ก็หอมแดง 6 หัวเพื่อนปอก เตรียมไว้ ผมจับมาใช้ด้ามมีดเหน็บทุบ ๆ บนท่อนไม้ |
| โยนลงไปในหม้อที่ไอร้อน พวยพุ่ง พร้อมกับ รากผักชีที่ทุบ ปิดฝาให้มันอบจนร้อน |
|
| เปิดฝาหม้อ ใช้มือบิ ปลาช่อนแห้ง 3 ตัวเป็นชิ้นเล็กเท่านิ้วมือ ส่วนหัว หางใส่ทั้งดุ้น 555 |
| ใช้ป๊าก(ทัพพี) คนไปมา กลิ่นหอมเริ่มส่งกลิ่นหอม แล้วปิดฝา |
|
| เทน้ำมะขามเปียก ที่ผมขยำ ๆ ใส่ถ้วยแกง ลงไป 4 ช้อนสังกะสี ฉีกใบมะกรูด 5 ใบลงไป |
| คนแล้วชิม ยังไม่เค็มพอ หยิบเกลือลงไปอีก 4 เม็ด |
| ฉีก พริกแห้งปิ้ง พอดำ โปรยลงไปอีก 6 เม็ด คนแล้วปิดฝา ครู่เดียวไอร้อนพร้อมกลิ่นหอมฟุ้ง |
|
| ตักน้ำขึ้นมาชิม ความหวานของเนื้อปลาย่าง ผสมความเปรี้ยวนิด ๆ ของมะขาม เค็มหน่อย |
ได้กลิ่นตะใคร้ ข่า กลิ่นน้ำมันระเหยใบมะกรูด.. ช่วยน่ากิน
ผมฉีกใบมะกรูดใส่ก่อน ยกลง ให้กลิ่นน้ำมันหอมระเหย ออก คือ แม่เคยสอนไว้
ถ้าเราใส่ก่อนกลิ่นจะระเหยไปเกือบหมด
ส่วนรสเผ็ดนิด ๆ ของพริกแห้งปิ้ง |
| ชูรสให้เด่นขึ้นมา |
| ประสิทธิ์เห็นผมชิม ก็ขอชิมมั่ง |
| ลำขนาด(อร่อย) ไอ้ตูน มันสุดยอด |
| รู้ซะมั่งว่า ใครเป็นใคร หุ หุ |
|
| ไฟเริ่มมอด เหลือแต่ ถ่านไม้แดงเรื่อ ๆ ตั้งทิ้งไว้ให้ต้มโคล้งร้อน.. แล้วพวกเราก็ต่างลงเล่นน้ำ |
| เที่ยงเป๋ง.. จัดการตักอาหาร พร้อมกับข้าวสวย ให้ครูชิม และตรวจ |
| ครูเอนก ชิมแล้ว อร่อย... พวกเธอเก่ง แต่ ข้าวมันสวย ไป |
| สวย ดีซิครับ ครู (เด็กภาคเหนือไม่ค่อยแข็งแรงเรืองภาษาภาคกลาง) |
| ดีกะผี คำว่าสวย แปล ว่า มันดิบ แข็ง เข้าใจยัง |
| หุ หุ.... |
| |
| ขอขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ |
| |
| end 820,693 |
| st.visit 818,886 |
| = 1,807 คน |
| |
| งานเขียนประเภท Diarist ไดอารี่ |
| |
แวะมาทักทายจ้าา ^__^ อิอิ 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 92 คน [
สวัสดียามเช้าครับพี่ไวน์
สาวๆบล็อกแก๊ง
ต้องบอกว่าเทพมากๆในเรื่องการทำอาหาร
จริงๆเป็นยุคที่หนังสือเบ่งบาน
ผมว่าพี่ๆน่าจะได้ทำหนังสือกันหลายเล่มเลย
เพราะทั้งภาพ ทั้งสูตรอาหารจัดเต็มมากๆ
แต่ยุคนี้เป็นยุคออนไลน์
คนเลยรออ่านในเน็ตมากกว่า
สมัยเป็นลูกเสือ
จำได้ว่าหุงขาวแฉะ และทอดไข่ไหม้ครับพี่
เป็นทักษะที่ติดตัวมาจนถึงทุกวันนี้ของผมเลย 555
โหวตครับพี่