อา... ไม่เคยอ่านป๋าอัจฉริยะเลย เคยเห็นหน้าปกเล่มหนึ่งแว่บๆเมื่อสิบปีที่แล้ว นึกว่าจบไปแล้วซะอีก

แล้วตกลงได้ "โดด" มั่งมั๊ยครับ รึยืนเมื่อยอย่างเดียว

โดด สิ
คอนเสิร์ตโมเดิร์นด็อกไม่โดดไม่ได้

โดยเฉพาะเพลงlสุดท้ายเพลง "ตาสว่าง"

แต่ผมกลับเมื่อยตูดครัึบพี่ 555+ คงเข้าแก๊ป คนในอยากนั่ง คนนอกอยากยืน(และกระโดด)

ห้องสมุดน่าไปครับ คงต้องหาโอกาสไปเยือน (แต่ไม่เปิดวันอาทิตย์ T_T) ขอบคุณกับการแนะนำครับ

ตามมาอ่านครับ..

ห้องสมุดน่าไปเยี่ยมเยือนมากๆๆๆ


ปล. งานหนังสือจะแวะเข้าไปอุดหนุนที่บู๊ทครับ

ไปมาเหมือนกันครับพี่paad
อยู่ที่นั่ง ไม่ได้เรื่องอย่างแรง ลำโพงฮ่วยมากอ่ะครับ แต่ความมันของหมาทันสมัย ไม่มีตกอยู่แล้ว โดยเฉพาะบุษบากับตาสว่าง ผมเกือบตกจากที่เลยครับ มันมาก เสียอย่างเดียว ลำโพงไม่ถึงอ่ะครับ

กรี๊ด ป๋าฯ ออกแล้ว รอมาชาติหนึ่ง

ลืมไปแล้วว่าเล่มล่าสุดเป็นไง ป๋ายังไปย้อนอดีตอยู่หรือเปล่าหนอ

^
^ เล่มนี้ไม่ย้อนดอง ไม่พีเรียด

ตอบจากในบล็อกครับพี่



ผมเคยอ่านเป็นบทสัมภาษณ์ในสารคดีของ อ.ชัยวัฒน์ คิดว่าไม่น่าจะใช่อันเดียวกัน

ผม เองมิได้เป็นคนในยุคนั้น ผมคงไม่รู้สึกโกรธแค้นเท่ากับที่คนในยุคนั้นรู้สึก (อ.สมศักดิ์ เจียมธีรสกุล บอกว่า ในปีหนึ่ง ๆ แกจะอารมณ์เสียไม่กี่วัน ซึ่งหนึ่งในนั้นก็คือวันนี้)

ที่ผมสนใจเหตุ 6 ตุลาเสมอ เพราะผมเชื่อว่า เหตุการณ์เช่นนี้จะย้อนคืนกลับมาอีกครั้งหากเราไม่สนใจประวัติศาสตร์ และเราละเลยเสมือนหนึ่งว่ามันไม่เกิด สิ่งที่เกิดขึ้นที่ภูมิซรอลล่าสุดเป็นตัวอย่างที่ดีที่เราพร้อมจะทำร้าย 'คนอื่น'

มันอาจจะดูเป็นการผลิตซ้ำความรุนแรงนะครับ ที่เอาเรื่องนี้ขึ้ันมาพูดอยู่เรื่อย ๆ แต่สำหรับผม ผมคิดว่านี่เป็นความรุนแรงที่คนไทยต้องรู้ เพราะถ้าไม่รู้ เราก็จะยังอยู่ในมายาคติ 'คนไทยรักกัน' แต่กลับหน้าเนื้อใจเสือกันตลอดเวลา

ป.ล. ป๋านี่ดูท่าต้องซื้อแฮะ ร้านเช่าแถวหอคงไม่มี ผมชอบหลานสาวของป๋าจัง ชอบทำตัวเลียนแบบป๋า 555

เพิ่มเติมอีกนิดครับพี่แป็ด


ผมคิดว่า เราควรใช้เหตุการณ์ 6 ตุลา เป็นเครื่องระลึกใจอยู่เสมอว่าอย่าใช้ความรุนแรงในการแก้ัปัญหากันอีกเลยครับ

อิจฉาพี่ที่ได้ดูคอนเสิร์ต
(หนูได้ดูวงนี้ครั้งแรกตอนงาน..เอ่อ..บันเทิงคดี สมัยที่วงนี้ยังไม่ดังน่ะค่ะ แล้วอีกทีก็ตอนป๊อดปะทะปาล์มมี่ แล้วก็ตอนเล่นที่ธรรมศาสตร์ (มั้งนะ) แค่สามครั้ง อยากเห็นเค้าเล่นแบบ..เต็มๆ สักครั้งจัง)

รีดดิ้งรูมน่าสนใจมากค่ะ

ป๋าอัจฉริยะยังไม่เคยอ่าน แต่ท่าทางน่าสนใจแฮะ

ป๋ากลับมาแล้ว
ต้องจดลงลิสต์ยาวเฟื้อยเตรียมซื้อไว้ หุหุ

ชอบป๋าเหมือนกันค่ะ

เพิ่งไปสอยป๋ามาเหมือนกันค่ะ
...ลืมเนื้อเรื่องไปแล้วด้วย...

ไม่ได้ไปคอนเสิร์ตมาตั้งแต่สมัย Bangkok rock Fes ที่ Oasis มาเลยครับ ฉะนั้นงานโมเดิร์นด็อก 15 ปีจึงไม่ได้ไปตามคาด แต่ผมก็ชอบฟังงานของพวกเขานะ แม้จะไม่มีอัลบั้มของวงนี้เลยสักแผ่น แต่พอหลายๆเพลงดังขึ้นมาในวิทยุ ตัวเองก็กลับร้องตามได้ทุกที่...

อยากไปเยี่ยมเยียน The Reading Room เหมือนกันครับ แต่ด้วยความที่บ้านอยู่ไกลโพ้น เลยต้องงมก่อนว่าถนนเจริญกรุงนี้มันอยู่ไหนกันหนอ ฮ่าๆ

ป๋าอัจฉริยะ ก็ไม่เคยอ่านเลยครับ (สรุปทั้งเอนทรี้นี้ผมไม่มีประสบการณ์ร่วมกับพี่แป๊ดเลย -*-)

ผมเสียดายไม่ได้ไปดู โมเดิร์นด็อก 15 ปี

คราวที่แล้วก็อด

รอคราวหน้า...คงไม่พลาด ครับ

เย้ ป๋าออกแล้ว แนะนำ Wonderboy ด้วยครับ คนเขียนเดียวกัน ดีเหมือนกัน

เย้ด้วย ป๋าออกแล้วเหรอคะ อ่านมาตั้งแต่เล่มแรกตอนเรียนมหาวิทยาลัยเลยค่ะ จนปูน..เอ๊ยป่านนี้ ก็ยังติดตามอยู่ ดีใจจัง
เป็นการ์ตูนที่ดีที่สุดในโลก(ของฉัน)เรื่องหนึ่งเลยล่ะค่ะ เราได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่างจากป๋าอัจฉริยะ เคยอ่านไปน้ำตาไหลไปด้วยอ่ะค่ะ มันซึ้งแบบขำๆอ่ะค่ะบางที คนเขียน Kazumi Yamashita ที่เยี่ยมจริงๆค่ะ

ว่าแล้ว กลับเมืองไทยเมื่อไหร่ จะยังขายอยู่รึปล่าวน้า.. ยังไงก็ต้องซื้อให้ได้ล่ะค่ะ ขอบคุณนะคะที่แจ้งให้ทราบ

รักป๋าที่สุด