(พยายามคิดคำขอบคุณสวยงาม แต่ในภาวะรุ่งสว่าง 8.15 น. แบบนี้ทำให้คิดอะไรไม่ออกนอกไปจากคำว่า)

ขอบคุณครับพี่ (แบบสั้นๆ) 555

ป.ล. แต่ไอ้โปสเตอร์ ONCE นี่่มันเหลือเกินจริงๆ เป็นความพอดีทางด้านไซส์ตัวมากๆ 5555 (เปลี่ยนแค่หัว ตัวเหมือนเดิม)

ป.ล.2 ไอ้งานอินดี้บุ๊คแฟร์ มีอยู่ภาพนึงที่เป็นป้ายผ้ามีตัวละครจากหนังเยอะๆ
นี่เขาขายไรอ่ะพี่

^
^ เห็นไหมว่ามันบ้าหนังจริงๆ

ป้ายผ้านั่น เป็นของร้านที่ขายเสื้อยืดที่มีลายเกี่ยวข้องกับหนัง เช่น ลายหน้า ผกก. ลายหน้าดารา ( ร้าน ไม่ใช่สิ แผงขายเสื้อยืดของเขาปรกติตั้งขายอยู่ที่แถวๆ ถนนข้าวสารด้วย)

เคยเห็นแต่ไม่คิดว่ามันจะสนุกขนาดนี้ พออ่านรีวิวแล้วชักอยากอ่านแล้วสิ

อยากอ่านเรื่องบึงเป็ด 55

รีวิวข้อ 6 ทำให้แมงปอฯจำชื่อหนังสือเล่มนี้ไว้เพื่อไปซื้อมาอ่านซักวันค่ะ :)


ปล. เล่นเป็น ฉัตร นักเรียนนอกน่ะค่ะ (เดี๋ยวนี้แมงปอฯเลยพลอยติดเรียก คุณฉัตรๆ ไปแล้ว 555+) จะถึงวันจริงแล้ว แมงปอฯแอบตื่นเต้นแทนค่ะ

ปปล. เปลี่ยนบีจีแล้วค่า คิดอยู่เหมือนกันว่ามันทำให้อ่านยาก แต่ตอนนั้นยังหาบีจีที่เวิคละก็ชอบไม่ได้ เลยใช้อันที่ชอบแต่ไม่เวิคไปก่อนน่ะค่ะ ตามใจตัวเอง

สรุปแล้วหนังสือเต๋อนี้เป็นหนังสือประหลาดใช่ไหมครับ เห็นแต่ละข้อความ มุมมองแบบแอบเสิร์ดงี้ ติ๊งต๊องที่คิดมากงี้

เคยอ่านตอนอยู่ในบล็อกคุณนวพล ชอบมาก เขียนได้สนุกสนานเมามันดีจริงๆ ค่ะ กลายเป็นขาประจำบล็อกไปด้วยเหตุนั้น

คงต้องหาซื้อมาติดบ้านไว้แล้ว เพราะเวลาผ่านไปนานเริ่มลืมว่ามันเขียนอะไรไว้บ้าง

ผมกับเพื่อนทำ Blog เหมือนกันครับ แนว ท่องเที่ยว ถ่ายรูป
มีความสนใจ แลกลิงค์ กัน หากโอเคช่วย comment ที่หัวข้อเที่ยว จตุจักร
ด้วยครับ ไปที่ //my.opera.com/sundirect/blog/

โดย: คุณปุ้มปุ้ย IP: 168.120.31.102 วันที่: 29 เมษายน 2551 เวลา:17:08:22 น.

เคยอ่านสมัยเป็น "เบอร์ลินกลิ่นหัวนม" ในบล็อกเหมือนกัน ติดงอมแงมเลย และตอนนี้ก็กำลังอ่านรอบสองในหนังสืออยู่ ถึงตอนสะพานโลล่าแล้ว

และแน่นอน ตอนนี้กำลังติด "ไม่เห็นเฟย์ หว่องที่ฮ่องกง" อย่างงอมแงมเช่นกัน สนุกมาก (ชอบหว่องการ์ไวด้วยน่ะครับ)

เราเห็นด้วยที่ว่ารูปแบบมีสีมันได้อรรถรสมากกว่าจริงด้วยนะคะ แต่ก็ดีทั้งสองแบบ คือรู้สึกว่าแบบหนังสือมันจับต้องได้มากกว่าหนะ (แต่ไม่ใช่เชิงวัตถุนิยมนะ)

เราอ่านเป็นช่วง ช่วงแรกนี่อ่านเรื่อยๆก่อน แต่พอยกหลังคืออ่านแบบรวดเดียวจบเลย แล้วกว่าจะได้นอนก็ตอนตีสามกว่าๆ
ผลก็คือตื่นสาย - เข้าสาย - โดนด่า ฮ่าๆ

แต่หลังอ่านจบแล้วเหมือนได้รู้จักผู้แต่งแบบอ้อมๆ แล้วก็ต้องไปซื้อเคบับมาทานพร้อมกับเปิดหนังเรื่อง Run, Lola, Run ดูอีกรอบ
ชอบนะคะ อยากให้ออกตอนไปฮ่องกงอีกเล่ม

ป.ล. รู้สึกว่าเดี๋ยวนี้คำว่าแอบเสิร์ดนี่ฮิตมากๆ ไม่ใช่เฉพาะในบล็อก เหมือนไปที่ไหนก็เจอ แล้วติดปากติดหู เหมือนจะมาทำให้คำว่า weird หายไป ถึงแม้ในเชิงทษฤฏีแล้วความหมายมันจะไม่ได้เหมือนกันเด๊ะๆ
ป.ล.๒ รู้สึกว่าคอมเมนต์ผิดบล็อกหรือเปล่า? ฮ่าๆ เอาเถอะ อย่างไรก็ตาม, ก็พี่เขียนถึงหนังสือเล่มนี้พอดี

:)

น่าอ่านแฮะ

อ้าว กำลังว่าจะเขียนถึงพอดีเลย 555

ฮ่าๆๆ โฆษณากันสุดๆ

-- bu

เพิ่งรู้นะเนี่ยะว่า คำว่า แอ๊บเสิร์ด กำลังฮิต สมัยพี่เรียนหนังสือ ชอบใช้คำนี้มาก ตอนนั้นพี่และเพื่อนๆ อ่านวรรณ
กรรมเอ็กซิสตองฯ กัน ชอบกันมากกับคำว่า แอ๊บเสิร์ดๆ

คำว่าแอ๊บเสิร์ดก็ฮิตในหมู่ผมและน้องเหมือนกัน

ก็ชีวิตมันแอ็บเสิร์ดนี้

คุณ grappa
คือคนที่ใส่เล้กกิ้งสีดำ ผมยาวๆ
ในงานหนังที่ บางกอกโค้ด หรือเปล่าคะ

อ้าว คุณม่วนน้อยไปดูหนังเทรายามามาด้วย
ชอบไหมคะ

น่าน ใช่จริงๆด้วย

เซนส์ม่วนนี่แรง
แล้วคุณ grappa ก็ไปเดินงานอินดี้ต่อหลังจากนั้น
ม่วนเห็น อิอิ

ปล. หนังเทรายามาม่วนดูวันเดียว
กลับมาบ้านปวดขะหมองเลย
อีกวันเลยโดด ไม่ไปดูซะ
(ม่วนว่าถ้าดูหนังแบบนี้
ต้องดูที่บ้านแหละ จะได้ไม่อ๊อกๆ)

^
^ แต่วันที่สองมีหนังดีของเขาฉายเน้อ

ป.ล.งานอินดี้บุ้คแฟร์ ไม่ได้ไปเดินเล่นจ้า ไปออกบู้ทขายหนังสือด้วย

โอ้ววววว

น่าอ่านอย่างแรงค่ะ

บล็อกต้นกำเนิดอยู่ไหนนี่


อ่า..เสียดายคอนเสิร์ตนิ้วแบนด์อ้ะ หนูไปตจว.ค่ะพี่ ไม่ได้ไปแน่ๆ แย่จัง เสียดายอ้ะ

ลุ้นให้มีครั้งที่สองนะคะ

เห็นรีวิวแล้วน่าอ่าน(อีกแล้ว)ค่ะ

คนรอบตัวเราไม่เห็นมีใครใช้คำว่าแอ๊บเสิร์ดเลย

เอกมัยซอย 10 นี่รถไฟฟ้าไปถึงมั้ยคะ

ใช่ อ่านแล้วติดหนึบจิงๆ คนอาไร้ เขียนหนังสือสนุ้กสนุก