ปางรักอสูร The Devil Earl by…..Deborah Simmons

ช่วงนี้รู้ตัวเลยว่าอ่านอะไรก็ไม่ค่อยจะโดนใจหยิบเล่มไหนมาอ่านก็รู้สึกน่าเบื่อไปหมดอาการแบบนี้มันมาเป็นพักๆแหะ ไม่รู้อารมณ์ดีหรือไม่ดีแต่มันมีแน่ไอ่อาการอ่านเล่มไหนก็เบื่อเนี่ยเพียงแต่....จะเบื่อมากเบื่อน้อยเท่านั้น แถมอ่านได้น้อยเสียเหลือเกินเหมือนไม่มีแรงกระตุ้นให้อยากอ่านต่อ บางทีก็ไม่รู้อยากจะอ่านอะไรก็มีเหมือนกัน(ทำไมเอาใจยากแบบนี้ล่ะแกน่ะ) สำหรับปางรักอสูรนี่เพื่อนส่งมาให้ยืมอ่านตั้งแต่ปีที่แล้วโน่นนน ดองไว้จนได้ที่เลยหยิบมาอ่านซะที อารมณ์ยังอยากอ่านย้อนยุคอยู่พูดถึงคอนเทมฯก็อยากอ่านนะถ้ามันฮอตและอิโรฯและแปลแบบได้ใจ แต่ส่วนมากจะแปลไม่ได้ใจนี่สิ กรั๊กๆ

สิ่งที่ พรูเดนซ์ แลงคาสเตอร์ ต้องการในตอนนี้คือแรงบันดาลใจที่จะเขียนในนิยายเรื่องใหม่ของเธอเอง และสิ่งที่เรียกร้องความสนใจจากเธอได้ก็คือโวลฟิงเกอร์ปราสาทเก่าแก่ที่ตั้งตระหง่านอยู่บนหน้าผาริมทะเล ซึ่งนั่นคือที่พักของเอิร์ลแห่งราสเวนส์การ์ และพรูเดนซ์เองก็นึกสงสัยว่าปราสาทแห่งนี้ได้เก็บซ่อนความลับอะไรไว้บ้างภายใต้สิ่งก่อสร้างที่ดูลึกลับแห่งนั้น และแม้ว่าตัวเธอเองจะพยายามหาทางเข้าไปในโวฟิงเกอร์แทบจะตลอดเวลาแต่สุดท้ายก็ล้มเหลวอยู่ตลอดเวลา และ เสียงคำร่ำรือต่างๆเกี่ยวกับปราสาทแห่งนี้คือสถานที่ต้องคำสาปด้วยเลือดสกปรกของพวกราเวนสการ์ แต่สำหรับพรูเดนซ์แล้วเธอคิดว่าสถานที่แห่งนี้ช่างสวยงามสมบูรณ์แบบอย่างไม่มีที่ติและเธอเองก็แอบหวังไว้ว่าจะมีโอกาสได้รับคำเชิญเยือนปราสาทบ้างหลังจากที่น้องชายของท่านเอิร์ลแห่งราเวนสการ์แวะมาเยี่ยมน้องสาวของเธอที่บ้านและเธอเองจะได้มีโอกาสสำรวจความลึกลับที่ว่านั่นเสียที

การได้พบกับชายคนหนึ่งที่โผล่ออกมาจากรถม้าหลังจากการพยายามที่จะเข้าไปในปราสาทลึกลับแห่งนั้นเกือบสำเร็จ เขาช่างเหมือนปีศาจที่อาจทำให้คนส่วนใหญ่ที่ได้เจอกลัวได้แต่สำหรับพรูเดนซ์แล้ว เซบาสเตียน เอิร์ลแห่งราสเวนการ์ ช่างไม่เหมือนกับที่เธอเคยจินตนาการเอาไว้ แม้ว่ารอยแผลเป็นที่ที่อยู่ใต้ดวงตาจะทำให้ใบหน้าของเขายิ่งดูน่ากลัว แต่สำหรับพรูเดนซ์แล้วเขาคือชายหนุ่มที่รูปหล่อที่สุดและเขาเป็นยิ่งกว่าจินตนาการที่เคยคิดเอาไว้เขาไม่ใช่คนน่ากลัว น่าเกลียด แต่เขาคือความตื่นเต้นระทึกใจ และมีเสน่ห์ยิ่งกว่าใครที่เธอเคยรู้จัก แม้แต่คำว่าเอิร์ลปีศาจที่ใครๆก็ต้องหวาดกลัวเมื่อเอ่ยถึงชื่อนี้แต่สำหรับพรูเดนซ์แค่ได้พบเขาเพียงชั่วครู่ก็ทำให้ชีพจรเธอเต้นไม่เป็นจังหวะด้วยความตื่นเต้นเสียแล้ว และ แน่นอน เธอแทบทนไม่ไหวที่จะเขียนถึงเขาในรูปของนิยายเรื่องต่อไป

และแม้จะมีข่าวลือว่าท่านเอิร์ลได้ทำการฆฆาตรกรรมน้องชายของเขาหลังจากมีปากเสียงกันอย่างที่ทุกๆคนเชื่อว่าเขาเป็นคนทำแต่สำหรับพรูเดนซ์แล้วเธอไม่เชื่ออย่างนั้นแน่นอนและยิ่งกว่านั้นเมื่อการที่เขามาที่บ้านของเธอหลังจากการหายตัวไปของน้องชายแล้วการที่เธอพบว่าแค่การสบตากับดวงตาคู่นั้นของเขาจะดึงดูดให้ต้องมนต์เขาได้ทุกครั้งไปและสำหรับเซบาสเตียนเองการที่เขาดูเหมือนว่าจะติดตาต้องใจผู้หญิงที่สวมแว่นตาเชยๆมือที่เปื้อนน้ำหมึกอยู่ตลอดเวลาพร้อมกับที่เขารู้ว่าเธอคือนักประพันธ์นิยายแนวสยองขวัญที่เหมือนนิยายเล่มล่าสุดของพรูเดนซ์ตัวละครที่เป็นปีศาจร้ายในนิยายของเธอนั้นทุกคนที่ได้อ่านต่างบอกเป็นเสียงเดียวกันว่านี่คือเขาเอิร์ลปีศาจที่ทุกคนต่างลงความเห็นว่าเขาคือคนเลว แต่เซบาสเตียนรู้ดีกว่านั้นเพราะสำหรับเขาแล้วการที่จะให้ความสนใจผู้หญิงคนหนึ่งนั้นเป็นไปได้ยากยิ่งในหลายปีที่ผ่านมาแต่กับพรูเดนซ์แล้วเขาไม่อาจเลิกคิดถึงเธอได้เลย

พออ่านจบแล้วแอบคิดว่านี่ใช่คุณ”พงษ์พิมล”คนเดียวกับที่แปล รสสวาทสาวสองหน้า Stephanie Laurens จริงเหรอเนี่ยเพราะสำนวนแตกต่างกันค่อนข้างเยอะเลย เราชอบ พงษ์พิมลที่แปล รสสวาทฯมากกว่าค่ะ ในเล่มนี้ดูการใช้คำแล้วน่าเบื่อพอควร สำหรับพล็อตเรื่องแล้ว โอเคนะ แต่เราแอบรำคาญน้องของนางเอกแหะ อะไรของนางนักหนา กรั๊กๆแต่เหนือสิ่งอื่นใดรำคาญยัยป้าเพื่อนบ้านนางเอกมากกว่า 5555+