คุณดวงฤทัยนี่ต้องสวยมากแน่ๆ

เห็นด้วยกับ ป.ล. 3 อย่างแรงกล้า

^
^ นึกว่าเห็นด้วยกับ คห. 1 (5 5 5 )

มาดูห่างๆ ครับ

ได้อ่านบล็อกพี่เป็นบล็อกที่สามค่ะสำหรับการไปงาน
เดียวกัน

บล็อกแรกน้องหมี
บล็อกสองบล็อก "รานี" ของงานนี้แ
และบล็อกสามก็บล็อกนี้ล่ะคะ

อ่านแล้วได้ความรู้สึกว่า อยากอ่านงานของมูราคามิจัง
เอาว่าอ่านยอมรับว่าอาจจะอยากรุ้ว่าเค้า "อิน"
กันยังไง วันนี้ไปเดินร้านหนังสือ ก็ได้เล่มใหม่สุด
มาแต่ว่าอยากได้งานอื่นๆ ด้วย อาจจะต้องรอเข้าเมือง
อีกสักแป็ปค่ะ

กี๊ด เป็นสิทธิ์ของคนดูที่จะคิด คนดูอยากรู้ว่าผกกคิดไงอ่า แง้ อดกัน อุตส่าห์เพ่งอ่านปากพี่เหลียงมาหลายรอบ

มูราคามินี่สารภาพจริงๆค่ะว่าไม่ค่อยอิน ไม่รู้ทำไม หรือว่าไม่ชอบเหงา ไม่ค่อยเหงา ไม่อินกับความเหงาก็ไม่รู้นะพี่ (สรุปว่าไม่เคย 'อิน' กะเขาเลยช่วงที่ความเหงายังฮิตเนี่ย ฮ่า)

รูปสวยมากๆค่ะพี่ แต่ไม่เห็นหน้าจขบ.เลยแฮะ

อิฉันเพิ่ง บันทึกนกไขลานไปค่ะ
(แบบว่า บิวต์อารมณ์ให้หยิบมาอ่านช้ากว่าคนอื่น )
อ่านแล้วเหมือนชีวิตอิฉันมันหมดลาน
แต่เสียดายที่ไม่ได้ไปงานค่ะ คุณกรัปปา เลยอดดริงก์ด้วยกันเลยค่ะ

อือ...รู้สึกเหมือนกันเลยค่ะ
มีคนเคยถามว่าทำไมชอบมูราคามิ
(คนญี่ปุ่นจะถามบ่อยมากๆ)
ก็ตอบไปว่า อ่านแล้วเหมือนเข้าไปอยู่ในโลกนึง
บางเล่มก็เข้าใจ บางเล่มไม่เข้าใจ
แต่ทุกครั้งที่อ่าน ต้องอยู่คนเดียวเงียบๆ อินๆ เหงาๆ
และพออ่านจบจะรู้สึกมีความสุขมาก

ขอบคุณที่อัพค่า
แต่ทำไมดูคนไปน้อยจัง
(ก็ไกลเนอะ ฝนยังตัดใจเลย)

อ่านและชมบรรยากาศของงานนี้ มา 2 blog
ทำให้อยากทำความรู้จักมุราคามิซะที...

^
^
อยากทำความรู้จักเหมือนกันนิ

เห็นด้วยครับว่างานของมูราคามิมีบางอย่างคล้ายงานของหว่องการ์ไว
ผมชอบหนังหว่องการ์ไวมาก แต่กลับไม่รู้สึกอินกับหนังสือของมูราคามิได้มากเท่า (อาจต้องอ่านมูราคามิมากกว่านี้)

และเห็นด้วยที่งานของทั้งสอง บางครั้งอย่าตั้งหน้าตั้งตาดู/อ่านเอาเรื่องมาก เปิดใจกว้างๆ แล้วปล่อยให้ตัวเราไหลไปกับมัน จบแล้วยังไม่เท่าไหร่ แต่อีกสามวันเจ็ดวันมาคิดถึงมันอีก จะพบว่ามันมีอิมแพ็คกับเราแรงขึ้น

- ว้าว! คุณอนุสรณ์ได้เจอหว่องด้วย

- พี่แป๊ดแดงแปร๊ดเลยนะคร้าบ แอบเห็นข้างบน

อ่านนอวิเจียน วู้ด แล้วทั้งรักทั้งกลัว
รู้สึกเหมือนเห็นด้านมืดของตัวเองค่ะ

อยากทราบว่าเล่มโปรดมูราคามิของอาจารย์ต้นและคุณคมสัน นันคือเล่มไหนคะ

คมสัน นัน น่าจะเป็นอาฟเตอร์ เดอะ เควก ( อิอิ)

อ.ต้น เอ ไม่แน่ใจว่าเคยคุยกับ อ.ต้นหรือเปล่า ว่าชอบเล่มไหม เด๋วถามมาให้จ้า

โอ้ว พี่แป็ดในมุมมืด

อิจฉาอย่างแรงง่ะ เสียดายที่ไม่ได้ไป

อ่า..เพิ่งรู้ว่าหลังด้วยรักฯ ดังแล้วเกิดเหตุดังนี้ (เอ่อ..เพิ่งรู้ว่า ด้วยรักฯ ดังมากขนาดนี้ด้วย ง่า..ควรลดความชอบดีมั้ยหว่า เดี๋ยวจะ "ป๊อป" เกินไป 555+)


เสียดายจริงๆ ค่ะที่คุณนพดลไม่ไปด้วย แต่ก็ดีแล้ว ไม่งั้นเราจะเสียดายยิ่งกว่านี้

หว่องกาไวโทรศัพท์คุยกับลูกชายเรื่องเพลงฮิพฮ็อพด้วย
^
^
surreal มาก 555555

จะมาแจ้งว่าแก้ลิงค์ เรียบร้อยแล้วค่ะ...
เจอบรรยากาศมูราคามิเข้าจนได้ ...

อยากบอกว่าเป็นคนหนึ่งที่สาบานว่าจะไม่อ่านงานยากๆของใครต่อใคร ไม่ชอบงานโนเบล ....แต่เผลออ่านเมื่อใดให้หลงรักทุกทีไป ....ตอนนี้ก็กำลังหลงรัก โฟลแบรต์ ชนิด หัวปักหัวปำ ราวกับคนเพิ่งค้นพบเนื้อคู่้....555

ว่างๆเผลอใจอ่านมูราคามิ เมื่อไหร่ จะกลับมาลงชื่อบล๊อคอันนี้ของคุณ grappaอีกรอบค่ะ

เข้าใจน่ะครับว่า แฟนอินดี้กลุ่มๆเล็กเค้าจะคิดยังไง สำหรับฮีโร่ของพวกเขา ที่สุดท้ายแล้วกลายเป็นเมนสตรีมอย่างนี้ แต่ก็อยากจะถามเหมือนกันนะครับว่า "ตกลงคุณชอบในตัวงาน หรือความที่ไม่เหมือนใครกันแน่"

ส่วนผม ก็ยังไม่ได้เริ่มเข้าสู่โลกของมุราคามิซะทีครับ (ยังรอหาโอกาสอยู่) แต่งานของ Maestros อีกคนนึงที่คุณ grappa พูดถึง ผมก็ยังรักสุดใจไม่เปลี่ยนแปลงครับ

"ทั้งสามคนคือ อนุสรณ์ พอล และดวงฤทัย ตอบคล้ายๆ กันว่า มันเป็นสิ่งที่พูดได้ยาก มันเหมือนกับเราถูกดูดเข้าไปในหนังสือ ลืมทุกอย่างตรงหน้าหมดเมื่ออ่านงานมูราคามิ"

จริงเลย สำหรับฉันงานของมูราคามิเนี่ย ตอนแรกๆอาจจะยังอ่านแล้ววางได้บ้างไรบ้าง แต่เมื่อถึงจุดที่เครื่องติด ถูกดูดเข้าไปในโลกอักษรเรื่องเล่า ก็แทบจะวางไม่ลงเลยทีเดียว

ถ้าฉันได้เจอมูราคามิ คงนึกไม่ออกเหมือนกันว่าจะทำอย่างไร อาจทำเรื่องเชยๆ ขอให้เขาเซ็นหนังสือให้สักเล่มมั้งคะ

อ่านหน้าบล็อกนี้ด้วยใจระทึก

ระทึก1: ถ้าเจอมุราคามิจะถามอะไร
(ไม่ได้ตอบไปกับเขาด้วย แต่พอคิดภาพมุราคามิอยู่ตรงหน้า ก็ใจเต้นระทึกแล้ว...จะเป็นลม)

ระทึก2: เจอเฮียหว่องเป็นๆ
แถมลุ้นคำตอบจากคำพูดปริศนาอีก
(ยาดม...อยู่ไหนนนน)

ก๊ากกก เหงาไม่เท่แล้วค่ะ

อ่านนอร์วีเจี้ยน จบที่สอง จากเล่มพิมพ์
ใหม่ของกำมะหยี่ ความรู้สึกเดิมที่เคย
หายไป กลับมาอีกครั้ง ทั้งทั้งที่รู้บทสรุปก็อดลุ้นตามวาตานาเบะไม่ได้
มั่นใจว่าทิ้งระยะอีกสองสามเดือน คงได้หยิบขึ้นมาเป็นจบที่สามแน่แน่ครับ
ท่าที่ดีอยากให้มีนอร์วีเจี้ยน พาร์ททู
ว่าไหมครับบบบ

ขอบคุณครับพี่สาวสำหรับภาพและเนื้อหาอันคมชัด(ที่น่าติดตาม)