โอ๊ะ บางเล่มซ้ำกันด้วยล่ะค่ะ ^^ เสียงร่ำไห้ที่เงียบงัน ซื้อมายังไม่ได้อ่านเลย

ปีนี้ไม่ได้แวะเยี่ยมพี่แป๊ดที่บู้ธเลยค่ะ มีเวลาน้อยเหลือเกิน งื้ด ยังมีหนังสือที่อยากได้อีกหลายเล่มเลยเชียว T^T

^
^ คราวนี้ไม่ได้ไปเปิดบู้ทจ้าไอซ์
ไปฝากขายตามบู้ทต่างๆ น่ะ

งานคราวนี้นับว่าเสียหายน้อยที่สุดเป็นประวัติการณ์ กระนั้นก็ยังเสียไปหลายพัน

แต่ได้หนังสือกลับมานอนอ่านที่บ้านก็สุขใจ อิอิ

มีอินดี้บุ้คแฟร์ปลายเดือนนี้เหรอคะ ขอบคุณนะคะที่แจ้งข่าว (แม้จะไปไม่ได้อยู่ดี)

สนใจลำนำหกพิภพค่ะ

อ๊ะ เมื่อวานก็ไปมาเหมือนกันค่ะ
เคลียร์โปสการ์ดที่ลงไว้ อืม สิ้นเดือนไปงานอินดี้ต่อ

ทึ่งกับลำนำหกพิภพเช่นกันค่ะ แต่เห็นราคากับงบที่เหลือแล้ว รอก่อนละกัน

เมื่อวานว่าจะไปอีกวัน แต่แล้วสุดท้ายก็ไม่ได้ไป

ว่าจะเขียนถึงหนังสือที่ซื้อมาเหมือนกันค่ะ เรามีตรงกันเล่มเดียวคือ ดีไซน์+คัลเจอร์
พี่แป็ดอ่านไปบ้างยังคะ อายอ่านจบแล้ว เครียด กดดัน ฮ่าๆๆๆๆๆๆ

อ่านแล้วอยากได้หลายเล่มเลยค่ะ พี่ งืออออออ


ที่ได้เพลงรักฯ พร้อมซีดี ต้องขอบคุณพจจี๋หละค่ะ ไม่งั้นคงหาซื้อไม่ได้แน่ๆ



ส่วนคนขายบู๊ทจิตฯ พอดีเราไปตอนเปิดบู๊ทใหม่ๆ เค้าเลยดูง่วงๆ งุนๆ อะค่ะ

...


เอ...ทำไมเราไม่เห็น "เสียงแห่งทศวรรษ" ล่ะเนี่ย?

อยากได้ เสียงร่ำไห้ที่เงียบงัน โดย เคนซาบุโร่ โอเอะ + ขุนเขาแห่งจิตวิญญาณ โดยเกาสิงเจี้ยง อ่ะแล ได้ยินเสียงร่ำลือมานาน

ป.ล. กำลังพยายามเขียนอะไรตามที่รีเควสนะจ๊ะ แต่ว่าตอนนี้อุปสรรรคเยอะมาก เช่น ข้างบ้านเจาะพื้นวี่ๆๆๆทั้งวัน แถมหมาต่อก็อาการหนัก ใกล้ม่องอีก เฮ้อ -__-'

อ่าน "จดหมายจากนักเขียนหนุ่ม" อยู่ครับ ชอบมากครับพี่

ดีไซน์+คัลเจอร์ น่าสนอ่ะพี่
นักปลูกป่าแห่งดาวอังคาร ถ้า 20 บาทนี่สนเหมือนกัน

แสดงว่าพี่อยู่ในงานช่วงปิดงานด้วยสิคะ
จำได้ว่าตอนเดินผ่านโอเพ่นก็มีสภาพคล้ายในรูปนี่แหละ ยังเสียดายเลยว่าไม่ได้เดินไปส่องหนังสือ จะรีบไปบลิสก่อนด้วย

ไปมาสองครั้ง
ก็ได้หนังสือกลับมาทั้งสองครั้ง
ทั้งที่ตั้งใจจะไม่ซื้ออะไรให้มากมาย
แต่ก็ใครจะอดใจไหว
(ครั้งนี้ไม่ได้ตามหาคิดถึงทุกวันแล้ว)

ส่วนงานอินดี้ปลายเดือนนี้ คิดว่าไม่พลาดแน่ค่ะ
^^

Walking story เล่ม 2 เราก็แวะบูธฟุลสต็อปมาค่ะ แต่เห็นแค่เล่ม 1 ก็เลยซื้อมาแค่เล่ม 1 เอง
น่าสนใจหลายเล่มเลยค่ะ คราวหน้าจะมาก็อปลงลิสต์

ลำนำหกพิภพ มีหนังสือแบบนี้ด้วยเหรอครับ ขอยืมหน่อย

พี่ลืมเก็บหนังสือไว้ให้ผมหรือเปล่า

...ปลายเดือนมีอีกงานเรอะเนี่ย
อดล่ะซิ ....ต้องไปประชุมต่างจังหวัดอ่ะ

อดๆๆๆ อีกแล้ว
คราวหน้าจะลองพยายามไป ...เฮ่อ

มีแต่เล่มที่น่าอ่าน
อยากได้
ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้ตรอมตรม
แต่ตังหมดก่อน

โหพี่ กะลังจะถามว่างานหนังสืออินดี้มีเมื่อไรอยู่พอดีเลย

งานหนังสือปีนี้ ถ้ามีคอนเสิร์ตอพาร์ทเมนต์คุณป้า ก็จะกลายเป็นงานแฟตทันที

55

ดีไซน์คัลเจอร์นี้ผมชอบอ่านมากเลย อ่านบ่อย ๆ ในมติชนสุดสัปดาห์ อ่านไปแล้วก็อึ้ง ว่า เออ มันอย่างนี้หรอว่ะนี้

หน้าปกเล่มนี้สวยมากเลยนะครับ สมกับเป็นหนังสือที่ว่าด้วยเรื่องการออกแบบ

ตั้งใจจะไม่ซื้อหนังสือใหม่ ในงาน (ตามคนอื่นๆด้วย แฮะๆ)
แต่ก็อดไม่ได้ คว้า ดีไซน์คัลเจอร์ กับ แสงแรกแห่งศตวรรษมา
ดีไซน์คัลเจอร์ ซื้อเพราะเจอบูตฟ้าเดียวกันพอดี
อยากหนับหนุนเค้าหน่อย
ส่วนแสงแรกซื่อเพราะเป็น แควน เรื่องสั้นพี่นิวัติ พุทธปราสาท พักหลังพี่แกไปอินกับพวกเครื่องเสียง เลยไม่ค่อยมีเรื่องสั้นออกมา
ส่วนหนังสือเก่าไม่ได้ซื้ออะไรเลยครับ

อ่านดีไซน์+คัลเจอร์ไปได้ครึ่งเล่มแล้วครับ

ชอบมาก

ที่เหนือชั้น คือ หนังสือเล่มนี้ไม่ได้เน้นที่การออกแบบมากเท่าไร แต่จะไปเน้นถึงผลกระทบของงานออกแบบต่อสังคมมากกว่า

ทำให้คนที่ไม่รู้เรื่องงานออกแบบเลยอย่างผม สามารถอ่านหนังสือเล่มนี้ได้อย่างเพลิดเพลินมาก

ชอบอ่านลิสต์หนังสือที่คนอื่นซื้อจังเลยค่ะ
เพราะว่าบางเล่ม เป็นเล่มที่เราไม่เคยเห็น

ชอบ "ดีไซน์+คัลเจอร์" เหมือนกันครับ เป็นเล่มแรกที่หยิบมาอ่านหลังกลับจากงาน

อ่านดีไซน์ + คัลเจอร์ จบแล้ว โน้ตไว้ก่อน ไว้จะเขียนถึงอย่างละเอียดกว่านี้อีกครั้งหนึ่ง

เป็นหนังสือที่พออ่านถึงบทสุดท้ายแล้ว ต้องร้องว่า เฮ้ย อย่าเพิ่งจบ ยังอยากอ่านอีก
( คาดว่าคงมีเล่ม 2 เพราะคุณประชา สุวีรานนท์ยังเขียนคอลัมน์ชื่อเดียวกับหนังสืออยู่ในมติชนสุดสัปดาห์)

หนังสือเล่มนี้คือ " การสามารถย้อนกลับมาอ่านให้แตกว่า งานดีไซน์หนึ่งๆ มีรากที่มาอย่างไร ถูกหยิบใช้เละส่งผลสะเทือนอย่างไร จึงไม่ใช่อะไรนอกจากการอ่านประวัติศาสตร์ที่ถูกบันทึกไว้อย่างลุ่มลึก แยบคาย ทว่าอาจตรงไปตรงมา และปราศจากการครอบงำเสียยิ่งกว่าการอ่านตำราประวัติศาสตร์วัฒนธรรมฉบับทางการก็ได้" ( จากย่อหน้าสุดท้ายของคำนำสำนักพิมพ์)

บทที่ตัวเองชอบมากที่สุด น่าจะเป็น สำนึก มุมมอง และอุดมการณ์ของแผนที่ ที่คนเขียนร่ายยาวตั้งแต่งานดีไซน์แผนที่ชิ้นคลาสสิกของลอนดอนอันเดอร์กราวด์ มาจนถึงงานศิลปะของวิชญ์ พิมพ์กาญจนพงศ์ If there is No corruption ที่ใช้แผนผังระบบเครือข่ายรถไฟฟ้าของกรุงเทพมหานคร แล้วต่อด้วยบท ภูมิศาสตร์ของความรู้สึก ( แน่นอนว่าต้องมีการอ้างถึงงาน Siam Mapped : A History of the Geo-Body of a Nation ของ อ.ธงชัย วินิจจะกูล) ทั้งสองบทนี้พูดถึงวาทกรรมเชิงพื้นที่ที่ปรากฏอยู่ในแผนที่อย่างหฤหรรษ์ เพราะแผนที่ทั้งหมดที่ถูกยกมาอ้างถึงในบทแรก ไม่ได้เป็นแผนที่ที่ช่วยหาพิกัดถูกต้อง แต่มันคำนึงถึงความสวยงามด้วย ตัวอย่างเช่นเส้นบางเส้นในแผนที่ของลอนดอนอันเดอร์กราวด์ แทนที่จะเป็นเส้นโค้งตามความเป็นจริงแต่เพื่อความสวยงามต้องถูกทำให้กลายเป็นเส้นตรง หรือร่นระยะทางบางเส้นเพื่อให้สวยงามมากยิ่งขึ้น ซึ่งคนลอนดอน"รับได้" กับความไม่ถูกต้องตรงนี้ แต่พอนำมาหลักการนี้มาใช้กับแผนที่นิวยอร์กซี้ตี้ ซับเวย์ กลับล้มเหลวอย่างสิ้นเชิง เห็นคัลเจอร์ที่ซ่อนอยู่เบื้องหลังของแผนที่รถไฟใต้ดินของสองประเทศอย่างชัดเจน

ส่วนบทภูมิศาสตร์ของความรู้สึกนั้น มันคือการบอกว่าการเขียนแผนที่ต้องใช้จินตนาการเหมือนการเขียนนิยาย แถมต้องมีอุดมการณ์การสร้างชาติมารองรับด้วย คือมีพล็อต มีเรื่องเล่า บทนนี้คุณประชาใช้แผนที่อุปมามาแสดงตัวอย่าง ( คือแผนที่ที่มีการตกแต่ง ดัดแปลง หรือบิดเบือนรูปทรงจนกระทั่งกลายเป็นคน สัตว์ สิ่งของ) อุปมาที่ใกล้ตัวที่สุดคือ "ขวานทอง" เป็นอุปมาที่ที่ช่วยสร้างภาพของประเทศซึ่งเป็นพื้นที่มีขอบเขต เขตแดนขึ้นในใจเราทำให้กลายเป็น"รูปร่างหน้าตาของชาติ" ในสำนึกของชาวไทยมาเนิ่นนาน ( อันนี้แค่การเริ่มต้นบทนะคะ ยังสนุกขนาดนี้)

อีกบทที่ชอบมากคือบทที่พูดถึงหนังสือ Very Thai ซึ่งเป็นหนังสือที่เขียนโดย ฟิลิป คอร์นเวล สมิท และถ่ายภาพโดย จอห์น กอสส์ ฝรั่งสองคนที่มาใช้ชีวิตในเมืองไทยมากว่าสิบปีแล้ว หนังสือเล่มนี้บอกว่า มอเตอร์ไซค์รับจ้าง ถุงพลาสติกใส่น้ำดื่ม ลูกกรง เหล็กดัดและปลักขิกต่างหากที่มีเอกลักษณ์ของคนไทย วิถีชีวิตที่อยู่ตามตรอก ซอก ซอย ตึกแถวและสวนจตุจักร อาจจะ Very Thai มากกว่าสิ่งที่อยู่ในวัดวาอาราม หรือพระราชวัง Very Thai ไม่ยึดติดที่มาหรือรากเหง้า ไม่สนใจว่าสิ่งกำเนิดจะเป็นภูมิปัญญาหรือความมักง่าย ลอกเลียนหรือสร้างใหม่ อิมพอร์ตหรือไพเรต มันอาจจะเป็นประดิษฐกรรมของคนไทยที่ใช้ประกาศฐานันดรใหม่และปลีกตัวออกห่างจากประเพณี อาจจะเกิดจากการหยิบฉวยอะไรก็ได้ไม่ว่าจะเป็นแฟชั่น เพลงป๊อป ลัทธิบูชาผู้คน ฯลฯ หรือคุณประชาใช้ประโยคภาษาอังกฤษ อธิบาย Very Thai ว่า essence lies not in invention but transformation ทำให้คิดถึงสิ่งที่เคยได้คุยกับวิชญ์ พิมพ์กาญจนพงศ์ วิชญ์อธิบายความเป็นคนไทยว่า ถ้ามีการตัดถนนแล้วไปเจออุโมงค์ คนญี่ปุ่นหรือฝรั่งอาจจะขุดอุโมงค์ใต้ดิน ทำทางเจาะทะลุผ่านอุโมงค์ไปจนได้ แต่คนไทยจะไม่ทำอย่างนั้น คนไทยจะเดินอ้อม แล้วหันกลับมาบอกเพื่อนๆ ว่าไม่ต้องขุด อ้อมไปทางนี้ก็ได้ ซึ่งพออ้อมไปแล้วอาจไปชนกำแพงก็ได้นะ แต่คนไทยก็ขออ้อมไว้ก่อน -อันนี้เป็นความสนุกของวิธีคิดของคนไทยแบบหนึ่ง


จริงๆ แล้วหนังสือเล่มนี้มันสนุกทุกบทเลย มันทำให้เรารู้สึกว่าทุกอย่างล้วนถูก Construct ขึ้น เพราะฉะนั้นถ้าเราจะมองหาความหมายของสิ่งเหล่านั้นเราควรจะ Deconstruct มันเสียก่อน

และมันทำให้เราสำนึกว่า แผนที่ รูปภาพ ไอคอนต่างๆ เสื้อยืด กราฟิก โลโก เก้าอี้ แปรงสีฟัน รถถัง บลา บลา บลา มีคัลเจอร์ของคนทำและอุดมการณ์ของคนในประเทศที่ใช้สิ่งของเหล่านั้น ซุกซ่อนอยู่เสมอๆ

เนื่องจากยังมีหนังสือที่ซื้อจากงานปีที่แล้วกองท่วมบ้านอยู่ เลยตั้งใจว่าจะพยายามไม่ซื้อใหม่จนกว่าจะอ่านของเก่าให้หมดก่อน ซึ่งดูท่าแล้วคงจะไม่ต้องซื้ออีกเป็นปีๆ เฮ่อ...

ภารกิจช่วงนี้คือการตลุย DVD หนังที่ซื้อมาดองไว้ให้หมด ซึ่งดูแล้วคงต้องใช้เวลาอีกเป็นปีๆเหมือนกัน

อา... ความสุขที่แสนเหน็ดเหนื่อย

อ่านที่พี่เขียนถึงดีไซน์+คัลเจอร์แล้วอยากอ่านหนังสือมาก
ถ้าไม่ได้มาเจอคงคิดว่าเป็นพวกหนังสือสำหรับกลุ่มคนหัวดีไซนน์อะไรพวกนี้แล้วไม่ซื้อแหงๆ

ชื่อเก๋ไก๋มากคนข้างบน

โอ๊ย เก๋กันไปไหน เอาด้วย

จ๋านะคะพี่แป๊ด

เห็นลิสต์หนังสือแล้วอยากมีเวลาว่างนานๆ จะได้ลุยอ่านให้สมใจ

ตอนนี้หนังสือที่ซื้อมาตั้งแต่งานหนังสือปีที่แล้วยังอ่านไม่หมดเลย

โห น้องจ๋านอนดึกมาก

ถามหน่อยสิครับ
Code เพื่อนๆ ใน Bloggang ใช้ Code อะไรครับ

สุขสันต์วันสงกรานต์ครับ

พี่แป๊ด ผมดู Sakuran แล้วเฉยๆ อ่ะครับ คือรู้สึกว่าเรื่องมันเบาๆ ไปหน่อย (แหม นึกว่าจะมีตบตีๆๆๆ กันเยอะๆ 555) ตอนจบยิ่งไม่ชอบใหญ่เลย แต่ชอบการใช้สี / เพลงประกอบ เปรี้ยวดี

ป.ล. หมาตายแล้วเรียบร้อยเมื่อเช้านี้ (ก็สมควรแก่กาล 13 ขวบแหล่ว)