ผมหลุดเข้ามาอยู่ในความมืด ผมจำไม่ได้แล้วว่าเข้ามาอยู่ในนี้ได้อย่างไร มันคืบคลาน
เข้ามาเรื่อย ๆ ไล่หลังผมมาอย่างไม่ห่าง เงามืดสีดำอันเลวร้ายกำลังไล่เข้ามายังผม ผมยืนนิ่ง
สับสันกำลังงงงันอยู่ในเส้นทางข้างหน้า ผมไม่รู้ว่าจะเดินไปทางไหน ทุก ๆ ทางที่ผมมองเห็น
มันเป็นความมืดมิดแทบจะมองไม่เห็นอะไร บนพื้นชื้นแฉะไปด้วยน้ำ ละอองน้ำบาง ๆ เข้ามา
อยู่ในลมหายใจของผมทุกขณะที่หายใจเข้าออก เสียงหนูดัง จี๊ด..จี๊ด ขณะที่ผมก้าวไป
ข้างหน้าหนึ่งก้าว มันวิ่งหายไปกับความมืด ผมไม่รู้ว่าหนูที่วิ่งพล่านอยู่ด้านหน้าผมนั้นมีอยู่กี่
ตัว ผมมองไม่เห็นมันและไม่ได้สนใจ เส้นใยแมงมุมติดอยู่ที่หัวของผม มันมีอยู่เกือบทุกหนทุก
แห่ง ผมต้องเอามือปัดป้องอยู่เป็นระยะ ผมกำลังกังวล ระแวงว่าเงามืดสีดำชั่วร้ายที่กำลังไล่
หลังผมมาจะมาถึงตัวผม ผมไม่ยอมให้มันมาถึงตัวผมแน่ ผมนิ่ง สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ทำหน้า
ฉงนเมื่อได้กลิ่นอะไรบางอย่างที่คุ้นเคย ผมลืมตาขึ้น ทุกอย่างที่ผมเห็นยังฝ้าฟางเมื่อสายตา
ของผมยังไม่ปรับตัว ผมลุกขึ้นนั่งก่อนที่จะลำลึกถึงความฝันเมื่อครู่ ผมจำมันไม่ค่อยได้ผมรู้
เพียงว่าได้ยินเสียงหนู ผมจำมันได้เพียงแค่นั้น ผมนั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้ ปลานิลทอดวางอยู่บน
โต๊ะ "นึกว่ากลิ่นอะไร แม่ทอดปลานี่เอง" ผมพูดประโยคนี้โดยไม่คาดหวังคำตอบ วันนี้
เป็นวันหยุด ผมออกไปซื้อกาแฟ ได้ยินแม่ค้าขายลูกชิ้นพูดกับลูกค้า หวยงวดนี้ออกวันที่สิบ
เจ็ด วันที่สิบหกเป็นวันครู ผมได้ยินเขาพูดกันคร่าว ๆ เพียงแค่นั้น ก่อนที่จะหยิบเงินจ่ายค่า
กาแฟ ผมเดินผ่านร้านขายกระเป๋า ร้านขายขนมไทย ร้านขายข้าวไข่เจียว ร้านขายซาลาเปา
และร้านขายน้ำปั่น ผมไม่ได้ซื้ออะไรเพิ่มนอกจากกาแฟที่ผมถืออยู่ ชายชราคนหนึ่งนั่งอยู่ที่
หน้าร้านกาแฟมือซ้ายของเขาถือโทรศัพท์เผยรอยยิ้มเล็ก ๆ ให้กับโทรศัพท์ของเขา แม่ค้าขาย
ซาลาเปาส่งถุงซาลาเปาให้ลูกค้าหญิงคนหนึ่ง แม่ค้าขายข้าวไข่เจียวกำลังทอดไข่สีหน้าจริงจัง
พ่อค้าขายกระเป๋ากำลังคุยโทรศัพท์อยู่กับใครสักคน ผมนิ่งยืนมองแผงลอตเตอรี่อยู่พร้อมกับ
นึกขึ้นได้ว่าเมื่อคืนที่ผ่านมาผมฝัน เพียงแต่ผมไม่รู้ว่าควรจะซื้อเลขตัวไหน ผมกลับมาถึงบ้าน
วางกาแฟลงบนโต๊ะแล้วเดินไปหยิบหนังสือ "ทำนายฝัน" ผมเปิดดูผ่าน ๆ แล้วไล่ดูในหมวดหนู