No. 558 บล๊อกประจำวันศุกร์ - จันทร์ |
|
ตะพาบตอน ความลับ แตก...
|
|
ตั้งแต่รับงานต่อ จาก ผจก.โรงงานเดิม ใหม่ ๆ ก็ขลุกขลักบ้าง งานหลักของเรา |
คือ ผลิตเฟอร์นิเจอร์ตามที่ บริษัทอื่นจ้างผลิต ครั้งละ 200 - 300 ตัว |
อีกอย่าง คือเราผลิตตามที่เราออกแบบ ขายตามโชว์รูม หรือตามที่เซลล์ของเราจะ |
นำไปเสนอขาย บริษัท ธนาคาร ห้างร้าน หน่วยราชการ
|
งานเดินไปเรื่อย ๆ ยอดขายโอเค เพราะ ผจก.ฝ่ายขาย กับทีมงาน เก่ง โรงงานที่ผม |
ดูแล ต้องเพิ่มคนงาน เพื่อผลิตได้ทัน อีกหลายคน
|
คนมาสมัครงาน มีหลายคนเลยได้โอกาสคัดเลือก ได้ตามใจ หน่อย คือไม่อยากฝึก |
งานมากนัก ผมกับ หน.ฝ่ายผลิตจะเรียกไปคุยร่วมกันคัดเลือก
ก็พวกช่าง ต้องคัด กรอง พวกที่มีฝีมือ เชิงช่าง ฝ่ายบุคคลไม่รู้เรื่องหรอกครับ
|
|
มีอยู่เดือนหนึ่งรับ คนงานเพิ่มไว้ 5 คนไว้เป็น คนยกของ เป็นลูกมือช่างในการติดตั้งงาน |
นอก...คนงานเป็นคน ภาคอิสาณ 3 คน คนระยอง กับ ใต้ ไว้ |
คนงานใหม่มักจะ ไม่อิดออด ใช้ทำอะไรก็ทำตาม ตั้งใจดี |
|
ตามปกติผมมักจะไม่รับ คนภาคใต้เข้าทำงานเท่าใด ไม่ได้มีอคตินะครับ คือพวกเขา |
เลือกงาน แต่คนที่ผมรับไว้ ดูแล้วมีแววตาอ่อนโยน ลองให้ทดลองทำงานก็ทำงาน |
ได้ดี เวลาทำงานก็ช่วยเหลือเพื่อนร่วมงานดี |
เสียอยู่อย่าง ชอบกินเหล้า แถมเล่นหวย....
|
ช่างคนนี้ทำได้ 2 เดือน ผมกะว่า จะรับทำงานประจำไว้เลย แม้สัญญาจะหมดเพียงแค่ 4 เดือน |
ไม่ใช่ผมคนเดียวนะครับที่ ชอบ หน.ฝ่ายผลิตก็ชอบใช้งาน |
แต่ก็มีเหตการณ์จนได้... แล้วจะเล่าให้ฟังภายหลัง |
|
คนงานเรามีหลายคน นิสัยแตกต่างกัน ตลกโปกฮา บางคนเงียบขรึม
|
เรามีแม่บ้าน คนนี้อยู่กับโรงงานมานาน เราให้พักอยู่ ห้องเล็ก ๆ ติดกับโรงอาหาร |
เราอยากกินอะไรก็ สั่งแม่บ้านจะไปจัดซื้อ |
หลังอาหารเช้า กลางวัน จะชงกาแฟ ตามสูตรแต่ละคน ตามด้วยน้ำชา... เวลานายฝรั่งมา |
ก็จะชอบใจที่แม่บ้านบริการดี วางใจได้เลยเรื่องการเงิน |
|
น้ำประปาโรงงานมีปัญหา ไม่ค่อยสะอาดทั้งที่ยูนิคละ 18 บาท บางทีท่อตัน |
น้ำไหลไม่แรง บางจุดก็แรงเกินไปท่อแตก เลยให้ เมสเซนเจอร์ไปตามช่างแถวหน้า |
นิคมมาซ่อมแซมให้ เรียกใช้บ่อย เขาทำงานดี แข็งแรง
|
ตอนหลังเลยรับเข้าทำงานเป็นช่าง ติดตั้งเสียเลย เป็นคนไม่ค่อยพูด ทำแต่งาน |
แต่ตามันคอยเหล่ หาแม่บ้านสาวแก่ 555
เราก็คิด เออ ดีเหมือนกัน |
ทั้งสองเลยเป็น ปัวเมียกัน ผมให้พักที่ห้องพัก....โรงงานด้วย |
|
ช่าง เกเร.. ก็มีเป็นคน ขวาง ๆ พิกล ต่อยกับเพื่อนบ่อย ชอบทะเลาะ
|
จนผมต้องสักพักงาน 1 อาทิตย์เพราะ มันจะต่อยกับเพื่อนร่วมงาน |
หลังจากสงบสติอารมณ์ ครบกำหนด ก็กลับมาทำงาน เงียบ ๆ มีคนให้ความเห็นผม |
ว่าไม่น่าเก็บไว้ เลิกจ้างไปเลยดีกว่า
รปภ.ตรวจตัวก่อนกลับบัาน เคยเจอชิ้นส่วนโลหะ ใส่ติดกระเป๋า |
ออกนอกโรงงาน มันมักจะบอกว่า ใส่กระเป๋าแล้วลืมเอาเก็บ ทั้งที่ทำงานแผนกแต่งสี |
เหตผล..ไม่เข้าท่า แต่ แหะ ๆ คนนี้อาจจะเป็น ปลัดขิกตัวจริง ไม่ได้เป็น รอง ในชาติก่อนก็ได้
ลูกพี่มันเลยขอร้องผมไว้ ว่า ของชิ้นเล็กราคาไม่กี่ตังค์
|
ลูกพี่มันก็เสียดาย ช่างคนนี้สายตาดีมาก ตาไม่บอดสี เวลาแต่งสีเฟอร์นิเจอร์ เขาจะเทียบสีได้เหมือน |
เวลาแต่งสีแล้ว ดูไม่ค่อยออกหรอกครับว่า สินค้ามีตำหนิ 555
ผมไม่ตั้ง กรรมกร สอบสวนวินัยหรอกครับ กลัวเป็นมวยล้ม |
|
แต่โรงงานมักจะมี อุปกรณ์เครื่องมือ หาย บางทีเฟอร์นิเจอร์ขนาดเล็ก หาย |
โดยเฉพาะ สินค้าม๊อคอัพ คือ ตัวอย่างสินค้าที่เราทำตามแบบของลูกค้า 4 ชิ้น |
เพื่อคัดให้ลูกค้า ที่สั่งครั้งละหลายร้อยตัว ดู ถ้าเขาพอใจก็จะสั่งผลิต |
เท่ากับเราขายสินค้าได้
|
สินค้าประเภทน๊อคดาวน์ ใส่กล่องกระดาษลูกค้า นำไปประกอบเอง |
รวมไว้ที่ โกดังสินค้ารอจำหน่าย แต่อยู่ลึกเข้าไปหน่อย
|
ตอนหลัง ผมสังเกตสินค้า มันหายไป กำชับ หน.คลังสินค้าให้เคร่งครัดเพิ่ม สอบถามหัวหน้าผลิต ก็ไม่ได้สังเกต ระยะหลัง |
สินค้าตกเกรด คือไม่ผ่านคิวซีก็หายไปเยอะ
|
สั่งให้ รปภ.ตรวจดูสินค้าก่อน ผ่านต้องมีใบขนสินค้า อย่าให้มีของเกิน
|
|
คิดไม่ออกจริง ๆ ว่าใครเป็นผู้โขมย ของโรงงานไป |
|
วันหนึ่งขับรถกลับบ้าน ถนนแพรกษา แวะซื้อของที่ตลาดนัด เห็นตู้สีแปลกตา |
วางขายหลายชิ้น...
เก้าอี้ไม้อัดโค้งด้วยแรงอัดไอน้ำร้อน ที่เคยทำเสนอองค์การ ฯ ประมูลราคา |
จำได้แม่น เลยถาม |
ของขายสวยดี รับจากโรงงานเหรอ
|
ใช่พี่ มาจากโรงงาน ราคาไม่แพง ช่วยอุดหนุนหน่อย
|
ขอถ่ายรูปให้ ที่บ้านดูหน่อย เขาจะได้ให้ตังค์มาซื้อ |
|
วันรุ่งขึ้นกลับไปเช็คภาพ โรงงานกับภาพต้นแบบ ใช่แล้วเป็นของบริษัท รอจน... |
วันที่มีตลาดนัด ไปกับเพื่อน แต่งกายครึ่งท่อน เข้าไปซักถามครู่เดียว
|
คนขายยอมรับว่า รับมาจากโรงงานในนิคมอุตสาหกรรมบางปู มีคนนำมาส่ง |
บอกชื่อเสร็จ และขอร้องอย่าจับตัวเขา และยินยอม ส่งคืนสินค้าที่เหลือทั้งหมด |
คือเขากลัว ข้อหารับของโจร |
เพื่อนผม ที่แต่งกายครึ่งท่อนไม่ได้พูดอะไรเลย ยืนเงียบ ๆ เป็นตำรวจท้องที่อื่น 555
|
|
ผมเลยต้องกลับไปจัดการ ให้คนลักทรัพย์ที่โรงงานลาออกทั้งหญิงและชาย
ไม่น่าเชื่อก็ต้องเชื่อ เข้าทำนอง
ความรักทำให้ตาบอด ชักจูงไปทางไหนก็ได้
|
และเปลี่ยน รปภ.ชุดนั้นด้วย |
|
ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ |
|
end 770,649 |
st.visit 768,416 |
2,233 |
|
งานเขียนประเภท Diarist |
|