นานๆได้มาหาที ยุ่งเป็นยุงตีกันเลยคะพี่

ชื่นชมคุณนภมานาน ...
ได้ยิน (อ่าน) แบบนี้ยิ่งดีใจกะคุณเพลินที่มีคู่แท้ที่ดีแบบนี้

=)

จริงๆเฉยๆ
กับคุณนภ
อ่านความคิดเขาแล้ว
เปนผู้ชายที่มีความคิดเข้าท่า
คนนึงทีเดียว

คิดว่าที่รักในสังคมเมืองมันสั้นลง เพราะคนใส่ใจกับตัวเองมากกว่าคนอื่น ไม่ได้บอกว่าเห็นแก่ตัว แต่ประมาณว่า ฉันจะทำความเข้าใจกับตัวเองก็เหนื่อยแล้ว ทำไมต้องไปเข้าใจคนอื่นด้วย

ความรักที่ขี้เกียจมาเข้าใจกัน มันก็เหนื่อย มันก็เลยจบเร็ว...ละมั๊งนะ

เออ...ไม่เข้าใจที่พี่เขียนเกี่ยวกับคุณคำ ผกา น่ะค่ะ ถ้าความสุขไม่จำเป็น แล้วอะไรจำเป็นละเนี่ย งงๆ

ถ้าความสุขไม่ใช่ความจำเป็นอันดับต้นๆ แล้วมันจะเป็นอะไรได้น้อ

หรือว่าความสุขของคนที่เรารักที่สุด คือความจำเป็นอันดับต้นๆ ...

ความคิดของคุณ คำ ผกา น่าสนใจดีครับ

แวะมาบอกว่า คิดถึงค่ะ พี่แป๊ด

โอ้..แต่ละคนน่าสนใจค่ะ

เสียดายที่ไม่ทราบก่อน น่าฟังเหลือเกิน
(เอ่อ..ถ้าทราบแล้วจะไปได้หรือแม่คุณ นั่นน่ะสิ - ถามเองตอบเอง)


แต่ละคนนี่คนละรสเลยค่ะ

ขม หวาน เผ็ดร้อน

อืมม์...น่าฟังจริงๆ

เสวนาแบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะคะ มีโอกาสได้ไปฟังแล้วคงเพลินดีเหมือนกัน ...

เคยฟังคุณนภไปออกรายการหนึ่ง
เห็นแล้วอิจฉาคุณเพลิน

พี่คะ หลวงพี่เตี้ยคือพระไพศาล วิสาโล
รึเปล่าคะ(ที่พี่ไปตอบในบล็อคแข)

อย่าลืมติดตาม GM ฉบับหน้านะครับ..อิ อิ

คำ ผกาเป็นคนเก่งนะคะ วิธีคิดของเธอจะ reconstruct วิธีคิด วิธีเขียนแบบเดิมๆไปเยอะเลย


เวลาตัวเองแรงๆ อ่านแล้วก็มันส์ดี


แต่เวลาที่ดีๆ อ่านแล้วก็อยากแรง...

ตอนนี้เรื่องของหัวใจผม โนคอมเมนท์อย่างแรกจ้า....

แต่ยังไงก็ชอบงานเขียนพี่แขก คำ ผกา ครับ ถึงแม้ในบางเทศะของบรรทัดจะชวนให้แลกหมัดบ้าง แหะ ๆ

สงสัยเหมือนคุณ คมสัน

และสงสัยในการใช้ชีวิตแบบคุณ คำผกา
มันดูอุดมคติมากเลย

มาทักทายพี่แป๊ดค่ะ พอดีวันนี้พอมีเวลาหายใจ

เรื่องความรักใคร่นี่ ตอบยากมากเลยค่ะ ส่วนใหญ่คนที่เคยผิดหวัง ก็ยากที่จะเชื่อกับรักครั้งต่อไป ความสุข เป็นเหมือนลมพัดผ่าน

นิยามของrelationship ก็ผันแปร จาก commitment สู่ one-night stand ...

อ้อ อีกอย่าง เค้าว่ากันว่า ตอนนี้ผู้หญิงฉลาดขึ้น

ผู้ชายรับไม่ได้ค่ะ เพราะกลัวคนรู้ทัน

ความรักกลายเป็นอะไรก็ไม่รุ้

เอ่อ อยากเปลี่ยนชื่อเป็นเพลินมั่ง

เห็นด้วยกับความเห็นของคุณแป้งข้างบนนะ
ผู้ชายยังรับไม่ค่อยได้ ถ้าเจอคนรู้ทัน

กระผมยังเชื่อมั่นในความรัก....
ย่อมเป็นเรื่องยากที่คนสองคนเติบโตมาในภาวะที่ต่างกัน
มาอยู่ร่วมกัน...จริงๆต้องอาศัยความอดทน
ต้องเปลี่ยนแปลงตัวเอง....
กระผมเป็นคนไม่เชื่อว่า...คบกันแล้ว
อยากให้เหมือนเดิม....
เป็นไปไม่ได้ครับ....
ตอนแต่งงานกระผมบอกแฟนเลยว่าเมื่ออยู่ด้วยกันแล้ว
ต้องเปลี่ยนแปลงตัวเอง...ทั้งสองคน
ไม่มีทางที่ทั้งสองคนจะไม่ขัดแย้งกัน
แค่ต้องเข้าใจในสิ่งที่ขัดแย้ง
บางครั้งก็ต้องแกล้งไม่รู้....
บางครั้งก็ต้องตั้งใจฟังบ้าง
ต้องให้พอๆกับที่ได้รับ
แล้วก็ต้องไม่คาดหวังอะไรมาก
แค่ทำวันนี้ให้มีความสุขก็พอ

เราชินกับการซื้อของกันมากเกินไปมั้งครับ มันมีสิ่งให้เลือก ให้เปลี่ยน ให้เปรียบอยู่มากมาก ตอนนี้เราเลยมีพฤติกรรมบริโภคความรักมากกว่าที่จะมีความรักเพื่อรัก

แม้หมอกของเรื่องพวกนี้จะหนาขึ้นทุกที แต่รักก็คงอยู่ตรงนั้นแหละครับ(ผมเชื่ออย่างนั้น)

ผมว่าพี่นภอาจไม่ใช่นักร้องที่ดีมาก แต่พี่เค้าน่าจะเป็นสามีที่ดีนะ (ฮา)

ไม่ได้อ่านอะไรเบามานานมากแล้วครับ ที่อ่านมีแต่พวกข้อมูลซะมากกว่า มีเวลาอีก 2เดือน ก่อนจะเริ่มเรียนพวกกฏหมาย บริหาร ก่อนสอบสถาปนิก หาอะไร เบาๆอ่านหน่อยดีกว่า

ชอบความเห็นของ คุณ คำ ผกา จังค่ะ รู้สึกว่าโลกของเธอเปิดกว้างดี
แล้วความสุขของแต่ละคนมันคืออะไรล่ะ อิฉันเห็นว่า ความสุข คือ สิ่งที่ทำให้เราสบายใจตามแต่ความชอบ และ หาได้ตามแต่อัตภาพของแต่ละบุคคลค่ะ

น้องเพลินน่ารักดีครับ

มีแก้ไขสูตร "ปลาทอดนึ่ง" รบกวนกลับไปดูที่บล็อกนิดนึง

น่าสนุกจังค่ะ แต่ละคนคิดต่างกันไปคนละขั้วเลย แบบนี้ยิ่งน่าสนใจ

อยากฟังที่คุณ คำ ผกาพูดแบบเต็มๆจังค่ะ

เป็นหัวข้อสนทนาที่น่าสนใจ น่าไปฟังค่ะ
ความคิดหรือนิยามความรักของแต่ละคน
ก็มีหลากหลายแตกต่างกันไปตามประสบการณ์
ที่ได้ผ่านพบ

แต่ไม่ว่าจะยังไง ก็ยังเชื่ออยู่เสมอนะคะว่า
รักแท้ หรือรักในอุดมคติก็ยังคงมีอยู่

ความรักของพี่นภนี่ ช่างโรแมนติคชวนฝันจริง ๆ เลยนะคะ

แต่ชีวิตจริง รอบข้างเราจะเป็นอย่างที่คุณคำ ผกา เธอว่ามากกว่า เฉพาะที่ office เราก็มีโฮโมเซ็กซ์ช่วลเข้าไปเกือบครึ่ง อิอิ

ไม่ค่อยเห็นด้วยกับคุณ คำ ผกา สักเท่าไหร่ ผมเองเป็นคนหนึ่งที่ไม่ได้ดิ้นรนขวนขวายในการสร้างสีสันให้ชีวิต คือ ไม่ได้ต้องเที่ยว ต้องดูหนัง ต้องฟังเพลง ต้องอินเทรนด์ หรือต้องทำอะไร ๆ ต่อมิอะไรให้ชีวิตดูดีและมีความอยู่ตลอดเวลา แต่ผมกลับเชื่อว่า สิ่งสำคัญที่สุดในชีวิตคือการได้ใช้มันอย่างมีความสุขต่างหาก และออกจะเป็นความสุขตามประสา คือ เป็นอย่างไรก็สุขอย่างนั้น ซึ่งก็ทำให้ชีวิตที่ไม่ค่อยจะมีอะไรของผมมีความสุขได้อย่างพอควรทีเดียวล่ะครับ ผมเชื่อว่า ความรักสร้างความสุข และความสุขคือสิ่งมีค่าที่สุดในชีวิตครับผม

ปล. เจ๊ คำ ผกา เนี่ย เธอมีผลงานเรื่องอะไรบ้างเหรอครับ อยากตามล่ามาหาอ่านซะแล้ว

^
^ เยอะแยะเลยค่ะ
นามปากกา คำ ผกา มี เรื่องแปล เซี่ยงไฮ้ เบบี้ " ฉัน-บ้า-กาม" ฯลฯ

นามปากกา ฮิมิโตะ ณ เกียวโต มี จดหมายจากเกียวโต ผลลงานรวมเล่ม ล่าสุดคือ เมนูปรารถนา

หัวข้อน่าสนใจจังค่ะ

ต่อจาก เสวนา มีภาคปฏิบัติด้วยเปล่าคะ?

ดีใจจังเลย ที่ทุกคนต่างก็มีความรัก

อืม ไม่เคยไปฟังเลยค่ะ

ป.ล.เรื่องมิติเวลายังไม่เคยไปอ่านที่ไหนนะคะ ถ้าเจอแล้วจะมาบอกค่ะ

คุณนันทเขวี้ยงพูดเรื่องมุมมองความรักต่อนศ.ด้วยรึเปล่าคะ


หัวข้อน่าสนใจค่ะ แขกรับเชิญก็มีมุมมองหลายหลาก

ปล. ท่้าทางคุณนภ+เพลินคงไม่ได้รับผลกระทบจากน้ำตาลขึ้นราคา

yesterday (5/8/06) I tried to enter your blog but it caused all my web disappear so I gave up. However today is ok.

For me, I believe that true love is somewhere but I don't think it will be there for me.

-_-

ไม่น่าเชื่อว่าเป็น Starbuck จัดนะเนี่ย แต่ก็น่าไปฟังนะครับ โดยเฉพาะคนที่สาม

เป็นงานที่น่าสนใจดีนะคะพี่

- Johann sebastian Bach
ผู้จัดคือ นิตยสาร GM ค่ะ แต่เจ้าของสถานที่คือ Starbuck

ว่าแล้วว่า คำ ผกา ต้องตอบในแนวทางอะไรทำนองนี้

ส่วนเรื่องมุมมองของรักในอุดมคตินั้นยากแสนยากที่จะหาจุดจบเจอ ว้า...

...แหมเข้ามาอ่านของคุณนภ แล้วเติมน้ำตาลให้ชีวิตได้....
ก็ดีค่ะ ของคุณคำ ผกา ก็ดีค่ะ ไม่ได้ว่าใครถูกใครผิด เพราะส่วนตัวเองนั้น คิดและเชื่อมั่นอยู่ตลอดเวลาว่า "ความรัก" ในทัศนะของหนุ่มสาว มันกลายพันธ์ได้

ไม่ทราบสิคะ ช่วงนี้ตกอยู่กลางความฝันตลอด (เพระเขียนแต่งานเพ้อฝัน 555) เลยตามไม่ค่อยทัน ว่าสังคมเมืองเขาวิ่งกันไปถึงไหน...


อ่านอะไรหลายๆอย่างที่ผ่านมาช่วงนี้แล้วรู้สึกว่า........สังคมเมืองนี้ ผู้คนสร้างความซับซ้อนให้มัน เพื่อสนองตอบตัวเอง จนหาความต้องการของปัจเจกตัวตนแท้ๆของตัวเอง ไม่ค่อยเจอ....

ลืมไป.... ว่าจะเข้ามาถามหา "รีวิว ภูฏาน" นะเจ้าค่ะ.... อยากอ๊าน อยากอ่าน.....

ชอบความคิดกับอารมณ์ขันของคุณคมสันค่ะ

สวัสดีครับพี่แป๊ด

ไม่ได้แวะมาหาพี่แป็ดเสียนาน ขนาดบล็อกตัวเองยังไม่ค่อยได้อัพและเข้าไปดูเลย

ผมชอบ GM นะครับแม้จะได้อ่านบางเป็นบางคราว อย่างน้อยก็อ่านได้อารมณ์กว่า A Day (ในความรู้สึกส่วนตัว) อย่างโปรเจคส์นี้ของ GM ผมว่าก็ดีน่ะ มีอะไรมาคุยกัน เป็นกันเองดีครับ

เห็นผู้ร่วมงานแล้ว น้ำลายหก..
แต่ละท่าน ชอบฟังความคิดเห็นทั้งนั้น

อยากเปลี่ยนชื่อเป็น เพลิน เหมือนกันค่ะ

national geograpahic ฉบับกุมภาพันธ์(2006)
เขียนเรื่องนําเกี่ยวกับความรักไว้ได้น่าสนใจ

เค้าบอกว่า คู่รักที่รักกันใหม่ๆ สมองจะหลั่งสารdopamine ซึ่งเป็นสารที่กระตุ้นความใคร่ หลังจากนั้น (ช่วงสองถึงสามปี) ก็จะหยุดไปเอง คนเราเลยชอบบ่นว่า ทําไมไม่รักกันเหมือนวันเก่าๆ

หลังจากความใคร่ค่อยๆจางไป สารที่เชื่อว่า คือสาร"ความผูกพัน" หรือ oxytocin จะเข้ามาเเทนที่ สารนี้เป็นสารตัวเดียวกันกับความรักของเเม่ต่อลูก คนที่รักกันมานานๆ กอดกันทีไร สมองก็หลั่งoxytocinออกมา ทําให้รู้สึกดี เเต่ไม่ใช่ความรู้สึกหวือหวา



((ฟังดู depressing เนอะ
ไม่ให้ความหวังกันบ้างเลย T_T))

ถึงแม้ว่าเราจะผิดหวังในความรักมาหลายครั้ง แต่ว่าเราก็ยังหวังต่อไปว่า ความรักและความสุขมันมีอยู่จริง

เดี๋ยวนี้รักแท้หายากเนาะ

ล็อกอินแล้วทำไมหลุดหว่า?


มาคราวนี้มีรูปปลากรอบให้ดูด้วยดีจัง


ไอศครีมวาซาบิอร่อยค่ะพี่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับคนชอบวาซาบิ น่าจะปลื้มอะค่ะ

เฮ้อ อยากมีแฟน

>> จขบ. เก็บมาเล่าคร่าวๆ นะคะ ไม่สามารถรวบรวมหรือเก็บรายละเอียดต่างๆ ได้ทั้งหมด (โดยเฉพาะช่วงที่ คำ ผกา พูด ซึ่งทำเอาหลายๆ คนในที่นั้นตะลึงพรึงเพริด)

ง่า อยากรู้จังเลยครับ
ว่าเจ๊แขกพูดว่าอะไรบ้าง?
แต่เท่าที่จขบ. เล่ามาคร่าวๆ
เดาว่า รายละเอียดปลีกย่อยที่เหลืออื่นๆ คงจะดุเด็ด เผ็ดมันอย่างแน่นอน อิอิ

อ๊ะ สรุปว่าเปลี่ยนเป็นรูปนี้ได้แล้วใช่มั้ยคะ
จริงๆ ฝนไม่ค่อยเช็คหลังไมค์อะค่า ฮ่าๆ
เพราะไม่ค่อยมีใครส่งมาง่ะ

^
^ ว่าจะหลังไมค์ไปบอกพอดี
คอยเช็คเน้อ

หนูว่าหนูเจอแล้วนะรักน่ะ แต่แท้หรือเปล่าไม่รู้ ต้องดูต่อไปเรื่อยๆ

ส่วนความสุข คงเหมือนความรักมังคะ ถ้าไม่เปิดใจรับ คงจะไม่มีเข้ามา

เรื่องนี้ไม่สันทัด

เก็บภาพดอกบัวมาฝากค่ะ

อยากจะกิ๊ดๆๆ นภ พรชำนิอ่ะค่ะพี่แกรป
สบายดีนะคะ^^





...

กระทู้ที่คุณแท็กซี่นิรนามมาคุยถึงหนังเรื่องนี้เต้ยได้เข้าไปคอมเม้นท์ค่ะพี่

ที่บล็อกคุณจ็อบเต้ยก็อ่านแล้ว

แต่ตอนของคุณแท็กซี่นั่นเต้ยไม่ได้อ่านละเอียด เพราะกลัวมีผลกับการดูหนัง



แต่พอกลับไปอ่านที่บล็อกคุณจ็อบก็เห็นด้วยกะเค้าบางเรื่อง และบางเรื่องก็ไม่เห็นด้วยนะคะ





แต่ขอบอกว่า หนังจริงๆ กับตัวอย่างหนังนี่ คนละเรื่องนะคะพี่

^
^ ก็ยังไม่ดูอยู่ดีอ่ะจ้า (โคตรรักเอ็งเลย )

GM มะค่อยได้ซื้อเท่าไหร่ฮะ

แต่ GM+ ซื้อบ้าง ถ้า นางแบบน่าสนใจ อิอิ

ฟังพี่นภพูดประโยคนี้

ตื่นขึ้นมาก็จะถามตัวเองในกระจกว่า วันนี้ ดูแล คนที่รักดีพอหรือยัง

ผมว่า พี่แกควรจะเปลี่ยนชื่อเป็น น้ำตาล หรือ ขัณทศกร รู้แล้วรู้รอดไปเลย

อยากตามไปนั่งด้วยจัง

๕๕๕

คือที่มาบอกก็ไม่ได้คิดว่าพี่กรัปป้าจะไปดูหรอกค่ะ

เพราะหนังมันก็ไม่ได้ดีขนาดนั้น

แต่มันแค่ "น่าสนใจ" แค่นั้นเอง



เต้ยเองก็ไม่ได้ชอบละครที่เขาสร้างเท่าไหร่ (ยกเว้นผู้กองยอดรัก ที่เต้ยว่าเค้าทำออกมาโอเค คือโทนมันออกมาดีน่ะค่ะ)

แต่ชอบหนังสือที่เค้าเขียนมากๆ เท่านั้นเอง ก็เลยอยากสนับสนุนเค้าน่ะค่ะ

กระทั่งหนังสือเอง เล่มหลังๆ ที่เค้าออกมานี่ เต้ยก็ยังไม่ค่อยชอบเลยอะค่ะ

^
^
^
พูดถึงหนังเรื่อง โคตรรักเอ็งเลย ใช่อ๊ะป่าวเอ่ย ขอแจมหน่อยว่า ...นี่อาจจะเป็นหนังที่น้องเมอร์ชอบน้อยที่สุดของปีนี้ (อีกนัยก็คือ มันกำลังจะจองตำแหน่งหนังยอดแย่ของ MER AWARDS 2006 นั่นเอง) อ้อ ทั้งนี้อาจจะเพราะผมไม่ได้ดูหนังแบบ โนบรานมยักษ์ เอ๊ย โบอางูยักษ์, Ultraviolet หรือ Sexy Delivery Love อ่ะนะ

(อนึ่ง หากท่านใดไม่รู้จักหนังทั้ง 3 เรื่องที่กล่าวมา ได้โปรดอย่าตกใจไป นั่นถือเป็นบุญของท่านแล้ว)

Delivery Sexy Love อย่างเรื่องนี้เราไม่เห็นรู้เลยว่าเค้าสร้างมาเพื่ออะไร เฮ้อ เห็นแล้วกลุ้มอ่ะ



เอ่อ แล้วคุณคำ ผกา จะมีชีวิตอยู่ได้ด้วยอะไรนะเนี่ย น่าสงสัยจังค่ะ

ไม่เชื่อในความรัก แต่ยังศรัทธาเรื่องชีวิตครอบครัว

โดยส่วนตัวชอบคุณ คำ ผกา ในบางแง่คิดของเธอ ความจริงของสังคมในปัจจุบัน ก็คือ การแต่งงาน หรือ การมีครอบครัว ไม่ใช่ความสุขที่สมบูรณ์แบบของชีวิตเสมอไป แถมบางครั้งยังนำความทุกข์มาให้คนๆนั้นอีกด้วย
(มองจากคนรอบๆตัวนะคะ)
สมัยนี้การแต่งงาน เป็นเรื่องน่ากลัว
ไม่รู้จะอยู่กันยืดไหม ? สามีจะมีเมียน้อยหรือเปล่า