Group Blog
All Blog
|
ถนนสายนี้ ... มีตะพาบ หลักกิโลเมตรที่ 309 "ล้อเลียน" โจทย์ถนนสายนี้มีตะพาบ หลักกิโลเมตรที่ 309 "ล้อเลียน" โจทย์โดย คุณต่อ (toor 36) เมื่อตอนเด็กๆ เจ้าของบล็อกเป็นเด็กที่ค่อนข้างเจ้าเนื้อ จึงถูกคนในบ้านเรียกว่า “หมู” บ้าง “หมูจุ๊” บ้าง เจ้าของบล็อกไม่ได้รู้สึกอะไรว่าเป็นการล้อเลียน กลับรู้สึกว่าพี่น้องในบ้านให้ความสนิทสนมด้วย จึงได้ตั้งชื่อตลกๆมาเรียกกันเล่นในบ้าน ไม่ได้รู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ ไม่รู้สึกอะไรเลยจริงๆครับ จนถึงตอนโตแล้วเมื่อย้อนกลับไปนึกถึงตอนเป็นเด็กๆก็ยังไม่รู้สึกอะไรอยู่ดี .... จริงๆนะครับ  และเพราะความที่เป็นคนที่อวบเป็นระยะสุดท้าย ช่วงอยู่ประถมปลายๆ ถูกพ่อบังคับให้ไปว่ายน้ำทีสระว่ายน้ำใกล้ๆบ้าน เจ้าของบล็อกก็ไปโดยดีนะครับ ..... จำได้แม่นเลยว่ามีอยู่วันนึงเจ้าของบล็อกไปว่ายน้ำคนเดียว แล้วมีกลุ่มวัยรุ่นที่โตกว่าเจ้าของบล็อกกลุ่มนึงมาว่ายน้ำด้วย วัยรุ่นกลุ่มนั้นก็แซวเจ้าของบล็อกด้วยเสียงดังคับสระว่า ..... “หมู” บ้าง “อ้วน” บ้าง แรกๆเจ้าของบล็อกก็เฉยๆนะครับ คิดอยู่ว่าถ้ายิ่งโกรธวัยรุ่นกลุ่มนั้นก็จะได้ใจ สนุกกันใหญ่ สู้เจ้าของบล็อกทำเฉยๆไปคิดว่าวัยรุ่นกลุ่มนั้นคงเบื่อและเลิกแซวกันไปเอง  แต่เรื่องมันไม่จบง่ายๆครับ วัยรุ่นกลุ่มนั้นก็ยังแซวเจ้าของบล็อกอยู่ไม่เลิกไม่รา เจ้าของบล็อกหนีไปว่ายอีกฝั่งหนึ่งของสระก็ยังตะโกนแซวกันอย่างสนุกปาก เจ้าของบล็อกเลยตัดสินใจขึ้นจากน้ำ กลับบ้านดีกว่า .... พอเจ้าของบล็อกขึ้นบันไดสระว่ายน้ำไปถึงขอบสระ วัยรุ่นกลุ่มนั้นก็ว่ายน้ำมาเกาะที่บันไดสระแล้วแซวเจ้าของบล็อกต่อ ..... เจ้าของบล็อกก็ใช้เท้ายันที่หน้าวัยรุ่นคนหนึ่งจนตกน้ำไป ..... แล้วเจ้าของบล็อกก็วิ่งขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วหนีกลับบ้านเลยครับ วิธีการที่เจ้าของบล็อกใช้ค่อนข้างจะฮาร์ดคอร์ไปนิดครับ แต่มันเหลืออดจริงๆ แซวกันอยู่ได้นานมากๆ  ---------------------------------------------------------------------------- ตอนที่เจ้าของบล็อกเดินทางไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ มีอยู่คืนนึงที่เจ้าของบล็อกกับเพื่อนๆคนไทยไปกินข้าวเย็นกันมา แล้วมีแอลกอร์ฮอร์นิดหน่อยด้วย ทุกคนลงความเห็นว่าจะมาค้างที่ห้องของเจ้าของบล็อก เพราะอยู่ใกล้ที่สุด จากสถานีรถไฟเราต้องเดินต่อประมาณ 15 นาที ถึงจะถึงบ้านของเจ้าของบล็อก ระหว่างที่เดินๆกันอยู่ มีกลุ่มวัยรุ่นออซซี่กลุ่มหนึ่ง (คนออสเตรเลียจะเรียกตัวเองว่า “ออซซี่”) เดินสวนไป เจ้าของบล็อกและเพื่อนๆคนไทยก็ไม่ได้สนใจอะไร รีบๆเดินเพื่อนจะถึงบ้านเร็วๆ เพราะง่วงและเมาเต็มที พลันก็มีเสียง “เพล้ง” .... ดังขึ้นกลางกลุ่มของเจ้าของบล็อก พร้อมกับมีความรู้สึกว่ามีวัตถุบางอย่างกระเด็นมาโดนที่ขานอกกางเกงยีนส์ ...... เมื่อเพ่งสายตาดูในความสลัวๆของแสงไฟส่องถนนแล้วถึงได้เห็นว่า “เป็นขวดเบียร์แตก” .... ในสมองของเจ้าของบล็อกรีบลำดับเหตุการณ์ทันที ..... กลุ่มวันรุ่นออซซี่กลุ่มที่เพิ่งเดินผ่านไปคงโยนขวดเบียร์ใส่กลุ่มของเจ้าของบล็อกแน่ๆ .... ดีทีทุกคนใส่กางเกงยีนส์ จึงไม่ได้รับบาดเจ็บจากเศษขวดเบียร์ที่แตกๆ พวกเรายังได้ยินเสียงหัวเราะอย่างสนุกสนานดังตามมาอีกด้วย คงเป็นเพราะความเมานั่นแหละครับ เจ้าของบล็อกหันหลังกลับไปวิ่งไล่กลุ่มวัยรุ่นออซซี่กลุ่มนั้น พร้อมทั้งตะโกนว่า “You are a dead man” ..... แปลได้ว่า .... ตายซะเถอะ .... ประมาณนั้นครับ แล้วเพื่อนๆของเจ้าของบล็อกก็วิ่งตามเจ้าของบล็อกมาทั้งกลุ่ม คงตั้งใจจะวิ่งมาห้ามเจ้าของบล็อก แต่กลุ่มวัยรุ่นออซซี่คงคิดว่าไอ้นักเรียนไทยกลุ่มนี้มันคงเอาจริง เลยวิ่งหนีกันกระเจิง ............. วีรกรรม (เมา) ครั้งนั้นของเจ้าของบล็อกยังเป็นที่ร่ำลือมาจนถึงทุกวันนี้ถึงแม้ว่ามันจะผ่านไปสิบกว่าปีแล้วก็ตามครับ  ------------------------------------------------------------------------------ เจ้าของบล็อกเป็นคนที่ไปรับหลานสาวที่โรงเรียนเองทุกวัน เวลานั่งมาในรถเจ้าของบล็อกจะหลอกถามเรื่องที่โรงเรียนทุกวันครับ ใครไม่มาโรงเรียนบ้าง ใครโดนครูดุบ้าง เป็นวิธีการทางจิตวิทยาที่ให้เด็กรู้สึกไม่กลัวที่จะคุยกับผู้ปกครอง กล้าที่จะเล่าเรื่องต่างๆ ถ้าเป็นเรื่องที่ถูกต้องก็จะชมเชย ถ้าเป็นเรื่องที่ผิดเราก็ต้องตักเตือน บังเอิญหลานสาวของเจ้าของบล็อกเป็นเด็กสาวคนเข้ม มีผิวสีแทน ...... วันหนึ่งหลานสาวเจ้าของบล็อกก็เล่าให้เจ้าของบล็อกฟังเองเลยว่า .... หลานสาว : วันนี้เพื่อนหนูเรียกหนูว่า “ดำ” เจ้าของบล็อก : แล้วหนูตอบเพื่อนไปว่ายังไงคะ . . . . หลานสาว : หนูบอกเพื่อนว่า “It’s not my problem. It’s yours.”  “การล้อเลียน” ทำอะไรเจ้าของบล็อกกับหลานสาวไม่ได้จริงๆครับ ฮ่าๆๆๆๆๆ     
อิ อิ
คำตอบของหลานสาวนี่ นึกถึงตัวเองเลยค่ะ เรียกว่า การ fight back ด้วยสัญชาตญาณ การปกป้องตัวเอง.. เผลอๆโดนต่อยสวน เพราะที่บ้านพ่อ(อยากมีลูกชาย) ซื้อกระสอบทราย และลงนวมเด็ก ให้ทุกวันหยุด  วีรกรรม ในวัยเด้กก็อยู่ที่ใจด้วยนะคะ คนไทย(อ่อนน้อมก็จริง)ลึกๆไม่ชอบให้ใครรุกราน ไปนู้น โดย: เริงฤดีนะ
  วันที่: 4 กันยายน 2565 เวลา:15:02:56 น.สวัสดีค่ะคุณบอล
พี่เองก็ไม่ได้รู้สึกอะไรค่ะกับการที่ญาติพี่น้องเรียก กุ้งแห้ง หรือยัยแห้ง เมื่อสมัยเด็กๆ พี่ว่าคนที่โดนยันตกน้ำก็สมควรแหละค่ะ เล่นไม่เลิก 555 หลานสาวน่ารักมากค่ะ กับคำตอบของเธอ พี่เองก็เลี้ยงลูกสาวแบบคุยกันทุกวัน ถามเค้าทุกวัน จนเค้าติดเป็นนิสัยไปเลยว่า เวลากลับบ้านจะต้องเล่าเรื่องนั้นเรื่องนี้ให้แม่ฟังค่ะ เค้าจะเล่าเรื่องเพื่อน เรื่องอาจารย์ จริงๆมันเป็นจิตวิทยาอย่างคุณบอลว่าไว้แหละค่ะ จนถึงเดี๊ยวนี้ ลูกสาวมีอะไรก็จะเล่าไม่ว่าเรื่องงาน เรื่องเพื่อน มันกลายเป็นกิจวัตรประจำวันไปแล้วค่ะ พี่ว่าหลานสาวจะต้องเก่งเหมือนคุณลุงแน่ๆค่ะไม่ต้องห่วง ยิ่งคุณลุงดูแลด้วยความเข้าใจแบบนี้ด้วย คือดีงามค่ะ ขอบคุณคุณบอลค่ะสำหรับกำลังใจที่บล็อกพี่ค่ะ ขอให้สุขกายสบายใจนะคะ คุณบอล โดย: tanjira
วันที่: 4 กันยายน 2565 เวลา:15:55:40 น.ปัญหาพวกนี้ที่เราทำได้คือ ไม่สนใจ ไม่ตอบโต้ เหมือนมันเป็นอากาศธาตุ แล้วมันจะเบาลงจนหยุดไปเอง ถ้าไม่เบาลงก็ค่อยคิดอีกที แต่ทีนี้ที่น่ากังวลจะเป็นเคสครูเสียมากกว่าที่กระโดดเข้ามาร่วมวงและล้อเลียนนักเรียนเสียเอง เช่น เรียกนักเรียนว่า ไอ้เตี้ย ไอ้แว่น ไอ้บอด ไอ้เป๋ มันเหมือนเป็นการประกาศให้นักเรียนทุกคนทราบว่า เรียกแบบนี้ได้ (เพราะครูยังเรียกแบบนี้) ดังนั้นนักเรียนคนอื่นๆ ก็จะพากันเรียกตามที่ครูเรียก ทั้งที่ตรงอกก็มีปักชื่อไว้อยู่แล้ว ทำไมครูไม่อ่านชื่อจากตรงนั้น
ความจริงถ้าล้อกันเล่น แล้วหยุดก็โอเคครับ เข้าใจได้ แต่ถ้าไม่หยุดแล้วเราก็ไม่ได้รู้สึกสนุก หรือยินดีด้วยก็เข้าข่ายบูลลี่แล้ว ที่น่าห่วงไม่ใช่กับนักเรียนด้วยกัน แต่เป็นครูกระทำต่อนักเรียนมากกว่า โดย: คุณต่อ (toor36
 ) วันที่: 4 กันยายน 2565 เวลา:16:20:38 น.สวัสดีครับคุณบอล
บางครั้งถ้ามันเหลืออด ก็ต้องปล่อยกลับไปบ้างเนาะ ชอบคำตอบของหลานคุณบอลนะครับ เบาๆ แต่เจ็บ โดย: มาช้ายังดีกว่าไม่มา
 วันที่: 4 กันยายน 2565 เวลา:23:01:24 น.ผมกับเพื่อนสนิท ถูกเรียก อ้วน ผอม
เวลาได้ยิน ก็แค่ยิ้มๆครับ ผมจบมัธยมปลายด้วยน้ำหนัก 42 ส่วนเพื่อนหนักเกือบ 100 โล  โดย: สองแผ่นดิน
 วันที่: 4 กันยายน 2565 เวลา:23:09:01 น.มาช้า แต่อ่านแล้วขำดี แต่ไงคุณบอลแรงขนาดนั้น 555
ัยัน... ตกสระไปเลย หุ หุ ดีจังเลยจะได้เข็ดกันมั่ง โดย: ไวน์กับสายน้ำ
 วันที่: 5 กันยายน 2565 เวลา:5:47:23 น.ถ้าตอนนั้นผมซื้อที่ได้
ตอนนี้ผมจะเหนื่อยหนักเลยครับ เพราะต้องผ่อน ต้องเจอดอกเบี้ยในช่วงโควิด เลยคิดอีกที เราก็โชคดีแล้วที่ไม่ต้องเป็นหนี้ครับ 555 และที่สำคัญบ้านที่ซื้อไว้ 20 ปี ก็มีโอกาสได้อยู่จริงๆเสียทีครับ  โดย: กะว่าก๋า
 วันที่: 5 กันยายน 2565 เวลา:15:20:32 น.โห....ประสบการณ์พี่บอลนี่ก็หนักหน่วงเหมือนกันนะครับ
แต่ดีตรงที่พี่บอลก้ตอบโต้พวกชอบบลูลี่ได้เจ็บๆ คัน ๆเหมือนกัน นี่แหละ มันต้องโดนกันบ้าง ไม่ใช่คิดว่าจะทำคนอื่นได้อย่างเดียว แต่ที่ต่างประเทศบางทีก็น่ากลัวนะครับ การบลูลี่ของเค้ารุนแรงกว่าไทยเยอะเลย ของไทยยังดูขายขำ แต่ไม่ขำ ถ้าเป็นสถานการณ์เหมือนที่พี่บอลเจอที่ออส ผมกลัวนะ กลัวโดนกระทืบ แล้วเราตัวเล็กกว่า พวกเราน้อยกว่า เดี๋ยวสู้ไม่ได้ ถ้าเป็นที่ไทย ผมถือว่าไม่เล็ก ถ้าหิวก็กินข้าว ถ้าห้าวมาก็กินตรีนผมแน่นอน จากบล๊อก ม่แต่คนบอกว่าผู้ชายชอบสีน้ำเงินโรเมนติก อิอิ โรแมนติกไหน ก็นั่งดู Topgun ชมวิวอ่าวพัทยากับแฟนน่ะครับ 5555555 น่าจะดูหนังน่ารัก ๆ เนอะุ โดย: จันทราน็อคเทิร์น
 วันที่: 6 กันยายน 2565 เวลา:12:10:59 น.สวัสดี จ้ะ น้องบอล
ขอบใจนะ ที่ไปเม้นท์และให้กำลังใจบล็อกเชียงรายตอนจบของครู ผาหมีสวยมากจ้ะ รถสามารถไปถึง เดินไม่มากและดอยตุง ถ้าต้องการ ชมดอกไม้สวย ๆ ค่อย ๆ เดินก็ไม่เหนือยนักนะ เพราะทางเดิน ราบเรียบแต่ถ้าไปเยือนพระตำหนักเดินไกลมาก แถมไม่ให้ถ่ายรูปภายในอีกให้แต่หูฟัง บรรยายความรู้แต่ละห้อง จำไม่ได้หรอก อิอิ ตะพาบล้อเลียน ของบอล ยกตัวอย่าง เรื่องการล้อเลียนหลาย ๆ รูปแบบทั้งนั้น ซึ่งทำให้คนที่ล้อเลียน ไม่ชอบทั้งนั้น โดยเฉพาะถ้า เป็นปมด้อยของเขา ยิ่งไม่สมควรอย่างยิ่ง จ้ะ ครูว่า คนที่ชอบ ล้อเลียนปมด้วยของคนอื่น ใจเขาไม่ปรกติ จ้ะ โหวดหมวด ตะพาบ โดย: อาจารย์สุวิมล
 วันที่: 6 กันยายน 2565 เวลา:14:48:01 น. |
ทนายอ้วน
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 153 คน [?] Friends Blog
|
||||||||||||
ตอบได้ดีมากๆครับ
ใช่เลยครับ คนล้อต่างหากที่ควรอาย
ขอบคุณสำหรับกำลังใจครับคุณบอล